Διότι δεν συνεμορφώθει προς τας υποδείξεις…. και που είσαι ακόμα…
Ακόμα μια συνδικαλιστική δίωξη στο μπαράζ των συνδικαλιστικών διώξεων που έχει εξαπολύσει η εργοδοσία, είτε αφορά Δημάρχους, είτε Υπουργεία.
Αυτή τη φορά η Πρόεδρος του Πανελληνίου Σωματείου Εκτάκτου Προσωπικού του Υπουργείου Πολιτισμού, καλείται σε απολογία με ερώτημα της απόλυσης. Αιτία «η μη αρμόζουσα συμπεριφορά προς τους προϊσταμένους και η αδικαιολόγητη αποχή από τα καθήκοντά της».
Τι έκανε στην πραγματικότητα; Άσκησε το καθήκον της σαν Πρόεδρος Σωματείου. Προσπάθησε τη μέρα της επίσκεψης της Υπουργού στο εργοτάξιο που εργάζεται, να εκθέσει το ζήτημα της μονιμοποίησης των συμβασιούχων, των συνθηκών εργασίας, των μέσων ατομικής προστασίας και άλλα ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους. Αυτό όμως ήταν κόντρα ρόλος σε αυτούς που επιδίωκαν περιοδεία χωρίς αντίδραση. Αυτούς που ονειρεύονται Σωματεία – καλακαδώρους, που αναζητούν «εργασιακή ειρήνη» ή αλλιώς άκρα του τάφου σιωπή.
Αφού λοιπόν πρώτα προσπάθησαν να την εμποδίσουν, τώρα την απειλούν με ποινές. Όχι γιατί έχουν τη ψευδαίσθηση ότι θα λυγίσει, αλλά για να «παραδειγματίσουν» τους εκατοντάδες συμβασιούχους συνάδελφούς της. Τους θέλουν σκυφτούς και φοβισμένους.
Με τη φόρα μάλιστα που θα τους δώσει το «νέο» πειθαρχικό δίκαιο, που έρχεται μέσα στο καλοκαίρι και αυστηροποιεί το «δίκαιο» που υπάρχει ήδη, δείχνουν τα δόντια τους. Βλέπεται το «δίκαιο» αυτό στέφεται ενάντια σε αγωνιστές ή διώκει πειθαρχικά τη μάρτυρα – κλειδί στο σκάνδαλο με τις αγροτικές επιδοτήσεις στον ΟΠΕΚΕΠΕ, για τα παραπτώματα της «παράβασης της υποχρέωσης εχεμύθειας και της ανάξιας για υπάλληλο συμπεριφορά».
Ξεκαθαρίζουμε ότι η κριτική μας στο πειθαρχικό δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων δεν αφορά τα αδικήματα του «κοινού ποινικού δικαίου» και την αντιμετώπισή τους. Αυτά διώκονται και με το υπάρχον.
Ασκούμε όμως κριτική και δεν θα μείνουμε με κλειστό στόμα, στην προσπάθεια τρομοκράτησης αγωνιστών συναδέλφων. Δηλώνουμε ότι όπου ασκείται εργοδοτική τρομοκρατία, θα μας βρίσκουν μπροστά τους.
Όπως τώρα με την Πρόεδρο του Πανελληνίου Σωματείου Εκτάκτου Προσωπικού του Υπουργείου Πολιτισμού. Άραγε θα την κυνηγούσαν αν χτυπούσε παλαμάκια κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της Υπουργού;
Ρητορικό ερώτημα. Όμως καθόλου ρητορικό δεν είναι το κύριο ζήτημα. Τι σωματεία και Πρόεδρους θέλουμε. Ε, εμείς τέτοιους Προέδρους θέλουμε και χρειαζόμαστε. Προέδρους που θα εκθέτουν με κάθε ευκαιρία και μέσο τα ζητήματα που καίνε τους συναδέλφους τους. Που δεν θα σταματάνε στιγμή να παλεύουν και ας τους απειλούν οι «ανώτεροι» με ποινές και κυνήγι.
Σε αυτό το μετερίζι είμαστε μαζί με τη Νίκη και κάθε άλλο αγωνιζόμενο εργαζόμενο, που παλεύει για το δίκιο της τάξης του.
Πάρτε πίσω τη συνδικαλιστική δίωξη τώρα…
