Σε μια περίοδο που καθημερινά μετράμε νεκρούς από εργοδοτικά εγκλήματα και οι εργαζόμενοι βρίσκονται εκτεθειμένοι σε αντίξοες συνθήκες εργασίας, με καθηλωμένους μισθούς και με επικείμενο τσεκούρωμα των ΒΑΕ δίνοντας μάχη με την ακρίβεια που σαρώνει το λαϊκό εισόδημα, η κυβέρνηση αποφάσισε να ολοκληρώσει ένα ακόμα έγκλημα εναντίων εργατών και του λαού γενικότερα.
Κλείνει τη ΛΑΡΚΟ, απολύοντας όλους τους εργάτες. Φτάνει ακόμα και στο σημείο να τους ξεσπιτώνει, αφού ζητά πίσω τα σπίτια που τους είχε παραχωρήσει ως κίνητρο για να δουλέψουν εκεί.
Επιβεβαιώνεται για ακόμη μία φορά ότι τα εργοστάσια δεν τα κλείνουν οι εργάτες και οι αγώνες τους. Τα εργοστάσια τα κλείνουν οι Κυβερνήσεις και τα αρπακτικά που ξεζουμίζουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, τις υποδομές που έφτιαξε ο λαός, με τον ιδρώτα και το αίμα των εργαζομένων που έχτισαν τα ντουβάρια και τις υψικάμινους της ΛΑΡΚΟ.
Το παγκόσμιο ενδιαφέρον για το νικέλιο στην κατασκευή μπαταριών επιβεβαιώνει τις τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες της ΛΑΡΚΟ και καταρρίπτει τον μύθο της επιχείρησης – «βαρέλι δίχως πάτο», που το κράτος θέλει να ξεφορτωθεί, για να μην επιβαρύνει τάχα τους φορολογούμενους. Φανερώνει το δίκιο των εργαζομένων, που παλεύουν να μείνει η ΛΑΡΚΟ ενιαία, να μην απολυθεί κανείς, να μη γίνουν οι ίδιοι και ο ορυκτός πλούτος «τροφή για τα θηρία» που καραδοκούν.
Το σχέδιο απαξίωσής της ΛΑΡΚΟ είναι αποκαλυπτικό : η κρατική ΛΑΡΚΟ για χρόνια αγόραζε σε πολλαπλάσιες τιμές το ρεύμα από τη μεγαλομέτοχο κρατική ΔΕΗ σε σχέση με όλες τις άλλες ενεργοβόρες βιομηχανίες. Επιπλέον με ευθύνη του κράτους δεν έγιναν αναγκαίοι εκσυγχρονισμοί στις υποδομές, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για μια μοναδική στο είδος της, στρατηγικής σημασίας επιχείρηση μεταλλουργίας, με ιδιόκτητα μεταλλεία. Υπεύθυνες είναι όλες οι κυβερνήσεις (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και πρόθυμοι συνοδοιπόροι) που εφαρμόζοντας πολιτικές της ΕΕ, βάζουν τη χώρα σε ρόλο «ψωροκώσταινας», κλείνοντας την μεγαλύτερη παραγωγό και ιδιοκτήτη κοιτασμάτων νικελίου στην Ευρώπη και τρίτη στον κόσμο.
Σχεδόν πέντε (5) χρόνια οι εργάτες δίνουν σκληρό αγώνα για να παραμείνουν οι εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ ανοιχτές. Υπερασπίζονται τις δουλειές τους και τον εγχώριο πλούτο, που θέλουν τα αρπακτικά να πάρουν κοψοχρονιά, χωρίς «βαρίδια»
Αποδεικνύεται ότι όπου, όταν και όσες ορυκτές πηγές πλούτου και να ανακαλυφθούν, η ενεργειακή φτώχεια και η γενικότερη εξαθλίωση του λαού θα παραμένει, όσο τον πλούτο αυτό λυμαίνονται το μεγάλο κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις.
Δεν μένουμε θεατές στην ολοκλήρωση των εγκληματικών σχεδιασμών κυβέρνησης και επιχειρηματικών ομίλων. Κανένας μας δεν μπορεί να δεχτεί ότι θα απολύονται, θα ξεσπιτώνονται εργαζόμενοι και θα ξεπουλιέται ο ορυκτός πλούτος της χώρας μας γιατί αυτό επιτάσσουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων
Σ’ αυτόν τον αγώνα το σύνολο της εργατικής τάξης, του λαού, οφείλει να δώσει μια δυναμική απάντηση. Να ορθώσει τοίχος αλληλεγγύης. Ως Σύλλογος στηρίζουμε την απεργία που έχουν προκηρύξει οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ την Τετάρτη 17/7, δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι στηρίζουμε κάθε κινητοποίηση των εργατών της ΛΑΡΚΟ και θα συμμετέχουμε μαζικά σε κάθε τους κάλεσμα, μέχρι να ξανακαπνίσει η τσιμινιέρα.
