ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΣΕ ΥΓΕΙΑ – ΔΟΥΛΕΙΑ – ΖΩΗ
Συνάδελφοι στην εταιρεία Παπαδοπούλου,
Κυβέρνηση και εργοδοσία βρήκαν παπά να θάψουν. Με αφορμή την πανδημία κοιτάνε να περάσουν ότι δεν πέρασαν χρόνια ολόκληρα. Θέλουν να βάλουν σε καραντίνα τα δικαιώματα των εργαζομένων. Γι αυτό ετοιμάζουν από κοινού να σερβίρουν νομοσχέδιο που θα θεσμοθετούν την 10ωρη εργασία, τις απλήρωτες υπερωρίες, θα καταργούν την Κυριακάτικη αργία κ.α.
Στο ζήτημα της πανδημίας τα ρίχνουν όλα στην ατομική ευθύνη, επιβάλουν lockdown αλλά κουβέντα δε βγάζουν για τα μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς. Για τα λεωφορεία, τα αποδυτήρια, τις αίθουσες που γίνονται τα διαλλείματα, που δουλεύουμε ο ένας πάνω στον άλλον. Άφαντο είναι το σώμα επιθεώρησης εργασίας από τους χώρους δουλειάς καθώς η διαχρονικά εφαρμοζόμενη πολιτική έχει οδηγήσει σε τεράστιες ελλείψεις προσωπικού αλλά και στην αντιδραστικοποίηση του πλαισίου λειτουργίας του. Πού είναι τα επαναλαμβανόμενα τεστ που απαιτούνται ως προληπτικό μέσο για να μην υπάρχει διασπορά;
Ακούμε τριγύρω για κρούσματα στην Παπαδοπούλου αλλά επίσημη ενημέρωση από την εταιρεία δεν υπάρχει. Έτσι έκλειναν τα μάτια και άλλες εταιρείες, παρά τις παροτρύνσεις συνδικάτων και φορέων, και βρέθηκαν μπροστά σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις (βλ. εργοστάσιο τροφίμων στην Αρτάκη, φαρμακοβιομηχανία στο Σχηματάρι κ.ά).
Σα να μην έφτανε όμως η πανδημία και τα μέτρα που δεν λαμβάνουν, μας επιβαρύνουν σωματικά και ψυχολογικά με τα ανεπίτρεπτα ωράρια, τις βάρδιες τη μια πίσω από την άλλη έτσι που ο χρόνος να φτάνει μόνο για να πας μέχρι το σπίτι, να κοιμηθείς και να σηκωθείς για να ξαναπάς για δουλειά. Δηλαδή σπίτι – δουλειά, δουλειά – σπίτι. Βέβαια και πριν την πανδημία είναι θέμα τι μέτρα προστασίας παίρνονταν. Για παράδειγμα να δουλεύεις το καλοκαίρι δίπλα στους φούρνους με 46 βαθμούς κελσίου και χωρίς εξαερισμό.
Και μέσα στα άλλα και η αβεβαιότητα, το άγχος αν θα σου ανανεωθεί και η σύμβαση. Την ίδια ώρα που η εταιρεία αυξάνει τα κέρδη της και εν μέσω πανδημίας, κάνει άνοιγμα σε νέες αγορές και προϊόντα. Αλλά το μυαλό της δεν είναι σε προσλήψεις μόνιμου προσωπικού αλλά σε τερτίπια (βλ. μη ανανέωση συμβάσεων και επαναπρόσληψη μετά από 40 μέρες). Γιατί προφανώς κανένας εργοδότης δε θέλει εργαζόμενους με πλήρη δικαιώματα. Βλέπετε κοστίζουν…
Ότι έχουν κατακτήσει οι εργάτες χρόνια και χρόνια, το έχουν κάνει με οργάνωση και αγώνα, με συσπείρωση και αλληλεγγύη. Κάθε εργοδοσία προσπαθεί να σπείρει τη διχόνοια ανάμεσα στους εργαζομένους της. Βρίσκει τεχνητούς διαχωρισμούς και τους αξιοποιεί σε αυτήν την κατεύθυνση ( παλιός – νέος, μόνιμος – συμβασιούχος, χειριστής ή όχι, παραγωγή – γραφεία). Τα προβλήματα για την πλειοψηφία είναι κοινά. Κοινή πρέπει να είναι και η απάντηση.
Το Συνδικάτο μας, η Ομοσπονδία μας σε αυτήν την κατεύθυνση είναι εδώ για να βοηθήσουν. Υπάρχουν πολλά θετικά παραδείγματα στην περιοχή μας και πανελλαδικά. Στο να παρθούν πίσω μέτρα, να ακυρωθούν άλλα, να αποσπαστούν έστω και μικρές κατακτήσεις. Για ότι χρειαστείς είμαστε εδώ να το παλέψουμε μαζί. Επικοινώνησε με το συνδικάτο, οργανώσου σε αυτό.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ από την εταιρεία:
- Άμεση ενημέρωση για τυχόν κρούσματα
- Επαναλαμβανόμενα τεστ σε όλο το προσωπικό με ευθύνητης εταιρείας και χωρίς καμία επιβάρυνση των συναδέλφων.
- Να τηρούνται όλα τα μέτρα προστασίας στο χώρο εργασίας (αποστάσεις, μάσκες, συνεχείς απολυμάνσεις σε όλους τους χώρους του εργοστασίου κλπ)
- Ανθρώπινα ωράρια για όλους.
- Μετατροπή όλων των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου με πλήρη δικαιώματα.
- Να παρασχεθεί όποια βοήθεια χρειαστεί σε συναδέλφους που νοσούν ή θα νοσήσουν.
ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΣΚΑ ΕΧΟΥΜΕ ΦΩΝΗ
