ΠΛΗΡΩΣΑΜΕ ΠΟΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ!
ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 11 ΙΟΥΝΗ
ΣΤΙΣ 7.00 ΜΜ ΣΤΗΝ ΠΛ.ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Συνάδελφοι,συναδέλφισσες
Για άλλη μία φορά κυβέρνηση και εργοδοσία μας καλούνε να «βάλουμε πλάτη», να «σηκώσουμε τα μανίκια και να δουλέψουμε όλοι μαζί» για να σωθεί η οικονομία από τις επιπτώσεις της «κρίσης του κορωνοϊού».
Για άλλη μία φορά μας ζητάνε να κάνουμε θυσίες, να μη ζητάμε πολλά, να δουλέψουμε σε κάθε επιχείρηση «όλοι μαζί σαν μία οικογένεια» για να «βγούμε στο ξέφωτο», στην «ανάπτυξη» που θα έρθει όπως λένε κάπου το 2021.
Για άλλη μία φορά βγάζουν προγράμματα δισεκατομμυρίων είτε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, είτε από τα κρατικά ταμεία για να τα ρίξουν στην «πραγματική οικονομία» δηλαδή στους επιχειρηματίες. Ταυτόχρονα μειώνουν, το επίδομα αδείας, το δώρο Χριστουγέννων, τους μισθούς έως 20% με το πρόγραμμα «Συν-Εργασία»!
Το έργο όμως το έχουμε ξαναδεί και δεν ήταν τόσο παλιό για να το έχουμε ξεχάσει.
Και στην προηγούμενη κρίση μας ζήτησαν να κάνουμε υπομονή, να θυσιάσουμε κάποια δικαιώματα για να έρθει η ανάπτυξη και να κερδίσουμε όλοι.
Και στην προηγούμενη κρίση κόψανε μισθούς, συντάξεις, καταργήσανε συλλογικές συμβάσεις, έκαναν τους χώρους δουλειάς ζούγκλα όπου ο κάθε εργοδότης ουσιαστικά κάνει ότι του καπνίσει χωρίς κανένα εμπόδιο και έλεγχο.
Και στην προηγούμενη κρίση μπούκωσαν με δισεκατομμύρια τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις μέσω δανείων, ανακεφαλαιοποιήσεων, επιδοτήσεων, προγραμμάτων του ΟΑΕΔ και πάλι ούτε αυτά έφτασαν για να σωθεί η οικονομία.
Πάλι στους χώρους δουλειάς σε όλους τους κλάδους και στον δικό μας επικρατεί η ανασφάλεια. Κανένας εργαζόμενος δεν είναι σίγουρος για το αν θα έχει δουλειά, για πόσο θα την έχει, για το τι μισθό θα παίρνει, για το αν θα του φτάνουν αυτά που θα παίρνει για να καλύψει τις υποχρεώσεις του.
Πάλι η κυβέρνηση παίρνει αντεργατικά μέτρα, γενικεύει την ευέλικτη εργασία με το πρόγραμμα «ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ», πιέζει προς τα κάτω τον κατώτατο και το μέσο μισθό, δίνει επιδοτήσεις στους εργοδότες από τα λεφτά του κρατικού προϋπολογισμού (δηλαδή από τη δική μας φορολογία).
Πάλι μας λένε ότι όλα αυτά είναι προσωρινά, μέχρι να «βγούμε στο ξέφωτο», όμως αν ένα πράγμα μάθαμε από την προηγούμενη κρίση είναι ότι «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού».
Μας λένε κάποιοι συνάδελφοι «μα δεν φταίνε οι εργοδότες κι αυτοί χτυπήθηκαν από την πανδημία». Τους καλούμε να σκεφτούν:
Γιατί δεν υπάρχει σήμερα ένα Δημόσιο και Δωρεάν Σύστημα Υγείας για όλους, επαρκές για να καλύψει τις ανάγκες του λαού σε νοσοκομεία, ΜΕΘ, γιατρούς, νοσοκόμους και βοηθητικό προσωπικό που να μπορεί να ανταποκριθεί σε μία πανδημία όπως αυτή που είναι τώρα σε εξέλιξη;
Γιατί μετά από τόσο διάστημα που διαρκεί η πανδημία, με πάνω από 300.000 νεκρούς παγκόσμια, οι εταιρείες και οι χώρες που ψάχνουν για την θεραπεία δεν συνεργάζονται, δεν ανταλλάζουν τις γνώσεις που έχουν αποκτήσει, αλλά αντίθετα βρίσκονται σε «πόλεμο» μεταξύ τους για το ποια θα τη βρει πρώτη;
Γιατί τελικά εν έτη 2020 με την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας, με τον άνθρωπο να έχει φτάσει μέχρι τον Άρη, η ανθρωπότητα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τέτοιου είδους προβλήματα;
Το εμπόδιο για όλα αυτά είναι ένα και λέγεται καπιταλιστικό κέρδος. Και για τον ίδιο λόγο, για το καπιταλιστικό κέρδος, για άλλη μια φορά αφαιρούν από τους εργαζόμενους δικαιώματα και δίνουν απεριόριστα προνόμια στην εργοδοσία, στο κεφάλαιο.
Άλλοι συνάδελφοι μας λένε «μα αυτοί κάνουν ότι θέλουν, δεν σταμάτησαν πριν, τι θα τους σταματήσει τώρα;». Τους λέμε:
Ακόμα δεν έχουμε δοκιμάσει τη δύναμή μας. Ναι, έγιναν πολλοί και σπουδαίοι αγώνες τα τελευταία χρόνια, ναι, υπήρξαν και υπάρχουν εστίες αντίστασης και στο δικό μας κλάδο, ναι, είναι μεγάλη υπόθεση ότι το δικό μας, όπως και δεκάδες άλλα σωματεία δεν τα δίπλωσαν, αντιστάθηκαν, διεκδίκησαν, έβαλαν εμπόδια στις ορέξεις των κυβερνήσεων που πέρασαν και της εργοδοσίας. Και αν δεν είχαν γίνει όλα αυτά θα ήμασταν σε ακόμα χειρότερη θέση.
Όμως αυτό δε σημαίνει ότι έχουμε εξαντλήσει τις δυνάμεις μας, ίσα ίσα το αντίθετο συμβαίνει. Στα περισσότερα εργοστάσια του κλάδου μας οι συνάδελφοι δεν είναι οργανωμένοι στο σωματείο ή είναι λίγοι και κυρίως συμμετέχουν στις εκλογές. Σε πολύ λίγα εργοστάσια υπάρχουν εργοστασιακές επιτροπές για να οργανώσουν τον αγώνα των συναδέλφων. Στους περισσότερους χώρους κυριαρχεί η απογοήτευση, η λογική ότι «δεν έχουμε τη δύναμη να βάλουμε εμπόδια στην εργοδοσία, να έχουμε κατακτήσεις».
Επομένως η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε ρίξει στον αγώνα παρά ένα πολύ μικρό μέρος της δύναμής μας. Και η μόνη διέξοδος και σε αυτή την κρίση και σε αυτή την αντεργατική επίθεση που θα δεχτούμε είναι η οργάνωση, η ανυπακοή, η αντεπίθεση με γνώμονα τις δικές μας ανάγκες. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Συμμετέχουμε όλοι στο συλλαλητήριο στις 11 Ιούνη,
στις 7:00 μ.μ. στην πλατεία Συντάγματος.
Απαιτούμε:
- Να καταργηθούν οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και όλες οι αντεργατικές διατάξεις
- Εισόδημα για όλους – Καμία μείωση στους μισθούς
- Επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους χωρίς όρους και προϋποθέσεις
- Να καταργηθούν οι πλειστηριασμοί κύριας κατοικίας και οι κατασχέσεις
- Χρηματοδότηση κρατική του Δημόσιου συστήματος Υγείας με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων . Κάλυψη όλων των αναγκών σε ΜΕΘ και Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.
Παίρνουμε την υπόθεση στα χέρια μας.
Μένουμε δυνατοί και δυναμώνουμε τον αγώνα μας.
Ο ορατός εχθρός είναι ο καπιταλισμός.
