Δίνουμε σήμερα εδώ στη Ρόδο τη συνέντευξη τύπου γιατί θέλουμε να ενημερωθούν οι εργαζόμενοι της περιοχής και συνολικότερα για το συνέδριο που επιχειρεί να οργανώσει η πλειοψηφία της ηγεσίας της ΓΣΕΕ εδώ στις 4 Απρίλη, στο ΡΟΔΟΣ ΠΑΛΛΑΣ ή όπου αλλού πάνε, με μεθόδους συνδικαλιστικής μαφίας. Μια ηγεσία που για τους πραγματικούς αντιπροσώπους που εκλέγονται από υπαρκτά σωματεία, είναι έκπτωτη από τις 24 Μάρτη. Γι’ αυτό συνδικαλιστικά στελέχη αυτές τις μέρες πραγματοποιούν περιοδείες, συγκεντρώσεις στους χώρους δουλειάς.

Ανακοινώνουμε ακόμα ότι στις 3 του Απρίλη 7μμ στην πλατεία Κύπρου θα πραγματοποιήσουμε συγκέντρωση και πορεία εδώ στην πόλη. Και σήμερα το βράδυ στις 7 θα γίνει πλατιά σύσκεψη σωματείων συνδικαλιστών και εργαζομένων στο Εργατικό Κέντρο Ρόδου. Γιατί για μας το συνέδριο της ΓΣΕΕ δεν αφορά κάποιους συνδικαλιστές ή μόνο όσους θα συμμετέχουν σε αυτό. Αφορά συνολικά την εργατική τάξη της χώρας. Αφορά τους εργαζόμενους της περιοχής που βασανίζονται από τους επιχειρηματικούς ομίλους, από την εντατικοποίηση, την εκμετάλλευση.

Τα Εργατικά Κέντρα, οι Ομοσπονδίες, τα συνδικάτα που συμπορεύονται με το ΠΑΜΕ, που δίνουμε κάθε μέρα τη μάχη της οργάνωσης της εργατικής τάξης, που παλεύουμε καθημερινά στην αντεργατική – αντιλαϊκή πολιτική, που εκλεγόμαστε μέσα από αυτούς τους αγώνες και με ζωντανές πραγματικές συλλογικές διαδικασίες των εργαζόμενων σε Εργατι­κά Κέντρα, Ομοσπονδίες, Συνδικάτα του τα­ξικού κινήματος, έχουμε καταγγείλει από την αρχή και θέλουμε και από εδώ να ενημερώσουμε την εργατική τάξη ότι: Αυτό το συνέδριο δεν έχει καμιά σχέση με συνέδριο εργατικής οργάνωσης.

Έρχονται εδώ στη Ρόδο για να είναι μακριά από τους αγώνες και τις αγωνίες της εργατικής τάξης. Για να μην αισθάνονται την πίεση των αγώνων, όπως την περίοδο της κρίσης που ο εργατόκοσμος έλεγε που είναι η ΓΣΕΕ;. Γιατί φοβούνται την παρουσία εργαζομένων;

Από αυτό, οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτε θετικό για τη ζωή τους και τα δικαιώματά τους. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ήταν και είναι μακριά από τις ανάγκες, τους προβληματισμούς, τους αγώνες της εργατικής τάξης.

Δίνουμε τη συνέντευξη αυτή γιατί θέλουμε να καταγγείλουμε μια πρακτική και κατεύθυνση που ακολουθούν οι δυνάμεις που βρίσκονται στην ηγεσία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-Ομάδα Βασιλόπουλου, ΣΥΡΙΖΑ) που συκοφαντεί, το σημαντικό ζήτημα της λειτουργίας των συνδικάτων και της συμμετοχής των εργαζομένων σ’ αυτά. Που διώχνει τους εργαζόμενους από την οργάνωση και την συμμετοχή στους αγώνες για τη ζωή τους. Απευθύνθηκαν στα κόμματα των μνημονίων για να μας καταδικάσουν. Ακόμη και στην κυβέρνηση για να τους διαθέσει δυνάμεις καταστολής. Δεν τόλμησαν να απευθυνθούν στις Συνδικαλιστικές οργανώσεις ακόμη και σε αυτές που ελέγχουν. Υπάρχει έντονος προβληματισμός ακόμη και στους αντιπροσώπους τους, εκφράστηκε και στην Καλαμάτα που επί τρείς μέρες η ηγεσία αυτή έκανε ότι μπορούσε να μην γίνει συνέδριο με τη συμμετοχή των πραγματικών αντιπροσώπων. Που ήταν κλεισμένη στα πανάκριβα θέρετρα, μακριά από τους εργαζόμενους, από τις αγωνίες και τα προβλήματα τους. Που έκανε κουρελόχαρτο τις καταστατικές διαδικασίες και τα όργανα της ΓΣΕΕ, θέλοντας να νομιμοποιήσει ότι πιο νόθο μέσα στα Συνδικάτα.

Μπροστά στο συνέδριο της ΓΣΕΕ στα αποτελέσματα των αρχαιρεσιών των συνδικάτων πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων στα οποία πλειοψηφούν οι δυνάμεις που είναι στην ηγεσία της ΓΣΕΕ είναι απίστευτα αυτά που συμβαίνουν. Βρωμίζουν τα συνδικάτα, τη συλλογική πάλη, που έχει ανάγκη η εργατική τάξη για να οργανώσει την πάλη της απέναντι στην επίθεση που δέχεται από την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της.

Δεν πρόκειται για νέα φαινόμενα. Η ιστορία του εργατικού κινήματος είναι γεμάτη από Μακρήδες Θεοδώρους και Λυκιαρδόπουλους.

Πρόκειται για ένα μηχανισμό που μπολιάζει και προωθεί τη στρατηγική του μεγάλου κεφαλαίου, της εργοδοσίας, των επιχειρηματικών ομίλων και των κυβερνήσεών τους μέσα στο εργατικό κίνημα, αλλοτριώνοντας το. Μπροστά στο 37^ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, αυτή η αλλοτρίωση εκδηλώνεται με τον πιο ωμό και εξόφθαλμο τρόπο, με την απευθείας «είσοδο» της εργοδοσίας στις συνδικαλιστικές οργανώσεις σε πρωτοβάθμιο, δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο.

Στελέχη της εργοδοσίας, ακόμα και οι ίδιοι οι εργοδότες, ψηφίζουν και εκλέγονται ως αντιπρόσωποι, στα όργανα διοίκησης πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, φτάνοντας μέχρι και στη ΓΣΕΕ. Η λίστα των εργοδοτών μέσα στα εργατικά σωματεία περιλαμβάνει Προέδρους και Διευθύνοντες Συμβούλους Εταιρειών, Αντιπροέδρους ΔΣ Τραπεζών, Ιδιοκτήτες Πούλμαν και Ασφαλιστικών Εταιρειών, δεκάδες στελέχη ναυτιλιακών εταιρειών, Προέδρους Επιμελητηρίων. Οι εργοδότες έχουν τις δικές τους ενώσεις. Να προβληματιστεί ο κάθε εργαζόμενος, το κάθε συνδικάτο. Δέχεται να είναι στα σωματεία και να κάνουν κουμάντο οι εργοδότες; Όπως αυτή του mymarket; Τη βρήκαμε ψάχνοντας να βρούμε ποιοι είναι αυτοί που οργανώνουν τις εκλογές των σωματείων.

Ορισμένα μόνο δείγματα του «συνδικαλισμού» που προωθεί η ηγεσία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ-ΜΕΤΑ, ομάδα Βασιλόπουλου).

• Στον ΠΑΣΕΝΤ (Πανελλήνιο Σύνδεσμο Εργαζομένων στη Ναυτιλία και τον Τουρισμό) ψήφισαν ως εργαζόμενοι δεκάδες διευθυντικά στελέχη ναυτιλιακών ομίλων, ανάμεσά τους ο διευθυντής μάρκετινγκ της AtticaGroup, μητρικής εταιρείας της HellenicSeaways γιος του πρόεδρου της εργοδοτικής ένωσης εφοπλιστών του συνδέσμου επιχειρήσεων επιβατηγού ναυτιλίας, καθώς και της δεύτερης μεγαλύτερης παγκοσμίως διαχειρίστριας εταιρείας πλοίων μεταφοράς κοντέινερ «ΜSC».
• Μέλος των ΔΣ των εταιρειών τόσο της «AtticaGroup» όσο και της Helleinicseaways».
• Εκτός αυτών έχουμε στα χέρια μας μια λίστα όπου ψήφισαν 14 διευθυντικά στελέχη των παραπάνω επιχειρηματικών ομίλων, από Εμπορικούς διευθυντές, διευθυντές οικονομικών κλπ.
• Ο αντιπρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Κιλκίς είναι πρόεδρος της Εταιρείας «Αναπτυξιακή Κιλκίς ΑΕ».
• Ο πρόεδρος της ΟΙΥΕ και υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της ΓΣΕΕ, είναι Διευθύνων Σύμβουλος ΑΕ.
• Ο πρόεδρος και ο Γ. Γραμματέας της Ομοσπονδίας Ασφαλιστικών Συλλόγων Ελλάδας είναι αντιπρόεδρος και ταμίας αντίστοιχα του ΔΣ της Τράπεζας Ηπείρου.
• Ο Γ. Γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Λασιθίου είναι ιδιοκτήτης Πούλμαν.

Επίσης παρουσιάζουν μια πλασματική, ψεύτικη εικόνα, με τεράστια αύξηση του βαθμού οργάνωσης των εργαζομένων και μαζικοποίηση Σωματείων σε περιοχές ιδιαίτερα χτυπημένες από την κρίση, όπως σε Βέροια, Κοζάνη, Πάτρα, Βόλο, Διδυμότειχο, Ναύπλιο, Έδεσσα, Έβρο, Κατερίνη, Εύβοια και κλάδους όπως Εμπόριο, Ναυτιλιακά, Τράπεζες, Μεταφορές… Τους αντιπροσώπους αυτούς μοιράζονται οι συνδικαλιστικές δυνάμεις των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ομάδα Βασιλόπουλου), που αποτελούν και την ηγεσία της ΓΣΕΕ.

Πρόκειται, δηλαδή, για εικόνα κατασκευασμένη στα γραφεία μεγάλων επιχειρήσεων (ναυτιλιακών, εμπορίου κ.ά.) με τη συνδρομή μεγαλοδικηγορικών γραφείων, υπουργείων και κρατικών υπηρεσιών και τη στήριξη από τα δικαστήρια. Ξεπερνά κάθε προηγούμενο των τελευταίων 30 ετών!

Σε σωματεία χωρίς δράση, χωρίς συλλογικές διαδικασίες, Γενικές Συνελεύσεις, χωρίς παρουσία, χωρίς καν τυπική λειτουργία των Διοικητικών Συμβουλίων, όταν μάλιστα ο κλάδος τους «καίγεται» από τα προβλήματα των εργαζομένων, από το πουθενά εμφανίζονται μέσα σε λίγες ώρες χιλιάδες εργαζόμενοι να «συμμετέχουν» στις αρχαιρεσίες, να ψηφίζουν για ΔΣ και αντιπροσώπους, για δευτεροβάθμια όργανα, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα και μάλιστα όταν οι περισσότεροι από αυτούς δεν γνωρίζουν ούτε τα μέλη της διοίκησης, ούτε καν τη διεύθυνση του σωματείου τους!

Τέτοιες περιπτώσεις είναι, για παράδειγμα, αρκετά σωματεία στο Εμπόριο, με πρώτα τα σωματεία των σούπερ μάρκετ. Σε δύο μόνο από αυτά, στο σωματείο εργαζομένων στον «Σκλαβενίτη» και στο «κλαδικό» των εργαζομένων στα σούπερ μάρκετ έχουμε αύξηση σε 4.537 ψηφίσαντες από 2.840 και 6.236 από 5.151, αντίστοιχα! Στο σωματείο εργαζομένων στα ξενοδοχεία του Ανδρεάδη – επίτιμου προέδρου του ΣΕΤΕ – στη Χαλκιδική, που ιδρύθηκε σε μια νύχτα με παρέμβαση της εργοδοσίας, ψήφισαν 1.850! Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος…

Μάλιστα, σε πολλά από αυτά τα σωματεία οι διοικήσεις τους είναι τα ίδια τα στελέχη της εργοδοσίας. Σε άλλα οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι είναι οι ίδιοι εργοδότες, όπως η πιο γραφική πλέον φιγούρα του γνωστού Καραγεωργόπουλου, που τον έχουν και τον καμαρώνουν ως υπεύθυνο του γραφείου Τύπου της ΓΣΕΕ. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, τα χαρτιά τους τα φτιάχνουν οι νομικοί των ίδιων των επιχειρήσεων ή φτιάχνουν άλλα, όπως τους βολεύουν. Πρόκειται για μηχανισμούς που αναπαράγονται με τη στήριξη της εργοδοσίας, χωρίς πλέον να τηρούνται ούτε τα προσχήματα.

Κι όταν αυτό δεν αρκεί, έχουμε την πιο εξόφθαλμη και απροκάλυπτη νόθευση. Με όργιο νοθείας και πλαστογραφίας.

Με βάση τα στοιχεία των τριών προηγούμενων συνεδρίων της ΓΣΕΕ, κατά τη διάρκεια της κρίσης, ανάμεσα σε πολλά άλλα χαρακτηριστικά παραδείγματα, έχουμε τις περιπτώσεις Εργατικών Κέντρων που από το πουθενά παρουσιάζουν αύξηση ψηφισάντων έως και διπλασιασμό! Όπως τα Εργατικά Κέντρα: Αλμυρού με 1.523 ψηφίσαντες και αύξηση 725 ψηφισάντων! Φαρσάλων με 1.541 ψηφίσαντες και αύξηση 527 ψηφισάντων! Λακωνίας με 1.320 ψηφίσαντες και αύξηση 411 ψηφισάντων! Ελασσόνας με 873 ψηφίσαντες και αύξηση 119 ψηφισάντων! Φλώρινας με 2.092 ψηφίσαντες και αύξηση 236 ψηφισάντων! Κατερίνης με 2.206 ψηφίσαντες και αύξηση 187 ψηφισάντων! Καλαμάτας με 2.830 ψηφίσαντες και αύξηση 252 ψηφισάντων και πάει λέγοντας…

Όλη την περίοδο της κρίσης, τα ίδια αυτά Εργατικά Κέντρα δεν έχουν καταφέρει να κινητοποιήσουν λίγες δεκάδες εργαζομένων.

Από Εργατικά Κέντρα χωρίς καμία δράση, ούτε καν λειτουργία ΔΣ, έχουν έρθει αποτελέσματα σαν αυτά: Εργατικό Κέντρο Αλεξάνδρειας, πριν την κρίση 840 ψηφίσαντες, τώρα 1.547! Διδυμότειχο 627 ψηφίσαντες πριν, τώρα 1.644! Κιλκίς 527 ψηφίσαντες πριν και τώρα 1.802! Το τραγικό, μαζί και το γελοίο είναι ότι σε αυτές τις περιπτώσεις το ποσοστό συμμετοχής όχι μόνο εκτινάσσεται από το 17% – 20%, που είναι ο μέσος όρος, σε ποσοστά 90% και 100%, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις οι εμφανιζόμενοι ψηφίσαντες ξεπερνούν τους εργαζόμενους της περιοχής με βάση τα στοιχεία της «ΕΡΓΑΝΗΣ» (πληροφοριακό σύστημα του υπουργείου Εργασίας)!

Υπάρχουν και κωμικοτραγικά φαινόμενα, όπως το Σωματείο Ξύλου και Οικοδόμων στο χωριό της Φαρκαδόνας, που εμφανίζει να έχουν ψηφίσει 787 μέσα σε λίγες ώρες σε καφενείο του Μεγαλοχωρίου και έχει βγάλει 39 αντιπροσώπους για το Εργατικό Κέντρο Τρικάλων!

Τα ίδια και σε Ομοσπονδίες, όπως στην Ομοσπονδία Χειριστών, των Σεκιούριτι, των Ασφαλιστικών Υπαλλήλων, του Υπαλληλικού Προσωπικού Αυτοκινήτων Ελλάδας κ.λπ., όπου εμφανίζεται να αυξάνεται η συμμετοχή, να ψηφίζουν διπλάσιοι από προηγούμενα συνέδρια.

Με ωμή εργοδοτική παρέμβαση «επιτυγχάνουν» την «αύξηση της συμμετοχής» των εργαζόμενων στα σωματεία του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού. Η εργοδοσία σέρνει χιλιάδες εργαζόμενους να ψηφίζουν τους ανθρώπους της σε διάφορα σωματεία όπως Σούπερ Μάρκετ, Σκλαβενίτη και αλλού. Με διάφορα «ραβασάκια» της εργοδοσίας, που έχουμε βγάλει στη δημοσιότητα, προϊστάμενοι και διευθυντές καλούν τους εργαζόμενους να ψηφίσουν στα εν λόγω «σωματεία», π.χ. ΠΑΣΥΕ, με την προτροπή να αγνοήσουν το ψηφοδέλτιο της ΔΑΣ (ΠΑΜΕ), όπου υπάρχει, αλλιώς «θα έχουν επιπτώσεις….»! Ή ραβασάκι ψηφίστε τους δικούς μας γιατί θα τους χρειαστούμε.

Ερήμην των εργαζομένων στήνουν αρχαιρεσίες και «μαγειρεύουν» συσχετισμούς. Εμφανίζουν:

• Αρχαιρεσίες, όπου ψηφίζει ένας εργαζόμενος ανά 40 δευτερόλεπτα, δηλαδή σε λίγες ώρες ψηφίζουν χιλιάδες, πράγμα φυσικά αδύνατο.
• «Μέλη» που έχουν ψηφίσει σε δύο, τρία και τέσσερα σωματεία, ορισμένοι από τους οποίους εκλέγονται και στα όργανα.
• Σωματεία – φαντάσματα, που οι αρχαιρεσίες τους δεν υπάρχουν σε κανένα Πρωτοδικείο.

Για να προστατέψουν τις νοθείες τους και όλα όσα κάνουν σε συνεννόηση με την κυβέρνηση βάζουν μπροστά τις δυνάμεις καταστολής, ασφαλίτες και ΜΑΤ έξω και μέσα στα συνέδρια των Εργατικών Κέντρων.

Για τη νομιμοποίηση της απροσχημάτιστης εργοδοτικής παρουσίας στα Συνδικάτα, της νο­θείας και της κατασκευής εργοδοτικών σωματείων και συσχετισμών δύναμης έχουν αναλάβει μερίδιο της ευθύνης – με το αζημίωτο – δικηγόροι εταιρειών. Για όλα τα παραπάνω έχουν ενημερωθεί με επιστολές μας ο Δικηγορικός Σύλλογος Ρόδου, οι Δικηγόροι που θα διοριστούν ως δικαστικοί αντιπρόσωποι, η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων. Η πλειοψηφία της ηγεσίας της ΓΣΕΕ:

• Στήριξε και στηρίζει την ανάπτυξη με τους άθλι­ους μισθούς – μεροκάματα και τις άθλιες εργασιακές σχέσεις. Συνυπέγραψε με το ΣΕΒ τον άθλιο νομοθετημένο μισθό των 586 ευρώ. Μπήκε εμπόδιο στην προσπάθεια 530 Εργατικών Κέντρων, Ομοσπονδιών και Συνδικάτων που κατέ­θεσαν σχέδιο νόμου στη Βουλή για τις ΣΣΕ και την επαναφορά τους.
• Στήριξε και στηρίζει το χτύπημα της απεργίας. Τη λογική ότι οι απεργί­ες «έφαγαν τα ψωμιά τους» και τώρα οι εργαζόμενοι χρειάζονται διάλογο και συνεννόηση με την εργοδο­σία, χρειάζονται «έξυπνους» συνδικαλιστές.
• Στηρίζει το χτύπημα της κοινωνι­κής ασφάλισης και την παράδοση της ολοκληρω­τικά στο μεγάλο ασφαλιστικό κεφάλαιο μέσω του Εθνικού Επαγγελματικού Ταμείου Ασφάλισης που συμφώνησε με το ΣΕΒ και την κυβέρνηση.
• Στήριξε και στηρίζει τη λογική της ενσωμάτωσης και του κοινωνικού εταιρισμού, ότι εργοδότες και ερ­γαζόμενοι πρέπει να πάνε μαζί για την καπιταλιστική ανάπτυξη, ότι τα συμφέροντά τους ταυτίζονται.
• Στήριξε και στηρίζει τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ.

Για τις «υπηρεσίες» της, εργοδοσία και κυβέρνηση «ταΐζουν» τη ΓΣΕΕ με εκατομμύρια ευρώ μέσω προγραμμάτων.

• Δεκάδες χιλιάδες ευρώ δαπανήθηκαν στις επετειακές εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια της ΓΣΕΕ.
• Οικονομικά σκάνδαλα που βγήκαν στη δημοσιότη­τα σε Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες (Λαμία, Κοζάνη, Χανιά κ.λπ.), αποκάλυψαν ολόκληρο μηχανισμό με τα τοπικά ΙΝΕ της ΓΣΕΕ και τη διαχείριση προγραμμάτων. Αποκαλύφθηκε η συ­στηματική προσπάθεια, τα Εργατικά Κέντρα να με­τατραπούν σε επιχειρήσεις διαχείρισης προγραμ­μάτων κατάρτισης και ανεργίας. Μέσα από χρημα­τοδοτήσεις του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ «επιδοτούν» εργαζόμε­νους και τους προωθούν στην αγορά εργασίας, ως φθηνό «ευέλικτο» εργατικό δυναμικό. Οι συμμετέχοντες σε αυτά βρίσκονταν να είναι «ψηφίσαντες» σε διάφορα σωματεία. Αν δεν υπήρχαν, έστηναν ένα σωματείο, κυρίως Ιδιωτικών Υπαλλήλων, σε ένα βράδυ.

Υπήρξαν ακραία εκφυλιστικά φαινόμενα όπως αυτό του Εργατικού Κέντρου Φθιώτιδας, όπου ελέγχονται για ποσά άνω του 1 εκατ. ευρώ προερχόμενα από προγράμματα, διέλυσαν το Εργα­τικό Κέντρο, για να αλλάξουν ΑΦΜ, όπως ακριβώς οι ποδοσφαιρικές ΠΑΕ, και τώρα το ξαναφέρνουν – με την ίδια σύνθεση – να πάρει μέρος στο Συνέδριο της ΓΣΕΕ. Όλα τα παραπάνω τα θέτουμε για ενημέρωση των εργαζομένων όλης της χώρας. Τους καλούμε να προβληματιστούν, να συζητήσουν στους χώρους δουλειάς, μαζί με τους συναδέλφους τους. Πρόκειται για εργατική οργάνωση; Έχουν συμφέρον να στηρίζουν τέτοιες ηγεσίες και συνδικαλιστές; Από τώρα να τραβήξουν το αυτί στους αντιπροσώπους  των κλάδων τους για το τι θα πάνε να στηρίξουν στο συνέδριο.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, δεσμευόμαστε απέναντι στους εργαζόμενους ότι Θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να αποκαλύψουμε σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, την αλλοτρίωση και τη σήψη του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού και να παλέψουμε για τον απεγκλωβισμό του εργατικού κινήματος από το θανάσιμο εναγκαλισμό του. Για να πάρει η εργατική τάξη την κατάσταση στα χέρια της και να απαλλαγεί από αυτά τα βαρίδια. Για να ενισχυθεί το ταξικό κίνημα.

Για να αναπτυχθούν οι αγώνες που θέτουν στο προσκήνιο τις ανάγκες των εργαζόμενων και την ικανοποίησή τους, σε αντιπαράθεση με τις απαιτήσεις και τα σχέδια των επιχειρηματικών ομίλων και τις «αντοχές» της οικονομίας τους. Για να αναχαιτιστεί η επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι από τους κεφαλαιοκράτες και τις κυβερνήσεις τους, όπως αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, ΕΕ – ΝΑΤΟ.

Στο δρόμο αυτό βρισκόμαστε απέναντι στο ενιαίο μέτωπο της ηγεσίας της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ- Ομάδα Βασιλόπουλου – ΣΥΡΙΖΑ). Στο μαύρο αυτό μέτωπο που επιτίθεται στο ΠΑΜΕ, προσπαθώντας να βάλει εμπόδια στη δράση των Εργατικών Κέντρων, των Ομοσπονδιών και Συν­δικάτων που συσπειρώνονται σε αυτό. Που υπονομεύει τις συλλογικές διαδικασίες των εργαζόμενων στα σωματεία τους, τη συζήτηση, τις Γενικές Συνελεύσεις, γιατί εκεί οι εργαζόμενοι καταλαβαίνουν το βρώμικο ρόλο αυτών των δυνάμεων, βλέπουν ποιος είναι ο φίλος και ποιος ο εχθρός τους.

Από εδώ, σήμερα, θέτουμε υπόψη όλης της εργατικής τάξης – και με περισσότερα στοιχεία που είναι στη διάθεση όποιου θέλει να τα μελετήσει – τα πολύ σοβαρά αυτά ζητήματα. Ο κάθε εργαζόμενος, αλλά πολύ περισσότερο ο κάθε συνδικαλιστής που οι εργαζόμενοι εκλέγουν για να τους εκπροσωπήσει έχει ευθύνη και πρέπει να πάρει θέση για όλα αυτά. Και η θέση αυτή θα κριθεί από τους εργαζόμενους.

Εμείς λέμε καθαρά και παλεύουμε γι αυτό στην πράξη:

Οι άνθρωποι της εργοδοσίας και του κράτους της, που υπονομεύουν τα εργατικά συμφέροντα, πρέπει να πεταχτούν από το σβέρκο της εργατικής τάξης, σε όλες τις συνδικαλιστικές βαθμίδες. Είναι ζήτημα «ζωής και θανάτου» για το εργατικό κίνημα.

Σε αυτό το μετερίζι καλούμε τους εργαζόμενους και τα σωματεία τους να συσπειρωθούν.