Χθες ήταν η Κυριακή, σήμερα η 40χρονη συναδέλφισσα μας από την DEMO. Αύριο ποια;
Η ατομική εγκληματικότητα δεν αναπτύσσεται σε «κοινωνικό κενό». Πηγή των επιθετικών συμπεριφορών της βίας και την αλαζονείας είναι το «δίκαιο» της σημερινής κοινωνίας που εκπορεύεται από την ιδιά τη φύση της: την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τον ανελέητο ανταγωνισμό, τον εγωιστικό τρόπο ζωής και σκέψης, που διαπερνούν διαπροσωπικές και οικογενειακές σχέσεις. Αυτά τα «μαθήματα ζωής» μας τα μαθαίνουν από το σχολείο ακόμα και συνεχίζουν στο χώρο δουλείας όπου «ο θάνατος σου-η ζωή μου» γίνεται κυρίαρχο δόγμα. Σε αυτό το έδαφος γεννιέται η απαξίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, η υποτίμηση της ιδίας της ανθρώπινης ζωής.
Η χαμογελαστή γυναίκα με την κορδέλα στα μαλλιά όπως την περιγράφουν οι συνάδελφοι της είχε καταγγείλει 3 φορές τον κακοποίητή της στο αστυνομικό τμήμα υποβάλλοντας και μήνυση. Και ενώ η ενδοοικογενειακή βία είναι αυτεπάγγελτο αδίκημα, η αυτεπάγγελτη διαδικασία για ακόμα μια φορά δεν λειτούργησε. Το θύμα εγκλωβίστηκε σε χρονοβόρες νομικές διαδικασίες μένοντας εκτεθειμένο στη βία του δράστη που έφτασε μέχρι τη δολοφονία μια μέρα πριν την εκδίκαση της υπόθεσης στο δικαστήριο.
Αγανακτούμε απέναντι στην κρατική βία και την αστυνομική αυθαιρεσία που από τη μια επιδεικνύει ζηλευτά αντανακλαστικά απέναντι σε λαϊκές κινητοποιήσεις και στην υλοποίηση δικαστικών αποφάσεων για εξώσεις και πλειστηριασμούς, από την άλλη αφήνει τις γυναίκες και τα παιδιά τους απροστάτευτες με την υποχρηματοδότηση των αποδεκατισμένων υποδομών πρωτοβάθμιας υγείας και την παντελή έλλειψη δομών επείγουσας φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών ακόμα και σε δήμους όπως αυτός του Μενιδίου των 140 χιλιάδων κατοίκων αντιμετωπίζοντάς τες σαν κόστος.
Δεν ανεχόμαστε τα ψεύτικα λόγια και το υποκριτικό ενδιαφέρον των κυβερνήσεων για τη βία κατά των γυναικών. Όχι μόνο γιατί οι κακοποιημένες γυναίκες μένουν απροστάτευτες, αλλά και γιατί καθημερινά κάθε εργαζόμενη είναι αντιμέτωπη με τους πετσοκομμένους μισθούς, με τα τσακισμένα εργασιακά δικαιώματα, τα ωράρια λάστιχο, τις συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, τη μετατροπή της Υγείας σε πανάκριβο εμπόρευμα και την ανυπαρξία βρεφονηπιακών σταθμών. Δηλαδή με όλα εκείνα που γεμίζουν με ανασφάλεια κάθε εργαζόμενη και υψώνουν εμπόδια στην προσπάθειά της να φύγει από παθογόνες και επικίνδυνες σχέσεις.
Διεκδικούμε όλα όσα είναι αναγκαία για την προστασία των γυναικών από τα φρικιαστικά περιστατικά βίας: Τη δημιουργία νέων συμβουλευτικών κέντρων, όπως και ξενώνων, την εξασφάλιση γενναίας κρατικής χρηματοδότησης για την απρόσκοπτη λειτουργία όλου του δικτύου δομών για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών, μαζικές προσλήψεις και μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων εργαζομένων, ώστε να στελεχωθούν οι δομές με το αναγκαίο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων.
Απέναντι σ’ αυτήν τη βαρβαρότητα δεν έχουμε άλλη επιλογή. Μόνο μέσα στον συλλογικό μας αγώνα χτίζουμε ασπίδα προστασίας για κάθε γυναίκα απέναντι στα αποκρουστικά και πολλά πρόσωπα της βίας».
Όλοι Σάββατο 17/05/24 στις 7 μ.μ. στο σημείο της δολοφονίας (Πάρνηθος και Αριστοτέλους)
