Χωρίς ίχνος τσίπας ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ καταγγέλλει το συνδικαλιστικό κίνημα ως κυβερνητικό κι εργοδοτικό, ως εκφυλισμένο και τις ηγεσίες του ότι δεν ανταποκρίθηκαν στο ρόλο τους. Το πόσο υποκριτική είναι η συγκεκριμένη τοποθέτησή του στην Πολιτική Απόφαση φαίνεται όχι μόνο από την υπονομευτική και συκοφαντική στάση του απέναντι στο ΠΑΜΕ, αλλά και από την ίδια τη σύνθεση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης. Το παρόν του έδωσε ο πρώην Πρόεδρος της ΓΣΕΕ και πρωτοπαλίκαρο του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Ραυτόπουλος, διορισμένος από το δικαστή Θέμελη στη ΓΣΕΕ, όπως και άλλα «απολωλότα» πρόβατά του. Και πώς να μην ήταν εκεί, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ συνεργάζονταν και συνεργάζεται στο συνδικαλιστικό κίνημα με το ΠΑΣΟΚ εδώ και δεκαετίες από το περιβόητο συνέδριο της Αλεξανδρούπολης που αποτέλεσε σταθμό στην ενσωμάτωση του συνδικαλιστικού κινήματος έως σήμερα. Ταυτόχρονα, λειτουργεί ως υποδοχέας όλων όσων πρωτοστάτησαν στον ιδεολογικό και οργανωτικό εκφυλισμό του συνδικαλιστικού κινήματος, το χρησιμοποίησαν ως εφαλτήριο προσωπικής ανέλιξης και εξασφάλισης προνομίων, και σήμερα προσβλέπουν σε αυριανή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για να συνεχίσουν αυτό που έκαναν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Από πού να αρχίσουμε και που να τελειώσουμε. Από τα κοινά ψηφοδέλτια που κατέβαζαν και κατεβάζουν σε Σωματεία, από τις αποφάσεις που στηρίζουν στο προεδρείο της ΓΣΕΕ. Από όπου κι αν το πιάσεις βρωμάει.

Με τις μεγαλοστομίες τους προσπαθούν να κρύψουν ότι έβαλαν και βάζουν στοχευμένα πλάτη στην κατακρεούργηση του συνδικαλιστικού κινήματος, ότι το σέρνουν στο βούρκο της ενσωμάτωσης και του εκφυλισμού με τα κελεύσματά τους για απεργοσπασία, που τα βαφτίζουν «έξυπνες μορφές πάλης». Σκεπάζουν το φόβο τους για την οργανωμένη εργατική αντεπίθεση με ταξικό προσανατολισμό εκθειάζοντας τα κινήματα της πλατείας, τα λεγόμενα αυθόρμητα ξεσπάσματα που σπέρνουν την αντίληψη περί αναποτελεσματικότητας των αγώνων, που οδηγούν τους εργαζόμενους στην απογοήτευση και τη μοιρολατρία.

Το μόνο που έχουμε να πούμε για το ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ είναι ότι φτύνει τα μούτρα του στον καθρέφτη, γιατί θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη και όχι από κάποιο αίσθημα έστω και στοιχειώδους αυτοκριτικής.

Το Γραφείο Τύπου