ΑΠΟ ΤΟ «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ» ΕΩΣ ΤΗΝ ΩΜΗ
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ ΔΡΟΜΟΣ…
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Πριν λίγες ημέρες πραγματοποιήθηκε η κοπή της πίτας της εταιρείας. Εκεί όλοι ακούσαμε από την εργοδοσία για την ξέφρενη κούρσα της στις αγορές, για την ανάπτυξη που είχε τον τελευταίο χρόνο, για τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται μπροστά, ενώ όλοι ξέρουμε για τις εξαγορές που έχουν γίνει. Μάλιστα μας έταξαν και «λαγούς με πετραχήλια», αφού ακούσαμε ότι η επιτυχία αυτή οφείλεται και στη δική μας προσπάθεια και ότι είναι στο χέρι μας να συνεχιστεί, για να έχουμε και εμείς να λαβαίνουμε…
Προχθές όμως προσγειωθήκαμε ωμή πραγματικότητα! Ακόμα μια ξαφνική απόλυση στο όνομα αυτή τη φορά της «αναδουλειάς». Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι ο χρόνος μπορεί να άλλαξε, αλλά ίδιες και χειρότερες γίνονται οι συνθήκες της ζωής μας και της εργασίας μας, αντιμετωπίζοντας συνεχώς το γνωστό μοτίβο του αδιάκοπου αγώνα για επιβίωσή. Η κούρσα αυτή σε μας είναι γνωστή, αγωνία για το μεροκάματό μας, αγωνία για την κάλυψη των αναγκών μας, πως θα βγάλουμε το μήνα, «άντε να κάνουμε καμιά υπερωρία να συμπληρώσουμε» σκεφτόμαστε πολλοί.
Η πραγματικότητα είναι μία και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από την επίθεση της εργοδοσίας: Είτε στην κρίση, είτε στην ανάπτυξη το μόνιμο υποζύγιο είμαστε εμείς οι εργαζόμενοι. Οι ζωές μας πραγματικά λάστιχο, απλώνουν και μαζεύουν κάτω από τη λογική της αέναης κερδοφορίας των εργοδοτών μας, η οποία πατάει πάνω στο δικό μας μόχθο, στα δικά μας τσακισμένα κορμιά. Κάθε φορά εμείς καλούμαστε να βάλουμε πλάτη, για να αυγαταίνει τα κέρδη της η εταιρεία και έτσι εκεί που δεχόμαστε φιλικά χτυπήματα στην πλάτη, εν ριπή οφθαλμού γινόμαστε το θύμα.
Αλήθεια πόσο «ομάδα» είμαστε, όταν κατά το δοκούν και επαναλαμβανόμενα έχουμε φαινόμενα αυθαιρεσίας, απολύσεων, όταν μια ημέρα μετά την απόλυση ανακοινώνεται το κόψιμο ημερών αδείας για ολιγόωρη απουσία; Πόσο ομάδα είμαστε με εκείνους που μας θεωρούν αναλώσιμους και η λύση σε κάθε «δεινό» είναι να απαλλαγούν από το “περιττό μισθολογικό κόστος”, πετώντας μας στο δρόμο σα στυμμένες λεμονόκουπες;
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Οι αυταπάτες γκρεμίζονται μπροστά στην ξεδιάντροπή επίθεση, το ξέρουμε όλοι καλά και το έχουμε ξαναδεί το έργο. Τα επιχειρήματα περί «ομάδας», «οικογένειας», «όλοι μαζί» έχουν στόχο να μην ανοίξει ρουθούνι για την επίθεση που δεχόμαστε, να αποσπάσουν τη συναίνεση μας για τη «σφαγή» των δικαιωμάτων μας.
Σε αυτές τις συνθήκες που ο μισθός εξανεμίζεται από τις τεράστιες αυξήσεις και τον πληθωρισμό, που σε συνθήκες χειμώνα υπάρχουν οικογένειες με κομμένο ρεύμα, που μας ξεσπιτώνουν για 500€ χρέος και την ίδια ώρα οι μεγαλοεπιχειρηματίες έχουν μπουκώσει από τα κέρδη τους, δεν μπορεί να περιμένουμε ότι θα σωθούμε από το θύτη ή να παρακολουθούμε σαν απλοί θεατές όσα συμβαίνουν γύρω μας!
Σας καλούμε όλους να βγάλετε τα συμπεράσματα σας, να ξεπεράσετε ενδεχόμενους δισταγμούς και να έρθετε σε επαφή με το σωματείο, αφού το σωματείο έχει τη δύναμη που εμείς του δίνουμε με τη δική μας συμμετοχή. Έχουμε πείρα αφού σε αρκετούς χώρους μετράμε σοβαρές κατακτήσεις. Έχουμε δύναμη αφού δεν είμαστε μόνοι, υπάρχουν σωματεία που είναι στην ίδια ρότα με εμάς και παλεύουμε μαζί όλο το προηγούμενο διάστημα. Συνάδελφοι οφείλουμε στους εαυτούς μας και στις οικογένειες, να πούμε:
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ–ΩΣ ΕΔΩ!
ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ – ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ!
Η δύναμη και η ασπίδα μας είναι η ενότητα μας, η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη. Αυτό είναι που φοβούνται οι εργοδότες. Μόνο μέσα από την συμμετοχή και δράση μας στο σωματείο, μπορούμε να οργανώσουμε την πάλη μας και να στήσουμε ανάχωμα στις ορέξεις της εργοδοσίας και στις απειλές για το μεροκάματο μας, να παλέψουμε για:
• Διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων μας
• Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς ανάλογα με τις ανάγκες μας
• Συνθήκες εργασίας που θα εγγυώνται την υγιεινή και την ασφάλειά μας
