Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, συναγωνιστές και συναγωνίστριες
Με την σημερινή μας μαζική συγκέντρωση δίνουμε συνέχεια στην κλιμάκωση του αγώνα μας απέναντι στην αντιλαϊκή λαίλαπα που έχει εξαπολύσει η συγκυβέρνηση συριζα ανελ σε συνεργασία με την τρόικα για λογαριασμό των μονοπωλίων. Εφαρμόζουν κατά γράμμα το τρίτο μνημόνιο που υπερψήφισαν όλα μαζί τα αστικά κόμματα και ας κάνουν σήμερα ότι δήθεν διαφωνούν. Θέλουν να βάλουν ταφόπλακα στη κοινωνική ασφάλιση για να θησαυρίζουν με ακόμα καλύτερους όρους τα μεγάλα μονοπώλια και ταυτόχρονα να βρουν νέα πεδία κερδοφορίας οι ιδιωτικές ασφαλιστικές, οι κλινικάρχες, τα κοράκια που δραστηριοποιούντε στο χώρο της ασφάλισης, της υγείας, της πρόνοιας. Στέλνουμε μήνυμα στην κυβέρνηση, αυτό το νομοσχέδιο θα το αποσύρει. Στέλνουμε επίσης μήνυμα σε κάθε κατεύθυνση, ότι όχι μόνο δεν θα ανεχθούμε άλλες θυσίες, άλλα βάρη στις πλάτες μας, αλλά θα βγούμε μπροστά διεκδικώντας να πάρουμε πίσω ότι μας έχουν κλέψει.
Ήδη ζούμε τις επιπτώσεις των δύο προηγούμενων μνημονίων στην καθημερινότητά μας. Χιλιάδες εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς είναι για μήνες απλήρωτοι είτε δουλεύουν ανασφάλιστοι για ένα κομμάτι ψωμί. Οι απολύσεις και οι μειώσεις μισθών είναι καθημερινό φαινόμενο. Οι εργοδότες, τα μεγάλα μονοπώλια, προκειμένου να φορτώσουν τα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων επικαλούνται την κρίση για την οποία αποκλειστικά υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι, τα κέρδη τους που με την πολιτική της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας, δημιούργησαν και τώρα ζητάνε και τα ρέστα! Ζητάνε δηλαδή, προκειμένου να διασφαλίσουν και να αυξήσουν την κερδοφορία τους, να κάνουμε νέες ακόμα μεγαλύτερες θυσίες, στο βωμό των συμφερόντων τους.
Δεν φτάνουν οι λιποθυμίες των παιδιών μας από την πείνα στα σχολεία. Δεν τους αρκεί η διάλυση των νοσοκομείων που τελικά μπορεί να γίνει καλά μόνο όποιος τα σκάει. Δεν είναι αρκετός ο πακτωλός χρημάτων που παίρνουν από τον ΟΑΕΔ, λεφτά των ανέργων δηλαδή, για να έχουν τσάμπα εργαζόμενους ή να βαφτίζουν την εργασία “μαθητεία” για τον ίδιο λόγο. Θέλουν κι άλλο αίμα στα γρανάζια που δημιουργούν τα κέρδη τους. Είναι πάγιο αίτημά τους η κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης, το παλεύουν χρόνια τώρα.
Σήμερα τον 21ο αιώνα θεωρούν πολυτέλεια ένας εργαζόμενος να μπορέσει να ζήσει αξιοπρεπώς τα τελευταία χρόνια της ζωής τους. Είναι εμπόδιο στα κέρδη τους τα μέτρα πρόληψης και προστασίας στους χώρους δουλειάς. Επιβαρύνεται ο κρατικός προϋπολογισμός, μας λένε, από τα φάρμακα που χρειάζεται να πάρει κάποιος αν αρρωστήσει και από τους γιατρούς που μπορεί να χρειαστεί για να γίνει καλά. Σήμερα, τον 21ο αιώνα που οι τεχνολογικές εξελίξεις σε όλους τους τομείς και η παραγωγικότητα έχει αυξηθεί σε τόσο μεγάλο βαθμό μας λένε ότι είναι πολυτέλεια να ζήσουμε σαν άνθρωποι και πρέπει να παλεύουμε για την επιβίωση μας για έναν και μόνο λόγο. Για την αύξηση της κερδοφορίας των μεγάλων μονοπωλίων. Αυτή είναι η σαπίλα του συστήματος που υπηρετούν , του καπιταλισμού και η μπόχα της αναβλύζει από παντού όσα ψέματα κι αν λένε προσπαθώντας να την καλύψουν.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που χθες «γιόρτασε» τον ένα χρόνο δήθεν αριστερής διακυβέρνησης με ολίγη ακροδεξιά σάλτσα, δεν έχει αφήσει ψέμα που να μην έχει ξεστομίσει. Χρησιμοποιεί την ίδια ελεεινή προπαγάνδα με όλους τους προηγούμενους περί κοινωνικής δικαιοσύνης και σωτηρίας του ασφαλιστικού. Η επαναφορά της 13ης και της 14ης σύνταξης και το περίφημο πρόγραμμα Θεσσαλονίκης που θα μοίραζε την φτώχεια, πήγε περίπατο στην πρώτη περίοδο διακυβέρνησης. Ο καταναγκασμός της εφαρμογής μέτρων που δήθεν δεν συμφωνούν πήγε περίπατο από τον Οκτώβρη και μετά. Τώρα οι κυβερνητικοί βουλευτές γυρίζουν τα κανάλια υπερασπιζόμενοι την αντιασφαλιστική ταφόπλακα που ετοιμάζουν να φέρουν, ως δήθεν κοινωνικά δίκαιο ασφαλιστικό σύστημα και δεν ντρέπονται που το λένε. Δεν έχουν αφήσει ψέμα πάνω στο ψέμα που να μην χρησιμοποιήσουν, ώστε να καταφέρουν να συνεχίσουν την ίδια πολιτική που δεν κατάφεραν να εφαρμόσουν οι ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να κάνουν, δηλαδή, την βρώμικη δουλειά που δεν κατάφεραν οι προηγούμενοι. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έγιναν μάλιστα και τιμητές του Σημίτη και του Γιαννίτση που ήθελαν από το 2000 να επιβάλουν αυτά τα μέτρα. Τώρα πλέον χωρίς καμία τσίπα, αλλά με μπόλικο Τσίπρα, συναποφασίζουν με τον ΣΕΒ και τους άλλους εργοδοτικούς συνδέσμους πως αυτό που χρόνια επιδιώκουν θα το κάνουν πράξη.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτό το 3ο μνημόνιο, το πιο βάρβαρο από όλα το ψήφησαν και το στήριξαν μαζί με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, η ΝΔ το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι και τώρα καμώνονται ότι δεν συμφωνούν με τα μέτρα Θέλουν να κρύψουν ότι υπηρέτησαν και συνεχίζουν να υπηρετούν την ίδια πολιτική ότι κάλεσαν την κυβέρνηση διευκολύνοντας την να υπογράψει τη συμφωνία με κάθε κόστος και ακόμα και τώρα η όποια κριτική τους εστιάζει στην επιτάχυνση αυτής της πολιτικής που έκαναν εξάλλου και οι ίδιοι πράξη με τους νόμους του Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά και Λοβέρδου. Έκοβε ο ένας, έραβε ο άλλος και τώρα κάνουν τους διαφωνούντες.
Γι αυτό και κανένας τους δεν λέει κουβέντα για τα αποθεματικά των ταμείων και που αυτά κατέληξαν. Γιατί ήταν αυτοί που τα άφηναν ατόκιστα μέχρι και το 1990 που τα επιτόκια ήταν τεράστια και τα «αξιοποιούσαν» σε θαλασσοδάνεια για το μεγάλο κεφάλαιο. Γιατί αυτοί ξεκίνησαν να τα παίζουν στο χρηματιστήριο και είτε με τις φούσκες, είτε με δομημένα ομόλογα κατέληγαν στις τσέπες των επιχειρηματικών ομίλων. Γιατί πανηγύρισαν και πανηγυρίζουν για το κούρεμά τους από το οποίο ανακεφαλαιοποιήθηκαν μόνο οι τράπεζες.
Καλούμε κάθε καλοπροαίρετο αγρότη που σήμερα είναι στα μπλόκα, που μέρα με την ημέρα γίνονται όλο και πιο μαζικά, κάθε ελεύθερο επαγγελματία που βλέπει το μαύρο μέλλον που του ετοιμάζουν, να μην «τσιμπήσει» σε όσους ελιγμούς θα κάνει η κυβέρνηση προκειμένου να μας διασπάσει. Λέει η κυβέρνηση ότι δήθεν θα κάνει διορθωτικές κινήσεις και καλεί μάλιστα σε διάλογο για να δουν τι θα διορθώσουν. Η πραγματικότητα είναι ότι το μόνο που τους απασχολεί είναι πως θα διασπάσουν τον κοινό αγώνα που βλέπουν να φουντώνει γιατί το γνωρίζουν καλά και το φοβούνται ότι ένας ενιαίος μαζικός αγώνας, ένα τέτοιο μέτωπο μπορεί να τους σταματήσει. Ο χαρακτήρας των αλλαγών που μετατρέπουν την ασφάλιση σε ατομική υπόθεση και καταργούν την υποχρέωση του κράτους και των μονοπωλίων από το να συνεισφέρουν, όσες «διορθωτικές» κινήσεις και αν κάνουν, δεν αλλάζει. Εξάλλου έχουμε ξαναζήσει την ίδια ιστορία με τις ψεύτικες υποσχέσεις και τους ελιγμούς προκειμένου να κερδίσουν χρόνο, να εκτονώσουν τις αντιδράσεις και να επανέλθουν σε δεύτερο χρόνο να τις επιβάλουν. Τώρα κοινό μέτωπο, εργατών – αγροτών – επαγγελματιοβιοτεχνών και νέων επιστημόνων για να μην τολμήσει ούτε αυτή ούτε καμία κυβέρνηση να ξηλώσει την κοινωνική ασφάλιση.
Επίσης καλούμε κάθε εργαζόμενο, κάθε τίμιο συνδικαλιστή, να απαντήσει στο εξής ερώτημα: Είναι δυνατόν οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα τους, να πουν «ότι έγινε έγινε» και να μην διεκδικούν τα κλεμμένα αποθεματικά των ταμείων μας; Είναι δυνατόν τα δικαιώματα που καταργήθηκαν και στη φάση της ανάπτυξης, όπως το δικαίωμα στη σταθερή δουλειά, το 8ωρο, οι εργασιακές – συνδικαλιστικές ελευθερίες και οι ΣΣΕ που καταργήθηκαν σε συνθήκες κρίσης, δικαιώματα που χρειάστηκαν τεράστιες θυσίες και αίμα για να κατακτηθούν, να επιτρέψουμε να γίνουν βορρά στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της καπιταλιστικής ανάπτυξης;
Το κεφάλαιο θεωρεί πολυτέλεια τις συντάξεις, πεδίο κερδοφορίας το φάρμακό και την υγεία, εμπόδιο στην κερδοφορία του την πρόνοια ή ακόμα και το αυτονόητο δικαίωμα ενός νέου ζευγαριού, μιας νέας γυναίκας να αποκτήσει παιδί. Απέναντι στις επιδιώξεις του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων να βάλουμε σήμερα τις δικές μας ανάγκες, να δια μορφώσουμε το δικό μας πλαίσιο ξεκινώντας από την ανάκτηση των απωλειών μέσα στη κρίση. Δεν τους χαρίζουμε τα κλεμμένα, να επιστραφούν τώρα τα αποθεματικά των ταμείων με ευθύνη του κράτους και να παλέψουμε για Κοινωνική Ασφάλιση για όλους, αποκλειστικά δημόσια και υποχρεωτική. Αυτό επιτάσσει το δικό μας συμφέρον και είναι σήμερα εφικτό, με τον τεράστιο πλούτο που παράγουμε.
Τεράστιες ευθύνες σε αυτή την κατάσταση έχει ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, που συνέβαλε σε όλες τις αντιδραστικές αλλαγές. Έβαλε πλάτη να εφαρμοστούν οι αλλαγές στο ασφαλιστικό, σπρώχνει την ιδιωτική ασφάλιση, προσπαθεί να δημιουργήσει επαγγελματικά ταμία, κάνει ακριβώς ότι χρειάζεται για να εφαρμοστεί και να νομιμοποιηθεί στη συνείδηση των εργαζομένων η αντιασφαλιστική πολιτική. Ακόμα και αυτή τη στιγμή προτάσσουν το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν τους κάλεσε στο διάλογο, λες και δεν ξέρουν τι έχει υπογραφεί στο μνημόνιο, δεν ξέρουν τις πολιτικές της ΕΕ που τόσο λαύρα υποστηρίζουν και που ξήλωσαν το σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης σε όλες τις χώρες μέλη της. Θέλουν να συμμετέχουν σε έναν διάλογο για να αποφασιστεί αν θα μας σφάξουν με το μαχαίρι ή με το τσεκούρι.
Πρέπει να μπει τώρα τέλος στις αυταπάτες. Ή με τα μονοπώλια ή με το λαό, ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες.
Να κάνουμε πράξη τους φόβους τους, να μην αφήσουμε χώρο δουλειάς που να μην γίνει συνέλευση για την προετοιμασία της απεργίας στις 4 Φλεβάρη. Να μπουν όλοι οι εργαζόμενοι στην δράση για την υπεράσπιση του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης. Να μην υπάρξει γειτονιά σε πόλη ή σε χωριό που να μην εκφραστεί η δυσαρέσκεια, η αντίθεση του λαού μας στον σχεδιασμό της κυβέρνησης. Καθημερινά τα ταξικά σωματεία η λαϊκές επιτροπές βρίσκονται στο πόδι με κινητοποιήσεις. Να συνεχίσουμε ακόμη πιο δυναμικά, να μην αφήσουμε κανένα λαϊκό πρόβλημα που δεν θα παλέψουμε για την λύση του. Να μην μείνει δημόσια υπηρεσία που να μην νοιώσει την ανάσα του κινήματος που παλεύει διεκδικεί δεν κάνει πίσω.
Σε αυτή την προσπάθεια γνωρίζουμε ότι η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της δεν θα αφήσουν ψέμα πάνω στο ψέμα. Ε, λοιπόν και εμείς να μην αφήσουμε πέτρα πάνω στην πέτρα! Στις 4 Φλεβάρη να νεκρώσουν τα πάντα. Να μην ανοίξουν τα εργοστάσια, να μην βγουν τα λεωφορεία από τα αμαξοστάσια. Οι εργαζόμενοι στις τηλεπικοινωνίες και στην ενέργεια να δώσουν την απάντηση που χρειάζεται να μην ανοίξει κανένα μαγαζί. Το ασφαλιστικό είναι αιτία πολέμου και ο πόλεμος ξεκίνησε. Ταυτόχρονα να μετρήσουμε βήματα στην οργάνωση των εργαζομένων στα σωματεία και στη συμμετοχή τους στις μαζικές διαδικασίες, με επιτροπές σε κάθε χώρο δουλειάς. Ιδιαίτερο κάλεσμα απευθύνουμε στους νέους. Δεν είναι αυτό το μέλλον που μας αξίζει. Η θέση των νέων είναι εδώ στους ταξικούς αγώνες, είτε είναι εργαζόμενοι, είτε άνεργοι, σπουδαστές ή φοιτητές. Έχει αποδειχθεί στην πράξη, τίποτα δεν μας χαρίζετε, τα πάντα κατακτιούνται.
Όλοι μαζί εργαζόμενοι, αγρότες, ελεύθεροι επαγγελματίες, νέοι και γυναίκες μπορούμε να τους σταματήσουμε και ταυτόχρονα να ανοίγουμε τις προϋποθέσεις για μια κοινωνία που θα λειτουργεί για την κάλυψη των αναγκών μας και όχι για τα κέρδη των πολυεθνικών. Η απεργία στις 4 Φλεβάρη να τους στείλει το μήνυμα ότι θα πάρουν πίσω το νόμο λαιμητόμο και ότι προετοιμαζόμαστε για κλιμάκωση μέχρι να τον αποσύρουν.
