Συνάδελφοι εργαζόμενοι στην πτηνοτροφία, η εκμετάλλευση που οργιάζει στους χώρους δουλειάς μπορεί να σταματήσει αποκλειστικά και μόνο με την οργάνωση και δράση των ίδιων των εργαζομένων.
Η πτηνοτροφία που είναι ο πιο δυναμικός κλάδος της ζωικής παραγωγής αναπτύχθηκε πάνω στις πλάτες, τον ιδρώτα και το αίμα των εργαζομένων. Αυτός είναι ο κοινός παρονομαστής σε όλες τις πτηνοτροφικές επιχειρήσεις. Ειδικά τα τελευταία χρόνια και στο όνομα της κρίσης, η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα έχει ενταθεί σε όλες τις πτηνοτροφικές επιχειρήσεις.
Στον ΝΙΤΣΙΑΚΟ, την μεγαλύτερη επιχείρηση της πτηνοτροφίας, κυριαρχεί η τρομοκρατία. Μεγάλο τμήμα των εργαζομένων, πολλοί μετανάστες, δουλεύουν μέσω εργολάβων με ακόμα χειρότερους όρους, με εξευτελιστικά μεροκάματα και συνήθως ανασφάλιστοι. Πολλές φορές δεν επιτρέπεται ούτε το διάλλειμα. Επίσης, μέσα από επιχειρηματικά παιχνίδια ο ΝΙΤΣΙΑΚΟΣ εκμεταλλεύεται τον «συνεταιρισμό» ΑΡΤΑΣ και έχει αναλάβει και μέρος της παραγωγικής δραστηριότητας που είχε μέχρι πρότινος ο ΖΟΥΡΑΣ όπου εκεί, με κοινό σχέδιο απολύουν τους εργαζόμενους και προσλαμβάνουν νέους χωρίς δικαιώματα.
Στην «συνεταιριστική» ΠΙΝΔΟ επίσης πολλοί εργαζόμενοι, σε όλα τα τμήματα, δουλεύουν μέσω εργολάβου. Αν και εδώ οι περισσότεροι είναι ημεδαποί τα μεροκάματα είναι παρόμοια όπως το ότι είναι πολλές φορές ανασφάλιστοι.
Στον ΑΜΒΡΟΣΙΑΔΗ δεν υπάρχει λόγος για εργολαβική εργασία γιατί η ίδια η εργοδοσία κάνει τον εργολάβο. Φωνάζει τους εργαζόμενους για δουλειά όποτε θέλει, άλλοι δουλεύουν 2, άλλοι 3 και άλλοι 7 ημέρες την εβδομάδα.
Στον πρώην ΒΟΚΤΑΣ (ΚΕΛΑΪΔΙΤΗ, ΜΑΖΑΡΑΚΙ, ΣΚΑΛΕΖΑ) κύριο χαρακτηριστικό είναι η απληρωσιά, η τρομοκρατία και η ανασφάλιστη εργασία.
Στη «συνεταιριστική» ΑΡΤΑ η απληρωσιά ξεπερνάει τους 6 και 7 μήνες.
Στον ΖΟΥΡΑ έχει εξαπολυθεί μία άνευ προηγουμένου επίθεση στα δικαιώματα με απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία, απολύσεις ακόμα και εγκύου.
Στον ΑΓΓΕΛΑΚΗ εκ περιτροπής εργασίας και απόλυτη τρομοκρατία.
Στο ΜΙΜΙΚΟ (όμιλος ΦΙΛΙΠΟΥ), μειώσεις, 4ήμερα, μεγάλη εντατικοποίηση.
Αντίστοιχα ισχύουν και στις μικρότερου μεγέθους πτηνοτροφικές επιχειρήσεις.
Κατά κανόνα σε όλες τις πτηνοτροφικές επιχειρήσεις έχουν γίνει μειώσεις, υπάρχουν εργολάβοι, υπάρχει απληρωσιά, πολλές υπερωρίες και νυχτερινά που επίσης δεν πληρώνονται, όπως ούτε η 6η ημέρα εργασίας όταν αυτή προκύπτει, ούτε η προσαύξηση της Κυριακής όταν επίσης προκύπτει. Οι εργαζόμενοι ξέρουν μόνο πότε πιάνουν δουλειά και ποτέ τι ώρα θα σχολάσουν.
Στην εκτροφή των πουλιών οι εργαζόμενοι ζουν μέσα στα κοτέτσια, δουλεύουν 365 ημέρες το χρόνο και είναι σε επιφυλακή όλο το 24ωρο.
Τα εξαντλητικά ωράρια συνδυάζονται με τρομοκρατία και απαράδεκτη, κάτω από τις εντολές της εργοδοσίας, συμπεριφορά που δεν ταιριάζει σε ανθρώπους.
Μεγάλες είναι οι ελλείψεις σε μέτρα υγιεινής–ασφάλειας, δεν χορηγούνται ΜΑΠ (Μέσα Ατομικής Προστασίας), δεν χορηγούνται εκκαθαριστικά μισθοδοσία κα.
Η μεγάλη εντατικοποίηση με αυτές τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν, οδηγούν συχνά σε εργατικά ατυχήματα από τα οποία ελάχιστα δηλώνονται. Πρόσφατα μηχανή πετσόκοψε τα δάκτυλα 22χρονου στην ΚΕΛΑΪΔΙΤΗΣ ΕΠΕ.
Σε πολλές από αυτές τις επιχειρήσεις υπάρχουν προβλήματα με τα ένσημα παρά το ότι γίνονται κανονικά οι κρατήσεις στους μισθούς!!! Μπαίνουν είτε λιγότερα από τις ημέρες εργασίας ένσημα, είτε μικρότερης αξίας από αυτά που προβλέπονται για συγκεκριμένες εργασίες είτε δεν μπαίνουν καθόλου!
Η παροχή εργασίας μέσω εργολάβων χρησιμοποιείται για ακόμα χειρότερους όρους δουλειάς και αμοιβής και κυρίως σε πόστα με τις χειρότερες συνθήκες όπως σε «πιάσιμο» και «κρέμασμα» όπου η πληρωμή γίνεται με το κομμάτι! Εργολάβοι χρησιμοποιούνται και στο «φιλέτο» όπου εκεί τις περισσότερες φορές η πληρωμή γίνεται με το κιλό για να βγάζουν οι βιομήχανοι ακόμα περισσότερα.
Οι πολλοί συνάδελφοι μετανάστες συνήθως δουλεύουν με πολύ χειρότερους όρους εργασίας προκειμένου να αυξηθούν τα κέρδη του αφεντικού.
Στις αποκαλούμενες «συνεταιριστικές», ΑΡΤΑ και ΠΙΝΔΟ, επικρατούν ακριβώς τα ίδια. Εκεί, επί της ουσίας, ωφελημένοι είναι μόνο οι μεγαλοπτηνοτρόφοι που πατάνε πάνω στα δικαιώματα των εργαζομένων αλλά και πάνω στους μικρούς μέσα σε κάθε συνεταιρισμό παραγωγούς.
Οι μικροπτηνοτρόφοι είναι εξαρτημένοι από ότι ποιότητας πρώτες ύλες τους προμηθεύουν (νεοσσοί, φυράματα κα), τους καθορίζουν πόσο και τι θα παράγουν και τους αγοράζουν τα προϊόντα τους σε όποια τιμή θέλουν. Τους χρωστάνε επίσης πολλούς μήνες χωρίς να πληρώνουν ούτε τα έξοδα.
Θιγμένοι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο είναι πολλοί ακόμα, μικροπρομηθευτές, αυτοαπασχολούμενοι που δουλεύουν πλάι σε αυτήν την παραγωγική δραστηριότητα που αναπτύσσεται στην πτηνοτροφία. Πολλά είναι τα φέσια που έχουν προκύψει είτε γιατί δεν πληρώθηκαν, είτε γιατί έγιναν συγχωνεύσεις και κουρεύτηκαν, είτε γιατί σχεδιάστηκαν πτωχεύσεις κα.
Τέτοια σχέδια υλοποιούνται ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Ο ΖΟΥΡΑΣ (ΒΙΟΚΟΤ) πήρε τις ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ, ΧΑΡΜΑ, ΓΕΝΝΑΔΙΟ. Τώρα ο ΝΙΤΣΙΑΚΟΣ παίρνει όλα τα προηγούμενα από το ΖΟΥΡΑ, ενώ ήδη εκμεταλλεύεται και την ΑΡΤΑ.
Χαμένοι για μία ακόμη φορά βγαίνουν οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι, οι αυτοαπασχολούμενοι. Χασούρα έχουν και τα ασφαλιστικά μας ταμεία από τα μεγάλα χρέη που έχουν αφήσει και οι πτωχευμένες και οι συγχωνευμένες αλλά και οι εν λειτουργία πτηνοτροφικές επιχειρήσεις.
Αυτές οι συνθήκες μεσαίωνα πατάνε πάνω στη μικρή συμμετοχή των εργαζομένων στα σωματεία. Επιπλέον, οι όποιες οργανωμένες δυνάμεις δεν έχουν κοινή δράση, εντάσσονται σε διαφορετικές ομοσπονδίες που κάποιες απ’ αυτές πλέον δεν υπάρχουν ή δεν εντάσσονται πουθενά.
Η ανάπτυξη κοινής δράσης θα είναι σημαντικό θετικό βήμα.
Στήριγμα σε όλη αυτήν την εκμετάλλευση είναι διαχρονικά οι κυβερνήσεις, μαζί και η τελευταία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και ο κρατικός μηχανισμός. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι αυτοί οι βιομήχανοι έχουν επιδοτηθεί κατ’ επανάληψη. Κανόνας είναι και τα αλισβερίσια που υπάρχουν με την τοπική και την κεντρική διοίκηση εξυπηρετώντας έναν πελατειακό μηχανισμό για μια θέση δουλειάς σε αυτές τις μεσαιωνικές συνθήκες.
Ο κυβερνητικός – εργοδοτικός συνδικαλισμός έχει τη δικιά του συμβολή σε αυτήν την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί.Πρέπει το συντομότερο να απαλλαγούμε από την σαπίλα και δυσωδία του.
Αναπαράγει όλα όσα λέει η εργοδοσία. Πως πρέπει να βάλουμε πλάτη, ότι είναι δύσκολες οι συνθήκες στις οποίες πρέπει να επιβιώσουμε, για να μην κλείσει η επιχείρηση που κινδυνεύει, τώρα έρχεται η ανάπτυξη και να μην χάσουμε την ευκαιρία και άλλα τέτοια. Αυτές οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες δέχτηκαν μειώσεις, εργολάβους, πληρωμή με κουπόνια, την εντατικοποίηση και όλα όσα ήθελε να εφαρμόσει διαχρονικά η εργοδοσία.
Όσες φορές οι εργαζόμενοι πήραν την απόφαση να κάνουν ένα βήμα μπροστά, αυτοί οι συνδικαλιστές ήταν που τους έβαλαν φρένο για να μη θιχθούν τα κέρδη και η ανταγωνιστικότητά της. Καλλιεργούσαν στους συναδέλφους ότι έχουμε κοινά συμφέροντα με τις επιχειρήσεις. Ιδιαίτερα στις συνεταιριστικές έλεγαν ότι δεν είναι επιχειρήσεις και έβαλαν τους εργαζόμενους να δώσουν στην εργοδοσία ως και μισθούς σαν άτοκο δάνειο (ΑΓΡΟΖΩΗ)!!!
Έτσι, η πτηνοτροφία είναι πιο δυναμικός κλάδος της ζωικής παραγωγής αλλά οι εργαζόμενοι υποφέρουν σε τέτοιο βαθμό που πολλές φορές αγανακτούν και δηλώνουν παραίτηση για να οδηγηθούν στην ανεργία.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΝΤΟΥ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΩ – ΚΑΤΩ
Συνάδελφοι, δεν είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Δεν υπάρχουν μόνο οι λύσεις του είτε να δεχτούμε αυτές τις συνθήκες, είτε να κάτσουμε σπίτια μας άνεργοι. Αν το αποφασίσουμε έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε την κατάσταση, να κατακτήσουμε δουλειά με δικαιώματα και να στείλουμε στα τσακίδια, τα τσιράκια της εργοδοσίας.
Προϋπόθεση είναι να οργανωθούμε ώστε να διεκδικήσουμε το δίκιο μας. Χρειάζεται να αξιοποιήσουμε όλες τις μορφές οργάνωσης, κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία, επιτροπές των σωματείων, όλα αυτά πρέπει να εκφράζουν τα συμφέροντα των εργαζομένων και όχι της εργοδοσίας.
Οι εργαζόμενοι στον ΖΟΥΡΑ με το επιχειρησιακό σωματείο και τη δράση τους είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι αυτά μπορούν να γίνουν. Σε όσα τμήματα υπήρχε συσπείρωση στο ταξικό σωματείο δεν πέρασαν οι μειώσεις, ούτε η εντατικοποίηση της εργασίας, εφαρμόστηκαν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Σε ορισμένα τμήματα (κρέμασμα) καταργήθηκε η εργολαβική εργασία και όσοι δούλευαν στον εργολάβο προσλήφθηκαν στην εταιρία. Το σωματείο κατέθεσε επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που προέβλεπε αυξήσεις.
Αυτά έγιναν γιατί εκεί οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πήραν την κατάσταση στα χέρια τους και έδωσαν τη μάχη με το επιχειρησιακό και τα κλαδικά σωματεία.
Η Ομοσπονδίας μας στήριξε και στηρίζει αυτόν τον αγώναπου σήμερα συνεχίζεται απέναντι στα κοινά σχέδια ΖΟΥΡΑ – ΝΙΤΣΙΑΚΟΥ.
Η οργάνωση του αγώνα για δουλειά με δικαιώματα μέσα σε κάθε χώρο δουλειά είναι η μόνη λύση για να μπορέσουμε να ζήσουμε εμείς, οι οικογένειές μας, τα παιδιά μας. Ταυτόχρονα αυτή είναι και η καλύτερη αλληλεγγύη σε όσους δίνουν τη μάχη όπως οι συνάδελφοι στο ΖΟΥΡΑ.
Έχουμε μεγάλη ευθύνη. Σε τι συνθήκες θα δουλέψουν οι επόμενοι, τα ίδια μας τα παιδιά, αν εμείς συμβιβαστούμε με όλη αυτή την επίθεση;;;
ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΓΑΤΗ ΝΑ ΖΕΙ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΣ
Η Ομοσπονδία μας για να συμβάλλει στον αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων στην πτηνοτροφία, έχει καταθέσει στον Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για τους εργαζόμενους στις πτηνοτροφικές επιχειρήσεις. Σε αυτή τη ΣΣΕ κατοχυρώνονται μισθοί και δικαιώματα όπως είχαν διαμορφωθεί στην τελευταία σύμβαση που υπογράφηκε το 2010 με στόχο να γίνει βάση για αυξήσεις σε μισθούς και ημερομίσθια, για να υπάρξει αναπλήρωση του οικογενειακού εισοδήματος.
Η υπογραφή αυτής της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας πρέπει να γίνει αντικείμενο συζήτησης όλων των εργαζομένων στην πτηνοτροφία.
Απαιτείται να οργανώσουμε αυτόν τον κοινό αγώνα απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος της και για το λόγο αυτό απευθυνόμαστε σε όλα τα σωματεία και τους εργαζόμενους στην πτηνοτροφία.
Για την υπογραφή κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
Για δουλειά με δικαιώματα για Έλληνες και μετανάστες.
Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ
