Κοινή συνέντευξη Τύπου των σωματείων ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης, Μετρό Θεσσαλονίκης και εκλεγμένων στο Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου Εργαζομένων στον ΟΑΣΘ και στην Ομοσπονδία Συνδικάτων Μεταφορών Ελλάδας (Ο.Σ.Μ.Ε).

Η σημερινή συνέντευξη Τύπου πραγματοποιείται με σκοπό να αναδείξουμε στο λαό της πόλης μια σειρά από πτυχές, προβλήματα και δυσκολίες που συναντούν καθημερινά οι συνάδελφοί μας και εμείς στους χώρους εργασίας μας, στην ολοένα και πιο απαιτητική προσπάθεια για την εξυπηρέτηση του επιβατικού κοινού της Θεσσαλονίκης.

Είναι απαραίτητο να ανοίξει ένας ουσιαστικός διάλογος με τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τη νεολαία, τους κοινωνικούς φορείς, τα σωματεία, για το πώς από κοινού εργαζόμενοι στην αστική συγκοινωνία και επιβατικό κοινό, μπορούμε να οργανώσουμε τον αγώνα μας προς την επίτευξη αυτού που όλοι επιθυμούμε: πραγματικά ασφαλείς, αξιόπιστες, ποιοτικές, φθηνές και αποκλειστικά δημόσιες συγκοινωνίες στην πόλη μας. Συγκοινωνίες που θα υπηρετούν τις ανάγκες της εργατικής τάξης και του λαού, και όχι τα συμφέροντα επιχειρηματικών ομίλων, οι οποίοι, στο όνομα της κερδοφορίας, θυσιάζουν το ζήτημα της ασφάλειας και της αξιοπιστίας των παρεχόμενων υπηρεσιών καθώς και τα μισθολογικά και εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς στη λογική της σχέσης κόστους-οφέλους.

Η αναγκαιότητα βελτίωσης των αστικών συγκοινωνιών αποτυπώνεται ξεκάθαρα και σε πλήθος ερευνών κοινής γνώμης, στις οποίες οι αστικές συγκοινωνίες κατατάσσονται στα σημαντικότερα — και συχνά στο πρώτο — προβλήματα που ιεραρχεί ο λαός της πόλης.

Η κατάσταση στις αστικές συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης

Παρά τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης και των διορισμένων εκπροσώπων της στους οργανισμούς που εμπλέκονται στην παροχή συγκοινωνιακού έργου (ΟΑΣΘ, ΟΣΕΘ κ.λπ.), με στόχο τη δημιουργία μιας πλασματικής εικόνας και τη διαμόρφωση θετικού κλίματος για μαζική κατανάλωση, η πραγματικότητα που βιώνουν εργαζόμενοι και το επιβατικό κοινό διαφέρει δραματικά.

Η ιδιωτικοποίηση — άμεση ή έμμεση — των αστικών συγκοινωνιών, που εναρμονίζεται και εξειδικεύεται στη χώρα μας τις κατευθύνσεις και οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν αποτελεί λύση, όπως προσπαθεί να μας πείσει η κυβέρνηση και τα κόμματα των επιχειρηματικών ομίλων. Αντιθέτως, αποτελεί βασικό μέρος του προβλήματος.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Πώς είναι δυνατόν το τεχνικό προσωπικό στην ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης, αλλά και στον ιδιώτη πάροχο leasing λεωφορείων του ΟΑΣΘ — συνολικά λιγότεροι από 20 εργαζόμενοι — να παρέχουν επαρκή και αξιόπιστη προληπτική συντήρηση και επισκευή βλαβών σε πάνω από 300 λεωφορεία παλαιάς τεχνολογίας, τα οποία έχουν διανύσει εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα;

Αντίστοιχα, πώς το περιορισμένο τεχνικό προσωπικό του ΟΑΣΘ, λόγω διαδοχικών συνταξιοδοτήσεων και απουσίας προσλήψεων, μπορεί να συντηρεί τα παλιά λεωφορεία του οργανισμού -που έχουν αγοραστεί τη δεκαετία του 2000 – ενώ ταυτόχρονα καλείται, σε σύντομο χρονικό διάστημα, να φροντίσει και τα νέα, σύγχρονης τεχνολογίας ηλεκτρικά λεωφορεία, χωρίς να έχει γίνει πρόσληψη εξειδικευμένου προσωπικού με μόνιμη και σταθερή εργασία και πλήρη εργασιακά δικαιώματα;

Θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες για τα μικρότερα ή μεγαλύτερα προβλήματα, τα οποία λειτουργούν ως λίπασμα για μικρά ή και μεγαλύτερα ατυχήματα ή δυστυχήματα, με τραυματισμούς και ακόμη και απώλειες ζωών συνανθρώπων μας, ως άμεσο αποτέλεσμα της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων και της λογικής του κόστους-οφέλους, που στοχεύει αποκλειστικά στην ικανοποίηση και την αύξηση των κερδών των ιδιωτικών επιχειρηματικών ομίλων.

Έτσι, όταν πρόκειται να εξασφαλιστούν τα επιχειρηματικά κέρδη—όπως στην περίπτωση του διαγωνισμού για τις υπεραστικές γραμμές που εκτελεί σήμερα η ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης και άλλα ΚΤΕΛ—βλέπουμε ετήσιους προϋπολογισμούς δεκάδων ή και εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, με αυξήσεις που φτάνουν ακόμη και το 300%. Ενδεικτικά, ο διαγωνισμός για τις περιαστικές γραμμές που εκτελούν σήμερα τα ΚΤΕΛ αυξήθηκε από περίπου 20 εκατομμύρια το χρόνο σε 60 εκατομμύρια ευρώ ετησίως !!

Αντίθετα, όταν πρόκειται για τα δικαιώματα των εργαζομένων και του επιβατικού κοινού, εμφανίζεται διαρκώς ο «κόφτης» των υποτιθέμενων δημοσιονομικών περιορισμών και αναγκών.

Η λογική του κόστους-οφέλους, που προβάλλουν και αναπαράγουν η κυβέρνηση, το Υπουργείο Μεταφορών και οι εκπρόσωποί τους, υποτίθεται ότι στοχεύει στη μείωση των «υπερβολικών» ή «άσκοπων» δαπανών. Στην πράξη, όμως, αυτό το μοντέλο δημιουργεί ένα φθηνό και εξουθενωμένο προσωπικό, προκειμένου να διασφαλιστούν ολοένα και μεγαλύτερα κέρδη για τους επιχειρηματικούς ομίλους, ενώ ταυτόχρονα παρατηρείται επιλεκτική αδυναμία να προσφερθούν στους εργαζόμενους και τον λαό της πόλης ασφαλείς, οικονομικές και ποιοτικές συγκοινωνίες προσαρμοσμένες στις σύγχρονες ανάγκες.

Αυτή η πολιτική διαχρονικά των κυβερνήσεων των επιχειρηματικών ομίλων και του κράτους τους οδηγεί στα εκατοντάδες ατυχήματα αλλά και σε δυστυχήματα. Αυτή είναι η αιτία του προβλήματος. Άλλωστε το πρόσφατο ατύχημα στη Βούλα της Αττικής με τους δεκάδες τραυματίες αλλά και τα εκατοντάδες λεωφορεία στη διάρκεια των τελευταίων ετών που μένουν στο δρόμο από βλάβες ή που ακόμα και αυτοαναφλέγονται εν κινήσει αυτό αποδεικνύουν, αυτό μαρτυρούν!!!

Η καθημερινή πραγματικότητα στους συγκοινωνιακούς φορείς αποτυπώνει το μέγεθος της εκμετάλλευσης που βιώνουν οι εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες:

• Οδηγοί που εργάζονται βάρδιες έως και 16 ώρες στη Σύμπραξη Συγκοινωνιών Αττικής.
• Οδηγοί που, αν και προσλήφθηκαν για την αστική συγκοινωνία, τις ημέρες του ρεπό απασχολούνται σε εκδρομικά λεωφορεία ή υπεραστικές γραμμές των ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης.
• Ανάθεση άσχετων με την ειδικότητα του οδηγού καθηκόντων, όπως η καθαριότητα, οι μετακινήσεις προς και από τα συνεργεία, και άλλα καθήκοντα στις κοινοπραξίες ΚΤΕΛ.
• Κατάργηση στην πράξη των ρεπό των οδηγών, με αποτέλεσμα οι εργάσιμες ημέρες του μήνα να φτάνουν ακόμη και τις 30 (ΟΣΥ).
• Προγραμματισμένη υπερωριακή εργασία 7 ημέρες την εβδομάδα, 365 ημέρες τον χρόνο (ΟΑΣΘ).
• Συμβασιούχοι οδηγοί που αμείβονται με εξαιρετικά χαμηλούς μισθούς, βιώνοντας συνεχή εργασιακή ανασφάλεια (ΟΑΣΘ).
• Μη αναγνώριση της προϋπηρεσίας στον ιδιωτικό τομέα για τους συμβασιούχους, ενώ η σχετική προϋπηρεσία ζητήθηκε για τη μοριοδότηση τους κατά τη διαδικασία πρόσληψης (ΟΣΥ, ΟΑΣΘ, ΣΤΑ.ΣΥ).
• Έλλειψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας σε ΚΤΕΛ, μετρό, ΟΑΣΘ.
• Συνδικαλιστικές διώξεις και απολύσεις από την ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης
• Πολύ μεγάλη έλλειψη προσωπικού οδηγοί τεχνίτες και λοιπό προσωπικό

Η ίδια καθημερινή πραγματικότητα και οι ίδιες αιτίες πού προαναφέραμε παράγουν για τους εργαζόμενους και το λαό της πόλης:

• Σαρδελοποίηση σε όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς λόγω αδυναμίας εκτέλεσης προγραμματισμένων δρομολογίων, εξαιτίας έλλειψης οδηγών και αξιόπιστων οχημάτων (ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης).
• Συρμοί που σταματούν να κινούνται, εξοπλισμοί στους σταθμούς που δεν λειτουργούν για μεγάλα χρονικά διαστήματα (κυλιόμενες σκάλες, πύλες και άλλα) στο Μετρό Θεσσαλονίκης.
• Ζητήματα καθαριότητας και ασφάλειας λόγω ελλείψεων προσωπικού στους αντίστοιχους τομείς (Μετρό, ΟΑΣΘ, ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης).

Έτσι, υλοποιείται ο διπλός στόχος του «κόστους-οφέλους»: Οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς βρίσκονται στα όρια της εξαθλίωσης και της εξάντλησης, η «σαρδελοποίηση» και οι κακές υπηρεσίες αποτελούν καθημερινότητα για το επιβατικό κοινό και τους κατοίκους της πόλης, την ώρα που τα επιχειρηματικά συμφέροντα αποκομίζουν τεράστια κέρδη.

Από τη μία, το κόστος για την κατασκευή, αγορά και λειτουργία των μέσων μαζικής μεταφοράς επιβαρύνει τον λαό, που ήδη υποφέρει από το εξανεμισμένο εισόδημά του λόγω ακρίβειας και χαμηλών μισθών. Από την άλλη, τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων αυξάνονται συνεχώς, πολλές φορές με γεωμετρική πρόοδο.

Αξιοποιώντας τη δυνατότητα που μας προσφέρει και αυτή η συνέντευξη Τύπου, καλούμε τους εργαζόμενους στα μέσα μαζικής μεταφοράς, αλλά και το επιβατικό κοινό και τον λαό της πόλης, να παλέψουμε μαζί, ώστε να ικανοποιηθούν όλοι οι απαραίτητοι όροι για να έχουμε αυτό που μας αξίζει: Ασφαλή, σύγχρονη, ποιοτική και φθηνή συγκοινωνία για τον λαό, με δικαιώματα που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Απαιτούμε – Διεκδικούμε:

• Άμεσες προσλήψεις του απαραίτητου αριθμού ειδικευμένων εργαζομένων για την κάλυψη των μεγάλων κενών σε προσωπικό στα μέσα μαζικής μεταφοράς, με μόνιμη και σταθερή εργασία και με δικαιώματα που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες τους.
• Άμεση προμήθεια σύγχρονων, νέας τεχνολογίας οχημάτων, ώστε να σταματήσει άμεσα η σπατάλη προς όφελος επιχειρηματικών ομίλων, την οποία πληρώνει καθημερινά ο λαός, εξαιτίας της κυκλοφορίας μεγάλου αριθμού απαξιωμένων οχημάτων που καθιστούν αφόρητη τη ζωή τόσο των εργαζομένων όσο και του επιβατικού κοινού.
• Υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, ώστε να μην έχουμε εξουθενωμένο προσωπικό που αναγκάζεται, για να επιβιώσει, να δουλεύει σε άδειες ή να κάνει δεύτερες και τρίτες δουλειές, διαμορφώνοντας έτσι συνθήκες για μικρότερα ή μεγαλύτερα ατυχήματα και δυστυχήματα, αυξάνοντας με γεωμετρική πρόοδο τους κινδύνους για την οδική ασφάλεια.
• Αναγνώριση προϋπηρεσίας των συμβασιούχων και άμεση μετατροπή των συμβάσεων τους σε αορίστου χρόνου, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, προκειμένου να καλυφθεί μόνιμα μέρος της έλλειψης προσωπικού. Υπογραμμίζουμε ότι οι ανάγκες είναι πάγιες και διαρκείς, όπως έχουν παραδεχτεί η κυβέρνηση, το Υπουργείο Μεταφορών και οι πάροχοι συγκοινωνιακού έργου.
• Θέσπιση 7ώρου, πενθημέρου, 35ώρου, καθώς και επιστροφή του 13ου και 14ου μισθού στους εργαζόμενους στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Έτσι αποδίδεται ένα μικρό μέρος της αύξησης της παραγωγικότητας και του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι σαν αποτέλεσμα της εξέλιξης της επιστήμης και της τεχνολογίας.
• Να σταματήσουν τώρα η κυβέρνηση, το Υπουργείο Μεταφορών και οι διορισμένοι τους στους οργανισμούς παρόχους της αστικής συγκοινωνίας να παίζουν το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου, κάνοντας τους ανήξερους και καλύπτοντας την ασυδοσία των επιχειρηματικών ομίλων. Δεν έχουν καμία απολύτως δικαιολογία, καθώς είναι αποδέκτες δεκάδων καταγγελιών από εργαζόμενους και σωματεία.
• Να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την εξασφάλιση της οδικής ασφάλειας· σε διαφορετική περίπτωση προειδοποιούμε πως αρνητικά ατυχήματα –ακόμη και δυστυχήματα– είναι αναπόφευκτα και, αν επιβεβαιωθούμε (πράγμα που απευχόμαστε), οι ευθύνες και τα τυχόν θύματα θα βαραίνουν αποκλειστικά τους ίδιους και την πολιτική τους.

Το δίκιο των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς και του επιβατικού κοινού θα κριθεί στους δρόμους του κοινού αγώνα και όχι με την υποταγή στην ανάπτυξη για τα κέρδη των ομίλων !

Συνεχίζουμε…