Στην επιδημία, στην κακοκαιρία και στις φυσικές καταστροφές, η προστασία της ζωής είναι «ατομική υπόθεση» γιατί το κράτος την αντιμετωπίζει ως «κόστος» και προτεραιότητα του είναι η θωράκιση της επιχειρηματικής κερδοφορίας

Συμμετέχουμε στη Συγκέντρωση Σωματείων το ΣΑΒΒΑΤΟ 29 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ στις 11:30 π.μ., στην Πλ. Συντάγματος, για να διεκδικήσουμε υποδομές και μέτρα για την προστασία της υγείας και της ζωής των λαϊκών οικογενειών

Η πρόσφατη κακοκαιρία απέδειξε, για άλλη μια φορά, ότι κινδυνεύουμε όχι μόνο από την επιδημία και τις ελλείψεις στις μονάδες υγείας αλλά και την ανυπαρξία των αναγκαίων υποδομών και μέτρων προστασίας της ζωής και της περιουσίας μας, ακόμη και από ένα έντονο αλλά με μικρή διάρκεια καιρικό φαινόμενο, το οποίο είχε πλήρως προβλεφθεί και για το οποίο κυβέρνηση, Περιφέρεια και δήμοι της περιοχής επανειλημμένα δήλωναν ότι είναι πλήρως προετοιμασμένοι να το αντιμετωπίσουν.

 Αποτέλεσμα ήταν στις εικόνες ντροπής με τους εκατοντάδες συνανθρώπους μας, που τις προηγούμενες μέρες, περίμεναν για ώρες στις ουρές για να κάνουν διαγνωστικό έλεγχο για SARS-CoV2, προστέθηκαν οι ακόμη πιο απαράδεκτες εικόνες με τις ουρες των αποκλεισμένων αυτοκινήτων με χιλιάδες επιβάτες ακόμη και στην ακριβοπληρωμένη και πολυδιαφημισμένη Αττική Οδό.

Κοινή αιτία για την απίστευτη ταλαιπωρία και τον κίνδυνο για την υγεία και τη ζωή μας, και στις δύο περιπτώσεις, είναι η ύπαρξη ενός κράτους, που είναι ικανότατο μόνο για να υπηρετεί τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, είτε πρόκειται για ιδιωτικές κλινικές, διαγνωστικά κέντρα, ασφαλιστικές και φαρμακευτικές εταιρείες, στην περίπτωση της επιδημίας, είτε για κατασκευαστικούς ομίλους στην περίπτωση της κακοκαιρίας.

Πρόκειται για κράτος που είναι πανέτοιμο να παρέμβει κατασταλτικά σε κάθε λαϊκή κινητοποίηση αλλά είναι επιλεκτικά ανίκανο να προστατέψει τις λαϊκές οικογένειες από τα καιρικά φαινόμενα και τις φυσικές καταστροφές.

Τόσο η πρόσφατη κακοκαιρία, όσο και οι πυρκαγιές στη  Β. Εύβοια και στην Αττική, οι πλημμύρες στην Μάνδρα και την Καρδίτσα, ο σεισμός στην Κρήτη, ανέδειξαν για άλλη μια φορά, τη μεγάλη έλλειψη αναγκαίων υποδομών (είτε συγκοινωνιακών είτε έργων αντιπλημμυρικής και αντιπυρικής προστασίας και αντισεισμικής θωράκισης), οι οποίες είτε δεν κατασκευάζονται είτε δεν εκσυγχρονίζονται, επειδή δεν αποφέρουν άμεσο ή ικανοποιητικό κέρδος στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι καθυστερήσεις στην κατασκευή ακόμη και στοιχειωδών αντιπλημμυρικών έργων στην περιοχή μας.

Ενώ ακόμη και μεγάλα κατασκευαστικά έργα, που ο λαός πλήρωσε και πληρώνει από την τσέπη του, όπως η Αττική Οδός, δεν διαθέτουν τις ανάλογες υποδομές για πιθανές έκτακτες καταστάσεις, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν ζωές.

Αυτό όμως «που ξεχείλισε το ποτήρι της αγανάκτησης» για πολλούς από εμάς, και στην περίπτωση της επιδημίας και στην περίπτωση της κακοκαιρίας, είναι, από τη μια η προκλητική στήριξη της εργοδοσίας και από την άλλη η λογική της «ατομικής ευθύνης» για να καλυφθούν οι κρατικές και εργοδοτικές ευθύνες και να αξιοποιηθεί ακόμη και η επιδημία για την ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης.

Στην περίπτωση της επιδημίας, αν και ομολογούν ότι οι εργασιακοί χώροι είναι βασική εστία εξάπλωσης:

• αφήνουν ανενόχλητη την εργοδοσία να παραβιάζει ακόμη και στοιχειώδη μέτρα για την προστασία της υγείας και να εκβιάζει εργαζόμενους με το γνωστό «πάρε ένα ντεπόν και έλα στη δουλειά»
• μείωσαν την υγειονομική απομόνωση για εργαζόμενους θετικούς στον SARS-CoV2 σε 5 μέρες, διευκολύνοντας αντικειμενικά την εξάπλωση της επιδημίας
• εξαναγκάζουν σε τηλεργασία νοσούντες εργαζόμενους και τιμωρούν με στέρηση του μισού μισθού όσους αναγκασθούν να μείνουν σπίτι για να φροντίσουν τα παιδιά τους

Στην περίπτωση της κακοκαιρίας, εκατοντάδες υγειονομικοί αναγκάσθηκαν να κάνουν διπλοβάρδια, να ταλαιπωρηθούν ή να κινδυνεύσουν για να φτάσουν στα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας, γιατί δεν είχε παρθεί κανένα ουσιαστικό μέτρο για να εξασφαλισθεί η ασφαλής πρόσβαση ασθενών και εργαζομένων.

Όσον αφορά την επικίνδυνη και αντιεπιστημονική λογική της «ατομικής ευθύνης» που υπηρετεί την επέκταση της επιχειρηματικής δράσης και κερδοφορίας:

• επέβαλλαν αλλεπάλληλα περιοριστικά μέτρα που έπληξαν και πλήττουν το εισόδημα χιλιάδων αυτοαπασχολούμενων, οδηγώντας πολλούς από αυτούς σε κίνδυνο χρεοκοπίας και διευκολύνοντας τη συγκέντρωση της αγοράς στις μεγάλες επιχειρήσεις.
• έθεσαν σε αναστολή εργασίας χιλιάδες υγειονομικούς, αξιοποιώντας τον εμβολιασμό, από βασικό όπλο για την αντιμετώπιση της επιδημίας, σε εργαλείο για την ανατροπή εργασιακών σχέσεων και το χτύπημα της μόνιμης και σταθερής εργασίας.
• απέκλεισαν εκατοντάδες χιλιάδες ανασφάλιστους συνανθρώπους μας από τη πρόσβαση σε δημόσιες μονάδες υγείας για εργαστηριακό έλεγχο για COVID, αναγκάζοντας τους να ακριβοπληρώνουν σε ιδιωτικές κλινικές και διαγνωστικά κέντρα,
• επιβάλλουν πρόστιμο στους ανεμβολίαστους άνω των 60 ετών, ανοίγοντας τον δρόμο για επιβολή ανάλογων επιβαρύνσεων και σε άλλες κατηγορίες συνανθρώπων μας, που θα θεωρηθεί ότι έχουν ανεύθυνη συμπεριφορά σε σχέση με την υγεία τους

Ταυτόχρονα, συνεχίζεται η σταδιακή μετατροπή των δημόσιων μονάδων υγείας σε «μιας νόσου». Το Σισμανόγλειο έχει γίνει μονο COVID και στο Παίδων Πεντέλης έχει ανασταλεί η εφημερία του και λειτουργεί μόνο ως εμβολιαστικό κέντρο.

Αντίστοιχα, στο ΘΡΙΑΣΙΟ νοσοκομείο, με 220 κενές οργανικές θέσεις προσωπικού, 45 εργαζόμενους σε αναστολή εργασίας και 30 θετικούς σε καραντίνα, ενώ 190 συμβασιούχοι κινδυνεύουν με απόλυση στις 31 Μαρτίου, νοσηλεύονται δεκάδες παθολογικοί και πνευμονολογικοί ασθενείς σε επικίνδυνες συνθήκες, με αποτέλεσμα οι 9 κλινικές και ειδικότητες του Χειρουργικού τομέα να έχουν περιοριστεί σε 69 κλίνες, αν και περισσότεροι από 1500 ασθενείς παραμένουν σε πολύμηνη αναμονή για Χειρουργική επέμβαση.

Παρόμοιες είναι οι ελλείψεις στα κέντρα υγείας της περιοχής. Χαρακτηριστικό είναι ότι στα Κέντρα Υγείας Ελευσίνας και Μεγάρων παραμένουν συνολικά κενές περισσότερες από 60 οργανικές θέσεις προσωπικού, 10 συνάδελφοι είναι σε αναστολή εργασίας και  28 συμβασιούχοι συνάδελφοι κινδυνεύουν με απόλυση.  Αντίστοιχα, το Κέντρο Υγείας Ασπροπύργου στελεχώνεται από 6 μόνο γιατρούς και ελάχιστο νοσηλευτικό προσωπικό ενώ στην Μάνδρα εξακολουθεί να μην υπάρχει Κέντρο Υγείας.

   Αντί για την ενίσχυση των δημόσιων μονάδων με προσωπικό, αντί για τη στελέχωση και επαναλειτουργία των κλειστών νοσοκομείων, αγανάκτηση μας προκαλούν οι πρωθυπουργικές δηλώσεις  ότι «έχουμε περιφερειακά νοσοκομεία περισσότερα από όσα θα έπρεπε» που επιβεβαιώνουν τους σχεδιασμούς για συγχωνεύσεις – καταργήσεις δημόσιων νοσοκομείων.

Αντί για την άμεση επίταξη ιδιωτικών μονάδων υγείας για τη νοσηλεία ασθενών με COVID, η κυβέρνηση συνεχίζει τις  «χρυσοφόρες» συμφωνίες με τους ιδιοκτήτες τους ενώ πυκνώνουν οι εξαγγελίες για επέκταση των ΣΔΙΤ και της λειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με βάση τις κατευθύνσεις του ΟΔΙΠΥ Α.Ε. και τα κριτήρια «Κοστολόγησης Ομοιογενών Διαγνωστικών Κατηγοριών» που διαμόρφωσε η ΚΕΤΕΚΝΥ Α.Ε. στη διάρκεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Το πιο εξοργιστικό όμως παράδειγμα κρατικής στήριξης της επιχειρηματικής κερδοφορίας είναι αυτό που ομολόγησε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, δηλώνοντας σε ερώτημα για την πορεία της επιδημίας, ότι βασική προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι ότι «Σώσαμε τον τουρισμό. Και είχαμε και μία ανάπτυξη εξαιρετικά υψηλή…»

Είναι χαρακτηριστικό ότι την ίδια περίοδο, που κορυφώνονται οι πανηγυρισμοί για τους υψηλούς ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ (και των επιχειρηματικών κερδών), στον κρατικό προϋπολογισμό δεν «περισσεύει» ούτε ένα ευρώ για αυξήσεις στους μισθούς των εργαζομένων στο Δημόσιο, στις συντάξεις και στα επιδόματα ανεργίας.

Οι πανηγυρισμοί κυβέρνησης, Ευρωπαϊκής Ένωσης και επιχειρηματικών ομίλων συμβαδίζουν με την απελπισία και την αγανάκτηση που  νιώθει κάθε λαϊκή οικογένεια με τα τιμολόγια του ρεύματος, την τιμή του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, τις καθημερινές σχεδόν ανατιμήσεις σε βασικά είδη.

Αντί για την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης, του ΦΠΑ και των Ειδικών Φόρων Κατανάλωσης στο ρεύμα, τα καύσιμα και τα είδη πλατιάς κατανάλωσης για να «ανακουφισθούμε» από την ακρίβεια και τη φοροληστεία, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ ψήφισαν μαζί νέες φοροαπαλλαγές στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Αποδεικνύεται, για άλλη μια φορά, ότι απέναντι μας έχουμε κυρίως τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους που τα συμφέροντα τους υπηρετεί η πολιτική κυβερνήσεων και Ευρωπαϊκής Ένωσης που τσακίζει τα δικαιώματα μας.

Με αυτό τον εχθρό χρειάζεται να συγκρουστούμε, για να προστατέψουμε την υγεία και τα δικαιώματα μας και να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο αύριο για εμάς και τα παιδιά μας.