17 Νοεμβρίου 1973

Ξεσηκωμός Πολυτεχνείου.

«Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία».

«Έξω οι ΗΠΑ», «Έξω το ΝΑΤΟ».

20 Νοεμβρίου 2024

«ΣΕΙΣΜΟΣ», Γενική Απεργία.

«Λεφτά για μισθούς, Υγεία, Παιδεία – Έξω η Ελλάδα απ’ του πολέμου τα σφαγεία!»

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι

Τιμάμε τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου και αντλούμε δύναμη από την ικανότητα της νεολαίας και του εργαζόμενου λαού να οργανώνεται και να σηκώνει το κεφάλι ακόμη και σε συνθήκες διώξεων, βασανιστηρίων, φυλακήσεων, ακόμη και απέναντι στα τανκς και τις ριπές της Αμερικανοκίνητης Χούντας των συνταγματαρχών που εξυπηρετούσε τα συμφέροντα ντόπιων και ξένων μεγάλων επιχειρήσεων.

Την περίοδο της Χούντας οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ σε απάνθρωπες συνθήκες καθημερινά μάτωναν μέσα στις υπόγειες στοές και στα καμίνια της για να παράξουν νικέλιο. Η ανταμοιβή ήταν ένα μικρό μεροκάματο. Την ίδια περίοδο ο ιδιοκτήτης της ΛΑΡΚΟ Μποδοσάκης, ένας από τους μεγαλύτερους βιομήχανος στην Χώρα μας, παραχωρώντας μια από τις βίλες του στον Παπαδόπουλο λάμβανε σκανδαλώδες παραχωρήσεις και παροχές πολλαπλασιάζοντας την περιουσία του, ενώ αξιοποιώντας το κρατικό και παρακρατικό μηχανισμό, το  Σωματείο Εργαζομένων ΛΑΡΚΟ ήταν ένα από αυτά που σφραγίστηκε από την Χούντα.

Ακόμη και μέσα σε αυτές τις συνθήκες οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ «ήταν από τα παιδιά που δεν κάθησαν καλά». Πολλές φορές οργανώθηκαν ανά τμήμα για να διεκδικήσουν καλύτερους όρους και αμοιβές. Π.χ στο συνεργείο οχημάτων του εργοστασίου, λίγες ημέρες πριν τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο οι εργαζόμενοι διεκδίκησαν αυξήσεις και οργανώναν  επίσκεψη αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους φοιτητές. Τα γεγονότα και οι απαγορεύσεις δεν έδωσαν την δυνατότητα μετακίνησης στο Πολυτεχνείο, αλλά δεν ήταν λίγοι οι σπουδαστές και οι εργαζόμενοι στην Αθήνα με καταγωγή από τα ΛΑΡΚΟΧΩΡΙΑ που ήταν εκεί με τα σωματεία τους.

Προφανώς και σήμερα στην Χώρα μας δεν έχουμε Χούντα, δεν έχουμε βασανιστήρια, εξορίες και φυλακές.  Με  τον μανδύα όμως  της «αστικής δημοκρατίας, του κράτους δικαίου», των πολιτικών θεσμών και κρατικών μηχανισμών η δικτατορία των επιχειρηματικών ομίλων συνεχίζεται.

Οι απολυμένοι της ΛΑΡΚΟ ήρθαμε σε σύγκρουση με το σύνολο των θεσμών και των μηχανισμών που είναι ενταγμένα στην δικτατορία των οικονομικών συμφερόντων . Η  εργατική τάξη της χώρας μας υπερασπίστηκε την συνέχεια λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ και αυτό εκφράστηκε με την πολύμορφη έκφραση αλληλεγγύης από εκατοντάδες φορείς που εκπροσωπούν εκατομμύρια λαού. Η «αστικη δημοκρατία» όμως επέβαλε το κλείσιμο της, είτε μέσα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τους κανονισμούς που έχουν ψηφίσει, είτε μέσα από τους νόμους που έχουν διαμορφωθεί από τις ελληνικές Κυβερνήσεις και εκτέλεσε επεκτείνοντας τους η σημερινή Κυβέρνηση, είτε μέσα από το πολυδιαφημισμένο «κράτος δικαίου» το οποίο έφτασε στο σημείο να κάνει δεκτή νομοθετική ρύθμιση της Κυβέρνησης δύο ημέρες μετά την εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων για την ακύρωση των απολύσεων.

Η ποινικοποίηση των αγώνων, οι διώξεις πρωτοπόρων αγωνιστών όπως στους φαντάρους που τιμωρήθηκαν γιατί διαδήλωσαν ενάντια στην αποστολή στρατευμάτων έξω από τα σύνορα μας, η άγρια καταστολή όπως στους πυροσβέστες, η επίθεση στους μισθούς, στις συντάξεις, στα δημοκρατικά δικαιώματα, οι φόροι, η  ακρίβεια, οι πλειστηριασμοί στις περιουσίες των λαϊκών οικογενειών, η υποχρηματοδότηση σε παιδεία υγεία κ.α., όλα αυτά θα αυξάνονται όσο η χώρα μας θα μπαίνει πιο βαθιά στον πόλεμο, θα πλησιάζει η νέα οικονομική κρίση συσσώρευσης πλούτο σε λίγα χέρια, θα επεκτείνεται η εφαρμογή της ονομαζόμενης «πολεμικής οικονομίας».

Σε αυτή την βάση δεν υπάρχουν διάφορες μεταξύ των εδώ και 51 χρόνια συνθημάτων: «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία. Έξω οι ΗΠΑ. Έξω το ΝΑΤΟ»,  με τα σημερινά: «Λεφτά για μισθούς, Υγεία, Παιδεία – Έξω η Ελλάδα απ’ του πολέμου τα σφαγεία!».

Σε αυτή την βάση η συνέχισή του αγώνα για την επαναλειτουργία της ΛΑΡΚΟ, για την επιβίωση των οικογενειών μας, για να μην ερημώσουν τα χωριά μας, θέλοντας και μη, είναι στον ίδιο δρόμο που βάδισε  η γενιά του Πολυτεχνείου. Για αυτό το λόγο είμαστε περήφανοι για την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Είμαστε περήφανοι για τους μεγάλους αγώνες της εργατικής τάξης που προηγήθηκαν του Πολυτεχνείου και ακολούθησαν. Είμαστε περήφανοι για τους αγώνες που αναπτύσσονται σήμερα, για τον δικό μας αγώνα που τους ανάγκασε σε πολυετή καθυστέρηση εφαρμογής του σχεδίου τους, που τα έβαλε με όλη την φαρέτρα που διαθέτουν και εμείς βγήκαμε όρθιοι,  ενωμένοι και συνεχίζουμε για να μην ερημώσουν τα χωριά μας.

Δεσμευόμαστε ότι θα συνεχίσουμε μέχρι το ψωμί, η παιδεία και η ελευθερία θα πάψουν να είναι ζητήματα διαπάλης, μέχρι να γίνουν de facto δικαιώματα των εργαζομένων.

Με αυτή την αποφασιστικότητα συμμετέχουμε στις πολύμορφες εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο, συμμετέχουμε στην απεργιακή συγκέντρωση την Τετάρτη 20/11/204 στην Πλατεία Αταλάντης στις 12.00μμ, συλλογικά και μαζικά ετοιμαζόμαστε για κλιμάκωση των αγώνων.

 Πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες!

Ζήτω το Πολυτεχνείο! Ζήτω η εργατική αλληλεγγύη!

Καλή αντάμωση στο τίμιο δρόμο των αγώνων, της αλληλεγγύης, της ελπίδας για μια καλύτερη ζωή.