Τιμάμε την 8 Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, που είναι αφιερωμένη σε όλες τις γυναίκες, αγωνίστριες της ζωής.

167 χρόνια από την ηρωική εξέγερση των ραπτριών της Νέας Υόρκης, εξέγερση που αποτέλεσε την αφετηρία του εορτασμού της Ημέρας της Γυναίκας, παγκόσμια, η γυναίκα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια γενικευμένη επίθεση από το κεφαλαίο, σε όλα της τα δικαιώματα, στην ίδια της τη ζωή, με πετσόκομμα κατακτήσεων και δικαιωμάτων.

Για τους καπιταλιστές, η γυναίκα είναι ίση με μία μηχανή που παράγει φρέσκα εργατικά χέρια. Μηχανή που πρέπει να δουλεύει με χαμηλότατο κόστος στην παραγωγή, στην τεκνοποίηση, στην ανατροφή, στη φροντίδα, σε όλα.

Στον κλάδο μας ειδικότερα, η πάλη για χειραφέτηση και γυναικεία ισοτιμία, με μπούσουλα τα ιδιαίτερα προβλήματα των ναυτεργατριών στο ναυτικό επάγγελμα, είναι διαρκής.

 Η γυναίκα εργάτρια στο καράβι, σε ένα ανδροκρατούμενο και παράλληλα εκμεταλλευτικό σύστημα, έχει να αντιμετωπίσει επιπρόσθετες δυσκολίες και προβλήματα.

Από την περίοδο της εκπαίδευσης ακόμα, οι σπουδάστριες των Ακαδημιών, έχουν μεγάλες δυσκολίες για να πραγματοποιήσουν εκπαιδευτικά ταξίδια, με εταιρείες να επικαλούνται προσχηματικά πως δεν έχουν καμπίνες για γυναίκες στα καράβια τους.

Παράλληλα, αν μία σπουδάστρια πρέπει να παρακολουθήσει κάποια Ακαδημία, που είναι μακριά από το σπίτι της, δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές για να φιλοξενηθεί στην αντίστοιχη Εστία.

Μετά την απόκτηση του διπλώματος καλούνται σε αρκετές περιπτώσεις να ξεπεράσουν και να αντιμετωπίσουν την υποτίμηση από τους άντρες συναδέλφους τους.

Εφοπλιστικές εταιρείες αμφισβητούν τις ικανότητες και τις γνώσεις τους, απαξιώνοντας τη δουλειά που προσφέρουν μέσα στο καράβι, με   αποτέλεσμα να παρεμποδίζεται ακόμα και η προαγωγή τους.

Τα προβλήματα δεν σταματούν. Συνεχείς είναι οι καταγγελίες από ναυτεργάτισες, όλων των ειδικοτήτων, για φαινόμενα σεξιστικής συμπεριφοράς και σεξουαλικής παρενόχλησης.

Υπάρχουν γυναίκες που εγκατέλειψαν ή σκέφτονται να εγκαταλείψουν, το επάγγελμα, γιατί δεν δικαιώθηκαν ποτέ σε τέτοιες καταστάσεις.

Καμία μέριμνα δεν υπάρχει για τη διασφάλιση του δικαιώματος στη μητρότητα, με αποτέλεσμα όταν μία ναυτεργάτισα μείνει έγκυος, να αποσπάται από το επάγγελμα και να γίνεται ακόμα πιο δύσκολο το να ξαναβρεί στο μέλλον δουλειά.

Τα σωματεία μας έχουν πραγματοποιήσει σειρά παρεμβάσεων, σε εταιρείες και στο υπουργείο, από επώνυμες καταγγελίες ναυτεργατριών και έχουν συμβάλει στην επίλυση ζητημάτων.

Υπάρχουν όμως πολλές γυναίκες που διστάζουν να προχωρήσουν σε επώνυμη καταγγελία, γιατί κυριαρχεί ο φόβος της ανεργίας, η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, η αβεβαιότητα για το μέλλον στο επάγγελμα.

Η πείρα επιβεβαιώνει ότι τα προβλήματα αντιμετωπίζονται μόνο με οργανωμένη πάλη, με συμμετοχή στη ζωή και τη δράση των σωματείων. Η καθεμία και ο καθένας μόνος του, δεν μπορεί να πάει μακριά, γιατί την ατομική δράση τη συνθλίβει η εργοδοτική – κυβερνητική οργανωμένη αντίδραση.

Με τα σωματεία μας μπροστάρηδες στους αγώνες και τις διεκδικήσεις μας απαιτούμε:

√ Άμεσα μέτρα για τη δημιουργία κατάλληλων υποδομών, για τη στέγαση των σπουδαστριών στις Εστίες των ΑΕΝ.

√ Μέτρα για την έγκαιρη απορρόφηση των σπουδαστριών των ΑΕΝ, που πρέπει να πραγματοποιήσουν εκπαιδευτικά ταξίδια.

√ Ισότιμη και έμπρακτη αναγνώριση, με τους άνδρες συναδέλφους τους, των σπουδών και των ικανοτήτων τους.

√ Μέτρα προστασίας για τις γυναίκες, που είναι μπαρκαρισμένες για την αντιμετώπιση φαινομένων σεξουαλικής παρενόχλησης

√ Διασφάλιση του δικαιώματος στη μητρότητα, με μέριμνα από το κράτος. Εκτός από το επίδομα μητρότητας, που είναι το ελάχιστο, διασφάλιση της επιστροφής στην εργασία χωρίς εμπόδια και διακρίσεις.