Τα πρόσφατα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα (εγκλήματα) επιβεβαιώνουν τη βάρβαρη πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα, εξαιτίας της βαθιάς αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με τη στήριξη της ΝΔ.
Την ώρα που οι εκπρόσωποι του δικομματισμού και οι συνοδοιπόροι τους δίνουν την προεκλογική επικοινωνιακή παράσταση σε μια προσπάθεια εξαπάτησης του ελληνικού λαού για την υφαρπαγή της ψήφου του και ανταγωνίζονται για το ποιος θα εφαρμόσει καλύτερα την πολιτική που στηρίζει τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου, η εργατική τάξη θρηνεί ένα ακόμα θύμα της εργοδοτικής ασυδοσίας.
Αυτή η πολιτική αλλοτριώνοντας τα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης εργασίας συμβάλλει καθοριστικά στη δημιουργία ενός άρρωστου εργασιακού περιβάλλοντος προαγωγού εργατικών ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών. Είναι η ίδια πολιτική που οδήγησε στην καρμανιόλα του κεφαλαίου 610 εργάτες από το 2000 μέχρι και σήμερα.
Η καπιταλιστική βαρβαρότητα, δείχνοντας ξεκάθαρα το απάνθρωπο πρόσωπό της, θεωρεί την υγεία μέσο για την εξυπηρέτηση των παραγωγικών αναγκών και όχι κοινωνικό αγαθό που δεν υπακούει στους νόμους του καπιταλιστικού κέρδους.
Η επαγγελματική ασθένεια, το εργατικό ατύχημα και η πρώιμη φθορά της υγείας των εργαζόμενων, αποτελούν του κύριους εκφραστές της βιαίας προσαρμογής των ανθρώπινων ικανοτήτων και δυνατοτήτων στις ανάγκες της παραγωγής.
Πρέπει να επισημάνουμε ότι στην Ελλάδα δηλώνονται και κατά συνέπεια καταγράφονται μόνο το 39% του συνόλου των εργατικών ατυχημάτων, ενώ ο μέσος όρος σε άλλες χώρες της Ευρώπης, κυμαίνεται στο 89%.
Επίσης στη χώρα μας δεν υφίσταται η εξειδίκευση του Τεχνικού Ασφαλείας σε πανεπιστημιακό επίπεδο παρά μόνο σε επίπεδο κύκλων σεμιναρίων και έτσι ο θεσμός του Τεχνικού Ασφαλείας δεν είναι παρά ένας θεσμός εμπειρογνώμονα σεμιναριακού επιπέδου.
Στον τομέα των επαγγελματικών ασθενειών η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη. Στη χώρα μας δεν υπάρχει επί της ουσίας διάγνωση, αναγνώριση και καταγραφή των επαγγελματικών ασθενειών, εφ όσον δεν υφίστανται (στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, στους Ασφαλιστικούς Οργανισμούς και στις Ιατρικές Σχολές) Δημόσιες υποδομές εκτίμησης και πρόληψης του επαγγελματικού κινδύνου καθώς και τμήματα Ιατρικής της Εργασίας, ικανά να συνδράμουν στη διάγνωση και την πρόληψη των επαγγελματικών ασθενειών.
Με τις επιλογές της η κυβέρνηση υποβαθμίζει και υπονομεύει την ειδικότητα της ιατρικής της εργασίας, που κατά βάση ασκείται από γιατρούς άλλων ειδικοτήτων, εξυπηρετώντας τις εμπορικές επιχειρήσεις Εξωτερικών Υπηρεσιών Προστασίας και Πρόληψης (ΕΞΥΠ).
Ο μοναδικός ασφαλιστικός φορέας που δυνητικά μπορεί να αναγνωρίσει και να καταγράψει τις επαγγελματικές ασθένειες, το ΙΚΑ, αδυνατεί να δώσει στη δημοσιότητα αξιόπιστα στοιχεία.
Η ανυπαρξία δομών Ιατρικής της Εργασίας στα πλαίσια του Εθνικού Συστήματος Υγείας οδηγεί αναγκαστικά σε ακύρωση κάθε προσπάθειας πρόληψης της επαγγελματικής υγείας.
Στη σημερινή «ισχυρή Ελλάδα» μια σειρά παραγόντων αναδεικνύουν την έλλειψη οποιασδήποτε μορφής πίεσης προς το μεγάλο κεφάλαιο για μια ουσιαστική αναβάθμιση των μέτρων υγείας και ασφάλειας στο χώρο εργασίας.
Ορισμένες χαρακτηριστικές πλευρές της αρνητικής κατάστασης είναι:
- Η ανυπαρξία πραγματικού κρατικού ελέγχου σχετικά με την εργοδοτική ευθύνη και η γενικότερη μη ουσιαστική εφαρμογή του κατακτημένου νομοθετικού πλαισίου.
- Η πολιτική συμπίεσης της τιμής της εργατικής δύναμης, εντατικοποίησης της εργασίας, ελαστικοποίησης του χρόνου εργασίας, τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς, ανατροπής εργασιακών και ασφαλιστικών κατακτήσεων.
- Η ολοκληρωτική παράδοση του έργου της αντιμετώπισης του επαγγελματικού κινδύνου στα χέρια των ιδιωτικών Υπηρεσιών Προστασίας και Πρόληψης (ΕΞ.Υ.Π.Π.), με την πεισματική άρνηση της κυβέρνησης για δημιουργία Δημόσιων υποδομών.
- Η ανυπαρξία ουσιαστικής ασφαλιστικής κάλυψης των επαγγελματικών κινδύνων, δηλαδή η απουσία οικονομικής επίπτωσης στον εργοδότη για τη νοσηρότητα του εργασιακού περιβάλλοντος. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση επιχειρεί τον αποχαρακτηρισμό ολόκληρων κλάδων που ανήκουν σήμερα στο πλαίσιο των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων.
- Η πολιτική των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών που καλλιεργώντας αυταπάτες επιχειρούν να ταυτίσουν το εργοδοτικό με το εργατικό συμφέρον, προωθώντας στα πλαίσια του κοινωνικού διαλόγου τη λειτουργία ινστιτούτων, για την εμπέδωση κλίματος ταξικής συνεργασίας.
Δεν πρόκειται για τυχαία κενά και ελλείμματα. Η σημερινή κατάσταση αντανακλά την ουσιαστική συμβολή του κράτους στην προσπάθεια της άρχουσας τάξης να δώσει τη μάχη της ανταγωνιστικότητας, συμπιέζοντας την τιμή της εργατικής δύναμης.
H δραματική αυτή κατάσταση πρέπει και μπορεί ν’ αλλάξει, ο φρικιαστικός κύκλος των θανάτων και των θυμάτων της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης πρέπει να τελειώνει.
Άμεσα διεκδικούμε:
- Την κατάργηση των ιδιωτικών Υπηρεσιών Πρόληψης (ΕΞ.Υ.Π.Π.) και τη δημιουργία Δημόσιων Υπηρεσιών καθώς και κρατικού σώματος γιατρών εργασίας και τεχνικών ασφάλειας, ενταγμένου στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας.
- Την κατοχύρωση εργοδοτικής εισφοράς για την ασφαλιστική κάλυψη του επαγγελματικού κινδύνου, στο πλαίσιο ενός δημόσιου κοινωνικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης με αναδιανεμητικό χαρακτήρα, καθώς και τη διευρυμένη εφαρμογή του θεσμού των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων.
- Τον προσανατολισμό της Επιθεώρησης Εργασίας στον ουσιαστικό έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης και στη συνδυασμένη εφαρμογή του συνόλου της σχετικής νομοθεσίας.
- Την κατοχύρωση του 35ωρου – 5μερου – 7ωρου με παράλληλη ουσιαστική αύξηση του μισθού.
- Το τσάκισμα της εργοδοτικής τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς.
- Την κατοχύρωση δημόσιας-δωρεάν καθολικής κοινωνικής ασφάλισης και υγείας.
