Ζήτω η εργατική πρωτομαγιά, ζήτω οι αγώνες της εργατικής τάξης.
Όλοι στις απεργιακές συγκεντρώσεις σε Γιαννιτσά και Έδεσσα στις 11:00π.μ.
Η πρώτη του Μάη, η ημέρα της παγκόσμιας εργατικής τάξης, συμβολίζει τους διαχρονικούς αγώνες των εργατών για μια πιο δίκαιη ζωή, απαλλαγμένη από τους εκμεταλλευτές τις οικονομικές κρίσεις και τους πολέμους τους.
139 χρόνια μετά το Σικάγο, και την κατάκτηση του οχτάωρου, έχει καθιερωθεί με νόμο η δουλειά 13 ώρες την ημέρα, η σύνταξη στα 74 ενώ η λέξη «πόλεμος» έχει επανεμφανιστεί στις καθημερινές συζητήσεις.
Δεν αποδεχόμαστε αυτό το ζοφερό παρόν και μέλλον. Σήμερα ο εργάσιμος χρόνος μπορεί και πρέπει να μειωθεί. Το σύνθημα 8 ώρες δουλειά – 8 ώρες αναψυχή- 8 ώρες ύπνος, ήταν επίκαιρο πριν από 100 χρόνια. Σήμερα η ανάπτυξη της τεχνολογίας και η αύξηση της παραγωγικότητας διαμορφώνουν νέες προϋποθέσεις για 7ωρο 5μερο 35ωρο.
Το κέρδος των βιομήχανων και οι ανειρήνευτοι ανταγωνισμοί τους είναι το αγκάθι που μας στερεί τη ζωή που δικαιούμαστε, ως οι μοναδικοί παραγωγοί του τεράστιου πλούτου που παράγεται σήμερα, στην Πέλλα στην Ελλάδα συνολικά στον κόσμο.
Γιατί για το κέρδος μίας χούφτας παράσιτων:
Καταργείται το 8ωρο, γίνεται λάστιχο ο εργάσιμος χρόνος και γενικεύεται η 6ήμερη, 7ήμερη και 13ωρη εργασία με την αντεργατική νομοθεσία της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων και τις κατευθύνσεις της Ε.Ε.
Γιατί δουλεύουμε με μισθούς που δε φτάνουν να καλύψουν ακόμα και τις βασικές μας ανάγκες και να είναι μειωμένοι κατά 25% σε σχέση με το 2010.
Γιατί ζούμε την ασύλληπτη ακρίβεια, που έχει κάνει απλησίαστα ακόμα και βασικά είδη που εμείς παράγουμε.
Γιατί βρισκόμαστε μέσα σε χώρους εργασίας – παγίδες θανάτου και νέες «κοιλάδες των Τεμπών» με 300 νεκρούς στον βωμό των κερδών των αφεντικών μόνο τα τελευταία 2 χρόνια.
Γιατί βλέπουμε τα κοράκια των τραπεζών και των fundsνα ορμάνε με λύσσα πάνω στη λαϊκή κατοικία και να γενικεύουν το αίσχος των πλειστηριασμών.
Βάζουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες. Συναντιόμαστε στις απεργιακές συγκεντρώσεις με τους συναδέλφους μας από τον κλάδο των τροφίμων, ανταλλάσουμε πείρα, συζητάμε πώς θα διεκδικήσουμε και στο δικό μας χώρο εργασίας τα σύγχρονα δικαιώματα μας, όπως:
- Λεφτά για μισθούς, παιδεία, υγεία και όχι για του πολέμου τα σφαγεία. Αυξήσεις στους μισθούς, λύσεις για το στεγαστικό ζήτημα, άμεσα μέτρα ενάντια στην ακρίβεια.
- 7ωρο – 5θημερο – 35ωρο, όπως επιτρέπει η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας. Μέτρα για την ασφάλεια και την υγιεινή στους χώρους εργασίας.
- Υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, που να κατοχυρώνει αξιοπρεπή μισθό για το σύνολο των συναδέλφων, χωρίς διακρίσεις. Υποχρεωτική καταβολή επιδομάτων γάμου, παιδιών, αναγνώριση πτυχίου τριτοβάθμιας εκπαίδευσης – ΙΕΚ- ΕΠΑΣ ΟΑΕΔ, προσαύξηση 50% στη νυχτερινή εργασία.
Πιάνουμε το νήμα από τους σύγχρονους μεγάλους αγώνες του λαού και της νεολαίας.
Τίποτα δεν είναι το ίδιο μετά την ιστορική απεργία στις 28 Φλεβάρη, όπου εκατομμύρια απήργησαν και διαδήλωσαν σε όλη τη χώρα. Το σύνθημα «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», που γεννήθηκε στις μεγάλες κινητοποιήσεις για να δικαιωθούν οι νεκροί του εγκλήματος των Τεμπών, αποτυπώνει την καθημερινή πραγματικότητα που ζει ο λαός μας.
Το μέλλον μας δεν είναι να ματώνουμε στην ειρήνη των αφεντικών, μέχρι να μας στείλουν να
ματώσουμε και στους πολέμους τους.
Παίρνουμε τη σκυτάλη από τους εργάτες του Σικάγο του 1886, τους καπνεργάτες της
Θεσσαλονίκης του 1936 και τους 200 της Καισαριανής του 1944, απεργούμε για να μην ζήσουμε
σαν σύγχρονοι σκλάβοι.
Ζήτω η 1η Μάη.
Ζήτω η εργατική τάξη.
