Διπλή επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων και στα συνδικάτα επιχειρεί η κυβέρνηση της ΝΔ με το «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο, πιάνοντας το νήμα από τα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και στρώνοντας το αντιλαϊκό έδαφος, το «ευνοϊκό επενδυτικό κλίμα», προκειμένου να πιάσει τόπο για το κεφάλαιο το άλλο μισό του ίδιου νομοσχεδίου, το πλήθος νέων προνομίων και διευκολύνσεων προς τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, σε ό,τι αφορά τα Εργασιακά, το πολυνομοσχέδιο προωθεί το πλήρες ξήλωμα των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, προκειμένου η εργοδοσία να μπορεί να συμπιέζει ακόμα περισσότερο τους μισθούς, επιβάλλοντας ατομικές ή επιχειρησιακές συμβάσεις με πολύ χειρότερους όρους αμοιβής και εργασίας, μέχρι και το άθλιο επίπεδο του κατώτατου μισθού που διαμορφώνεται με υπουργική απόφαση και με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.

Τον ίδιο στόχο, την ανεμπόδιστη προώθηση αυτής της επίθεσης, υπηρετούν και οι διατάξεις που προωθούν τον ασφυκτικό έλεγχο των συνδικάτων από την εργοδοσία και το κράτος, με ηλεκτρονικό φακέλωμα και χτύπημα των συλλογικών διαδικασιών.

Είναι χαρακτηριστικό εξάλλου πως σε όλα τα κρίσιμα θέματα το νομοσχέδιο προβλέπει τη συγκεκριμενοποίηση και τη συμπλήρωση όλων των παραπάνω χτυπημάτων με υπουργικές αποφάσεις, δίνοντας στην πραγματικότητα στην κυβέρνηση και τον υπουργό Εργασίας απόλυτη εξουσία να ξαναγράψουν τον συνδικαλιστικό νόμο και τα ίδια τα καταστατικά των συνδικάτων.

Συνδυαστικό χτύπημα στις κλαδικές Συμβάσεις…

Με τα άρθρα 49, 51 και 52, το πολυνομοσχέδιο δίνει συνδυαστικό χτύπημα στις κλαδικές Συμβάσεις:

• Με το άρθρο 49 προβλέπονται εξαιρέσεις από τις εθνικές και τις τοπικές κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές ΣΣΕ για «επιχειρήσεις κοινωνικής οικονομίας, νομικά πρόσωπα μη κερδοσκοπικού σκοπού και επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, όπως κατεξοχήν επιχειρήσεις σε καθεστώς προπτωχευτικής ή παραπτωχευτικής ή πτωχευτικής διαδικασίας ή συνδιαλλαγής ή εξωδικαστικού συμβιβασμού ή εξυγίανσης». Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, οι εργαζόμενοι θα εργάζονται με πολύ χειρότερους όρους από αυτούς που ισχύουν στην κλαδική ή ομοιοεπαγγελματική σύμβαση. Η συγκεκριμένη διάταξη μάλιστα επιβεβαιώνει από άλλη μια πλευρά πως η περιβόητη «Κοινωνική Οικονομία» αξιοποιείται και ως εργαλείο για το χτύπημα των ΣΣΕ και τη μείωση των μισθών.
• Με το άρθρο 51, σε περιπτώσεις συρροής, οι επιχειρησιακές συμβάσεις υπερισχύουν έναντι κλαδικών, για επιχειρήσεις που επικαλούνται «σοβαρά οικονομικά προβλήματα», βρίσκονται σε διαδικασίες πτώχευσης κ.λπ., όταν οι κλαδικές ΣΣΕ δεν περιλαμβάνουν ρήτρες εξαιρέσεων, σύμφωνα με το προηγούμενο άρθρο.
• Στο ίδιο άρθρο ορίζεται ότι σε περιπτώσεις συρροής η τοπική σύμβαση υπερισχύει και της εθνικής κλαδικής και της ομοιεπαγγελματικής.
• Το ουσιαστικό ξήλωμα των κλαδικών ΣΣΕ ολοκληρώνεται με το άρθρο 52, στο οποίο προβλέπεται ότι ακόμα και για τις ελάχιστες κλαδικές Συμβάσεις που υπογράφονται, για την επέκτασή τους στο σύνολο του κλάδου, πέρα από τον όρο να υπογράφονται από εργοδότες που απασχολούν ποσοστό μεγαλύτερο από το 50% των εργαζομένων του συγκεκριμένου κλάδου, θα πρέπει πλέον στη σχετική αίτηση επέκτασης να ελέγχονται οι επιπτώσεις της «στην ανταγωνιστικότητα και στην απασχόληση»!
• Με το άρθρο 53 προστίθενται νέοι περιορισμοί για την προσφυγή των εργαζομένων στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ), καθώς η δυνατότητα μονομερούς προσφυγής από τα συνδικάτα ουσιαστικά εξαλείφεται (για την προσφυγή τους θα πρέπει να αποδεικνύουν «υπαρκτό λόγο γενικότερου κοινωνικού ή δημόσιου συμφέροντος, συνδεόμενο με τη λειτουργία της ελληνικής οικονομίας»!), κλείνοντας έτσι και τις τελευταίες οδούς για την απόσπαση κάποιας ΣΣΕ.

Οπως γίνεται φανερό, ο συνδυασμός όλων των παραπάνω διατάξεων οδηγεί στην ουσιαστική κατάργηση των κλαδικών ΣΣΕ. Το γεγονός μάλιστα ότι οι διατάξεις αυτές προωθούνται ενώ ήδη

οι κλαδικές ΣΣΕ είναι ελάχιστες και καλύπτουν μόλις το 10% του συνόλου των μισθωτών, επιβεβαιώνει αυτήν τη συνολικότερη στόχευση. Η… «ανάπτυξη για όλους» που διαφημίζει η κυβέρνηση, η στήριξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, προϋποθέτει την καθήλωση των αμοιβών των εργαζομένων, την ολοένα και μεγαλύτερη συμπίεση του μέσου μισθού.

Η επίθεση στις ΣΣΕ συνοδεύεται με την ακόμα πιο απροκάλυπτη παρέμβαση του αστικού κράτους στη συνδικαλιστική δράση και στην ίδια την εσωτερική λειτουργία των συνδικάτων, στο πλαίσιο του διαχρονικού στόχου του κεφαλαίου για συνδικάτα που θα υποτάσσονται πλήρως στους στόχους του.

Η προσπάθεια αυτή αποτυπώνεται στις διατάξεις του άρθρου 50. Συγκεκριμένα προωθεί την ηλεκτρονική ψηφοφορία για τις «αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων και λοιπών οργάνων διοίκησης» των συνδικάτων, «συμπεριλαμβανομένων των αποφάσεων κήρυξης απεργίας» , αφήνοντας μάλιστα σε δεύτερο χρόνο τον ορισμό «κάθε λεπτομέρειας για την εφαρμογή της παρούσης διάταξης» με απόφαση του υπουργού Εργασίας.

Η προωθούμενη επέμβαση στις διαδικασίες των συνδικάτων δεν συνιστά «εκδημοκρατισμό», όπως επιχειρεί να την παρουσιάσει η κυβέρνηση. Επιχειρούν να κόψουν τους δεσμούς των ίδιων των εργαζομένων μεταξύ τους, το αναφαίρετο δικαίωμά τους να ενημερώνονται και να συζητούν συλλογικά, να συνδιαμορφώνουν τα αιτήματά τους και το σχέδιο δράσης τους, να οργανώνουν συλλογικά τις απεργιακές και τις άλλες κινητοποιήσεις τους.

Αντίστοιχα, συνεχίζοντας την υλοποίηση μνημονιακών προαπαιτούμενων που ψήφισαν μαζί ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ, με το νομοσχέδιο προωθείται η δημιουργία «Γενικού Μητρώου Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων» στο υπουργείο Εργασίας. Με τη

δημιουργία της εν λόγω υποδομής ανοίγει ο δρόμος για ενίσχυση του φακελώματος των εργαζομένων και του ασφυκτικού ελέγχου των πραγματικών συνδικάτων από το αστικό κράτος και την εργοδοσία.

Και εδώ, όπως και σε όλα τα παραπάνω, όλα τα κρίσιμα ζητήματα για την εφαρμογή των αντιδραστικών διατάξεων παραπέμπονται σε αποφάσεις του υπουργού Εργασίας. Δίνεται στην πραγματικότητα στον εκάστοτε υπουργό το απόλυτο «διευθυντικό δικαίωμα» για να ξαναγράφει τον συνδικαλιστικό νόμο με Υπουργικές Αποφάσεις.

Παίρνουμε την υπόθεση της οργάνωσης της πάλης στα χέρια μας!

Κάνουμε πέρα τις συμβιβασμένες και ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ που δεν θέλουν αλλά ούτε έχουν προσανατολισμό να οργανώσουν κίνημα απέναντι στις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων. Το “διεκδικητικό πλαίσιο” που έχουν άλλωστε, ταυτίζεται με τα συμφέροντα των εργοδοτικών ενώσεων και τις επιδιώξεις της κυβέρνησης.

Ξέρουμε καλά ότι η συνδικαλιστική μαφία της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και των εκπροσώπων της σε Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες μέσα από τις «κοινωνικές συμμαχίες», έχουν αρνηθεί κάθε απεργιακό σχεδιασμό και στηρίζουν την κυβέρνηση, την ΕΕ και τον ΣΕΒ. Έχουν αποδείξει και στο παρελθόν ότι συμφωνούν με το χτύπημα ενάντια στα πρωτοβάθμια σωματεία, προκειμένου να υλοποιούν απρόσκοπτα την αντιλαϊκή πολιτική μέσα στα συνδικάτα. Εξάλλου τις προηγούμενες μέρες ο δοτός πρόεδρος της ΓΣΕΕ μαζί με τους διορισμένους εργατοπατέρες συναντήθηκαν με τον πρωθυπουργό για να δηλώσουν την υποταγή τους, ενώ δεν παρέλειψαν να τον συγχαρούν για την δημιουργία του Εθνικού Επαγγελματικού Ταμείου και την ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης που ετοιμάζει.

Μπροστά οι δικές μας ανάγκες!

Διεκδικούμε:

• Απόσυρση του αντεργατικού νομοσχεδίου, Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων. Επαναφορά των ΣΣΕ. Κατώτερος μισθός στα 751 ευρώ για όλους.
• Αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις, στις κοινωνικές παροχές.
• Κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου και όλων των αντιασφαλιστικών νόμων. Δημόσια καθολική, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση. Κατώτερη σύνταξη 600 ευρώ, στο 80% του κατώτερου μισθού.
• Κανένας πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, των χαρατσιών, της φοροληστείας.
• Καμιά εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους.

Όλες και όλοι στην απεργία και στην απεργιακή συγκέντρωση στις
24 Σεπτέμβρη στο Άγαλμα Βενιζέλου, στις 10.00 μ.μ.