ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ, ΤΙ?
Το Κλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Ιδιωτική Υγεία-Πρόνοια-Ειδική Αγωγή, από την πρώτη στιγμή της φωτιάς που ξέσπασε στη δασώδη περιοχή του Γηροκομείου της Πάτρας, έκανε πράξη το «Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟ» και συμμετείχε με αντιπροσωπεία του Δ.Σ. στην μάχη της κατάσβεσης και της εκκένωσης του «Κωνσταντοπουλείου Ευγηρείου Πατρών» καθώς και του Γενικού Νοσοκομείου Παίδων Πατρών «Καραμανδάνειο». Χαιρετίζουμε επίσης όλους τους συναδέλφους, κυρίως νοσηλευτές, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Κλαδικού Σωματείου, για την φροντίδα των τροφίμων όσο αυτοί ήσαν στο προσωρινό χώρο στέγασής τους, το ΚΕΤΧ.
Αμέσως μετά από αυτήν την προσωρινή-έκτακτη λύση που δόθηκε λόγω της επικινδυνότητας της κατάστασης, το ερώτημα που τίθεται είναι πώς θα διασφαλιστεί, εκτός από την παρακολούθηση της υγείας τους, η απρόσκοπτη φροντίδα των τροφίμων του «Κωνσταντοπούλειου Ευγηρείου Πατρών», γιατί στους χώρους που έχουν μεταφερθεί τώρα, αυτή γίνεται κάτω από αντίξοες συνθήκες.
Ούτε στα Νοσοκομεία του Νομού μας θα έχουν την φροντίδα που χρειάζονται, ούτε και σε ξενώνες ΜΚΟ. Κι αυτό γιατί καταρχήν οι γέροντες δεν χρειάζονται μόνο ένα κρεβάτι (στην προκειμένη περίπτωση δε θα είναι ράντζο, γιατί τα Νοσοκομεία που ήδη ασφυκτιούσαν, τώρα θα πρέπει να δεχθούν και τα παιδιά από το «Καραμανδάνειο»), χρειάζονται ψυχαγωγία, προαυλισμό-άθληση, εργοθεραπεία, φυσιοθεραπεία κ.α. πολλά τα οποία δεν θα τα βρουν φυσικά στα Νοσοκομεία μας.
Ούτε είναι σωστό ευάλωτοι οργανισμοί, όπως είναι αυτοί των ηλικιωμένων, να είναι εκτεθειμένοι συνεχώς σε μικρόβια και ιούς, με τον φόβο μιας ενδονοσοκομειακής λοίμωξης που μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να αποβεί μοιραία. Ούτε είναι σωστό και το αντίστροφο βέβαια, να συγχρωτίζονται με ασθενείς ανοσοκατασταλμένους και συγγενείς αυτών, καθώς λόγω της φύσης της ασθένειας, τους καθιστά θανάσιμα ευάλωτους ακόμα και στο κοινό κρυολόγημα.
Καλούμε λοιπόν την Κυβέρνηση της ΝΔ, το Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής & Οικογένειας και την Περιφέρεια Δ. Ελλάδας, ως καθ’όλα αρμόδιους για τα Προνοιακά Ιδρύματα σύμφωνα με τον νόμο, να βρουν μία λύση η οποία να εξυπηρετεί όλες τις ανάγκες των τροφίμων, για όσο αυτό χρειαστεί, χωρίς να εκθέτει σε κίνδυνο ούτε αυτούς ούτε άλλους συμπολίτες μας.
