Πραγματοποιήθηκε χθες, Κυριακή 12 Φλεβάρη, το 29ο Εκλογοαπολογιστικό Συνέδριο του Παλλεσβιακού Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου, με σύνθημα: «Δυνατό Εργατικό Κέντρο σημαίνει: δυνατοί αγώνες των εργαζομένων, για ζωή με δικαιώματα», με την παρουσία δεκάδων αντιπροσώπων από Σωματεία.
Από τους 44 εκλεγμένους αντιπροσώπους, ήταν παρόντες και ψήφισαν οι 38.
Το ψηφοδέλτιο της ΔΑΣ (Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία) που πρόσκειται στο ΠΑΜΕ, ήταν το μοναδικό που κατέβηκε στις εκλογές συγκεντρώνοντας 38 ψήφους (δεν υπήρξαν λευκά ή άκυρα).
Ο Γιάννης Ζαφειρίου, πρόεδρος της απερχόμενης Διοίκησης, παρουσίασε τον απολογισμό δράσης, ο Μαντέο Κάλθι τον οικονομικό απολογισμό και τον προϋπολογισμό και ο Δημήτρης Κωστόπουλος την έκθεση της εξελεγκτικής επιτροπής, τα οποία ψηφίστηκαν ομόφωνα από τους αντιπροσώπους.
Επίσης, ομόφωνα ψηφίστηκε και από τους αντιπροσώπους, ψήφισμα που κατατέθηκε από την ΔΑΣ με το πλαίσιο αιτημάτων.
Στις ομιλίες τους, οι αντιπρόσωποι, μετέφεραν την πείρα τους από τα Σωματεία τους, τι δυσκολίες αντιμετώπισαν και ξεπεράστηκαν, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι ανά χώρο και κλάδο δουλειάς, ενώ σχεδόν από όλους τους ομιλητές τονίστηκε η ανάγκη της μαζικοποίησης των Σωματείων και των πρωτοβουλιών τους.
Ιδιαίτερη αναφορά έγινε για τις παρεμβάσεις που έγιναν σε μεγάλους χώρους δουλειάς, την περίοδο της πανδημίας, διεκδικώντας μέτρα προστασίας που με ευθύνη της εργοδοσίας δεν τηρούνταν τόσο για τους εργαζόμενους όσο και για τους καταναλωτές.
«Πολλές φορές, αν ένας εργαζόμενος ήταν θετικός στον ιό, η εργοδοσία δεν έπαιρνε μέτρα απολύμανσης του χώρου, ενώ επέβαλε στους συναδέλφους να βάζουν καθημερινά το χέρι στη τσέπη για να κάνουν test. Υπήρξαν και συνάδελφοι που τις μέρες της ίωσης τις «χρέωνε» η εργοδοσία ως άδεια και όχι ως αναρρωτική άδεια όπως θα έπρεπε» σημείωσε αντιπρόσωπος από το Σωματείο των Ιδιωτικών Υπαλλήλων.
Ακόμη συζητήθηκε η υποστελέχωση των δομών υγείας στο νησί μας και η αναγκαιότητα της πρόσληψης μόνιμου προσωπικού τόσο στο Νοσοκομείο όσο και στα Κέντρα Υγείας αλλά και η ανάγκη αγοράς σύγχρονου τεχνικού εξοπλισμού.
Αρκετοί ομιλητές στάθηκαν και στην αλληλεγγύη που έχει αναπτύξει τα τελευταία χρόνια το Εργατικό Κέντρο και με άλλα Σωματεία μέλη του και Φορείς, με την συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης που διατέθηκαν σε οικογένειες που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν ούτε στις βασικές τους ανάγκες.
«Είναι σημαντική η βοήθεια που δίνεται από Λαϊκό Φροντιστήριο σε οικογένειες που δεν αντέχουν να πληρώνουν χιλιάδες ευρώ σε ιδιαίτερα μαθήματα, και η δράση αυτή του Εργατικού Κέντρου είναι πολύ σημαντική. Όπως σημαντική είναι και η βοήθεια των καθηγητών και των δασκάλων που λειτουργούν το Λαϊκό Φροντιστήριο».
Επίσης, εκφράστηκε για άλλη μια φορά, πως απαίτηση του λεσβιακού λαού είναι να μην υπάρχει καμία δομή-φυλακή στο νησί μας, ούτε κλειστή-ούτε ανοιχτή και -ανάμεσα σε άλλα- είναι, να μεταφερθούν οι επιτροπές ασύλου στην Τουρκία με ευθύνη της ΕΕ και της ύπατης αρμοστείας του ΟΗΕ και να δίνονται τα απαραίτητα έγγραφα στους πρόσφυγες και μετανάστες για να μπορούν να πάνε στις χώρες που επιθυμούν.
Στο Συνέδριο παραβρέθηκαν αρκετοί Σύλλογοι και Φορείς που είχαν καλεστεί, και χαιρέτησαν ο Νίκος Χρυσάφης εκ μέρους του ΝΤ της ΑΔΕΔΥ Λέσβου, ο Νίκος Γιαννάκας εκ μέρους του Συλλόγου Εστίασης «Ασπίδα», η Κατερίνα Καλαρουτάκου εκ μέρους του Συνδέσμου Πολιτικών Συνταξιούχων (Δημοσίου) και η Μαρία Γιαννίκου εκ μέρους του Συλλόγου Προοδευτικών Γυναικών Μυτιλήνης.
Επίσης παραβρέθηκαν και χαιρέτησαν ο Βαγγέλης Χριστοδούλου και ο Στρατής Αντώνας πρόεδροι του Εργατικού Κέντρου Λέσβου παλαιότερων ετών.
Από τις ψηφοφορίες που έγιναν, εκλέχτηκαν (με αλφαβητική σειρά) για το νέο ΔΣ οι:
- Ελευθερίου Γιάννης (από το σωματείο Οδηγών-Εισπρακτόρων)
- Ευαγγελέλλης Αντώνης (από το Σωματείο Οδηγών-Εισπρακτόρων)
- Ευσταθίου Δημήτρης (από το Σωματείο Ιδ. Υπαλλήλων)
- Ζαφειρίου Γιάννης (από το Σωματείο Ιδ. Υπαλλήλων)
- Κολαράς Φώτης (από το Σωματείο Οικοδόμων)
- Κωστόπουλος Δημήτρης (από το Σωματείο Επισιτισμού)
- Ντινενής Μπάμπης (από το Σωματείο Ιδ. Υπαλλήλων)
- Ελμπάν Δερβίση (Elban Dervish-Behaj) (από το Σωματείο Οικοδόμων)
- Πινάκος Δημήτρης (από το Σωματείο Οικοδόμων Λήμνου)
- Πλιάκας Βασίλης (από το Σωματείο Φορτοεκφορτωτών Λιμένος)
- Τσαγκαρέλλης Νίκος (από το Σωματείο Ιδ. Υπαλλήλων)
Για την 3μελή γραμματεία του παραρτήματος Λήμνου:
- Καμπουροπούλου Δέσποινα
- Μαντζάρης Στέλιος
- Πινάκος Δημήτρης
Αντιπρόσωπος για το Συνέδριο της ΓΣΕΕ εκλέχτηκε ο Γιάννης Ζαφειρίου.
Τις επόμενες μέρες, η νέα Διοίκηση θα συνεδριάσει και θα συγκροτηθεί σε σώμα.
ΠΑΛΛΕΣΒΙΑΚΟ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες
Αντιπρόσωποι του 29ου συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Λέσβου, αγαπητοί εκπρόσωποι άλλων εργατικών σωματείων, επαγγελματικών συλλόγων, άλλων φορέων.
Σας καλωσορίζουμε στο Συνέδριο μας, που πραγματοποιείται μέσα σε δύσκολες συνθήκες, όπως διαμορφώθηκαν τα τελευταία χρόνια, για τους εργαζόμενους και τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους αγρότες και τους μικρούς επαγγελματίες.
Καταρχάς θα θέλαμε να εκφράσουμε και από το σημερινό βήμα την αμέριστη αλληλεγγύη μας στους δοκιμαζόμενους γείτονες λαούς, της Τουρκίας και της Συρίας, που αυτές τις ημέρες πλήττονται από τον φονικό σεισμό.
Εκφράζουμε την διεθνιστική μας αλληλεγγύη στη μάχη που δίνουν τα σωματεία και τα συνδικάτα της Τουρκίας, στα ερείπια για να βρουν επιζώντες.
Είναι συγκινητική, η ανταπόκριση του λεσβιακού λαού, που στηρίζει την πρωτοβουλία της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου, για την συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης, τα οποία φτάνουν καθημερινά από κάθε γωνιά του νησιού στα γραφεία μας.
Συγκινητικά είναι τα μηνύματα που αφήνουν οι μαθητές των δημοτικών, των γυμνασίων, των λυκείων, τοποθετώντας ζωγραφιές μέσα στα κιβώτια, για να τα βρουν οι Τούρκοι συμμαθητές τους.
Αποδεικνύεται ακόμα μια φορά, πως οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν, σε αντίθεση με τις αστικές τάξεις της κάθε χώρας, που βάζουν τους λαούς να πολεμούν ο ένας απέναντι στον άλλον, για το ποιος θα εκμεταλλευτεί τα πλούσια εδάφη της κάθε χώρας, που βάζουν τους λαούς να σκοτώνονται μεταξύ τους, για τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων.
Αυτή μας η προσπάθεια θα συνεχιστεί και τις επόμενες μέρες και μέσα στη βδομάδα προγραμματίζουμε την μεταφορά και την συνοδεία των εκατοντάδων πακέτων στην Τουρκία, παραδίδοντας τα σε σωματεία της Τουρκίας.
Δεν αξίζει στη λαϊκή οικογένεια εν έτει 2023 να επιστρέφει από τα καταστήματα τροφίμων με το καλάθι αδειανό ή με «ένα ρύζι» και «ένα μακαρόνι» για να ξεγελάσει την πείνα του.
Δεν μπορεί να θεωρούν, πως με τα κάθε είδους pass που μοιράζουν, θα τους λέμε και ευχαριστώ και από πάνω.
Δεν ζητάμε ελεημοσύνη, αλλά ουσιαστικά μέτρα και αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις.
Δεν μπορεί να πηγαίνει «στο βρόντο» η οργή που νιώθουμε κάθε μήνα, όταν μέσα σε μια βδομάδα ο μισθός έχει κάνει ήδη φτερά.
Δεν ανεχόμαστε κάθε μήνα να «αναβάλλουμε» για τον επόμενο την ικανοποίησηβασικών αναγκών, από ιατρικές εξετάσεις μέχρι τις αναγκαίες ανάσες ψυχαγωγίας επειδή πάλι «ο μισθός τέλειωσε».
Δεν μπορεί η εργατική οικογένεια να δίνει έναν μισθό για το νοίκι, να είναι μόνιμα στριμωγμένη στα «σκοινιά» των πλειστηριασμών και των εκβιασμών για να μη χάσει το σπίτι της.
Οι αγώνες μας του προηγούμενου διαστήματος αλλά και όσους θα δώσουμε το επόμενο διάστημα, θα είναι απάντηση στη ληστεία που γίνεται από τα μονοπώλια της ενέργειας στο εισόδημα των εργαζομένων και όλου του λαού.
Θα είναι απάντηση, απέναντι στην τεράστια ακρίβεια, στους μισθούς πείνας, στα εξαντλητικά 12ωρα, στην απληρωσιά, στα θανατηφόρα και πολύ σοβαρά εργατικά «ατυχήματα», απέναντι στην εμπορευματοποίηση κάθε αναγκαίου κοινωνικού αγαθού.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Αρκετά ανεχτήκαμε την ενεργειακή φτώχεια και μάλιστα σε συνθήκες που οι ενεργειακοί κολοσσοί θησαυρίζουν και τα αστικά επιτελεία διαφημίζουν την Ελλάδα – ενεργειακό κόμβο. Εξάλλου το «σταυρόλεξο» της «εξοικονόμησης» αποδεικνύεται άλυτο.
Δεν μπορεί η λαϊκή οικογένεια να «μετράει» αν θα ανάψει το θερμοσίφωνο ή αν θα ψήσει το φαΐ στον φούρνο, κι αυτό να παρουσιάζεται σαν κάτι το «φυσιολογικό» τον 21ο αιώνα.
Δεν μπορούμε να ζούμε με τη λογική «σου παίρνω 100 – σου επιστρέφω 10», στην οποία καλείται να συνηθίσει ο λαός, με την κυβέρνηση μάλιστα να απαιτεί και ευγνωμοσύνη για τα ψίχουλα.
Καταλαβαίνουμε πολύ καλά, πως δεν «βράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι», όπως καλλιεργείται, με στόχο να μένουν καθηλωμένες οι απαιτήσεις.
Η ζωή που ετοιμάζουν με τον φόβο και την ανασφάλεια να κυριαρχούν, με την ανέχεια, με την «προσαρμογή στα ελάχιστα» δεν αφορά τους εργαζόμενους.
Ακόμα και τα επιδόματα απάλυνσης των πιο ακραίων αποτελεσμάτων αυτής της πολιτικής είναι βγαλμένα από τον ιδρώτα των θυμάτων της.
Ακόμα και το τελευταίο σεντ των pass και των voucher είναι λεφτά των εργαζομένων, όπως και το τελευταίο ευρώ των επιδοτήσεων στους παρόχους της ηλεκτρικής ενέργειας φορτώνεται στον λαό.
Και απ’ ότι φαίνεται, τελικά στο «καζάνι» βράζει μόνο ο λαός, ενώ οι επιχειρηματικοί όμιλοι μετράνε υπερκέρδη και οι μέτοχοί τους «υπερμερίσματα», καταγράφουν ιστορικά ρεκόρ κερδοφορίας, ειδικά όσοι δραστηριοποιούνται στην Ενέργεια, στα καύσιμα, στα τρόφιμα κ.α.
Συνάδελφοι,
Είναι σημαντική η παρακαταθήκη των τελευταίων 5 χρόνων, που οι 9 πανελλαδικές πανεργατικές απεργίες, δυνάμωσαν την ελπίδα ότι μπορούμε να γίνουμε πρωταγωνιστές των εξελίξεων. Έδωσαν ηχηρή απάντηση σε αυτούς που και τότε μας έλεγαν «παιδιά, ας κάνουμε υπομονή, το ζήτημα είναι να φύγει η κυβέρνηση για να λυθούν τα προβλήματά μας».
Υπάρχουν τα παραδείγματα των εργατών της COSCO, των διανομέων της «e-food», των εργατών στα Λιπάσματα Καβάλας, των εργατών της ΛΑΡΚΟ, των οικοδόμων, που έδωσαν έναν μεγάλο αγώνα, και βγήκαν νικητές.
Έναν αγώνα, που έδωσαν στο νησί μας και οι εργαζόμενοι της ΔΕΔΑΠΑΛ, που δούλευαν χωρίς συμβάσεις για 2 μήνες και δεν πρόκειται να τους πληρωθούν ποτέ, παρόλες τις υποσχέσεις της Δημοτικής Αρχής.
Έναν αγώνα που συνεχίζουν να δίνουν και οι εργαζόμενοι στο «ΜΙΧΑΛΕΛΕΙΟ» ίδρυμα στο Πλωμάρι, που κάθε τρεις και λίγο μένουν απλήρωτοι, με την Δημοτική Αρχή του Δήμου Μυτιλήνης, να μένει άπραγη, να αποποιείται των ευθυνών της και να πετά ο ένας το μπαλάκι στον άλλον, με το αποτέλεσμα όμως να παραμένει το ίδιο.
Συνάδελφοι,
Μήνες τώρα, η κυβέρνηση μιλούσε για έναν πολύ δύσκολο χειμώνα που θα έχουμε μπροστά μας.
Δεν έλεγε όμως, για ποιον θα ήταν δύσκολος ο χειμώνας.
Θα ήταν για όλους το ίδιο δύσκολος; Θα κρύωναν όλοι;
Είναι προκλητική η κυβέρνηση, από τη μία να επιβάλλει μονιμοποίηση των άδικων φόρων κατανάλωσης στα καύσιμα για το λαό, και από την άλλη να μονιμοποιεί αφορολόγητο πετρέλαιο για τους εφοπλιστές.
Όσες κυβερνήσεις πέρασαν από τον τόπο, για τους εφοπλιστές, τους βιομήχανους ήξεραν και έβρισκαν χρήματα, σε αντίθεση με τον λαό, τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους κ.λ.π. που έλεγαν δεν υπάρχουν χρήματα, και χρειάζεται να σφίξουμε και άλλο το ζωνάρι.
Και η αλήθεια είναι, πως δεν περνάνε όλοι δύσκολα, δεν χάνουν όλοι.
Αυτοί που δεν χάνουν, αυτοί που δεν περνούν δύσκολα, είναι αυτοί που μας καλούν ή να προσαρμοστούμε ή να πεθάνουμε.
Και όλοι αυτοί έχουν προφανώς και τους υποστηρικτές τους.
Εχουν τα κόμματα που διαμόρφωσαν και που υλοποίησαν την πολιτική της «απελευθέρωσης» της Ενέργειας, που στηρίζουν το ΝΑΤΟ και τη μετατροπή της χώρας σε πεδίο βολής.
Εχουν αυτούς που χειροκροτούσαν μέσα στη Βουλή τους Αζόφ και έδωσαν θάρρος στους φασίστες να βγουν από την τρύπα κάνοντας προεκλογική φιέστα με ναζιστικούς χαιρετισμούς στη δίκη για τον Π. Φύσσα μέσα στο Εφετείο, και τώρα θέλουν να πάρουν μέτρα για τον φασίστα Κασιδιάρη και το κόμμα του.
Εχουν υποστηρικτές, αυτούς, που όλοι μαζί μείωσαν τους μισθούς και τις συντάξεις, που ρήμαξαν τον εργάσιμο χρόνο και έστειλαν το 90% των εργαζομένων εκτός Συλλογικών Συμβάσεων, με τον νόμο Χατζηδάκη να βάζει ταφόπλακα στο 8ωρο και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες.
Έχουν τεράστια ευθύνη, οι συνδικαλιστικές παρατάξεις στους δασκάλους, που το Σάββατο 5 του Νοέμβρη, ψήφισαν ηλεκτρονικά για τα νέα τους διοικητικά συμβούλια, δίνοντας συγχωροχάρτι στην Κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και στο νόμο Χατζηδάκη.
Πόσο γρήγορα ξέχασαν, τις δηλώσεις τους, τις ανακοινώσεις τους, τις καταγγελίες τους, τις πορείες τους για να μην περάσει ο νόμος Χατζηδάκη.
Από την άλλη, μας κάνουν περήφανους όσοι δεν ψήφισαν, και είναι χιλιάδες αυτοί, όσοι δεν άκουσαν τις Σειρήνες, και γύρισαν την πλάτη στις εκλογές, μένοντας σταθεροί στις θέσεις τους.
Αυτόν τον αγώνα θέλουμε. Τον ανυποχώρητο.
Συνάδελφοι,
Η κυβέρνηση είχε το θράσος να μας καλέσει να προσαρμοστούμε λέγοντάς μας ότι όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει.
Η εργοδοσία, είτε είναι το κράτος είτε οι επιχειρηματίες, ξεσαλωμένη από το αντεργατικό οπλοστάσιο που έχουν διαμορφώσει όλες οι κυβερνήσεις, έχει κλιμακώσει την προσπάθεια τρομοκράτησης κι εκφοβισμού των εργαζομένων.
Υπάρχει σχέδιο που υλοποιείται κι εκφράζεται σε πολλούς χώρους εναντίον συνδικαλιστών που είναι πρόεδροι ή σε προεδρεία δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργάνων.
Όποια απεργία πάει στα δικαστήρια βγαίνει παράνομη, όποιος εργαζόμενος μπαίνει μπροστά στον αγώνα απειλείται με απόλυση.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι και οι διώξεις του υποφαινόμενου τότεαντιπρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λέσβου και του Γραμματέα της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Λέσβου, που διώκονται, επειδή κινητοποίησαν τον κόσμο ενάντια στη νέα δομή στη Βάστρια.
Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους.
Όσες αποφάσεις και αν πάρουν, ο αγώνας μας για καμία δομή πάνω στο νησί, θα συνεχιστεί, όσες πιέσεις και αν επιδιώξουν να βάλουν.
Αν νομίζουν ότι θα φοβηθούμε, τους λέμε ότι τα όνειρά τους δεν θα είναι και τόσο γλυκά.
Έχουν πάρει ήδη απάντηση από τους αγώνες που πραγματοποιούνται σε πολλούς κλάδους και χώρους δουλειάς πανελλαδικά.
Έχουν πάρει απάντηση από τους εργαζόμενους στη «Μαλαματίνα»!
Που με τον αποφασιστικό τους αγώνα, παρά την προκλητική στήριξη της κυβέρνησης με ΜΑΤ, φοροαπαλλαγές, καταστολή και συλλήψεις, παρά τις απολύσεις, ο αγώνας τους συνεχίζεται απαιτώντας την ανάκλησή τους και την υπογραφή ΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς!
Είμαστε μαζί τους και εκφράζουμε και σήμερα την αλληλεγγύη μας.
Την αλληλεγγύη μας εκφράζουμε και στους εμπορικούς συλλόγους και τους επαγγελματικούς συλλόγους του νησιού μας, που βλέπουν καθημερινά τα ταμεία τους να είναι άδεια, ενώ τα χρέη τρέχουν.
Έχει αποδειχτεί άλλωστε περίτρανα, πως οι οικονομικές βοήθειες που δίνονται για την στήριξη των μικρών καταστημάτων, από τη μια τσέπη μπαίνουν και από την άλλη βγαίνουν.
Το σύνθημα «εργατιά χωρίς λεφτά, μαγαζιά χωρίς δουλειά» είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, και σήμερα είναι ακόμη πιο επιτακτική η ανάγκη, για κοινό αγώνα απέναντι σε αυτούς που με τις πολιτικές τους αποφάσεις, αναγκάζουν τους μαγαζάτορες να βάλουν λουκέτο στα καταστήματα τους, και αυτή τη στιγμή να υπάρχουν δεκάδες κλειστά μαγαζιά, ενώ ακούγεται έντονα πως το επόμενο διάστημα θα κλείσουν και άλλα.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Ο λαός μας, έχει πληρώσει αρκετά ήδη πάρα πολλά τους ανταγωνισμούς των μακελάρηδων – ληστών, των ΗΠΑ, της ΕΕ και της Ρωσίας. Γιατί το θανάσιμο σπιράλ της εμπλοκής στα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ έχει ήδη θανάσιμες επιπτώσεις, οι «κυρώσεις» στις οποίες πρωτοστατεί η ελληνική κυβέρνηση τσακίζουν εργαζόμενους και βιοπαλαιστές αγρότες.
Ο λαός μας «γονατίζει» προκειμένου να χρηματοδοτούνται οι ΝΑΤΟικές ανάγκες.
Η αντιλαϊκή επίθεση που ξεκινάει από το μεροκάματο φτάνει μέχρι την εμπλοκή στα πολεμοκάπηλα σχέδια που τροφοδοτούν τις αμφισβητήσεις συνόρων και «διευθετήσεις» που κατοχυρώνονται με αιματηρές θυσίες.
Το λέμε για μια ακόμα φορά.
Μόνο ένας λαός οργανωμένος και διεκδικητής μπορεί να βάλει φρένο σ’ αυτόν τον κατήφορο, να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά του δικαιώματα και ταυτόχρονα να οικοδομήσει σχέσεις αλληλεγγύης με τους γειτονικούς λαούς.
Είναι συγκινητική η ανταπόκριση του κόσμου όλες αυτές τις ημέρες, που καθημερινά έρχεται στο Εργατικό Κέντρο και παραδίδει είδη πρώτης ανάγκης για να σταλούν στους δοκιμασμένους λαούς της Τουρκίας και της Συρίας, μετά τον πρόσφατο καταστροφικό σεισμό.
Συνάδελφοι
Ήρθε η ώρα ακόμα περισσότεροι εργαζόμενοι να δοκιμάσουν τη δύναμή τους.
Η απάντηση σε αυτήν τη βαρβαρότητα δεν μπορεί να περιμένει κι άλλο.
Ήδη, η πιο παραγωγική γενιά των εργαζομένων δεν έχει δει τίποτα άλλο στη ζωή της πέρα από απανωτές κρίσεις, έχει συσσωρεύσει τεράστια πείρα από το τι σημαίνει η αναμονή και η αναζήτηση «σωτήρα», έχει δοκιμάσει «κυβερνητικές» λύσεις αλλά και τις λογικές «να διώξουμε τον έναν “χαλίφη” για να έρθει ο επόμενος».
Σήμερα, πρέπει να αναμετρηθούμε με τα προβλήματα της επιβίωσης, αφού όλοι πια το βλέπουν ότι από μήνα σε μήνα και από βδομάδα σε βδομάδα η κατάσταση γίνεται όλο και πιο ασφυκτική.
Γιατί όσα σήμερα ζει ο λαός ήρθαν στο όνομα της «αποφυγής κοινωνικών εντάσεων», την οποία «συστήνουν» όλα τα κόμματα του κεφαλαίου, σημερινοί και πρώην κυβερνώντες.
Είναι σημαντική η πρόσφατη πείρα, που δείχνει πως ό,τι κέρδισαν οι εργαζόμενοι, από ανάκληση απολύσεων μέχρι αυξήσεις στους μισθούς και υπογραφή ΣΣΕ, ήρθε μέσα από τη σύγκρουση με την εργοδοσία και όχι με τη «συγκατάβαση».
Η όποια θετική αλλαγή για τον λαό θα έρθει μέσα από την αλληλεγγύη, την οργάνωση, τη διεκδίκηση, το βάδισμα στον δρόμο της ανατροπής αυτής της πολιτικής.
Στις σημερινές συνθήκες, είναι ανάγκη να δείξουμε στην πράξη τη δύναμη των εργαζομένων, το ποιοι μπορούν να κινήσουν την παραγωγή, να αναδείξουμε την αξία της οργανωμένης συλλογικής δράσης μέσα από τα σωματεία και τα συνδικάτα.
Για να αποτελέσει «σημείο στροφής», ώστε νέες δυνάμεις από τις γραμμές της εργατικής τάξης να το πάρουν απόφαση, να συσπειρωθούν και να ενταχθούν στο σωματείο, να ενταχθούν στη δράση.
Αυτή είναι η καλύτερη απάντηση στη γραμμή τού «λούφαξε μέχρι να περάσει η μπόρα» και η οποία συμπληρώνει το «περίμενε τις κάλπες, με τους αγώνες δεν βγαίνει τίποτα». Γιατί αυτοί που λένε ότι «τίποτα δεν αλλάζει με τους αγώνες» είναι οι ίδιοι που φροντίζουν να γίνεται μέρα με τη μέρα χειρότερη η ζωή των εργαζομένων.
Αυτόν τον δρόμο δείχνουν οι μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις σε όλη την Ευρώπη, σε κάποιες χώρες για πρώτη φορά μεταπολεμικά και μάλιστα με τέτοια αντοχή και τέτοιες διεκδικήσεις. Γιατί οι εικόνες με τους Γάλλους εργάτες να απεργούν, τους Γερμανούς λιμενεργάτες να παραλύουν μεγάλα λιμάνια, τους Βρετανούς να είναι στους δρόμους δείχνουν ότι το μόνο που «δεν ξόφλησε» είναι οι εργατικοί αγώνες, σε αντίθεση με κάθε άλλη συνταγή που πλασάρει στους λαούς το σύστημα.
Οι εργαζόμενοι έχουμε τη δύναμη να φέρουμε τα πάνω κάτω, να βάλουμε ακόμα πιο δύσκολα εμπόδια στην εργοδοσία και το κράτος της, να ψηλώσει κι άλλο το μπόι του λαού μας.
Συνάδελφοι,
Μέχρι σήμερα, το Εργατικό Κέντρο Λέσβου, μαζί με σωματεία και άλλους φορείς έχουν πραγματοποιήσει μια σειρά από δράσεις.
Πάνω από 50 είναι οι φορείς, που υπέγραψαν το πλαίσιο πάλης, για φτηνά ακτοπλοϊκά εισιτήρια, για την καταβολή του μεταφορικού ισοδύναμου, το οποίο παραδώσαμε στην Γενική Γραμματεία Νησιωτικής Πολιτικής αλλά και το μοιράσαμε στους ταξιδιώτες που είτε ερχόντουσαν είτε έφευγαν από το νησί.
Πραγματοποιήσαμε σύσκεψη με τους εργαζόμενους της ΔΕΔΑΠΑΛ, συνάντηση με τον πρόεδρο της ΔΕΔΑΠΑΛ και παρέμβαση στο Δημοτικό Συμβούλιο, απαιτώντας να πληρωθούν όλα τα χρωστούμενα στους εργαζόμενους, καταγγέλλοντας το γεγονός πως υπήρχαν εργαζόμενοι που δούλευαν χωρίς να έχουν υπογράψει σύμβαση.
Βρεθήκαμε στο Νοσοκομείο, όταν το επισκέφθηκε η αναπληρωτής υπουργός υγείας, απαιτώντας, καθολική δημόσια και δωρεάν υγεία, μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε όλα τις δομές υγείας του νησιού, μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, να επιστρέψουν στην εργασία τους οι υγειονομικοί που βρίσκονται σε αναστολή.
Περιοδεύσαμε στο αεροδρόμιο και στους εργαζόμενους, συζητώντας με τους εργαζόμενους της εταιρείας σεκιούριτι, που δέχονταν πιέσεις, να πάνε για δουλειά σε άλλο νησί αλλιώς να δήλωναν παραίτηση!!!
Παραδείγματα υπάρχουν και από τα σωματεία, που πραγματοποίησαν περιοδείες σε χώρους δουλειάς. Στα σούπερ-μάρκετ και στα καταστήματα το σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων, σε οικοδομές και εργοτάξια το Σωματείο των Οικοδόμων, στις καφετερίες και στα ξενοδοχεία το Σωματείο Επισιτισμού.
Τις περιοδείες και τις εξορμήσεις όμως, πρέπει να τις εντάξουν στο πρόγραμμα τους και τα υπόλοιπα σωματεία, να γίνονται εγγραφές και συνελεύσεις των σωματείων, για να συζητιούνται τα προβλήματα ανά κλάδο, και να σχεδιάζεται το πώς καλύτερα θα παλέψουν και θα αγωνιστούν ώστε να δοθούν λύσεις.
Όπως έγινε, με την ΣΣΕ των οικοδόμων, η οποία προστατεύει τα κατώτερα μισθολογικά όρια στην οικοδομή, για να μην υπάρχει αυτή η ασυδοσία που υπήρχε όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Για την υπογραφή της ΣΣΕ, έγιναν μια σειρά πανελλαδικές κινητοποιήσεις, απεργίες, στάσεις εργασίας σε μεγάλα εργοτάξια, παρεμβάσεις, ενώ η διεκδίκησή της έγινε κτήμα του μεγαλύτερου μέρους των εργαζομένων στην οικοδομή, με αποτέλεσμα αυτή τη θετική έκβαση, να είναι και ένας πιλότος για το πώς μπορούν και οι άλλοι κλάδοι να διεκδικήσουν για να βελτιωθούν οι μισθοί και οι διεκδικήσεις με βάση τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες.
Ακόμη, πραγματοποιήσαμε παράσταση διαμαρτυρώντας στην Γενική Γραμματεία Αιγαίου, για να μη χτιστεί η νέα δομή στη Βάστρια αλλά να κλείσει και η υπάρχουσα στον Καρά-Τεπέ, με δεκάδες υπογραφές σωματείων και φορέων.
Στα θετικά μετριέται και η διοργάνωση συγκέντρωσης πέρυσι τον Φλεβάρη στη Βάστρια, με εκατοντάδες κόσμου να ανταποκρίνεται και να συμμετέχει μαζικά και δυναμικά στη συγκέντρωση, διατρανώνοντας, για ακόμα μια φορά, την αντίθεση του στη δομή-φυλακή, που δεν θέλει να έχει το νησί μας μια φυλακή ψυχών.
Είναι προκλητική η κυβέρνηση της ΝΔ, να βρίσκει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για την κατασκευή της δομής-φυλακής στη Βάστρια και να λέει πως δεν υπάρχουν χρήματα όταν πρόκειται για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις.
Επίσης, πραγματοποιήσαμε σιωπηλή διαμαρτυρία-πορεία, στις 6 του Οκτώβρη, ημέρα που ναυάγησε λέμβος, με αποτέλεσμα να πνιγούν δεκάδες πρόσφυγες στα νερά του Αιγαίου, όπως πραγματοποιήσαμε συγκέντρωση και πριν λίγες μέρες, στις 7 του Φλεβάρη, όπου γίναμε ξανά μάρτυρες ενός ναυαγίου με πνιγμένους.Το λέμε και από αυτό το βήμα. Δεν θα συνηθίσουμε το θάνατο, δεν θα γινόμαστε μάρτυρες της απάνθρωπης πολιτικής της ΕΕ, της Τουρκίας και τωνΕλληνικώνΚυβερνήσεων.
Βρεθήκαμε στην πρώτη γραμμή, όταν έκοψαν το ρεύμα σε 9μελή οικογένεια από την Αγιάσο, απαιτώντας την άμεση επανασύνδεση του, όταν θα έβγαινε σε πλειστηριασμό το σπίτι συνταξιούχου ναυτικού, δηλώνοντας πως δεν θα επιτρέψουμε κανένας να χάσει το σπίτι του.
Οι δράσεις αλληλεγγύης που αναπτύξαμε τα τελευταία χρόνια, η συλλογή πρώτων ειδών ανάγκης και η διάθεση τους σε φτωχές-λαϊκές οικογένειες, μαζί με το Σωματείο Συνταξιούχων ΙΚΑ, έδωσε μια ανάσα σε δεκάδες οικογένειες, ενώ αυτή μας η προσπάθεια συνεχίζεται.
Είναι σημαντική η συμβολή μας, στην αποστολή ειδών ανάγκης το καλοκαίρι του 2021 στην Εύβοια, που καιγόταν το νησί για μία εβδομάδα, με αποτέλεσμα εκατοντάδες κόσμου να μην έχει τα βασικά.
Είναι σημαντική η πρωτοβουλία που πήραμε και έχει αγκαλιαστεί από πολλούς μαθητές και καθηγητές, δημιουργώντας Λαϊκό Φροντιστήριο, βοηθώντας έτσι δεκάδες οικογένειες που δεν μπορούν να πληρώνουν χιλιάδες ευρώ στα φροντιστήρια.
Συνάδελφοι, στις 25 Φλεβάρη συμπληρώνονται 3 χρόνια από την εισβολή των ΜΑΤ που είχε στείλει η κυβέρνηση της ΝΔ, για να επιβάλλει στον λεσβιακό λαό την δημιουργία κλειστής δομής-φυλακής πάνω στο νησί μας.
Ο λεσβιακός λαός, για τρεις μέρες έδωσε έναν μεγάλο αγώνα, πετώντας τις δυνάμεις των ΜΑΤ μέσα στη θάλασσα, δηλώνοντας κατηγορηματικά πως δεν θέλει καμία δομή, ούτε κλειστή-ούτε ανοιχτή πάνω στο νησί μας. Το Εργατικό Κέντρο, μαζί με τα Σωματεία του και άλλους φορείς, αυτά τα 3 χρόνια έχουν πραγματοποιήσει μια σειρά από δράσεις και παρεμβάσεις για τον λόγο αυτό και η νέα Διοίκηση να προχωρήσει σε νέα παρέμβαση-διαμαρτυρία.
Να ξεκινήσει από νωρίς η συζήτηση τόσο στη Διοίκηση όσο και στα Σωματεία, για τον γιορτασμό της Πρωτομαγιάς και τι πρόγραμμα μπορούμε να πραγματοποιήσουμε.Και καλλιτεχνικό αλλά και προπαγανδιστικό, φτάνοντας σε όσο το δυνατόν περισσότερους εργαζόμενους.
Ακόμη, το καλοκαίρι να πραγματοποιηθεί το Εργατικό Φεστιβάλ και η νέα Διοίκηση να ξεκινήσει τις διαδικασίες για το τι χρειάζεται, ώστε, να έρθουν τα γραφεία των Σωματείων και της Διοίκησης, στο φυσικό τους σπίτι, εδώ στο Εργατικό Κέντρο.
Συνάδελφοι, τα Σωματεία είναι όπλο στα χέρια των εργατών, και εμείς σήμερα καλούμαστε να τα δυναμώσουμε, να τα μαζικοποιήσουμε, να τα δραστηριοποιήσουμε και να μπαίνουν μπροστά σε κάθε αγώνα, διεκδικώντας αυτά που έχουμε ανάγκη σήμερα.
Το Εργατικό Κέντρο, ήταν, είναι και θα είναι, ουσιαστικό στήριγμα για κάθε εργαζόμενο και άνεργο, θα είναι πρωταγωνιστής στους αγώνες που έχουμε μπροστά μας, θα είναι ο οργανωτής της πάλης μας για τα σύγχρονα δικαιώματα μας.
