Εργαζόμενη, εργαζόμενε,

Καμία αυταπάτη,

Η συγχώνευση ΑΛΦΑ- ΕUROBANK δεν πρόκειται να έχει κανένα όφελος γα τους εργαζόμενους, την καταχρεωμένη λαϊκή οικογένεια, τους αυτοαπασχολούμενους και ΕΒΕ και τους φτωχούς αγρότες.

Καμιά εμπιστοσύνη,

Σε όσα σερβίρουν συστηματικά οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των επιχειρησιακών σωματείων και της ΟΤΟΕ. Ως εργολάβοι ψευδαισθήσεων πλασάρουν στους εργαζόμενους αντιλήψεις όπως ‘’ισχυρή τράπεζα ισχυρός εργαζόμενος’’, “οι συγχωνεύσεις είναι καλές αρκεί να διασφαλιστεί η απασχόληση και η στήριξη της οικονομίας’’, “οι τραπεζίτες να καταθέσουν το κοινωνικό και επιχειρησιακό τους σχέδιο’’.

Κανένας εφησυχασμός,

Όταν ζητωκραυγάζουν κυβέρνηση, κόμματα της αντιπολίτευσης, επιχειρηματίες και τραπεζίτες, διάφοροι μεγαλοκαναλάρχες, οι εργαζόμενοι πρέπει να ανησυχούν πολύ και να παίρνουν τα μέτρα τους.

Συνάδελφοι,

Οι συγχωνεύσεις και εξαγορές των τραπεζών είναι αντικειμενική ανάγκη για τους τραπεζίτες και το κεφάλαιο προκειμένου να θωρακίσουν τα κέρδη τους, ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσης. Είναι δική τους ανάγκη προκειμένου να μειώσουν τις ζημιές από το κούρεμα, τα επισφαλή δάνεια και την επιμήκυνση των κρατικών ομολόγων.

Είναι δική τους ανάγκη για να ανταπεξέλθουν στον ανταγωνισμό και στις μεταξύ τους κόντρες. Είναι δική τους ανάγκη να μειώσουν το μισθολογικό κόστος, να μειώσουν μισθούς, να καταργήσουν παροχές, να απαιτήσουν παραπέρα χτύπημα ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων, για να αυξήσουν τα κέρδη τους.

Αυτή η εξέλιξη καμία σχέση δεν έχει με τις δικές μας ανάγκες.

Είναι απόλυτα βέβαιο ότι αυτή η κολιγιά προμηνύει και άλλες συγχωνεύσεις στον τραπεζικό κλάδο. Με όποιο τρόπο και να γίνει με ελληνικό ή ξένο κεφάλαιο το αποτέλεσμα θα είναι ένα πιο ισχυρό τραπεζικό μονοπώλιο, ένας πιο ισχυρός τοκογλύφος. Το τραπεζικό σύστημα είναι εργαλείο της οικονομίας και στα πλαίσια της καπιταλιστικής ανάπτυξης δε μπορεί να έχει κανένα φιλολαϊκό χαρακτήρα.

Τα παραδείγματα πολλά και στη χώρα μας και διεθνώς. Στην Αμερική στην περίοδο των συγχωνεύσεων, η διαδικασία κατάσχεσης των κατοικιών ανέρχεται σε 2,9 εκατ. Οι εργαζόμενοι μέτρησαν την απώλεια 7,5 εκ θέσεων εργασίας.

Στη χώρα μας στη διάρκεια της τελευταίας 15ετίας πραγματοποιήθηκαν σημαντικές εξαγορές και συγχωνεύσεις. Το αποτέλεσμα ήταν να αυξηθούν τα επιτόκια, να “μειωθεί η ρευστότητα”, να ξεζουμίζονται τα λαϊκά νοικοκυριά από τα τοκογλυφικά δάνεια.

Οι τραπεζοϋπάλληλοι να μετράνε ανατροπές στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα, μείωση μισθών, εντατικοποίηση της δουλειάς, ελαστικές σχέσεις εργασίας, εργοδοτική τρομοκρατία και προσπάθεια κατάργησης της κλαδικής ΣΣΕ.

Καμιά αναμονή,

Οι συγχωνεύσεις και οι εξαγορές συνοδεύονται πάντα με απολύσεις. Αυτό δείχνει και η Ευρωπαϊκή εμπειρία.

Αυτό προσπαθούν να διαπραγματευτούν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες. Να εξαγοράσουν τμήμα των εργαζομένων ότι θα φύγει με ‘’πακέτα’’ να διασπάσουν τους εργαζόμενους σε “μοιρολάτρες’’ παλιούς και “απογοητευμένους’’ νέους. Να υπηρετήσουν τη βασική τους αποστολή να αποπροσανατολίζονται οι εργαζόμενοι, να εκτονώνεται η αντίδρασή τους, να στρέφονται σε ατομικές προσωρινές λύσεις. Προφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του ώστε να βρίσκουν στο δρόμο τους τα λιγότερα εμπόδια.

Το επόμενο διάστημα έρχονται νέα μέτρα. Μειώσεις μισθών, κατάργηση ΣΣΕ, ατομικές συμβάσεις, μειώσεις στις κύριες και επικουρικές συντάξεις, μαζικές απολύσεις σε δημόσιο και πρώην ΔΕΚΟ, νέα φορολογικά και άλλα χαράτσια.

Οι τραπεζοϋπάλληλοι δεν θα είναι έξω από αυτήν την επίθεση. Ούτε μπορεί να φανταστεί κανείς ότι οι “ισχυροποιημένες’’ τράπεζες δε θα εφαρμόσουν αυτά τα μέτρα. Αυτό είναι άλλωστε το περιβόητο “φιλικό για την ανάπτυξη περιβάλλον’’.

Η αναμονή τρέφει την επίθεση

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλο δρόμο από την οργάνωση των αγώνων με πρώτο στόχο να μην πληρώσουν οι ίδιοι το μάρμαρο. Να ξεπεράσουν φόβο και απογοήτευση, να σηκώσουν ανάστημα. Να υπερασπίσουν το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, να μην απολυθεί κανείς με κανέναν τρόπο, να μη δεχτούν καμία μείωση μισθού.

Να συγκρουστούν με εργοδότες και εργατοπατέρες διεκδικώντας το δικαίωμά τους να απολαμβάνουν τον πλούτο που παράγουν. Να προστατεύσουν τη ζωή των οικογενειών τους από τη λεηλασία των δικαιωμάτων και της ζωής τους. Να πάρουν την οργάνωση του αγώνα στα χέρια τους.

Παντού σε όλους τους χώρους δουλειάς να γίνουν συνελεύσεις, να δημιουργηθούν επιτροπές αγώνα, να χτίσουμε το ΠΑΜΕ στον κλάδο σε κάθε περιοχή.

Στην ενιαία επίθεση που δεχόμαστε μπορούμε να αντιτάξουμε τη δική μας συμμαχία ανάμεσα στους εργαζόμενους στις τράπεζες, στους μικρούς ΕΒΕ, τους φτωχούς αγρότες, τα λαϊκά νοικοκυριά.

Σε ευθεία σύγκρουση με τα μονοπώλια και τις επιδιώξεις τους. Κόντρα στην στρατηγική της ΕΕ που γεννά βάσανα για το λαό. Ανοίγουμε τη δική μας προοπτική για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης με μια οικονομία με κριτήριο τις ανάγκες μας.

Αλλάζουμε τους συσχετισμούς σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο. Ισχυροποιούμε το ΠΑΜΕ για να γίνουν ακόμα πιο ισχυροί οι εργαζόμενοι.

Αθήνα 5 Σεπτέμβρη 2011