Στα πλαίσια του ανταγωνισμού ντόπιων και ξένων μονοπωλιακών ομίλων για τον έλεγχο των δρόμων μεταφοράς φυσικού αερίου και το μοίρασμα των αγορών διάθεσής του, προχωρά η πώληση του 66% του ΔΕΣΦΑ (εταιρεία διαχείρισης των δικτύων υψηλής πίεσης, που το 2007 αποσχίστηκε από τη ΔΕΠΑ ΑΕ). Αποτελεί διακηρυγμένη πολιτική στόχευση και της σημερινής αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων, η πώληση της τεράστιας τεχνικής και στρατηγικής σημασίας υποδομής του ΔΕΣΦΑ που περιλαμβάνει διασυνδετήριους αγωγούς με άλλες χώρες καθώς και το σταθμό υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Ρεβυθούσα, που κατασκευάστηκαν με τον κόπο και ιδρώτα του εργαζόμενου λαού. Τα συμφέροντα που συγκρούονται είναι τεράστια και απόδειξη αυτού είναι η διαπάλη που διεξάγεται μεταξύ Ε.Ε., των ΗΠΑ και της Ρωσίας στην ευρύτερη περιοχή με επίκεντρο συνολικά τα ενεργειακά.
Ο κλάδος του Φυσικού Αερίου αποτελεί σημαντικό πεδίο νέων κερδοφόρων επενδύσεων για το κεφάλαιο. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της οικιακής και χαμηλής πίεσης κατανάλωσης όπου καταναλώνεται μόνο το 20% του καυσίμου που εισάγει η χώρα με τις διακρατικές συμφωνίες που έχει υπογράψει η ΔΕΠΑ (65% κατευθύνεται στην ηλεκτροπαραγωγή και 15% στη βιομηχανία), αλλά από εκεί διασφαλίζεται το 80% των κερδών της ΔΕΠΑ. Το περιθώριο κέρδους στην οικιακή κατανάλωση είναι τόσο μεγάλο που, όπως έγινε με την ηλεκτρική ενέργεια, προχωρά η «απελευθέρωση» της λιανικής αγοράς φυσικού αερίου (μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση, με μεγάλα κέρδη από την αρχή) που σχηματοποιήθηκε με την ψήφιση του 3ου μνημονίου και μεταξύ άλλων φέρνει:
– Την εισαγωγή τέλους διέλευσης και στα δίκτυα διανομής, που όπως και στο δίκτυο μεταφοράς μπορεί να αυξάνεται. Το τέλος διανομής είναι πολλαπλάσιο για τους οικιακούς καταναλωτές σε σχέση με τους βιομηχανικούς.
– Την παραχώρηση της εκμετάλλευσης των υφιστάμενων δικτύων διανομής σε Αττική, Θεσσαλία, Θεσσαλονίκη για τουλάχιστον 20 χρόνια ακόμα στις ιδιωτικοποιημένες ΕΔΑ που προήλθαν από τις ΕΠΑ (μετέχουν η ΔΕΠΑ ΑΕ με 51% και η Shell και Eni αντίστοιχα με 49% έχοντας και το management) και την παραχώρηση της κυριότητας των υφιστάμενων δικτύων διανομής στο υπόλοιπο της χώρας στην ΕΔΑ Λοιπής Ελλάδας (100% θυγατρική της ΔΕΠΑ, που αποσχίστηκε την 1/1/2017).
– Την κυριότητα όλων των δικτύων διανομής που θα κατασκευαστούν από εδώ και πέρα κατά κύριο λόγο στους μετόχους των ΕΔΑ και όχι στη ΔΕΠΑ όπως ίσχυε (η ΔΕΠΑ ανήκει κατά 65% στο δημόσιο και κατά 35% στα ΕΛΠΕ και από το 2011 πέρασε στον ΤΑΙΠΕΔ).
Τα παραπάνω πρέπει να εξεταστούν και συνδυαστικά με την πρακτική των δημοπρασιών αερίου της ΔΕΠΑ και άλλων νεότερων και παλιότερων μεθοδεύσεων ώστε να διατίθεται το φυσικό αέριο σε «ιδιαίτερα συμφέρουσες» τιμές για τους μεγάλους καταναλωτές, δηλαδή στη βιομηχανία και την ηλεκτροπαραγωγή, αλλά και στις ΕΠΑ και ευρύτερα σε εμπόρους και μεταπωλητές, ακόμη και κάτω του κόστους.
Αυτές οι εξελίξεις επιταχύνθηκαν με τα μνημόνια, όμως οι βάσεις μπήκανε χρόνια πριν, με την ψήφιση της συνθήκης του Μάαστριχτ το 1992 από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τον τότε ΣΥΝ. Τότε μπήκανε οι βάσεις για το «δίκαιο του ανταγωνισμού» όπως εκφράζεται στον κλάδο, δηλαδή για την «απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας». Για όλα αυτά ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός κάνει πως δεν άκουσε τίποτα, δεν ξέρει τίποτα. Στην ουσία έχει βάλει πλάτη για να φτάσουμε στη σημερινή κατάσταση, υιοθετώντας τη λογική του «υγιούς ανταγωνισμού», στηρίζοντας την ιδιωτικοποίηση με «κόκκινες γραμμές» στα ποσοστά του Δημοσίου κλπ.
Αλώβητα δεν μένουν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Τα 3/4 των εργαζομένων στην καθημερινή δουλειά γραφείου της ΔΕΠΑ ΑΕ και τα 3/5 στην ΔΕΣΦΑ ΑΕ εργάζονται με το καθεστώς της εργολαβοποίησης. Όταν η ΔΕΠΑ πέρασε για πώληση στον ΤΑΙΠΕΔ, μπήκε όρος περί δυνατότητάς της να καταγγέλλει μονομερώς, αζημίως και χωρίς σπουδαίο λόγο, με ένα μόνο μήνα ειδοποίηση, τη σύμβαση της με τον εργολάβο της, ουσιαστικά έχοντας τη δυνατότητα για μαζικές απολύσεις και μάλιστα χωρίς αποζημίωση. Και πάλι με τη βοήθεια των εργολάβων, οδηγήθηκαν στα τάρταρα (στο ύψος που καθόρισε η κατάπτυστη ΠΥΣ 6/2012) οι μισθοί των εργαζομένων στη φύλαξη και την καθαριότητα. Εργοδότες και μέτοχοι αξιοποιώντας το υπόλοιπο αντεργατικό πλαίσιο που πέρασε το 2012 δεν καταβάλουν επίδομα γάμου, επίδομα μεταπτυχιακού και γνώσης ξένης γλώσσας σε όσους εργαζόμενους κάνουν την καθημερινή δουλειά γραφείου και εδραίωσαν αυτά τα δικαιώματα μετά το 2012, ενώ πάγωσαν τις τριετίες.
Όπως ήταν αναμενόμενο η «απελευθέρωση» προχωράει με νέο γύρο επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων. Το 2016 στο στόχαστρο μπήκαν από τη διοίκηση της ΔΕΠΑ τα θέματα εναλλαγής βαρδιών και ασφάλειας στους ΣΑΛΦΑ στο όνομα κατάργησης των… υπερωριών, σχέδιο που ακυρώθηκε μπροστά στην ανυποχώρητη στάση των πιο πρωτοπόρων εργαζομένων και του κλίματος που διαμόρφωσαν για την υπεράσπιση ανάλογων δικαιωμάτων. Σε εκκρεμότητα παραμένει η διόρθωση της κατάταξης επικινδυνότητας. Με ευκολία, σαν να μην ίσχυε ποτέ, η διοίκηση της ΔΕΠΑ παραβιάζει την προφορική συμφωνία που είχαν οι εργαζόμενοι που κάνουν την καθημερινή δουλειά γραφείου για ατομικές συμβάσεις διάρκειας τουλάχιστον ενός έτους με τον εργολάβο. Η αγριότητα των προθέσεων επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι ο Διευθύνων Σύμβουλος συνέστησε στο σωματείο των εργολαβικών εργαζομένων που δραστηριοποιείται στον συγκεκριμένο χώρο να διασπαστεί. Εργοδότες και μέτοχοι μετέφεραν το μοντέλο της εργολαβοποίησης και στη νέα Εταιρεία Διανομής Αερίου Λοιπής Ελλάδας ΑΕ. Η πρόβλεψη στη νομοθεσία για δυνατότητα συγχωνεύσεων περιοχών διανομής και Εταιρειών Διανομής Αερίου κάνει εύλογο πως στο δρόμο που σχεδιάζεται, επιδιώκεται να προσβληθούν τα δικαιώματα 100άδων εργαζόμενων στα δίκτυα φυσικού αερίου μέσω των πρώτων εργολαβικών εργαζομένων (περίπου 20) που μεταφέρθηκαν από τη ΔΕΠΑ στη νέα θυγατρική της.
Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,
Στην επίθεση κυβέρνησης – εργοδοτών – ΣΕΒ να αντιτάξουμε την οργάνωσή μας σε επίπεδο κλάδου. Να ορθώσουμε τείχος αντίστασης με στόχο να εμποδιστούν και να ανατραπούν τα σχέδιά τους. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι παρά τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς και αντιπαραθέσεις, (π.χ. κατά τη διάρκεια συγχωνεύσεων και διασπάσεων στον ίδιο κλάδο ή μεταξύ εκείνης της μερίδας του κεφαλαίου που επενδύει στην παραγωγή ενέργειας και εκείνης που επενδύει στην ενεργοβόρα βιομηχανία), έρχονται σε πλήρη εναρμόνιση όταν επιτίθενται στα δικαιώματα των εργαζομένων και της λαϊκής οικογένειας.
Κανένας εργαζόμενος δεν περισσεύει στην προσπάθεια του Κλαδικού Σωματείου Ενέργειας να εμβαθύνουμε και διευρύνουμε την πάλη για τα σύγχρονα δικαιώματά μας και την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών μας. Για την πάλη να έχουν οι λαϊκές οικογένειες πρόσβαση στα ενεργειακά αγαθά, για φτηνή ενέργεια για το λαό. Για μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα για όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Για κατάργηση της εργολαβοποίησης. Για κλαδική ΣΣΕ και αναβάθμιση των μισθολογικών, ασφαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων μας. Για 5νθήμερο – 7ωρο – 35ωρο και επαναφορά των ΒΑΕ σε εργασίες όπου καταργήθηκαν και όπου αλλού επιβάλλεται. Για τη δημιουργία ενιαίου κρατικού φορέα ενέργειας, που ως λαϊκή περιουσία θα μπορεί να ανταποκριθεί στην ικανοποίηση των αναγκών της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, που θα λειτουργεί με γνώμονα την ανάπτυξη της λαϊκής ευημερίας και όχι το κέρδος.
Συνάδελφοι, ενισχύστε το Κλαδικό Σωματείο Ενέργειας. Γίνεται μέλη του!
Σας καλούμε να συμμετέχετε στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ που
διοργανώνει την Παρασκευή 7 Απρίλη, ημέρα συνεδρίασης του Eurogroup.
Στην Αθήνα στις 6:30 μ.μ. στην Ομόνοια, προσυγκέντρωση 6 μ.μ. στην πλατεία Βάθης
