ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ

            Οι μεγάλες πυρκαγιές και οι μεγάλες καταστροφές του φετινού καλοκαιριού δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ήρθαν σαν συνέπεια της εγκληματικής πολιτικής όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων, οι οποίες υπηρετώντας την κερδοφορία του κεφαλαίου εμπορευματοποιούν, ιδιωτικοποιούν τα δάση, τους ορεινούς όγκους, τις ακτές, τους ελεύθερους χώρους. Στο έδαφος αυτών των πολιτικών αναπτύσσονται και θεριεύουν τα οργανωμένα μεγάλα συμφέροντα.

Με νόμους της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ εκατοντάδες χιλιάδες δασικές εκτάσεις αποχαρακτηρίστηκαν και άλλαξαν χρήση. Στην ουσία με τα μέτρα που έχουν πάρει, όπως η διάσπαση του ενιαίου δημόσιου φορέα διαχείρισης των δασών, έχει εξασθενίσει η πολιτική πρόληψης και προστασίας καθώς και οι υποδομές. Τώρα πάνω στα αποκαΐδια αυτών των πολιτικών θα κοκορομαχούν για το ποιος απ’ τους δύο τους έκαψε περισσότερα στρέμματα. Τώρα πάνω στα αποκαΐδια θα εξακολουθούν και οι δύο να υπόσχονται αναγέννηση των καμένων περιοχών μέσα από την ασύδοτη δράση πολυεθνικών και μεγάλων κατασκευαστικών και τουριστικών ομίλων.

Το ΠΑΜΕ με πλήρη συναίσθηση των περιστάσεων σημειώνει ότι οι καταστροφές δεν τελείωσαν ακόμα. Θα τις συναντήσουμε στο άμεσο και μεσοπρόθεσμο μέλλον, σε όλους τους τομείς της οικονομικής, κοινωνικής, της πολιτιστικής και της περιβαλλοντικής ζωής αν δεν παρθούν ριζικά μέτρα. Στις νέες αυτές συνθήκες το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα θα σταθεί πραγματικά αλληλέγγυο στους αγώνες που έτσι κι αλλιώς θα αναπτυχθούν για την επιβίωση των πυρόπληκτων και την πραγματική αποκατάστασή τους.          Έχουμε δρόμο μακρύ και δύσκολο να διανύσουμε μαζί με όλο αυτό τον απλό κόσμο που είδε το βιός του να καταστρέφεται.

Το ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, το ΠΑΜΕ ανησυχεί πολύ και εκφράζει την ανησυχία χιλιάδων εργαζομένων, λαϊκών στρωμάτων που δε μπορούν να συμβιβαστούν με αυτήν την κατάσταση, δε μπορούν να ανεχθούν την πολιτική που θυσιάζει τα δάση, το φυσικό πλούτο στο βωμό της επέκτασης των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, στο βωμό του κέρδους.

Επιδιώκουμε να μετατραπεί η λαϊκή ανησυχία, η αγωνία του λαού μας σε οργανωμένη δράση για τη διεκδίκηση, τη λήψη άμεσων μέτρων δασοπροστασίας, δασοπυρόσβεσης, για να εμποδιστεί το χέρι των εμπρηστών που οπλίζεται από την αντιλαϊκή πολιτική που αντιμετωπίζει, τόσα χρόνια, τη γη, τα δάση σαν εμπόρευμα.

Αντιμετωπίζουμε τα δάση, τις δασικές εκτάσεις σαν περιουσία του λαού, σαν κοινωνικό αγαθό και αυτό το θεμελιακό ζήτημα καθορίζει τη στάση του ταξικού κινήματος, που υποστηρίζει τη θέση, να μετατραπούν σε δημόσια περιουσία η ιδιοκτησία των μεγάλων ιδιωτικών εκτάσεων στα βουνά και στα δάση.

Έχουμε γενικά βαθιά συναίσθηση των συνθηκών μέσα στις οποίες αναπτύσσεται η διεκδικητική πάλη και των υποχρεώσεων του ταξικού κινήματος. Την ώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη η πιο σφοδρή επίθεση σε βάρος της εργατικής τάξης, του λαού, με αφορμή την κρίση και στο όνομα της κρίσης για να προστατευθούν τα κέρδη και τα προνόμια των μεγαλοεπιχειρηματιών, των μονοπωλίων, εντείνεται ένας ανούσιος δικομματικός καυγάς ανάμεσα σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, και οι προσπάθειες αποπροσανατολισμού για τον εγκλωβισμό εργατικών λαϊκών δυνάμεων. Αυτή την ώρα το ΠΑΜΕ συγκεντρώνει την προσοχή του στην οργάνωση, στην ένταση της πάλης, για να υπερασπιστεί τη ζωή και το μέλλον των εργαζομένων και των παιδιών τους.

Καλεί τους εργαζόμενους να μη δείξουν καμιά εμπιστοσύνη σε αυτά που θα πούνε για άλλη μια φορά ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ στη ΔΕΘ. Είναι αγώνας και καβγάς για το ποιος καλύτερα μπορεί να υπηρετήσει τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.

Τα κόμματα αυτά επιχειρούν να δημιουργήσουν αυταπάτες ότι τις λύσεις μπορούν να δώσουν τα κόμματα του δικομματισμού, του Ευρωμονόδρομου.

Η εργατική τάξη της χώρας μας, τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν να περιμένουν τίποτα είτε από τη Ν.Δ., είτε από το ΠΑΣΟΚ. Οι εργαζόμενοι έχουν αποκτήσει πικρή πείρα, μπορούν να εκτιμήσουν την πορεία των εξελίξεων, παίρνοντας υπόψη αυτό που χρόνια βιώνουν από την επίθεση του κεφαλαίου, την αντιλαϊκή πολιτική της Ε.Ε., της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ.

Πρέπει να σκεφτούν, να βγάλουν συμπεράσματα. Να αλλάξουν τους συσχετισμούς, να αλλάξουν στάση και συνδικαλιστική και πολιτική. Να συνειδητοποιήσουν ότι η καταδίκη των κομμάτων, της Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, η αποδυνάμωση των κομμάτων του ευρωμονόδρομου και των εκπροσώπων τους στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι ένα από τα ισχυρά όπλα και σε συνδυασμό με την ενίσχυση του ΠΑΜΕ αποτελεί μια από τις βασικές προϋποθέσεις για την άνοδο των αγώνων της εργατικής τάξης, τον προσανατολισμό και την προοπτική τους, για πολιτικές αλλαγές και ανακατατάξεις.

Γι’ αυτό και δεν πρέπει να χαθεί πολύτιμος χρόνος.

           Γερή οργάνωση και αντεπίθεση της εργατικής τάξης, ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ, των ταξικών συνδικάτων, των Ομοσπονδιών. Κοινή πάλη και συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Πάλη για αλλαγές που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της εργατικής τάξης. Πάλη για άλλη προοπτική. Αλλαγή τάξης στην εξουσία και όχι εναλλαγή κομμάτων που εκφράζουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Αυτήν την προοπτική χαράζουμε. 

Η οικονομική κρίση, οι συνέπειές της και οι στρατηγικές που στοχεύουν να φορτώσουν τα βάρη στο λαό πρέπει να αποτελέσουν κύριο άξονα δράσης, πεδίο αντιπαράθεσης με τις άλλες δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, βάση σύγκρουσης και συσπείρωσης σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση

Εκφράζουμε την οργή και την αγανάκτηση του λαού που υποχρεώνεται με την απειλή της πείνας να ξαναπληρώσει με νέες αιματηρές στερήσεις, την κερδοφορία της πλουτοκρατίας. Πλήρωσε όλα τα προηγούμενα χρόνια πολύ ακριβά τη συγκέντρωση τεράστιου πλούτου και κερδών με βαρύτατο κόστος και τώρα καλείται να ξαναπληρώσει για την κρίση για την οποία υπεύθυνη είναι η πλουτοκρατία και τα κόμματά της. 

Πάνε σήμερα να διαμορφώσουν κυριολεκτικά καθεστώς γαλέρας για την εργατική τάξη. Να δουλεύει για ένα κομμάτι ψωμί από το πρωί μέχρι το βράδυ, σε καθεστώς μόνιμης ανασφάλειας, μεταξύ ανεργίας και μερικής δουλειάς. Δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα. Να πληρώνουμε όλο και περισσότερα για να καλύπτουμε τις βασικές ανάγκες της οικογένειας.

Οι τραπεζίτες, εφοπλιστές, βιομήχανοι, μεγαλέμποροι, το μονοπωλιακό κεφάλαιο απαιτούν όλο και περισσότερο απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία, ξεζουμίζουν την αγροτιά και τους μικρούς ΕΒΕ. Απαιτούν να πληρώσουν όλο και λιγότερους φόρους, απαιτούν νέα προνόμια. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι στην υπηρεσία τους. Αλλά και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΓΕΣΑΣΕ, ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΣΒΕΕ και ΕΣΕΕ, ο κάθε ένας από τη θέση του όχι μόνο δεν αμφισβητούν τις αξιώσεις τους, αλλά και καλούν σε κοινό αγώνα για να ξεπεραστεί η κρίση με την ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου, διεκδικώντας ψίχουλα για τους εργαζόμενους.

Καλούμε σε πανστρατιά και λαϊκό ξεσηκωμό. Να πληρώσουν η πλουτοκρατία και τα κόμματά της. Καμιά θυσία για την πλουτοκρατία.

Δεν αποδεχόμαστε τα επιδόματα ελεημοσύνης και απορρίπτουμε το δηλητήριο που ρίχνουν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, ότι είναι κοινή υπόθεση του μεγάλου κεφαλαίου και των εργαζομένων η αντιμετώπιση της κρίσης. Δεν κάνουμε ούτε βήμα πίσω από τα βασικά δικαιώματα των εργαζομένων. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Να καταργηθεί εδώ και τώρα το αίσχος της μερικής δουλειάς. Κανένας ανασφάλιστος. Κανένας που να μην πληρώνεται κάτω από 1400 Ευρώ και αντίστοιχο μεροκάματο. Δε συμβιβαζόμαστε με τα ιδιωτικά συμφέροντα στην υγεία, στην ασφάλιση, την παιδεία. Δεν αποδεχόμαστε τη λογική να πληρώσουν για τα ελλείμματα, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα. Τα ελλείμματα τα δημιουργεί η πολιτική των φοροαπαλλαγών, των κινήτρων, των επιδοτήσεων που αυξάνουν τα κέρδη των μονοπωλίων. 

Απορρίπτουμε τις θεωρίες και τα ιδεολογήματα ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης για το λαό και τον τόπο. Ότι είναι μονόδρομος ο λαός να πληρώνει φόρο υποταγής στα μονοπώλια, με την ελπίδα ότι κάποτε θα γίνει πιο δίκαιη κατανομή του πλούτου.

Ήρθε η ώρα του κοινού αγώνα όσων καταπιέζονται και λεηλατούνται από τα μονοπώλια, να χαράξουν το δικό τους δρόμο για αλλαγές και ανατροπές προς όφελός τους. Να μπουν τα μέσα παραγωγής και τα επιτεύγματα της επιστήμης, της τεχνικής στην υπηρεσία του λαού και όχι προς όφελος των λίγων. Να διεκδικήσουν οι εργαζόμενοι τον πλούτο που παράγουν, να διεκδικήσουν την εξουσία προς όφελος του λαού. Ανάπτυξη για το λαό και όχι για τα μονοπώλια. Αυτούς τους στόχους υπηρετεί το πλαίσιο διεκδικήσεων του ΠΑΜΕ.

Έχουμε μπροστά μας πολύ καθαρά τα σχέδια που έχουν επεξεργαστεί τα επιτελεία του συστήματος και ξέρουμε πολύ καλά τις βαριές συνέπειες για την εργατική τάξη και το λαό.    

   Η Ε.Ε. και τα κράτη μέλη στη Σύνοδο Κορυφής της Πράγας (18 – 19 Ιούλη 2009) όλοι μαζί νεοφιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες, μαζί και η ελληνική κυβέρνηση επεξεργάστηκαν και επικύρωσαν μια σειρά από αντεργατικούς στόχους.

·        Συνέχιση με πιο ταχείς ρυθμούς των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων.

·        Για τη στήριξη και ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, μεταφέροντας τις συνέπειες στις πλάτες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

·        Τη συνέχιση και ολοκλήρωση των ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις, στην κοινωνική ασφάλιση, στην υγεία, την πρόνοια, στα δικαιώματα των γυναικών, της νεολαίας.

·        Τη συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων.

·        Την ολοκλήρωση της προσαρμογής της εκπαίδευσης στις ανάγκες των μονοπωλίων.

·        Την προετοιμασία για τη φάση της ανάκαμψης με την ανάπτυξη νέων τομέων της οικονομίας (πράσινη οικονομία – υγεία), τη χρησιμοποίηση της υγείας, της πρόνοιας ως πεδίο κερδοφορίας του κεφαλαίου.

·        Την ακόμη μεγαλύτερη ενσωμάτωση του εργατικού κινήματος στη διαχείριση της κρίσης.

·        Τη στήριξη, τη θωράκιση του ευρώ.

Τα παραπάνω δεν είναι προσωρινά αντιλαϊκά μέτρα που περιορίζονται στη διαχείριση της κρίσης. Υπηρετούν μακροπρόθεσμες στρατηγικές επιλογές της Ε.Ε. Επόμενα η αντιμετώπισή τους και η πάλη του εργατικού κινήματος δε μπορεί να έχουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα αν περιορίζονται σε αποσπασματικές ενέργειες.

Στον τομέα της απασχόλησης, πάνω από 30 προγράμματα του ΟΑΕΔ συνολικού ύψους πάνω από 8 δις. Ευρώ υλοποιούν αυτές τις βασικές ευρωπαϊκές κατευθύνσεις. Η πλειοψηφία αυτών των προγραμμάτων αφορά επιδότηση των εργοδοτών, Δήμων, κ.λ.π. για τη δημιουργία προσωρινών, κακοπληρωμένων, χωρίς δικαιώματα θέσεων εργασίας. Στην ουσία ο ΟΑΕΔ, όπως και άλλα Ταμεία, όπως το ΛΑΕΚ, δεν έχουν μετατραπεί απλά σε «μεγάλα πορτοφόλια» από όπου αντλούν χρήματα οι εργοδότες. Πρωτοστατούν μέσω των προγραμμάτων και της διάθεσης των χρημάτων των εργαζομένων οι οργανισμοί αυτοί στη γενίκευση των ελαστικών μορφών εργασίας, στην κατάργηση της μονιμότητας στο Δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, στην ανασφάλιστη εργασία. Η ανεργία που φουντώνει δεν αντιμετωπίζεται με τέτοιες πολιτικές.

1. Για το εισοδηματικό

Για τον ιδιωτικό τομέα, από την επαίσχυντη συμφωνία των ελάχιστων αυξήσεων που υπέγραψαν τα στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στη ΓΣΕΕ και σε διάφορους κλάδους, ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός με διάφορους τρόπους ενισχύει την αδιαλλαξία των εργοδοτών, για να μη δοθούν αυξήσεις. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου στοχεύουν στο χτύπημα των ΣΣΕ και το επόμενο διάστημα, ακόμα και στην κατάργησή τους, με ταυτόχρονη προσπάθεια την επιβολή ατομικών συμβάσεων εργασίας.  Και από την άποψη αυτή έχουν εξαιρετική σημασία οι προσπάθειες των Ομοσπονδιών, των σωματείων που συμμετέχουν στο ΠΑΜΕ, να υπογράψουν συμβάσεις και τα γνωστά θετικά αποτελέσματα που είχαν αυτές οι προσπάθειες σε σύγκριση με τα αποτελέσματα που υπάρχουν από άλλες οργανώσεις, τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ.

Η κυβέρνηση τόσο στο Δημόσιο, όσο και γενικότερα, δεν επιμένει απλά στο πάγωμα των μισθών και ημερομισθίων στο ύψος του επίσημου τιμάριθμου. Μειώνει κι’ όλας, όπως το έκανε στο Δημόσιο, με περικοπές επιδομάτων που τα χρησιμοποίησαν χρόνια για να καθηλώσουν τους μισθούς. Στοχεύουν στην ενοποίηση προς τα κάτω του βασικού μισθολογίου υπολογίζοντας τη μείωση των μισθών κατά 35% απ’ ότι σήμερα.

• Τη μείωση των όποιων διαφορετικών αμοιβών υπάρχουν από υπουργείο σε υπουργείο και από ειδικότητα σε ειδικότητα, στην κατεύθυνση της προς τα κάτω εξίσωσης, χτυπώντας ιδιαίτερα, με ειδικό μισθολόγιο, τους νέους εργαζόμενους.

2.  Για το Ασφαλιστικό

Προωθούν όλο και πιο εκτεταμένα τα προγράμματα κάλυψης της ασφαλιστικής- συνταξιοδοτικής δαπάνης από τον ΟΑΕΔ και το ΙΚΑ και άλλες πηγές, απαλλάσσοντας τους εργοδότες.

Εφαρμόζουν την απόφαση για το 65^ο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης όλων των γυναικών στο Δημόσιο, όπως αποφάσισε το Ευρωπαϊκό δικαστήριο.

Νομοθέτησαν ήδη των αποχαρακτηρισμό των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων.

Διαχωρίζουν τον κλάδο Σύνταξης από τον κλάδο υγείας Πρόνοιας, με στόχο και τα χρήματα των συντάξεων να αξιοποιούνται καλύτερα για το κεφάλαιο και για Πρόνοια- Υγεία να ξαναπληρώνουν οι εργαζόμενοι.

Επανεξετάζουν και δρομολογούν περικοπές στις αναπηρικές συντάξεις.

Μέσω της ενοποίησης των Ταμείων προχωρούν σε δραστικές περικοπές παροχών- φαρμάκων, εξετάσεων κλπ. (μόνο στο Δημόσιο περικόπηκαν 75 εξετάσεις).

3. Για τις εργασιακές σχέσεις

Γενικεύεται η εφαρμογή των αντεργατικών ρυθμίσεων, των αντεργατικών νόμων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Όλο και πιο πολλοί εργοδότες μειώνουν αποδοχές, όχι μόνο μειώνοντας τις ώρες εργασίας, αλλά αυξάνοντάς τις κιόλας, αφού πιέζουν για απλήρωτες υπερωρίες, δουλειά Σάββατα και Κυριακές χωρίς πληρωμή, κατάργηση ρεπό, αξιοποιώντας την κρίση, για να εντείνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων και να αυξήσουν τα κέρδη τους.

4.  Η άθλια κατάσταση που επικρατεί στην Υγεία και την Πρόνοια είναι μεγάλος βραχνάς για τις εργατικές λαϊκές οικογένειες που χρυσοπληρώνουν συνεχώς και πιο υποβαθμισμένες υπηρεσίες.

Οι εργαζόμενοι έχουν σημαντική εμπειρία σχετικά με την πολιτική των κυβερνήσεων τόσο της ΝΔ, όσο και προηγούμενα του ΠΑΣΟΚ στον τομέα της υγείας. Είναι σχεδόν ανύπαρκτες οι δημόσιες υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Τώρα, με αφορμή την αντιμετώπιση της «νέας γρίπης», η κυβέρνηση υλοποιεί τα προαποφασισμένα και επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, σχέδια για εκχώρηση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στους ιδιώτες, τη μεταφορά αρμοδιοτήτων για την υγεία στην Τοπική Διοίκηση και στις ΜΚΟ.

Από την άλλη μεριά η παραγωγή και εμπορία των φαρμάκων και των εμβολίων είναι παραδομένη στα μονοπώλια. Το εργατικό και λαϊκό κίνημα δεν πρέπει να επιτρέψει η  «νέα γρίπη» να γίνει αφορμή για την παραπέρα επέλαση της επιχειρηματικής δράσης στην υγεία.

           Oι πολυεθνικές, που λυμαίνονται το χώρο της παραγωγής και διακίνησης φαρμάκου, τρεις – τέσσερις κολοσσοί στο χώρο του φαρμάκου, έχουν ήδη εξασφαλίσει πακτωλό κερδών.

            Η ενίσχυση της ιδιωτικής –καπιταλιστικής δραστηριότητας, η λειτουργία των νοσοκομείων και γενικότερα των μονάδων υγείας –πρόνοιας με ιδιωτικά κριτήρια, οι τεράστιες ελλείψεις σε ιατρικό –νοσηλευτικό προσωπικό, οι ελλείψεις σε σύγχρονο, τεχνολογικό εξοπλισμό, τα αντιλαϊκά μέτρα στην ειδική αγωγή και η γενικότερη εγκατάλειψη των ανθρώπων με αναπηρίες είναι αποτελέσματα της αντεργατικής – αντιλαϊκής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κυβερνήσεων της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ, που κινείται στον άξονα της εμπορευματοποίησης –ιδιωτικοποίησης της υγείας-πρόνοιας.  Τεράστιες οι ευθύνες του ΣΥΝ που συμφωνεί με τη σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.   

Οι συνέπειες είναι οδυνηρές. Μειώνεται συνεχώς η χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και αυξάνονται οι ιδιωτικές δαπάνες για την Υγεία. Τα χρήματα που καταβάλλουν άμεσα οι εργαζόμενοι, είναι το 57% των συνολικών δαπανών. Διαιωνίζεται το πρόβλημα με τις λίστες αναμονής, τα ράντζα,  τα «φακελάκια».

Η κυβέρνηση της Ν.Δ προωθεί νέες αντιδραστικές αλλαγές στην πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ). Αλλαγές που αφορούν τη δημιουργία «δικτύων» με συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, «φιλανθρωπικών» και «μη κυβερνητικών οργανώσεων». Επιδιώκει την εφαρμογή της λεγόμενης «ηλεκτρονικής κάρτας» και των «πρωτοκόλλων» ιατρικών πράξεων με σκοπό την παραπέρα εμπορευματοποίηση, τη δημιουργία ισχυρού μηχανισμού πώλησης υπηρεσιών υγείας στα ασφαλιστικά ταμεία, τη μεταφορά ακόμα περισσότερων βαρών στις εργατικές-λαϊκές οικογένειες.

5. Η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζει την παιδεία σαν εμπόρευμα και χτυπάει το δικαίωμα της μόρφωσης των παιδιών της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Θέλουν τα παιδιά της εργατικής τάξης αμόρφωτα με λίγες ξερές γνώσεις, με γενίκευση της μαθητείας, της απλήρωτης δουλειάς, με δίδακτρα στα Πανεπιστήμια. 

Ο αντιδραστικός νόμος πλαίσιο που ενισχύει την επιχειρηματική δραστηριότητα στα Πανεπιστήμια, η αξιολόγηση για την επίσπευση της εφαρμογής των αντιδραστικών αλλαγών, η λειτουργία των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών (ΚΕΣ), των κάθε λογής παραρτημάτων των ξένων κολεγίων και ιδιωτικών πανεπιστημίων συμβαδίζουν με τη λεγόμενη αποκέντρωση, το διαχωρισμό, την κατηγοριοποίηση των σχολείων και τη σύνδεσή τους με τις επιχειρήσεις. Ενισχύεται η μορφωτική υποβάθμιση, υψώνονται νέοι ταξικοί φραγμοί για τα παιδιά των εργατικών –λαϊκών οικογενειών.

6. Η απελευθέρωση της Ενέργειας, των Τηλεπικοινωνιών, των Μεταφορών και άλλων νευραλγικών τομέων και κλάδων της οικονομίας που προωθείται με αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ, είναι σημαντικό στοιχείο των αναδιαρθρώσεων, των αντιδραστικών αλλαγών. Η  ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, του ΟΣΕ και άλλων δημόσιων επιχειρήσεων, είναι αλλαγές που ικανοποιούν τις ανάγκες του καπιταλισμού, των μονοπωλίων. Κι αυτές οι αλλαγές οδηγούν στην ισχυροποίηση των  μεγάλων οικονομικών ομίλων, τον ανταγωνισμό συμφερόντων, τη μετατροπή των δημόσιων επιχειρήσεων σε ανώνυμες εταιρείες, το χαράτσωμα των λαϊκών οικογενειών με την αύξηση των τιμολογίων, τις απολύσεις και την ανατροπή των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

7. ΑΝΕΡΓΙΑ. Παραμένει και οξύνεται το πρόβλημα της ανεργίας. Συνεχίζεται το κλείσιμο εργοστασίων.

Συνεχίζονται οι μαζικές απολύσεις. Η ραγδαία επιδείνωση ακόμα και των επίσημων στοιχείων αποκαλύπτει, με δραματικό για τους εργαζόμενους τρόπο, τις μεθοδεύσεις και τα ψεύδη τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ, που προσπαθούν να συνδέσουν τις ρυθμίσεις για την ενίσχυση του κεφαλαίου και τις ποικιλόμορφες επιδοτήσεις των εργοδοτών με την αύξηση της απασχόλησης και τη μείωση της ανεργίας. Ταυτόχρονα φανερώνει την τακτική και τις μεθοδεύσεις των μεγάλων επιχειρήσεων, της εργοδοσίας να μεταφέρουν τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων.

Ο αριθμός ανέργων είναι πολύ μεγαλύτερος, γιατί στους ανέργους δεν υπολογίζονται οι εργαζόμενοι  που απασχολούνται ακόμα και μία ώρα την εβδομάδα.

Δεν υπολογίζονται επίσης οι άνεργοι που παίρνουν μέρος στα προγράμματα της ψευτο-κατάρτισης συμπεριλαμβανομένων των STAGE που χρησιμοποιούν ανασφάλιστους νέους στο όνομα της απόκτησης εργασιακής εμπειρίας.  

Το επίδομα ανεργίας κινείται στο εξεφτιλιστικό ποσόν των 430 Ευρώ το μήνα και ακόμα και αυτό το απαράδεκτα χαμηλό επίδομα το παίρνει μόνο το 1/3 των επίσημα καταγεγραμμένων ανέργων.

Σύμφωνα με πρόσφατες ανακοινώσεις της Στατιστικής Υπηρεσίας, τον Απρίλη που μας πέρασε, σε σχέση με τον Απρίλη του 2008:

• Στις λίστες της επίσημης ανεργίας προστέθηκαν 86.103 εργαζόμενοι.
• Οι επίσημα θεωρούμενοι άνεργοι έφτασαν τους 466.878 έναντι 380.775, σημειώνοντας αύξηση της τάξης του 22,6%.
• Το ποσοστό της επίσημης ανεργίας εκτοξεύθηκε στο 9,4% από το 7,74%.

Τα ποσοστά της επίσημης ανεργίας εξακολουθούν να είναι εφιαλτικά για τους νέους και τις νέες. Στις ηλικίες μέχρι 24 χρόνων το ποσοστό ανεργίας φτάνει το 25,2%. Όλες οι περιφέρειες, σύμφωνα με την ΕΣΥΕ, παρουσιάζουν αύξηση της ανεργίας, ενώ τα μεγαλύτερα ποσοστά εμφανίζονται στο νότιο Αιγαίο (20,1%), τη δυτική Μακεδονία(15%) και την Ήπειρο (11,9%).

Ανοδική είναι η πορεία της ανεργίας συνολικά στην Ε.Ε., που ο αριθμός των ανέργων έφτασε τα 21.402 εκατομμύρια και το ποσοστό 8,9%.

Η λεγόμενη «Πράσινη Βίβλος» της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προβλέπει την αναθεώρηση της εργατικής νομοθεσίας, η απόφαση για εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας 65 και πάνω ώρες και ο διαχωρισμός του εργάσιμου χρόνου σε «Ενεργό» και «Ανενεργό» θα διαμορφώσουν εφιαλτική κατάσταση για την εργατική τάξη, τα παιδιά των εργατικών-λαϊκών οικογενειών. Το εκμεταλλευτικό σύστημα, η ανάπτυξη που έχει κριτήριο το κέρδος και η πολιτική του δικομματισμού δεν εξασφάλισαν και δε μπορούν να εξασφαλίσουν το δικαίωμα εργασίας για όλους. Χρησιμοποιούν υποκατάστατα μοιράζοντας μία θέση εργασίας σε περισσότερους εργαζόμενους, επεκτείνουν τη μερική και την προσωρινή απασχόληση

8. Τα οικονομικά και άλλα σκάνδαλα που σημειώνονται όλα τα χρόνια της δικομματικής διακυβέρνησης είναι αποτέλεσμα της διαπλοκής ανάμεσα στην πολιτική εξουσία και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, εκφράζουν τη σήψη, τον παρασιτισμό του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος, συνοδεύουν την αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ όλα τα χρόνια.     

9. Η καταστολή και ο αυταρχισμός, η κρατική και εργοδοτική τρομοκρατία είναι η άλλη όψη της αντιλαϊκής πολιτικής.

Ο χαρακτηρισμός εννέα (9) στις δέκα (10) απεργίες ως παράνομες και καταχρηστικές. Οι διώξεις, οι απειλές, οι απολύσεις ακόμα και εγκύων.

Οι τρομονόμοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των αστικών κυβερνήσεων, οι τράπεζες DNA, οι χαφιεδοκάμερες και γενικότερα η πολιτική που προσπαθεί να χτυπήσει το εργατικό –λαϊκό κίνημα δείχνει τα όρια της αστικής δημοκρατίας και τονίζει τη σημασία της πάλης για τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα δικαιώματα των εργαζομένων, παίρνοντας υπόψιν ότι η αστική δημοκρατία, δηλαδή η δικτατορία των μονοπωλίων, θωρακίζει το καθεστώς της, γίνεται συνεχώς και πιο αντιλαϊκή.

Με ιδιαίτερη φροντίδα για τους μετανάστες που αντιμετωπίζουν διώξεις, συλλήψεις, κακομεταχείριση. Πολύ περισσότερο που το επόμενο διάστημα θα βρεθούν απέναντι στα νέα σκληρά μέτρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προβλέπουν «στρατόπεδα συγκέντρωσης», πολύμηνη φυλάκιση και άλλες μορφές καταστολής.  

10. Η αντιμεταναστευτική πολιτική είναι αντεργατική, χτυπάει τους μετανάστες και στρέφεται  συνολικά κατά των εργαζόμένων. Η μετανάστευση είναι ένα φαινόμενο που είναι συνυφασμένο με τον ιμπεριαλισμό, τον πόλεμο, τις στρατιωτικές επεμβάσεις και τους ανταγωνισμούς στη διανομή των αγορών και των σφαιρών επιρροής ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

            Η αύξηση των μεταναστών και προσφύγων οφείλεται στην καπιταλιστική παλινόρθωση στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στο ΙΡΑΚ, το Αφγανιστάν, στον υποκινούμενο εμφύλιο στη Σομαλία, στις χώρες που υπάρχει ληστρική εκμετάλλευση, όπως το Πακιστάν, η Νιγηρία και άλλες.

            Τώρα οι ιμπεριαλιστές και τα κόμματα του συστήματος έρχονται να αντιμετωπίσουν την κατάσταση με τη συκοφαντία, την καταστολή και κυρίως με την πιο σκληρή εκμετάλλευση.

Η επιδίωξη να ενοχοποιηθούν κατά κύριο λόγο οι μετανάστες για την αυξημένη ανεργία, για την κοινωνική εγκληματικότητα αλλά και για άλλα προσχήματα έχει στόχο τη δημιουργία ξενοφοβικής και ρατσιστικής συνείδησης στους έλληνες εργαζόμενους.

Γι’ αυτό ταυτίζεται ο μετανάστης με τον κίνδυνο για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια. Για να υπονομευτεί η κοινή δράση και ο αγώνας όλων των εργαζομένων ανεξάρτητα εθνικότητας, θρησκεύματος κ.λ.π. Η πάλη για τα προβλήματα των μεταναστών θα γίνει αποτελεσματική στο βαθμό που γίνει κοινή υπόθεση ελλήνων και μεταναστών, υπόθεση των συνδικάτων, του λαϊκού κινήματος.  Για να γίνουν έλληνες και μετανάστες εργάτες πηγή δύναμης που θα δώσει ώθηση στις εργατικές διεκδικήσεις.

Χρειάζεται να βρεθούμε ακόμα πιο κοντά στους μετανάστες που ήδη αντιμετωπίζουν διώξεις, ξυλοδαρμούς, συλλήψεις, κακομεταχειρίσεις. Ζουν σε άθλιες συνθήκες, πολύ περισσότερο που ετοιμάζουν «στρατόπεδα συγκέντρωσης», πολύμηνες φυλακίσεις και άλλες μορφές καταστολής σύμφωνα με τις αποφάσεις, κατευθύνσεις της Ε.Ε., που έχουν ληφθεί και λαμβάνονται με τη συμμετοχή και την συνενοχή της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που μιλάει για μηδενική ανοχή και του ΛΑΟΣ που συμφωνεί και έχει ρατσιστική πολιτική.

11. Εργοδοτικά εγκλήματα

Βασική ακόμη κατεύθυνση της Ε.Ε., που με συνέπεια προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ, πατώντας στους νόμους του ΠΑΣΟΚ, αποτελεί η μείωση του μη «μισθολογικού κόστους». Σε αυτή τη μείωση συμπεριλαμβάνεται και η προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων μέσα στους χώρους εργασίας. Η προσπάθεια αποχαρακτηρισμού των Βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων. Χρησιμοποιούν την τακτική του διαίρει και βασίλευε, αφού θέλουν οι όποιες αποφάσεις να ισχύουν μόνο για τους νέους εργαζόμενους. Αυτό θα σημάνει απολύσεις και αντικατάσταση των παλαιότερων εργαζομένων με νέους φθηνότερους.  

Βασική στόχευση της πολιτικής της Ε.Ε., της πλουτοκρατίας αποτελεί η αποποίηση της εργοδοτικής ευθύνης για τον επαγγελματικό κίνδυνο και τις συνέπειές του.

Αυτό σημαίνει ουσιαστικά την αποποίηση των υποχρεώσεων για λήψη μέτρων, για την πρόληψη και αντιμετώπιση του επαγγελματικού κινδύνου. Όσο και την άρνηση αποζημίωσης των θυμάτων από την εργοδοτική εκμετάλλευση.

Με 142 εργαζόμενους να χάνουν τη ζωή τους στη μάχη για το μεροκάματο «έφυγε» το 2008. Το 2009 56 εργαζόμενοι δολοφονήθηκαν στους τόπους δουλειάς. Η εντατικοποίηση της εργασίας, η έλλειψη μέτρων Υγιεινής και Ασφάλειας στους τόπους δουλειάς, η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, η ένταση της εργοδοτικής τρομοκρατίας, η υποστελέχωση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) και ο περιορισμός του στον τυπικό έλεγχο για την εφαρμογή μιας νομοθεσίας που ούτως ή άλλως είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, είναι μερικές μόνο από τις αιτίες που μετατρέπουν τους τόπους δουλειάς σε κάτεργα.

Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με στοιχεία της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας υπολογίζεται ότι σε όλο τον κόσμο κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους 2,2 εκατομμύρια εργαζόμενοι από εργατικά «ατυχήματα» και επαγγελματικές ασθένειες.

Η «ανάπτυξη» που προωθεί η Ε.Ε. των μονοπωλίων είναι βουτηγμένη στο αίμα των εργαζομένων: Κάθε χρόνο 8.900 εργαζόμενοι σκοτώνονται σε εργατικά «ατυχήματα», ενώ 142.400 χάνουν τη ζωή τους από επαγγελματικές ασθένειες. Τα ίδια τα επιτελεία της Ε.Ε. καταγράφουν ότι στην Ευρώπη ένας άνθρωπος πεθαίνει κάθε 3,5 λεπτά από αιτίες σχετικές με την εργασία.

Η  διέξοδος για την εργατική τάξη, για τα λαϊκά στρώματα βρίσκεται στην ανάπτυξη που έχει κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες. Αυτό είναι το ζητούμενο. Κι αυτός ο δρόμος ανάπτυξης προϋποθέτει την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης υπέρ των ταξικών δυνάμεων, προϋποθέτει την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, τη μετατροπή των βασικών μέσων παραγωγής σε λαϊκή περιουσία και τη σχεδιασμένη ανάπτυξη της οικονομίας. Σε αυτή την προοπτική επιβάλλεται να κατευθύνεται η καθημερινή δράση. Σε αυτή την κατεύθυνση θα γίνει ο καθημερινός αγώνας πιο αποτελεσματικός.  Η πάλη για την ενίσχυση του εργατικού κινήματος, η πάλη για αλλαγές προς όφελος της εργατικής τάξης απαιτούν την ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ .

               Να δυναμώσει η παρουσία του ΠΑΜΕ στους χώρους δουλειάς όπου υπάρχουν απολύσεις, κλείσιμο εργοστασίων, άνεργοι, ανασφάλιστοι εργαζόμενοι, απλήρωτοι, ανατροπές εργασιακών σχέσεων και να συμβάλλουμε στο να οργανωθεί η πάλη και να γίνουν ταυτόχρονα βήματα για την ανασύνταξη του κινήματος.

Στην πράξη αποδεικνύεται καθημερινά ότι το ΠΑΜΕ, το ΤΑΞΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ αποτελεί ισχυρή δύναμη αντίστασης, υπεράσπισης, διεύρυνσης των εργατικών –λαϊκών δικαιωμάτων που δίνει καθημερινά τη μάχη.

Για το δικαίωμα στη δουλειά, κατά των απολύσεων φέρνοντας σημαντικά αποτελέσματα στην αναμέτρηση με την εργοδοσία.

Για την προστασία της ζωής, της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. Για τα εργασιακά – ασφαλιστικά δικαιώματα μπλοκάροντας, καθυστερώντας αντεργατικές αποφάσεις.

Για την αύξηση των μισθών και των συντάξεων και μείωση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης για τις γυναίκες στα 55 χρόνια και για τους άνδρες στα 60 και για τα ΒΑΕ στα 50 και 55 χρόνια αντίστοιχα. Με επιμονή στην υπογραφή κλαδικών και επιχειρησιακών Συλλογικών Συμβάσεων, με αξιόλογα αποτελέσματα παρά τη ζημιά που κάνει η υποτακτική στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ.

Για την υπεράσπιση των Μεταναστών από τις επιθέσεις του αστικού κράτους και της εργοδοσίας.  

Για την υπεράσπιση των γυναικών από την υπερεκμετάλλευση και τη διεκδίκηση υποδομών που ανακουφίζουν τη ζωή της.

Για αποκλειστικά δημόσιο, δωρεάν, σύστημα παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας. Έμπρακτη αναγνώριση από το κράτος της κοινωνικής αξίας της μητρότητας. Ενίσχυση του μαζικού, λαϊκού αθλητισμού και του Πολιτισμού.

Για να σταματήσει η εμπορική εκμετάλλευση των παραλιών, να καταργηθούν τα διόδια. 

Για να σταματήσει η εμπορευματοποίηση της γης.

Για την προστασία των δασών, για καθαρό-υγιεινό νερό, γενικότερα για την προστασία του περιβάλλοντος .

Για την Εργατική, διεθνιστική αλληλεγγύη. Το ΠΑΜΕ έχει εκφράσει με δεκάδες παραστάσεις, εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια, καραβάνια αλληλεγγύης, τη διεθνιστική του αλληλεγγύη και θα την δυναμώσει ακόμα περισσότερο. 

Σε κάθε ένα μέτωπο πάλης το ΠΑΜΕ και τα ταξικά συνδικάτα οργανώνουν σχεδιασμένα πολύμορφες κινητοποιήσεις. Με βάση αυτή την πείρα συνεχίζουμε τον αγώνα, με μεγαλύτερη  προσφορά, για να δυναμώσει η ταξική πάλη, να γίνουν ακόμα πιο ουσιαστικά βήματα στην οργάνωση των εργαζομένων στα συνδικάτα, να βελτιωθεί η λειτουργία και η δράση τους και για τα ιδιαίτερα προβλήματα των εργαζόμενων γυναικών. Να οργανωθούν οι εργαζόμενοι στους τόπους δουλειάς, να συγκροτηθούν επιτροπές αγώνα, πυρήνες εργατικής δράσης.

Να αποδυναμωθούν οι δυνάμεις του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού, να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης στα συνδικάτα προς όφελος των εργαζομένων, προς όφελος του ταξικού κινήματος. Οι πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ κάνουν ζημιά στην εργατική τάξη και τα συμφέροντά της. Όχι μόνο συμφωνούν με την αντιλαϊκή πολιτική της Ε.Ε., των κυβερνήσεων, την πλουτοκρατία, όχι μόνο τη συνδιαμορφώνουν πριν με το ΠΑΣΟΚ, τώρα με τη ΝΔ, αλλά και μπαίνουν μπροστά για να υλοποιηθεί.  

              Η αντιπαράθεση με τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, με τις υποταγμένες ηγεσίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, έχει φέρει αποτελέσματα. Νέες δυνάμεις που βρίσκονταν στις γραμμές του, απεγκλωβίστηκαν και χωρίς να συμφωνούν σε όλα με τις θέσεις μας, δίνουν πλέον τη μάχη με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Εκατοντάδες εργαζόμενοι συμμετέχουν στους αγωνιστικούς συνδυασμούς, χιλιάδες εργαζόμενοι τους στηρίζουν. Εκατοντάδες νέοι εργαζόμενοι, γυναίκες, μετανάστες παλεύουν με το ΠΑΜΕ. Η γραμμή αντιπαράθεσης με τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό παρεμπόδισε εργατικές δυνάμεις να ενσωματώνονται στη λογική του, να χειραγωγούνται από τον δικομματισμό. Η βασική κατεύθυνση στην οποία το ΠΑΜΕ αναπτύσσει την ιδεολογικοπολιτική διαπάλη είναι οι δύο δρόμοι ανάπτυξης. Έτσι αποκαλύπτεται η εκμεταλλευτική φύση του καπιταλιστικού συστήματος, ο αντεργατικός και ταξικός χαρακτήρας της πολιτικής των δυνάμεων της πλουτοκρατίας, η στάση του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που συνδιαλέγεται με τον ΣΕΒ και εκπροσωπεί τη στρατηγική του κεφαλαίου στο εργατικό κίνημα. Το επόμενο διάστημα θα είναι πολύ «καυτό», θα το χαρακτηρίσει η άνοδος της ταξικής πάλης.

Η προσοχή του ΠΑΜΕ συγκεντρώνεται :

Το επόμενο διάστημα που οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ θα ανοιχτούν ακόμα περισσότερο στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους δυναμώνοντας την πάλη τους για κάθε πρόβλημα των εργαζομένων – συγκεντρώνοντας την προσοχή τους στα εξής μέτωπα :

Στη μάχη για να μην περάσει η κατάργηση των Βαρέων – Ανθυγιεινών και τα άλλα αντιασφαλιστικά μέτρα της κυβέρνησης όπως η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης των γυναικών, η εφαρμογή των επαγγελματικών (ιδιωτικών) ταμείων