Η ανακοίνωση της υπαγωγής της Ένωση Πεζών στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα αποτελεί έναν κρίκο στην μακρά αλυσίδα των επιχειρήσεων που σε συνθήκες κρίσης και έντονου εγχώριου και διεθνούς ανταγωνισμού μπαίνουν σε καθεστώς πτώχευσης και είναι αναμφίβολα μία αρνητική εξέλιξη για τους εργαζόμενους. Αποτελεί επίσης προπομπό και για άλλες αντίστοιχες Ενώσεις όπως η Ένωση Ηρακλείου.
Η κατάσταση αυτή δεν προκαλεί έκπληξη. Όλα τα τελευταία χρόνια η εταιρία προετοίμαζε το έδαφος για τη σημερινή εξέλιξη. Προχωράει σε εκποίηση, ή παραχώρηση στην Πειραιώς περιουσιακών στοιχείων των συνεταιρισμών – μελών της και σε απολύσεις με πιο πρόσφατες τις 21 απολύσεις που έκανε στο τέλος του 2015. Είχαν προηγηθεί μειώσεις μισθών το 2012 κατά 10%, και φέτος κατά 18% με παράλληλο πάγωμα ωριμάνσεων και πολυετιών μέσα από υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας με τον επιχειρησιακό σωματείο και συνοδεύονταν από καθυστερήσεις μηνών, αλλά και τμηματική καταβολή μισθών με έναντι.
Όλο αυτό το διάστημα, η εργοδοσία μέσω των διευθυντικών στελεχών καλλιεργούσαν τον εφησυχασμό, όπως συνεχίζει και κάνει και μετά την υπαγωγή στο άρθρο 99. Ο εφησυχασμός αυτός δεν πατάει πουθενά, αλλά αντιθέτως δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη ανησυχία διότι υπάρχει πανελλαδική εμπειρία που δείχνει ότι οι πρώτοι χαμένοι θα είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και οι μικρομεσαίοι αγρότες που έχουν δώσει την παραγωγή τους και παραμένουν απλήρωτοι.
Δεν πρέπει να ξεγελαστούν οι εργαζόμενοι και οι αγρότες με το γεγονός ότι η Ένωση Πεζων εμφανίζεται από τη διοίκηση ως συνεταιρισμός, δηλαδή εταιρία κοινωνικής βάσης, για να χαμηλώσουν τις απαιτήσεις τους. Αντικειμενικά, μέσα σε συνθήκες ελεύθερης οικονομίας και διεθνοποιημένου ανταγωνισμού στον τομέα της αγροτικής οικονομίας και των τροφίμων, η Ένωση Πεζών λειτουργεί όπως κάθε άλλη Ανώνυμη Εταιρία. Η επιχειρηματική δράση που έχει στην αγροτική παραγωγή πηγαίνει χέρι – χέρι με την ταφόπλακα στο όποιο συνεταιριστικό κίνημα υπήρχε, ως φορέας στήριξης των μικρών και μεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων. Αυτή η οριστική ταφόπλακα μπήκε με τον νόμο 4015/11, που ψήφισε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και με τον 4384/2016 της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που επιβεβαίωσε τον πρώτο. Οι νόμοι αυτοί στοχευμένα μετέτρεψαν τις Συνεταιριστικές Ενώσεις προσώπων σε κεφαλαιουχικές, για να προωθηθεί και μέσα από αυτή τη διαδικασία η επιχειρηματική δράση στην γεωργία και την κτηνοτροφία και η συγκέντρωση γης και παραγωγής μέσα από το βίαιο ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών.
Εξυγίανση για την διοίκηση σημαίνει βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της εταιρίας, μείωση του εργατικού κόστους, εντατικοποίηση της εργασίας, απολύσεις, ξεζούμισμα εργαζομένων και μικρομεσαίων αγροτών για τη βελτίωση της κερδοφορίας της.
Με περισσό θράσος η εταιρεία, αφού έχει την συγκατάθεση της πλειοψηφίας του επιχειρησιακού σωματείου και αφού αξιοποιεί ως επιχείρημα για τη μείωση κόστους τις 21 απολύσεις και την νέα ΣΣΕ, δηλώνει μέσα στο σχέδιο «διάσωσης» : «… δρομολογούνται άμεσα πρόσθετες προσαρμογές του μισθολογικού κόστους, οι οποίες ενδεχομένως να φτάσουν στο 25-30% τους σημερινού κόστους. Απώτερος στόχος είναι η συνολική μισθοδοσία να φτάσει στο 10% του κύκλου εργασιών.». Παράλληλα μεταθέτει στο απώτερο μέλλον την αποπληρωμή χρωστούμενων μισθών (τμηματικά σε 24 μήνες) και παραγωγής (τμηματικά σε 5 χρόνια!).
Πλέον είναι φανερό ότι τις επιχειρήσεις δεν τις κλείνουν οι «παχυλές» αποδοχές των εργαζομένων ή οι διεκδικήσεις τους αλλά τις κλείνουν οι επιχειρηματίες, όταν αυτές δεν αποδίδουν το επιθυμητό ποσοστό κέρδους. Τα παραδείγματα έχουν αρχίσει και γίνονται πολλά. Η “Ηλεκτρονική”, η “PYRSOS”, το “Ledra”, η Mamidoil και άλλες δεκάδες επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο τα τελευταία χρόνια πετώντας στο δρόμο της ανεργίας εκατοντάδες εργαζόμενους. Το ίδιο πάει να γίνει αυτή την περίοδο και με την «Μαρινόπουλος».
Η αποδοχή των εργοδοτικών απόψεων, η αποδοχή της μείωσης των μισθών, από την πλευρά του σωματείου ή των εργατών στο όνομα της διάσωσης της εταιρίας, είναι επιζήμια και επικίνδυνη. Πουθενά δεν σώθηκαν οι εργαζόμενοι επειδή εκβιάστηκαν, πιέστηκαν να δουν την πραγματικότητα με τα γυαλιά του εργοδότη. Οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να πληρώσουν την κρίση του συστήματος, τον ανταγωνισμό των επιχειρηματικών ομίλων. Πάνω σε αυτή την κόκκινη γραμμή κρίνονται καθημερινά και οι διοικήσεις των σωματείων για το αν λειτουργούν προς το συμφέρον τις εργοδοσίας ή των εργαζομένων.
Δε μπορούμε να προβλέψουμε με βάση τις μέχρι σήμερα εξελίξεις τι θα γίνει το επόμενο διάστημα. Μπορούμε όμως να πούμε πως σε κάθε περίπτωση και όπως η ίδια η εταιρία δηλώνει θα επιχειρηθεί να φορτωθούν και άλλα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων, με απολύσεις, με νέα επίθεση στα δικαιώματά τους.
Σήμερα οι εργαζόμενοι και μικρομεσαίοι αγρότες στην Ένωση Πεζών πρέπει να βγάλουν τα αναγκαία συμπεράσματα. Έχουν αντικειμενικό συμφέρον να παλέψουν από κοινού απέναντι στην εταιρία και τις κυβερνήσεις, την ΚΑΠ και την ΕΕ.
Συλλογικά και οργανωμένα, από κοινού πρέπει να διεκδικήσουν από την διοίκηση της εταιρίας και την κυβέρνηση να πληρωθούν ΤΩΡΑ δεδουλευμένα (992 χιλιάδες σε μισθούς και 357,5 χιλιάδες σε ασφαλιστικά ταμεία) και απλήρωτη παραγωγή στους αγρότες, χωρίς καμία πίστωση χρόνου.
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δεχτούν τις μειώσεις μισθών που με βάση τα πλάνα της εταιρίας σχεδιάζεται να φτάσουν το 50% σε σχέση με το 2012, να παλέψουν για αλλαγή συσχετισμών στο σωματείο τους, για να είναι έτοιμοι απέναντι στην επόμενη επίθεση που ετοιμάζει η εταιρία αλλά και η κυβέρνηση η οποία στοχεύει τον Σεπτέμβριο να κάνει νέα επίθεση στους μισθούς και τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας προς όφελος των εργοδοτών.
13/7/2016
