«Το κεφάλαιο το τρομάζει η έλλειψη κέρδους ή το πολύ μικρό κέρδος […]. Όταν το κεφάλαιο έχει το ανάλογο κέρδος, γίνεται τολμηρό. Με 10% κέρδος αισθάνεται τον εαυτό του σίγουρο και μπορεί να το χρησιμοποιήσει κανείς παντού, με 20% γίνεται ζωηρό, με 50% γίνεται θετικά παράτολμο, με 100% τσαλαπατάει όλους τους ανθρώπινους νόμους, με 300% δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνεύσει να το πράξει»

Καρλ Μαρξ

Εργατική Πρωτομαγιά 2025

Οι Ζωές μας ή τα Κέρδη τους

Όλες και όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση στις 10:30 στο Σύνταγμα.

Προσυγκέντρωση 9.00 Στήλοι Ολυμπίου Διός.

Τιμάμε αγωνιστικά την εργατική πρωτομαγιά, τις μάχες της εργατικής τάξης για να κάνει παρελθόν το σύστημα της εκμετάλλευσης. Αν το 1886 το αίτημα των εργατών ήταν το 8ωρο, σήμερα, με την ανάπτυξη της παραγωγής, της επιστήμης, της τεχνολογίας, οι εργαζόμενοι μπορούν να δουλεύουν λιγότερο, απολαμβάνοντας σταθερή και μόνιμη δουλειά, 7ωρο – 5ήμερο – 35ωρο, δωρεάν Υγεία και Παιδεία, δικαίωμα στην αναψυχή, στον πολιτισμό, στη συμμετοχή στην κοινωνική ζωή.

Σήμερα όμως οι καπιταλιστές και το κράτος τους προετοιμάζουν το πόλεμο που έχει ήδη ξεκινήσει και διευρύνεται. Η ΕΕ έχει περάσει σε πολεμική οικονομία, σχεδιάζοντας να αρπάξει από τους λαούς 800 δισεκατομμύρια, για να χρηματοδοτήσει πολεμικούς εξοπλισμούς και «επενδύσεις» για την πολεμική προετοιμασία σε όλους τους κλάδους της οικονομίας. Σήμερα πληρώνουμε τις βόμβες που αύριο θα μας σκοτώνουν. Δεν υπάρχει φρικαλεότητα που δεν θα επιχειρήσει το κεφάλαιο για το κατάλληλο κέρδος.

 Το σύστημα, οι κυβερνήσεις και τα κόμματα που το στηρίζουν μας λένε για μία ακόμα φορά «τα κεφάλια μέσα». Τα ίδια είπαν και την περίοδο της κρίσης. Τα ίδια είπαν και όταν ήρθε η ανάπτυξη. Κάθε φορά που βαφτίζουν κάποιο στόχο εθνικό, στέλνουν σε μας το λογαριασμό και μας ζητούν να βάλουμε πλάτη. Η πραγματικότητα είναι όμως ότι δεν υπάρχει κοινό συμφέρον ανάμεσα στους καταπιεστές και τους καταπιεσμένους, ούτε σε συνθήκες ειρήνης, ούτε σε συνθήκες πολέμου. Τα θύματα είμαστε πάντα εμείς, οι εργαζόμενοι, ενώ τα κέρδη τους σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.

Η ελπίδα γεννιέται στο δρόμο του αγώνα σε σύγκρουση με το σύστημα της βαρβαρότητας που ζούμε. Τίποτα δεν είναι ίδιο μετά την ιστορική απεργία στις 28 Φεβρουαρίου, όπου εκατομμύρια απήργησαν και διαδήλωσαν σε όλη τη χώρα. Το σύνθημα «ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», που γεννήθηκε στις μεγάλες κινητοποιήσεις για να δικαιωθούν οι νεκροί του εγκλήματος των Τεμπών, αποτυπώνει την καθημερινή πραγματικότητα που ζει ο λαός μας. Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής για όλη μας τη ζωή, για την ασφυξία που μας έχουν επιβάλει. Στρίμωξε την κυβέρνηση της ΝΔ και αποκάλυψε ακόμα πιο εμφατικά ότι το κέρδος και οι πολιτικές της εμπορευματοποίησης – ιδιωτικοποίησης στον σιδηρόδρομο αλλά και στους δήμους, είναι δολοφονικές.

Εμείς που δουλεύουμε στο κράτος, στο δήμο μας, βλέπουμε κάθε μέρα πως στοιχίζεται αυτό το κράτος με τις ανάγκες του κεφαλαίου και τι σημαίνει αυτό για μας και τις οικογένειές μας. Μισθοί που τελειώνουν στα μέσα του μήνα, χρήματα μόνο για τους εργολάβους, πράσινες μπίζνες, εγκατάλειψη των υποδομών που πηγαίνουν τα παιδιά μας, αυταρχισμός, διεύρυνση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, εργασιακή ομηρία, κανένα μέτρο προστασίας της υγείας και της ασφάλειάς μας.

 Βγαίνουμε πιο αποφασιστικά στον δρόμο του αγώνα! Την ώρα που οι εξοπλισμοί εκτοξεύονται, οι επιχειρηματικοί όμιλοι καταγράφουν κέρδη ρεκόρ (25% αύξηση για τις τράπεζες, 770 εκατ. ευρώ για τους ενεργειακούς ομίλους, 10% αύξηση για τα σούπερ μάρκετ κ.ά.), τα τρισεκατομμύρια πάνε κι έρχονται στα χρηματιστήρια από τους δασμούς των ΗΠΑ ή τα αντίποινα της Κίνας, είναι πρόκληση να μας λένε ότι δεν υπάρχει «δημοσιονομικό κενό» για πραγματικές αυξήσεις, για το 13^ο και 14^ο μισθό και να γενικεύεται η 6ήμερη, 7ήμερη και 13ωρη εργασία. Να χαρακτηρίζουν “εξαλλοσύνες” τις διεκδικήσεις μας και εμείς να αδυνατούμε να καλύψουμε ακόμα και τις στοιχειώδεις ανάγκες μας, στην Υγεία, στο Σούπερ Μάρκετ, στην κατοικία. Να βρισκόμαστε μέσα σε χώρους εργασίας – παγίδες θανάτου, χωρίς εξοπλισμό, ΜΑΠ και οχήματα σαπάκια.

Τιμάμε την εργατική Πρωτομαγιά – δυναμώνουμε τον αγώνα της τάξης μας!

Παλεύουμε για όσα έχουμε ανάγκη για να ζούμε με αξιοπρέπεια, για να  βγάλουμε από το σβέρκο μας τα παράσιτα που κλέβουν τον δικό μας κόπο!

Μέχρι τη νίκη των εργατών! Ζήτω η εργατική πρωτομαγιά!