Παράσταση διαμαρτυρίας στην Αντιπεριφέρεια Μαγνησίας πραγματοποίησαν σήμερα το πρωί συμβασιούχοι και μη, υπάλληλοι του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, για την επιστροφή στην εργασία συμβασιούχων συναδέλφων τους. Δίνοντας έτσι συνέχεια στον αγώνα τους, μετά την κινητοποίηση που έκαναν πριν από τις γιορτές στην πρυτανεία του Πανεπιστημίου για να μη χάσει κανένας τη δουλειά του.
Όπως αναφέρουν σε κείμενό τους που παρέδωσαν στην αντιπεριφερειάρχη Μαγνησίας κ. Παπαδημητρίου, ο ερχομός του νέου έτους βρήκε δεκάδες συναδέλφους τους χωρίς δουλειά αφού έληξαν οι συμβάσεις τους και δεν υπήρχε καμία πρόβλεψη για την ανανέωσή τους και ότι κάποιοι είναι ήδη στην ανεργία από τις 30 Νοέμβρη.
Τονίζουν ότι οι συμβασιούχοι καλύπτουν κρίσιμες λειτουργικές ανάγκες στο Πανεπιστήμιο, αναπληρώνοντας σημαντικό μέρος των μεγάλων ελλείψεων σε προσωπικό όλων των ειδικοτήτων και εργάζονται πλάι-πλάι με τους μόνιμους και ΙΔΑΧ υπαλλήλους, με τα ίδια προσόντα και τις ίδιες υποχρεώσεις αλλά πολλές φορές με ελάχιστα δικαιώματα. Έχουν αποκτήσει πολύτιμη εμπειρία, βρίσκονται συνεχώς με το άγχος της απόλυσης, της ανανέωσης της σύμβασης. Παρά την σημαντική προσφορά τους, τους αρνούνται κατηγορηματικά το δίκαιο αίτημα για τη μονιμοποίηση τους, κρατώντας τους ομήρους για χρόνια. Εργάζονται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, συμβάσεις έργου, αλλά και με τα απαράδεκτα ιδιωτικά συμφωνητικά (ή τίτλους κτήσης).
Αναφέρουν δε ότι είναι πραγματικά τραγικό, υπάλληλοι με 20 σχεδόν χρόνια εργασίας και προσφοράς στο Πανεπιστήμιο, που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, να απολύονται ή να κινδυνεύουν με απόλυση.
Καταγγέλλουν ακόμα ότι και στα Πανεπιστήμια, όπως και σε άλλους τομείς του Δημοσίου, διογκώνεται συνεχώς το σοβαρό πρόβλημα της έλλειψης προσωπικού, λόγω της πολιτικής παγώματος των προλήψεων. Παράλληλα, επεκτείνονται οι κάθε είδους ελαστικές σχέσεις εργασίας, η ανάθεση σε εργολάβους διάφορων τομέων των Πανεπιστημίων (σίτιση, στέγαση, καθαριότητα). Με αυτόν τον τρόπο, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι καταδικάζονται σε μόνιμη ανασφάλεια, σε μια ζωή μισή, η οποία αποτελεί πολιτική επιλογή δυστυχώς, όπως αναφέρουν, όλων των κυβερνήσεων.
Και προσθέτουν ότι η μόνη πραγματική λύση, που αποτελεί και διαχρονική διεκδίκηση τόσο της Ομοσπονδίας τους όσο και του Συλλόγου τους, είναι η μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου, όπως έχει γίνει και στο παρελθόν.
Στη συνέχεια στο κείμενό τους, θέτουν προ των ευθυνών τους Κυβέρνηση, Περιφέρεια και Πρυτανικές Αρχές προκειμένου να βρεθούν λύσεις και κονδύλια για να μη χάσει κανένας τη δουλειά του, διεκδικώντας όπως καταλήγουν, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου και μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στο ύψος των αναγκών του ιδρύματος.
