Με ξεδιάντροπα επιχειρήματα της διευκόλυνσης μας και της ελευθερίας επιλογής αλλά και με ελεεινά παραδείγματα της Υπουργού στα οποία χρησιμοποιεί φανταστικούς εργαζόμενους, σερβιτόρους που δήθεν θέλουν να δουλεύουν 13 ώρες στον ίδιο εργοδότη, δεν μπορούν να μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα.

Όσοι εξαναγκάζονται να κάνουν δεύτερη δουλειά είναι γιατί δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα, γιατί ο μισθός τους τελειώνει στα μέσα του μήνα ή γιατί ξέρουν ότι θα λήξει η σύμβαση τους και θα μείνουν χωρίς μισθό.

Δεν τους φτάνει που δουλεύουμε για ψίχουλα, δεν τους φτάνουν οι απαράδεκτοι όροι της κλαδικής μας σύμβασης για μη συνεχόμενα ρεπό και δουλειά σε ημέρα ανάπαυσης όταν οι πληρότητες είναι άνω του 70%, δεν τους φτάνει η απουσία καθηκοντολόγιου και ελάχιστης σύνθεσης προσωπικού, δεν τους φτάνει ούτε η ανυπαρξία ανώτατου ορίου δωματίων για τις καμαριέρες. Δεν χορταίνουν με τίποτα !

Θέλουν να δουλεύουμε μέχρι τελικής πτώσης, να μετράμε σακατεμένους από την εξάντληση, από ατυχήματα και επαγγελματικές ασθένειες και έχουν το θράσος να μιλάνε για μαθήματα πρώτων βοηθειών, αυτοί που νομοθετούν την εξόντωση μας σωματική και ψυχική.

Ας  έρθει να ρωτήσει η Υπουργός εμάς που φεύγουμε παραπατώντας από κάθε βάρδια…να πει στις καμαριέρες που κάνουν 16 δωμάτια με 9-10 αναχωρήσεις ότι θα δουλεύουν 13 ώρες…να το πει στους μάγειρες που λιώνουν πάνω από τις φωτιές…στους πραγματικούς σερβιτόρους με τα διαλυμένα πόδια… να το πει σε όλους τους ξενοδοχοϋπάλληλους που ζουν το θαύμα του τουρισμού από την ανάποδη.

Στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε θα απαντήσουμε με τη δύναμη του οργανωμένου συλλογικού αγώνα τη Δευτέρα 8 Σεπτέμβρη στις 19:30 στο Σύνταγμα.

Το σύγχρονο και το αναγκαίο σήμερα δεν είναι να δουλεύει κάποιος 13 ώρες για να ζήσει, αλλά να παλέψει για συλλογικές συμβάσεις με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, λιγότερες ώρες δουλειάς και περισσότερο ποιοτικό ελεύθερο χρόνο.