ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥΣ- Ο ΙΔΡΩΤΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ
7ΩΡΟ – 5ΗΜΕΡΟ – 35ΩΡΟ / ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Επιχειρηματίες και κόμματα που τους υπηρετούν, υποστηρίζουν πως ο καθένας παίρνει μία αμοιβή ανάλογη με αυτό που προσφέρει, τόσο ο επιχειρηματίας, όσο και ο εργαζόμενος. Επομένως μας λένε, πως ένας εργαζόμενος με τον κατώτατο μισθό, δηλαδή 33€ περίπου μεροκάματο, όταν δουλεύει 8ωρο παρέχει εργασία που «αξίζει» 33€. Βέβαια τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι, γιατί με αυτό τον τρόπο ο επιχειρηματίας δεν θα έβγαζε κέρδος. Η πραγματικότητα είναι πως ο κάθε εργαζόμενος έχει βγάλει το μεροκάματό του και τα πάγια έξοδα της επιχείρησης πολύ πριν σχολάσει. Όλος ο υπόλοιπος χρόνος εργασίας είναι ουσιαστικά απλήρωτος, κλεμμένος. Είναι αυτό που όλοι ξέρουμε σαν κέρδος. Οπότε είναι πολύ φυσιολογικό, οι επιχειρηματικοί όμιλοι να θέλουν:
- Να αυξάνεται ο απλήρωτος χρόνος του εργαζόμενου
- Να αυξάνεται η παραγωγικότητα του εργαζόμενου
Οι μισθοί παραμένουν ουσιαστικά παγωμένοι όλα αυτά τα χρόνια παρά την ακρίβεια και τον πληθωρισμό, που ξεπερνάνε το 30% και κάνει τους εργοδότες του κλάδου να θησαυρίζουν. Ο κλάδος μας είναι σε διαρκή πορεία ανάπτυξης όλα τα χρόνια της κρίσης όμως οι εργοδότες δεν υπογραφούν ΣΣΕ με αυξήσεις όπως ζητάει η Ομοσπονδία μας.
Η καρδιά για την αύξηση της εκμετάλλευσης, για την παραγωγή του πλούτου είναι ο εργάσιμος χρόνος.
Εδώ έρχονται να κουμπώσουν και οι τελευταίες αλλαγές που έφερε η κυβέρνηση της ΝΔ κατά απαίτηση της εργοδοσίας, και με βάση τις οδηγίες της ΕΕ. Πιο συγκεκριμένα:
- Η 6ήμερη εργασία που αφορά τα εργοστάσια του κλάδου μας. Επιβάλλεται μονομερώς στον εργαζόμενο από την εργοδοσία, με τη δικαιολογία του «αυξημένου φόρτου εργασίας», ανά πάσα στιγμή, με βάση τις ανάγκες της επιχείρησης για κέρδος! Επίσης, η 6η ημέρα εργασίας δεν αντικαθίσταται με ρεπό και δεν αντιστοιχεί σε επιπλέον ένσημο.
- Δίνεται δώρο μία ώρα απλήρωτης εργασίας στους βιομήχανους με το πρόσχημα της προετοιμασίας του εργαζόμενου για την ανάληψη της εργασίας και την αποχώρηση από αυτή! Δηλαδή, οι εργαζόμενοι να πηγαίνουν μισή ώρα νωρίτερα στη δουλειά και να φεύγουν μισή ώρα αργότερα κι αυτό το διάστημα να μη θεωρείται χρόνος εργασίας.
- Χαρίζονται μέχρι 3 μέρες το μήνα στην εργοδοσία για να εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους όσες ώρες θέλει, αφού ως και 3 μονά χτυπήματα της κάρτας (δηλαδή χωρίς να χτυπηθούν είτε στην έναρξη είτε στη λήξη της βάρδιας) δεν επιφέρουν κανένα πρόστιμο στον εργοδότη!
- Δεν δηλώνεται καθόλου ωράριο σε όσους εργαζόμενους χαρακτηρίζονται ως διευθυντικά στελέχη. Για τον χαρακτηρισμό αυτό όμως δεν υπάρχει κανένα ουσιαστικό και αντικειμενικό κριτήριο (π.χ. ιδιαίτερα αυξημένες αποδοχές). Δηλαδή θα μπορούν να χαρακτηρίζονται «διευθυντές» και να δουλεύουν με ανοιχτό ωράριο ακόμη και εργαζόμενοι με μερική απασχόληση!
- Η ευθύνη για το σωστό χτύπημα της κάρτας μετακυλίεται στον εργαζόμενο. Δηλαδή ο εργαζόμενος που θα δουλεύει απλήρωτος εκτός ωραρίου θα κινδυνεύει να τιμωρηθεί και πειθαρχικά!
- Δίνεται η δυνατότητα στον εργοδότη να μεταβάλλει καθημερινά την έναρξη και τη λήξη του ωραρίου σε ένα εύρος 4 ωρών, χωρίς να θεωρείται καν καταχρηστική η συνεχής αλλαγή ωραρίου!
Εξασφαλίζουν την απαραίτητη ευελιξία στους εργοδότες ώστε να μπορούν να έχουν όσους εργαζόμενους χρειάζονται κάθε στιγμή της ημέρας, χωρίς να αυξάνεται το κόστος για αυτούς ενώ θα αυξάνεται η παραγωγικότητα της εργασίας με την εντατικοποίηση.
Ο εργοδότης εξασφαλίζει πως ο εργαζόμενος θα παράγει κάθε στιγμή που βρίσκεται στο χώρο εργασίας και θα μετράει μόνο ο χρόνος που βρίσκεται στο πόστο του. Έτσι ο απλήρωτος χρόνος εργασίας, δηλαδή η κλεμμένη δουλειά από τον εργοδότη αυξάνεται. Αλλά και από την άλλη μεριά, το τσάκισμα της υγείας του εργαζόμενου, αντικειμενικά αυξάνει το κόστος ζωής του, το να μπορεί να εξασφαλίσει τα απαραίτητα. Ουσιαστικά, μιλάμε για διπλό έξτρα κλέψιμο!!!
Σε αυτό το πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί απ’ όλους τους παραπάνω αντεργατικούς νόμους, οι εργαζόμενοι μέσα από τα Συνδικάτα μας πολλές φορές έχουμε αντιπαλέψει αυτούς τους νόμους, σε πολλές περιπτώσεις τους έχουμε καταστήσει ανενεργούς στην πράξη και έχουμε καταφέρει να αναδείξουμε τα δικά μας σύγχρονα αιτήματα μέσα από τα πλαίσια πάλης μας, τον αγώνα μας για την υπογραφή κλαδικών και επιχειρησιακών συμβάσεων.
Για τους εργαζόμενους στον κλάδο των Τροφίμων και Ποτών, λύση μπορεί να υπάρχει μόνο μέσα από τη συμμετοχή μας στο κλαδικό Συνδικάτο και από την ίδρυση επιχειρησιακών σωματείων σε κάθε μεγάλο χώρο δουλειάς. Όπως οι συνάδελφοί μας στη ΔΕΛΤΑ, Αθηναϊκή Ζυθοποιία, Mondelez που με τις κινητοποιήσεις τους, με το επιχειρησιακό τους σωματείο και με τη στήριξη του κλαδικού Συνδικάτου αλλά και της Ομοσπονδίας μας, ανάγκασαν την εργοδοσία να υπογράψει ΣΣΕ. Έχουμε και στο Ηράκλειο περιπτώσεις διεκδικήσεις για ΣΣΕ όπως την CocaCola και στην CandiaNuts.
Με φόντο τα συγκεκριμένα παραδείγματα από τους συναδέλφους μας στον κλάδο, να παλέψουμε μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς, για αιτήματα όπως:
- Κατώτερο Κλαδικό μισθό στα 1000 ευρώ ή 40 ευρώ ημερομίσθιο. Αύξηση σε ποσοστό 12% για το 2024.
- Ξεπάγωμα όλων των ωριμάνσεων (τριετίες) από τον Φεβρουάριο του 2012.
- Αυξήσεις σε όλα τα επιδόματα.
- 8ωρο-5ήμερο-40ωρο.
- Όχι στη διευθέτηση χρόνου εργασίας, στα εξαντλητικά ωράρια.
- Μέτρα προστασίας Υγιεινής & Ασφάλειας στους χώρους εργασίας, για να μη θρηνούμε σκοτωμένους και σακατεμένους εργάτες.
- Επίδομα ανεργίας στο 80% του κατώτερου μισθού για όλους τους ανέργους.
- Άμεσα μέτρα ενάντια στην ακρίβεια.
