Συνέντευξη τύπου των συμβασιούχων καθαριστριών – καθαριστών του Υπουργείου Οικονομικών
Καλημέρα σας και σας ευχαριστούμε που ανταποκριθήκατε στην πρόσκληση μας
Εμείς, οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα του υπουργείου οικονομικών, εφοριών, και άλλων υπηρεσιών του, αναγκαζόμαστε σήμερα να κάνουμε αυτή τη δημόσια παρέμβαση γιατί βρισκόμαστε απέναντι στο άδικο.
Όπως θα γνωρίζετε το Υπουργείο Οικονομικών μας πέταξε στο δρόμο, αρνούμενο να υλοποιήσει το αίτημά μας για συνέχιση της εργασίας μας. Υποχρεωθήκαμε να προχωρήσουμε πέρα από την καθημερινή μας παρουσία εδώ έξω από το υπουργείο και στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων. Το δικαστήριο για όσους συναδέλφους είχαν προσφύγει εξέδωσε προσωρινή διαταγή με την οποία αποφασίζει να επιστρέψουν στην εργασία τους και να δουλέψουν μέχρι τέλος Ιουνίου. Η απόφαση αυτή είναι αποτέλεσμα του καθημερινού αγώνα και της μαχητικής μας παρουσίας έξω από το Υπουργείο.
Εμείς που τόσο καιρό βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή, δίπλα σε γιατρούς και νοσοκόμους καθαρίζαμε, απολυμαίναμε, προστατεύαμε με την δουλειά μας του συναδέλφους μας, τους υπόλοιπους εργαζόμενους, τον κόσμο που ερχόταν στις εφορίες, στο υπουργείο κτλ ακόμη και το γραφείο του υπουργού μετά το τέλος Ιούνη πάλι θα είμαστε υποψήφιες άνεργες.
Εμείς είμαστε αυτές που μέρα-νύχτα, με καραντίνα ή χωρίς, με λοκντάουν ή χωρίς, καθαρίζαμε τα πάντα, απολυμαίναμε τα πάντα και προστατεύαμε με τη δουλειά μας τον κόσμο, εμάς λοιπόν μας πετάνε σήμερα απροστάτευτες, άδικα, μέσα στην πανδημία και μας αφήνουν χωρίς δουλειά, χωρίς μισθό. μέσα στην πανδημία, και ενώ οι υπηρεσίες, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, στενάζουν για προσωπικό, ειδικά στην καθαριότητα, εμείς θεωρούμαστε περιττές.
Είμαστε 150 εργαζόμενες, που σχεδόν μια δεκαετία έχουμε φτύσει αίμα κάθε χρόνο, κάθε 18 μήνες, να τρέχουμε με το φόβο και το άγχος αν θα έχουμε δουλειά. Περάσανε κυβερνήσεις, υπουργοί, τρόικες, και εμείς εδώ νύχτα μέρα, δουλεύαμε, με τον ιδρώτα, με το άγχος, με τις αρρώστιες, τις μειώσεις μισθών, τα ωράρια, τις μετακινήσεις, από δήμο σε δήμο, υπηρεσία σε υπηρεσία, να κάνουμε επιπλέον ότι δουλειά προκύψει, να βοηθάμε, με την ελπίδα ότι θα βρούμε δίκιο.
Με την ελπίδα ότι καταστρέψαμε τα χέρια μας, τις πλάτες μας και τα πνευμόνια μας με τα χημικά και μέσα στα σκατα, συγνώμη κιόλας, αλλά έτσι είναι, για να μπορούμε να ζήσουμε τίμια τις οικογένειες μας. Και η ανταμοιβή, το ευχαριστώ, είναι η ανεργία. Η απόλυση, μετά το τέλος Ιουνίου.
Ίσως αν είχαμε μια εταιρία να παίρναμε καμιά επιδότηση, κάνα δωράκι. Αλλά βλέπετε εμείς έχουμε μόνο τα χέρια μας και την ψυχή μας. Με αυτά δουλεύαμε. Δε ζητάμε δώρα. Δε ζητάμε ειδική μεταχείριση. Ζητάμε το δίκιο μας.
Και εδώ θέλουμε να διευκρινίσουμε ακριβώς τι ζητάμε. Και ας βγει ο Υπουργός να μας πει ότι έχουμε άδικο αν αυτό που ζητάμε δεν είναι σωστό
Εμείς λοιπόν είμαστε 150 εργαζόμενες και εργαζόμενοι, δέκα χρόνια σχεδόν είμαστε με συνεχείς συμβάσεις. Με αυτόν τον τρόπο κάποιοι από εμάς εδώ δουλεύουν σχεδόν 20 χρόνια περιμένοντας να γίνουν οι συμβάσεις μας αορίστου. Αντί αυτού, απολυόμαστε καθώς μας ανάγκασαν να μπούμε για τις δουλειές μας στη διαδικασία του ΑΣΕΠ.
Μέσω αυτής της διαδικασίας, μόνο 10 άτομα μπόρεσαν να κρατήσουν τις θέσεις τους. Στην ουσία όλες οι υπόλοιπες βγήκαμε στερούμενες προσόντων για τη δουλειά που κάνουμε εδώ και δυο δεκαετίες!
Προσέξτε. Για να μην παρεξηγηθούμε. Εμείς δεν λέμε ότι αυτοί που προσλήφθηκαν μέσω ΑΣΕΠ, να μην προσληφθούν. Εμείς δε θα κόψουμε το ψωμί κανενός, ούτε θα κάνουμε σε άλλους αυτό που κάνουνε σε εμάς.
Εμείς καταγγέλλουμε όμως το ψέμα, το άδικο και την υποκρισία που ενώ τα νοσοκομεία, οι υπηρεσίες, τα σχολεία, τα δικαστήρια, τα μετρό και τα λεωφορεία, κάνουν κραααα ότι δεν καθαρίζονται γιατί το προσωπικό δεν φτάνει μέσα στην πανδημία εμάς μας απολύουν!!!
Δουλειά υπάρχει, ανάγκες υπάρχουν, εμείς έχουμε χέρια και διάθεση να δουλέψουμε και θέλουν να μας πετάξουν στο δρόμο!!! Είναι άδικο, είναι απαράδεκτο!
150 οικογένειες να τρέχουν να ζητιανεύουμε επιδόματα και γυναίκες που θα έπρεπε να ετοιμαζόμαστε για σύνταξη να μας τρέχουνε για καταρτίσεις στα 55 μας! Με τσακισμένα χέρια και μέση τόσα χρονιά καθαρίστρια να μου λένε ότι τώρα δεν επαρκούν τα μόρια μου για την δουλειά μου!
Απαιτούμε το δίκιο μας! Απαιτούμε να ζήσουμε από την δουλειά μας! Δε ζητάμε να μας χαρίσει κανείς τίποτα. Το υπουργείο αυτό που καθαρίζουμε κάθε μέρα βγάζει ανακοινώσεις για εκατομμύρια επιδοτήσεις, δάνεια, χορηγήσεις σε τράπεζες, εμπορικά, αεροπορικές, ας δώσει και κάτι για τους εργαζόμενους που του καθαρίζουν τις τουαλέτες!
Δε ζητάμε να μας δώσετε λεφτά για να καθόμαστε. Ζητάμε να κερδίζουμε το μισθό μας με τη δουλειά μας και μας το απαγορεύετε.
Εμείς εδώ ξεκινήσαμε έναν αγώνα. Αυτόν τον αγώνα θα τον συνεχίσουμε για να διεκδικήσουμε σταθερή και μόνιμη δουλειά. Συνεχίζουμε λοιπόν τον αγώνα για να δικαιωθούμε.
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλα τα συνδικάτα που μας συμπαραστάθηκαν όλο αυτό το διάστημα στον δίκαιο αγώνα που δίνουμε. Θέλουμε αυτή η αλληλεγγύη να συνεχιστεί.
Φοράμε μάσκες αλλά έχουμε φωνή. Φοράμε γάντια αλλά απλώνουμε το χέρι η μια στην άλλη
Όλες μαζί. Για το δίκιο μας είμαστε εδώ. Δε παρακαλάμε. Ζητάμε το δίκιο μας
ΜΑΖΕΥΟΥΜΕ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ
ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ, ΚΑΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΚΑΝΕΝΑΣ
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΤΑΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙ!
να μετατραπούν όλες οι συμβάσεις τώρα σε αορίστου χρόνου
καμία απόλυση
κανείς μόνος του στην πανδημία
