Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ- δημοσιογράφοι, διοικητικοί υπάλληλοι, φωτορεπόρτερ-που συσπειρωνόμαστε στο ΠΑΜΕ εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους συναδέλφους μας τεχνικούς τηλεόρασης που δέχονται εδώ και καιρό μια άγρια και ολοένα εντεινόμενη επίθεση στα δικαιώματα και τους όρους αμοιβής τους, από την πλευρά της εργοδοσίας των καναλαρχών των τηλεοπτικών σταθμών .
Καταδικάζουμε με κάθε τρόπο την τελευταία πράξη των μονοπωλιακών Ομίλων που κατέχουν ΜΜΕ. Με αγωγή της Ενωσής τους ΕΙΤΗΣΕ, που κατέθεσαν κατά των πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων των τεχνικών τηλεόρασης ζητάνε την ακύρωση και άλλων δικαιωμάτων τους. Όπως την ακύρωση του επιδόματος συνεχούς παραμονής στον ίδιο εργοδότη (πενταετίες), καθώς και την ακύρωση της δυνατότητας των σωματείων να προσφεύγουν μονομερώς στον ΟΜΕΔ, πατώντας πάνω σε νομοθετικά παραθυράκια.
Η εργοδοσία φυσικά κινείται σε αυτή την κατεύθυνση εκμεταλλευόμενη την παθητικότητα και την αδράνεια των πλειοψηφιών των ΔΣ των πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων των εργαζομένων στα ΜΜΕ. Παθητικότητα που τους οδηγεί να ζητάνε την παρέμβαση του ΟΜΕΔ, αφού από καιρό έχουν εγκαταλείψει την οποιαδήποτε σκέψη για αγωνιστικές διεκδικήσεις. Τακτική που οδηγεί τους εργαζομένους στην απογοήτευση και στην λογική «το μη χείρον βέλτιστον».
Έτσι οι πλειοψηφίες επαφίονται στην διαμεσολάβηση του ΟΜΕΔ, που κινείται μέσα στα πλαίσια του αντεργατικού νομικού οπλοστασίου που έχουν παράσχει όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ στην υπηρεσία του κεφαλαίου, που ψήφισαν στη Βουλή- μαζί και αντάμα- κατά καιρούς.
Όμως στους εργοδότες δεν τους φτάνει ό,τι η διαμεσολάβηση του ΟΜΕΔ τους πρόσφερε πάγωμα των 3ετιών και 5ετιών, μείωση των μισθολογικών κλιμακίων και πάγωμα τους επί μία 10ετία, τα οποία οι πλειοψηφίες των ΔΣ των σωματείων του κλάδου αποδέχτηκαν αδιαμαρτύρητα, διατυμπανίζοντας οτι…. «τουλάχιστον έχουμε ΣΣΕ». Μια ΣΣΕ που στην πράξη ελάχιστα εφαρμόζονται από αυτά που προβλέπουν.
Τώρα οι εργοδότες μέσα από την αγωγή που κατέθεσαν στην ουσία αποσκοπούν να αφαιρέσουν με δικαστικές αποφάσεις ότι δικαίωμα, μισθολογικό και “θεσμικό” απέμεινε στους εργαζόμενους και να καταρτίσουν την δικιά τους ΣΣΕ με τους δικούς τους όρους, αφού οι εργαζόμενοι με ευθύνη των δοτών πλειοψηφιών των ΔΣ έχουν περιοριστεί σε ρόλο τηλεθεατή ενός σίριαλ που θέλει την εργοδοσία σε ρόλο «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»
Είναι βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα τα αφεντικά θα απαιτήσουν για άλλη μια φορά αντίστοιχες περικοπές σε μισθούς και δικαιώματα και των εργαζόμενων δημοσιογράφων, διοικητικών υπαλλήλων και φωτορεπόρτερ.
Αυτό επιβάλλει η ταξική λογική των κεφαλαιοκρατών που για το παραμικρό επιπλέον ποσοστό κέρδους είναι διατεθειμένοι να διαπράξουν άλλο ένα έγκλημα κατά των εργαζόμενων. Σε αυτό υπακούουν ως τάξη.
Αντίστοιχη με τη σφοδρότητα της επίθεσης των αφεντικών θα πρέπει να είναι η αντίδραση των εργαζόμενων ώστε όχι μόνο να μην θυσιάζουν κεκτημένα κάθε φορά, αλλά να διεκδικούν συνέχεια τη βελτίωση της ζωής τους, την αντιστοίχηση της με τις σύγχρονες κοινωνικά δυνατότητες, μέχρι απελευθέρωση από τη μισθωτή σκλαβιά. Αυτό είναι το καθήκον όλων των εργαζόμενων και των τεχνικών τηλεόρασης.
Με την οργάνωση του αγώνα μας από τα κάτω σε κάθε τόπο δουλειάς, για κάθε κλάδο εργαζόμενων (δημοσιογράφοι, τεχνικοί, διοικητικοί υπάλληλοι και φωτορεπόρτερ), με ενότητα και αλληλεγγύη, χωρίς υποχωρήσεις, με υπομονή και αντοχή θα είμαστε σε θέση να κερδίσουμε τη ζωή μας και τη ζωή των οικογενειών μας. Αυτή είναι η διαχρονική άποψη που υποστηρίζουμε ανυποχώρητα οι εργαζόμενοι και οι εκλεγμένοι που συσπειρωνόμαστε στο ΠΑΜΕ.
Αντίθετα, κάθε δισταγμός, κάθε υποχώρηση, κάθε μείωση των απαιτήσεων, κάθε προσπάθεια διαβούλευσης, κάθε συμβιβασμός, κάθε αυταπάτη ανοίγει το δρόμο για την επόμενη ακόμα πιο επώδυνη ήττα για τους εργαζόμενους και τα συμφέροντα τους. Αυτός είναι ο κατηφορικός δρόμος που διάλεξαν συνειδητά όλες οι πλευρές του κυβερνητικού-εργοδοτικού συνδικαλισμού σε όλες τις Ενώσεις στα ΜΜΕ τα τελευταία πολλά χρόνια, ώστε να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους στην υπηρεσία των απαιτήσεων και των όρων της εργοδοσίας.
Αυτοί είναι οι δύο δρόμοι που συγκρούονται καθημερινά μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης, σε δεκάδες χώρους δουλειάς και κλάδους στην Ελλάδα και όχι μόνο, πάντα και ιδιαίτερα στις μέρες μας.
Είναι ή ώρα να πούμε : Φτάνει ως εδώ !
Να ενώσουμε τη θέληση και τη δύναμη μας, να απαιτήσουμε τα δικαιώματα μας στη ζωή και τη δουλειά.
- Για υπογραφή ΣΣΕ σε κάθε χώρο δουλειάς, με αυξήσεις στους μισθούς με βάση τις ανάγκες μας
- Για σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο, 7ωρο-5ημερο,
- Για κάλυψη όλων των απαραίτητων θέσεων εργασίας ώστε να σταματήσει η εντατικοποίηση
- Για μέτρα υγείας και ασφάλειας στους τόπους δουλειάς και το ρεπορτάζ.
- Για υπεράσπιση του λαϊκού εισοδήματος,
- Για υπεράσπιση των λαϊκών σπιτιών κόντρα στους πλειστηριασμούς.
- Για πραγματικά σύγχρονη αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία χωρίς καμμιά επιχειρηματική δράση.
- Για απεμπλοκή της χώρας από τον πόλεμο στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, για να σταματήσει η γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, με τις πλάτες ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και της Ελλάδας. Να γυρίσει πίσω η φρεγάτα Ψαρά, καμία διευκόλυνση στο κράτος δολοφόνο του Ισραήλ.
