Το τελευταίο διάστημα δυναμώνει η τρομοκρατία από τους εργοδότες πως οι αγώνες των εργαζομένων θα κλείσουν τις επιχειρήσεις. Η χώρα μας έχει μπει σε ένα νέο κύκλο οικονομικής κρίσης, η οποία είχε δείξει τα πρώτα της σημάδια εδώ και 1,5 χρόνο και η πανδημία του κορονοϊού την επιτάχυνε.
Είναι πια χιλιοπαιγμένο το παραμύθι πως οι αγώνες των εργαζομένων, οι διεκδικήσεις τους κλείνουν τις επιχειρήσεις. Οι εργαζόμενοι σε όλη την Ελλάδα, σε όλους τους κλάδους έχουν εμπειρία πως αυτό είναι ένα ξεκάθαρο ψέμα. Η προηγούμενη 10ετής κρίση που ζήσαμε προσφέρεται για να βγάλουμε συμπεράσματα. Το 2013 η ΜΕΒΓΑΛ έκλεισε το εργοστάσιο της στην Αθήνα πετώντας στην ανεργία τους εργαζόμενους, αφού πρώτα τους είχε αφήνει απλήρωτους επί μήνες. Το κλείσιμο του εργοστασίου της Siemens στη Θεσσαλονίκη, η αποχώρηση της αλυσίδας σούπερ-μάρκετ Aldi, το κλείσιμο των εγκαταστάσεων της ΑΓΕΤ και της Σέλμαν στη Χαλκίδα, της delica στην Πάτρα, της Ρepsico και των εργοστασίων της 3Ε, η μεταφορά έδρας της Coca-Cola και της ΦΑΓΕ είναι επιχειρηματικοί ελιγμοί που δε σχετίζονται με τους αγώνες και τις διεκδικήσεις των εργατών. Μάλιστα σε όσες από αυτές τις επιχειρήσεις αναπτύχθηκαν αγώνες από τους εργαζόμενους, έγιναν ώστε να μην κλείσουν, ώστε να μη μείνουν απλήρωτοι, να μην πεταχτούν εκτός παραγωγής.
Οι παραπάνω επιχειρήσεις, που σταμάτησαν την παραγωγή τους τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα να εξοστρακιστούν στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενοι, δεν έκλεισαν από τις δήθεν παράλογες απαιτήσεις και τους αγώνες των εργαζόμενων. Τα προϊόντα που παρήγαγαν δεν έπαψαν ποτέ να είναι απαραίτητα με βάση τις κοινωνικές ανάγκες, δε μειώθηκε η ζήτησή τους στην αγορά. Όλα αυτά τα παραδείγματα αποδεικνύουν πως οι μονοπωλιακοί όμιλοι χαράσσουν τη δική τους πορεία, με βάση την αναζήτηση του μέγιστου κέρδους.
Είτε με τη Δικαιοσύνη, είτε με τα ΜΑΤ, είτε με τους ξεπουλημένους εργοδοτικούς συνδικαλιστές, οι βιομήχανοι θέλουν εργοστάσια που οι εργάτες θα στέκονται προσοχή, δε θα αντιστέκονται. Θέλουν εργοστάσια που θα τα κρατάνε ανοιχτά αναλόγως των επιχειρηματικών σχεδίων και πλάνων και θα τα κλείνουν όποτε τους βολεύει, χωρίς να υπολογίζουν τις ανάγκες των εργατών.
Η αποδοχή των εργοδοτικών απόψεων από την πλευρά των εργατών είναι επικίνδυνη, επιζήμια, βλαβερή. Πουθενά δε σώθηκαν οι εργάτες επειδή υπέκυψαν στις πιέσεις ή επέλεξαν να δουν την πραγματικότητα από την οπτική του εργοδότη.
Αντιθέτως, υπάρχουν άπειρα παραδείγματα, πρόσφατα και παλιότερα, που μια στιγμιαία υπόκλιση στην εργοδοσία την ακολούθησαν πολλαπλάσιες υποχωρήσεις. Οι εργαζόμενοι σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να πληρώσουν την κρίση του συστήματος, τον ανταγωνισμό των επιχειρηματικών ομίλων.
Καλούμε τους εργαζόμενους να μην υποκύψουν στην προπαγάνδατης διεύθυνσης του υποκαταστήματος Ηρακλείου της ΜΕΒΓΑΛπου μοναδικό σκοπό έχουν να κρατήσουν τους εργαζόμενους στη γωνία, μακριά από την διεκδίκηση όσων έχουν ανάγκη και το σωματείο τους. Να εμπιστευθούν το Συνδικάτου τους και να παλέψουν για αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να εξασφαλίσουν τη δουλειά τους, την αξιοπρέπειά τους, το ψωμί στο οικογενειακό τους τραπέζι.
Να μη μείνει κανένας μόνος του!
Όσο οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές ενιαία χτυπούν τα δικαιώματά μας, τόσο και εμείς, ενιαία, η εργατική τάξη με τους συμμάχους της, πρέπει να τους δώσουμε την απάντηση που τους αρμόζει.
Χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά!
Απαιτούμε από την εταιρία να σταματήσει τους εκβιασμούς και την τρομοκρατία, να σταματήσει να πιέζει τους εργαζόμενους να δηλώνουν ψευδή στοιχεία και ακόμα:
- Να παρθεί πίσω η εκδικητική και άδικη απόλυση του συναδέλφου που απολύθηκε γιατί ζήτησε τα αυτονόητα.
- Να εφαρμοστεί άμεσα και για όλους τους εργαζόμενους η Επιχειρησιακή ΣΣΕ, να πάρουν όλοι οι εργαζόμενοι αναδρομικά το επίδομα γάλακτος που προβλέπεται, να πληρώνονται τις υπερωρίες που δουλεύουν.
- Να τηρούνται τα μέτρα προστασίας ενάντια στον κορονοϊό. Να σταματήσουν να μπαίνουν δύο άτομα στο φορτηγό που φεύγει για δρομολόγιο.
