► να ενισχυθούν το ΘΡΙΑΣΙΟ νοσοκομείου και τα Κέντρα Υγείας Ελευσίνας και Μεγάρων με πρόσληψη μόνιμου προσωπικού με επείγουσες διαδικασίες
► να μην απολυθεί κανένας συνάδελφος. Μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων με ελαστικές εργασιακές σχέσεις (επικουρικοί, μέσω ΟΑΕΔ και ΕΟΔΥ, με συμβάσεις έργου και ορισμένου χρόνου)
► πλήρη δικαιώματα σε όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως εργασιακής σχέσης.
► κατάργηση των νόμων ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ για τις ιδιωτικοποιήσεις, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και τη λειτουργία των δημόσιων μονάδων υγείας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια
Είμαστε ακόμα στην αρχή του δεύτερου κύματος της επιδημίας και οι δημόσιες μονάδες υγείας αδυνατούν, λόγω των μεγάλων ελλείψεων προσωπικού, να ανταπεξέλθουν στις αυξημένες ανάγκες νοσηλείας ασθενών με COVID-19.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ΘΡΙΑΣΙΟ νοσοκομείο, όπου από το 2018 δεν έχει προσληφθεί ούτε ένας μόνιμος εργαζόμενος, ενώ μετά την έναρξη του δεύτερου κύματος της επιδημίας η πρόβλεψη για ενίσχυση του νοσοκομείου με 8 επικουρικούς νοσηλευτές και 3 επικουρικούς τραυματιοφορείς δεν αρκεί να καλύψει ούτε στο ελάχιστο τις μεγάλες ελλείψεις προσωπικού, ακόμα και σε κλινικές και τμήματα που νοσηλεύουν ασθενείς με COVID-19.
Την ίδια στιγμή, με απόλυση κινδυνεύουν χιλιάδες επικουρικοί εργαζόμενοι, που καλύπτουν κρίσιμες ανάγκες στις δημόσιες μονάδες υγείας και πρόνοιας και αναπληρώνουν ένα σημαντικό μέρος των μεγάλων ελλείψεων σε προσωπικό όλων των ειδικοτήτων.
Ανάμεσα τους, στο ΘΡΙΑΣΙΟ νοσοκομείο, περιλαμβάνονται 25 επικουρικοί γιατροί, και 20 επικουρικοί εργαζόμενοι άλλων ειδικοτήτων, από τους οποίους οι 6 «έμειναν εκτός» των καταστάσεων επιτυχόντων της 2Κ/2019. Συνολικά 45 επικουρικοί συνάδελφοι που καλύπτουν κρίσιμες ανάγκες στις αντίστοιχες υπηρεσίες. Αντίστοιχα, στα Κέντρα Υγείας Ελευσίνας, κρίσιμες ανάγκες καλύπτουν οι 11 επικουρικοί εργαζόμενοι και οι 2 μέσω ΟΑΕΔ.
Ενώ και η απόφαση για παράταση των συμβάσεων των εργαζομένων μέσω ΟΑΕΔ και των εργαζομένων ΙΔΟΧ σε καθαριότητα, φύλαξη και σίτιση – κάτω κυρίως από το βάρος της επιδημίας αλλά και την πίεση αγωνιστικών κινητοποιήσεων – δεν τους εξασφαλίζει τη μόνιμη εργασία με πλήρη δικαιώματα που έχουν ανάγκη..
Οι συνάδελφοι αυτοί αντιμετωπίζουν συχνά τον εμπαιγμό των κυβερνήσεων, που δήθεν «αναγνωρίζουν το ρόλο τους» αλλά αρνούνται πεισματικά το δίκαιο αίτημα μας για μονιμοποίηση τους.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η ψήφιση νόμου, το 2018, από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που βάζει πρόσθετα εμπόδια στη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου σε αορίστου καθώς και η απόρριψη από τις κοινοβουλευτικές ομάδες της ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ της πρότασης για τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων με τροποποίηση του άρθρου 103 του Συντάγματος.
Αντίστοιχη είναι η στάση των παρατάξεων του κυβερνητικού συνδικαλισμού σε ΠΟΕΔΗΝ και ΑΔΕΔΥ, που αρνήθηκαν να στηρίξουν την πρόταση για τροποποίηση του άρθρου 103 του Συντάγματος ενώ πρόσφατη είναι και η εκλογική εγκύκλιος ηγεσίας της ΠΟΕΔΗΝ που επιχειρεί να αποκλείσει όλους τους εργαζόμενους με ελαστικές εργασιακές σχέσεις από το δικαίωμα συμμετοχής της εκλογής αντιπροσώπων για το Συνέδριο της ΠΟΕΔΗΝ.
Αντί για ουσιαστική ενίσχυση με μόνιμο προσωπικό και έκτακτη χρηματοδότηση, η κυβέρνηση της ΝΔ αξιοποιεί την επιδημία για την ενίσχυση της κερδοφορίας του ιδιωτικού τομέα και την επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στις δημόσιες μονάδες υγείας.
Στους σχεδιασμούς αυτούς, απαντάμε με κλιμάκωση του αγώνα με νέα αγωνιστική παρέμβαση στη διοίκηση της 2ης ΥΠΕ και συμμετοχή στην Πανυγειονομική Απεργία, την Πέμπτη 15 Οκτωβρίου.
