Ξύπνημα πρωί, ετοιμασίες για σχολεία, τσάντες, πρωινά, κολατσιά και όχι πάντα ,με την αμέριστη συμμετοχή μικρών και μεγάλων…
Προσωπική ετοιμασία για τη δουλειά όπου όπου κάπου ανάμεσα σε διαδρομές για το σχολείο, αγωνία για έγκαιρο πάρκινγκ και αποφυγή των πρωινών μούτρων του μόνιμα γκρινιάρη υπεύθυνου…
Με κάρτα ή χωρίς, άλλωστε παραβιάζεται σταθερά, έναρξη κάθε λογής εργασίας εντός και εκτός καθηκόντων, αυταρχισμός, πίεση…
Αδιανόητα σχόλια εντός και εκτός δουλειάς, συμπεριφορές, προσβολές…
Και κάπου εκεί έρχονται και τα σπαστά ωράρια, η δουλειά τις Κυριακές, τα εορταστικά ωράρια, οι λευκές νύχτες, οι απλήρωτες υπερωρίες, η μη καταβολή των δώρων (συγγνώμη η καταβολή και επιστροφή των δώρων)…
Πλάι σε αυτή την καθημερινότητα προκαλούν οι αφίσες με ευτυχισμένες γυαλιστερές πάντα τέλειες γυναίκες, το δήθεν ενδιαφέρον για τη σύγχρονη γυναίκα, τα δικαιώματά της , τη μητρότητα… ενώ την ίδια στιγμή χιλιάδες σφάζονται με τα παιδιά τους στην Παλαιστίνη, την Ουκρανία και αλλού στο βωμό τους κέρδους για λογαριασμό των ΗΠΑ,ΝΑΤΟ,ΕΕ, Ισραήλ, Ρωσίας, Κίνας.
Πολλοί κόπτονται αυτές τις μέρες για τις γυναίκες εργαζόμενες και μη, πλούσιες και φτωχές, μητέρες ή όχι αλλά στην πραγματικότητα δεν κάνουν απολύτως τίποτα για να διευκολυνθεί πραγματικά η καθημερινότητα κάθε γυναίκας για να ζει και να εργάζεται με σύγχρονους όρους.
Κάθε εργαζόμενη που βλέπει τον εαυτό της στις παραπάνω περιγραφές, που προσπαθεί να βρει ισορροπία ανάμεσα στα ατελείωτα επαγγελματικά και οικογενειακά καθήκοντα, που από νεαρή ηλικία αντιμετωπίζει πέραν όλων των άλλων ενοχλήσεις σε γόνατα, αυχένα, μέση, και η ψυχική της ανθεκτικότητα δοκιμάζεται συστηματικά πρέπει να πάρει την απόφαση να πάψει να είναι μόνη!
Καμία μόνη απέναντι σε όλη αυτή την κατάσταση, απέναντι σε μία καλά οργανωμένη εργοδοσία με την σταθερή στήριξη της κάθε κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε μία περίοδο που η εκμετάλλευση εντείνεται και που συνεχίζουμε να εργαζόμαστε χωρίς Συλλογική Σύμβαση Εργασίας είναι επιτακτική ανάγκη η εγγραφή στο σωματείο και η συλλογική προσπάθεια. Όσο καταφέρνουν να είμαστε χώρια τόσο πιο εύκολο αντίπαλο έχουν. Στην ενότητα όλων των εργαζομένων, γυναικών και ανδρών, είναι η δύναμή μας.
Πέραν της έντασης της βίας που ¨ερεθίζει¨ τα τηλεοπτικά πάνελ, και είναι όντως μεγάλο θέμα, υπάρχει και η καθημερινή βία στους χώρους δουλειάς, η αντιμετώπιση της μητρότητας ως πρόβλημα και εμπόδιο για την κερδοφορία, η μη καταβολή επιδομάτων και αδειών και εδώ μιλάμε για μόνιμη βία που μένει στο σκοτάδι και πίσω από τις πόρτες των επιχειρήσεων αλλά τα αποτελέσματά της τα κουβαλάμε πάνω μας, μέσα μας, στα σπίτια μας.
Και μερικά ιστορικά στοιχεία…
Ενώ η πρώτη τήρηση της Ημέρας της Γυναίκας πραγματοποιήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1909 στη Νέα Υόρκη, η 8η Μαρτίου προτάθηκε από τη Διεθνή Διάσκεψη Γυναικών του 1910 ώστε να καθιερωθεί μια «Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας». Αφού οι γυναίκες κέρδισαν το δικαίωμα ψήφου στη Σοβιετική Ρωσία το 1917, η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως εθνική αργία εκεί. Την εποχή εκείνη εορταζόταν κατά κύριο λόγο από το σοσιαλιστικό κίνημα και τις σοσιαλιστικές χώρες μέχρι την υιοθέτησή της το 1975 από τα Ηνωμένα Έθνη.
Σας προσκαλούμε στην εκδήλωση που θα πραγματοποιήσουμε με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, μαζί με το Σύλλογο Γυναικών Αλεξανδρούπολης, την Παρασκευή 8 Μάρτη στις 8μμ, στο εργατικό κέντρο Έβρου.
Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αλεξανδρούπολης – Φερών – Σουφλίου ” Η ΕΝΟΤΗΤΑ”
Σωματείο Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Θράκης
Ένωση Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Αλεξανδρούπολης και Περιφέρειας
Σωματείο Συνταξιούχων ΙΚΑ Ν. Έβρου
