ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΠΕΜΠΤΗ 21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ
11.00 π.μ στην Πλατεία απέναντι από το Ταχυδρομείο στην Ελασσόνα
ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ
- Στο νομοσχέδιο-τερατούργημα που καταργεί το 5νθήμερο,το 8ώρο, την Κυριακάτικη αργία και επιδιώκει να βάλει εμπόδια στο δικαίωμα της Απεργίας και τους αγώνες.
- Δεν συμβιβαζόμαστε με την σύγχρονη σκλαβιά, τη δουλειά ήλιο με ήλιο, χωρίς δικαιώματα.
- Δεν αποδεχόμαστε να δουλεύουμε 13ώρα, να τσακιζόμαστε γιατί το θέλει το κεφάλαιο και το κάνει πράξη η κυβέρνηση της ΝΔ.
Συνάδελφοι οικοδόμοι, εργαζόμενοι στις κατασκευές, εργαζόμενοι της Ελασσόνας, το νομοσχέδιο είναι στην κυριολεξία κτηνωδία. Βάζει ταφόπλακα σε δικαιώματα και κατακτήσεις:
- Καταργεί την 5νθήμερη εργασία και ανοίγει το δρόμο για την κατάργηση της προσαύξησης του 20% στα ένσημα μας.
- Καταργεί το σταθερό χρόνο δουλειάς και νομιμοποιεί τις 13 ώρες εργασίας, χωρίς καμιά προσαύξηση στην αμοιβή αρκεί ο κάθε μεγαλοεργολάβος να βρει ένα «μπροστινό» που θα παρουσιάζεται ως δεύτερος εργοδότης.
- Ποινικοποιεί ακόμη περισσότερο το δικαίωμα της Απεργίας με απειλές για χρηματικά πρόστιμα, δικαστήρια και ποινές φυλάκισης. Μας θέλουν καθισμένους στα αυγά μας να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα την εγκληματική τους πολιτική. Να μην αγωνιζόμαστε, να μη μιλάμε, να πληρωνόμαστε με ψίχουλα.
Είναι τεράστια πρόκληση για όλο τον εργατόκοσμο ότι η κυβέρνηση φέρνει το νομοσχέδιο-τερατούργημα για ψήφιση στη Βουλή εν μέσω των μεγάλων καταστροφών πριν από λίγες μέρες με την βροχόπτωση στην Θεσσαλία. Ακόμη οι πλημμυροπαθείς μετράνε τις πληγές τους, νεκρούς και αγνοούμενους, κατεστραμμένα σπίτια, οικοσκευές, υποδομές και ψάχνουν για το πώς θα καλυφθούν τα στοιχειώδη για την ζωή τους και την υγεία τους και η κυβέρνηση δείχνει τα δόντια της.
Ούτε το νομοσχέδιο είναι προς όφελος των εργαζομένων, όπως ισχυρίζεται, ούτε τα μέτρα που ανακοίνωσε για στήριξη των πληγέντων καλύπτουν τις τεράστιες ανάγκες των εργαζόμενων, των μικροεπαγγελματιών και των φτωχών αγροτών και κτηνοτρόφων που είδαν το βιος τους να χάνεται.
Και στις δυο περιπτώσεις η πολιτική της κυβέρνησης γέρνει προς την μεριά που απαιτεί η μεγαλοεργοδοσία και τα αρπαχτικά του ιδρώτα μας. Τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για τους πλημμυροπαθείς είναι ψίχουλα.
Οι υποσχέσεις για χρηματοδότηση στο μέλλον μας θυμίζουν παραμύθια για παιδιά. Μόνο μια ματιά στην περιοχή μας να ρίξουν οι εργαζόμενοι θα καταλάβουν. Δυόμιση χρόνια μετά τον καταστροφικό σεισμό στην περιοχή μας ακόμη οικογένειες στην Ποταμιά ζουν σε κοντέινερ και μισογκρεμισμένα σπίτια, παιδιά παίζουν ανάμεσα στα χαλάσματα καθώς δεν έχουν κατεδαφιστεί ακόμη όλα τα σπίτια, το οδικό δίκτυο είναι σε μαύρο χάλι, ενώ ακόμη δεν έχει ξεκινήσει καμία ανέγερση νέας κατοικίας.
Τα πολλά πακέτα που διαφημίζει η κυβέρνηση ότι απέσπασε από την ΕΕ δεν θα πάνε στις τσέπες του απλού λαού. Θα τα μασουλήσουνε μέχρι το τελευταίο ευρώ οι μεγάλοι όμιλοι που θα αναλάβουν να κάνουν υποδομές και δρόμους.
Η δική μας καταστροφή είναι ευκαιρία για περισσότερα κέρδη για τους μεγαλοεργολάβους, τους τραπεζίτες και τους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Η επαναλειτουργία του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας για φθηνή ασφαλή λαϊκή στέγη και υποδομές, χωρίς την συμμετοχή εργολάβων, επιχειρηματιών και τραπεζών αλλά με ευθύνη του κράτους είναι ένα αίτημα που πρέπει να αγκαλιαστεί και να διεκδικηθεί απ’όλη την εργατική τάξη.
Τα συμφέροντα του κεφαλαίου και η πολιτική των κυβερνήσεων μας οδηγούν να γίνουμε σύγχρονοι σκλάβοι. Οι καταστροφές που βιώνουμε δεν οφείλονται μόνο στα καιρικά φαινόμενα. Κυρίως φταίει ότι δεν υπάρχουν υποδομές και αντιπλημμυρικά έργα, αντισεισμική και αντιπυρική θωράκιση. Η πολιτική που ακολουθείται σε κάθε πλευρά της ζωής μας, μας κάνει βαθιά εκμεταλλευόμενους στην εργασία, με φθηνά μεροκάματα, χωρίς ασφαλείς συνθήκες δουλειάς και ταυτόχρονα πελάτες σε τράπεζες να πληρώνουμε εξ αρχής για να ξαναχτίσουμε το βιος μας και την ζωή μας.
Δεν πρόκειται να σκύψουμε το κεφάλι!
Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας!
Αργά ή γρήγορα το δίκιο θα νικήσει. Δεν είναι μοιραίο να πνιγόμαστε και να καιγόμαστε τον 21ο αιώνα.
Δείχνουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας στους πληγέντες, στηρίζουμε το σύνολο των δίκαιων αιτημάτων τους.
Δεν είναι σύγχρονο και προοδευτικό να εργαζόμαστε περισσότερες ώρες και να μην μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα με την ακρίβεια και την φοροληστεία.
Ο δικός μας δρόμος, για να δούμε βελτίωση στη ζωή μας, να ζήσουμε με αξιοπρέπεια και να καλύψουμε τις ανάγκες μας, είναι ο δρόμος του αγώνα βάζοντας μπροστά τις δικές μας ανάγκες.
