ΣΤΗ ΚΟΡΟΙΔΙΑ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΝΕΑ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ! 14/11 ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ!
Στις 3 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε συνάντηση εκπροσώπων του Σωματείου μας με τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Πολιτισμού σχετικά με την επικείμενη λήξη των συμβάσεων του Ταμείου Ανάκαμψης, τον κίνδυνο χιλιάδων απολύσεων, το πάγιο αίτημα μας για μονιμοποίηση του ΙΔΟΧ προσωπικού καθώς και τις τραγικές καθυστερήσεις μισθών. Μεταφέραμε ξεκάθαρα αυτό που όλοι οι εργαζόμενοι του κλάδου γνωρίζουν από την καθημερινή τους δουλειά: τα έργα δεν έχουν τελειώσει, υπάρχει φυσικό αντικείμενο, οι ανάγκες είναι εδώ, και η παράταση χρηματοδότησης έχει προβλεφθεί έως το 2027.
Αντί απαντήσεων, λάβαμε το γνώριμο μείγμα υπεκφυγών, εγκωμιασμών της κυβέρνησης και μετακύλισης ευθυνών. Δεν δίστασαν να μεταφέρουν την ευθύνη για την ελλιπή ενημέρωση ως προς το μέλλον των έργων ακόμα και στους ίδιους τους εργαζόμενους, υποστηρίζοντας ότι «δεν ενημερώνονται γιατί δεν ασχολούνται να ρωτήσουν τις υπηρεσίες τους»!
Η πολιτική ηγεσία επέμεινε ότι «το Ταμείο τελειώνει στο τέλος του 2025», αναγνώρισε όμως ότι δέκα έργα παίρνουν παράταση έως τον Ιούνιο του 2026 — γεγονός που αποδεικνύει πως όταν υπάρχει πολιτική βούληση, υπάρχει και τρόπος. Συνεπώς, η απόφαση να οδηγηθούν χιλιάδες εργαζόμενοι στην ανεργία δεν είναι τεχνική ούτε “νομοτεχνική” ανάγκη. Είναι καθαρή πολιτική επιλογή!
Αντί να συζητήσουν την πραγματικότητα των έργων, επέλεξαν να παρουσιάσουν την εργασιακή μας ομηρία ως «επιτυχία» γιατί αυξήθηκαν οι συμβασιούχοι την τελευταία δεκαετία και θα έπρεπε να είμαστε ευχαριστημένοι που η κυβέρνηση της ΝΔ εξασφάλισε το Ταμείο Ανάκαμψης, αλλιώς θα ήμασταν ήδη όλοι άνεργοι! Χαρακτηριστικά ειπώθηκε: «Τι σημαίνει το γεγονός ότι έχουμε τόσες απολύσεις; Προφανώς ότι έχουμε κάνει πολλές προσλήψεις»! Δηλαδή, η μόνιμη εναλλαγή προγραμμάτων, η αβεβαιότητα, οι απολύσεις και η ανακύκλωση προσωπικού παρουσιάστηκαν ως πολιτική «στήριξης του πολιτισμού», αντί για διαρκή και εξοντωτική επισφάλεια. Η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει το ξεκάθαρο πρόβλημα της εργασιακής μας ομηρίας ως «ευκαιρία» για εργασία! Εμείς όμως έχουμε ξεκάθαρη την εικόνα: Η ομηρία δεν είναι «αναπτυξιακή πολιτική» — είναι στυγνή εργασιακή εκμετάλλευση.
Και την ίδια στιγμή, με κυνισμό, ακούσαμε για άλλη μια φορά ότι οι μόνιμες θέσεις «δεν είναι προτεραιότητα» και ότι πριν από τον πολιτισμό προηγούνται άλλοι τομείς. Είναι η ίδια ρητορική που αναγνωρίζει την υποστελέχωση, αλλά τη θεωρεί κανονικότητα. Η ίδια ρητορική που επιμένει ότι «τα έργα τα τρέχει το μόνιμο προσωπικό», την ώρα που σε εφορείες αρχαιοτήτων υπάρχουν τμήματα χωρίς ούτε έναν μόνιμο εργαζόμενο.
Θέσαμε το θέμα της συστηματικής ιδιωτικοποίησης κρίσιμων λειτουργιών — φύλαξης, ταμείων, συντήρησης, καθαριότητας. Η απάντηση ήταν αποκαλυπτική και πολιτικά ειλικρινής: «Και πού είναι το κακό;» Για εκείνους, ο πολιτισμός δεν είναι δημόσιο καθήκον, αλλά πεδίο εργολαβιών. Για εκείνους, οι εργαζόμενοι είμαστε “ανακυκλώσιμο υλικό”. Όμως στην πράξη, η ιδιωτικοποίηση δεν είναι «λύση» — είναι η πλήρης υποβάθμιση του πολιτισμού.
Παράλληλα, αντί να αναγνωριστεί η πραγματικότητα των συνεχών καθυστερήσεων μισθοδοσίας — με εργαζόμενους απλήρωτους για μήνες — ειπώθηκε ότι «οι υπηρεσίες πιέζουν» και πως «δεν είναι θέμα του ΥΠΠΟ αλλά των τρίτων φορέων». Δηλαδή, εμείς να ζούμε με άγχος για το ενοίκιο και τους λογαριασμούς, και η πολιτική ηγεσία να σηκώνει τα χέρια ψηλά, αντιμετωπίζοντας την κατάσταση ως «γραφειοκρατικό ζήτημα» και όχι ως βίαιη πραγματικότητα για τους εργαζόμενους.
Η στάση αυτή δεν εξέπληξε κανέναν. Είναι η ίδια πολιτική λογική που χρόνια τώρα επενδύει στην επισφάλεια, υποβαθμίζει τον πολιτισμό και θεωρεί τους εργαζόμενούς του αναλώσιμους. Αυτό που ίσως δεν περίμεναν, είναι ότι οι εργαζόμενοι πλέον δεν έχουν καμία αυταπάτη.
Η συνάντηση αυτή δεν μας αποθαρρύνει — μας εξοργίζει και μας συσπειρώνει. Όσο επιμένουν ότι ο πολιτισμός μπορεί να λειτουργεί με ελαστικές σχέσεις εργασίας και εργολάβους, τόσο πιο αποφασιστικά θα παλεύουμε! Όσο αρνούνται να παραδεχτούν ότι οι ανάγκες είναι πάγιες, τόσο πιο δυνατά θα φωνάζουμε ότι οι εργαζόμενοι δεν είναι «μπαλώματα» των αναγκών τους, αλλά είναι εκείνοι που παράγουν όλο τον πλούτο. Δεν θα αποδεχτούμε τη μαζική απόλυση συναδέλφων. Δεν θα αποδεχτούμε την ιδέα ότι η επισφάλεια είναι «μονόδρομος». Δεν θα αποδεχτούμε ότι η εργασία μας τελειώνει επειδή έτσι βολεύει πολιτικά.
Υπάρχει φυσικό αντικείμενο, υπάρχει ανάγκη μαζικών προσλήψεων, υπάρχει δυνατότητα παράτασης — και θα το επιβάλουμε. Ο αγώνας συνεχίζεται!
ΌΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14/11 ΑΠΟ ΤΙΣ 12:00 ΕΩΣ ΤΗ ΛΗΞΗ ΤΟΥ ΩΡΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗ 13:00 ΣΤΟ ΥΠΠΟ ΟΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΔΙΩΞΟΥΜΕ ΝΑ ΛΑΒΟΥΜΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟ!
ΣΥΣΠΕΙΡΩΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΠΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΣΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΜΑΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ.
21 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΟΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
