Οι εργαζόμενοι του Νοσοκομείου «ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΥΓΓΡΟΣ» στεκόμαστε δίπλα στον απεργό πείνας Πάνο Ρούτσι, πατέρα του δολοφονημένου στο έγκλημα των Τεμπών, Ντένις, διεκδικώντας να ικανοποιηθεί το δίκαιο αίτημα (όπως και τα αντίστοιχα άλλων συγγενών) για την αυτονόητη υποχρέωση της πολιτείας για εκταφή της σορού του παιδιού του ώστε να διαλευκανθεί η αιτία θανάτου του και άλλα σοβαρά γεγονότα που έχουν μεσολαβήσει. Είναι υπερεπείγουσα η ανάγκη εξέτασης της υπ αριθμ 0024/2024 αναφοράς στο Ευρωκοινοβούλιο του ”Συλλόγου συγγενών θυμάτων Τεμπών”.
Η απροκάλυπτη κυβερνητική προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος από την κυβέρνηση της ΝΔ, αλλοίωσης των αποδεικτικών στοιχείων από την τοποθεσία του, οι κυβερνητικές παρεμβάσεις στη δικαστική διαδικασία, όπως και το γεγονός ότι η ανακριτική διαδικασία έκλεισε εσπευσμένα και πρόωρα, ενώ υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις και εκκωφαντικά κενά, χωρίς να εξεταστούν και ικανοποιηθούν τα αιτήματα των συγγενών των θυμάτων για απαραίτητες και αναγκαίες ανακριτικές πράξεις, αποκαλύπτουν τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης και γεννούν σοβαρά ερωτηματικά για τη λειτουργία της Δικαιοσύνης που διαχρονικά και συστηματικά ελέγχεται από την εκάστοτε κυβέρνηση με τον διορισμό της ανώτατης ηγεσίας της.
Πάνω από τις κυβερνητικές ευθύνες είναι η ίδια η πολιτική της Ε.Ε, των 4 ”σιδηροδρομικών πακέτων” νομοθεσίας της, που θέσπισε την ”απελευθέρωση” και ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων, την αντιμετώπιση της ασφάλειας με όρους κόστους – οφέλους, την κατάτμηση του έργου τους και την παράδοση κρίσιμων για τη λειτουργία τους υπηρεσιών και υποδομών σε εργολάβους, ώστε σήμερα μόνο το 14% του δικτύου της ΕΕ να καλύπτεται από το σύστημα ασφαλείας σιδηροδρόμων ΕRTMS. Πολιτική που εφάρμοσαν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις διαδοχικά οδηγώντας στο προδιαγεγραμμένο έγκλημα των Τεμπών.
To έγκλημα των Τεμπών είναι η συνέχεια των καθημερινών εγκλημάτων κατά των χιλιάδων εργαζομένων που το μεροκάματο γι’ αυτούς είναι μια διαρκής αναμέτρηση με τον θάνατο: Από τα μηχανάκια των διανομέων μέχρι τις γερανογέφυρες και από τις βιομηχανίες μέχρι τα εργοτάξια και τα γιαπιά, οι νεκροί και οι σακατεμένοι δεν είναι τίποτα άλλο παρά η άλλη όψη του επιχειρηματικού κέρδους για την επίτευξη του οποίου μόνο το 2025 η εργοδοσία έχει στείλει στον τάφο 158 εργαζόμενους και εκατοντάδες άλλους σακατεμένους στα σπίτια τους.
Το έγκλημα των Τεμπών ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ όχι μόνο γιατί ξεγυμνώθηκαν η Ε.Ε. και οι κυβερνήσεις που εφάρμοσαν τις πολίτικες που οδήγησαν δυο τρένα να κινούνται αντίθετα στην ιδία γραμμή. Το έγκλημα αυτό ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να μπορούμε να βλέπουμε στα μάτια τα παιδιά μας, αντικρίζοντας σ αυτά τους 57 δολοφονημένους.
Οι εργαζόμενοι του Νοσοκομείου «ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΥΓΓΡΟΣ» στεκόμαστε δίπλα στους αγωνιζομένους γονείς των Τεμπών μέχρι την τελική δικαίωση. Μέχρι τη μέρα όπου τα Μέσα Μαζικής μεταφοράς δεν θα κινούνται με βάση το κέρδος αλλά με βάση την ασφάλεια του λαού μας.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 1ης ΟΚΤΩΒΡΗ
