Συνάδελφοι- Συναδέλφισσες

Εδώ και ένα διάστημα, ετοιμάζονται εξελίξεις στο χώρο του τύπου που πρόκειται να έχουν άμεσες συνέπειες στη ζωή των εργαζομένων στην εκτυπωτική βιομηχανία. Σχεδόν καθημερινά, διαρρέουν σκόπιμα πληροφορίες, άλλοτε από την εργοδοσία και άλλοτε από τα αστικά ΜΜΕ, πως θα σταματήσουν να εκδίδονται έντυπα, ότι θα κλείσουν μεγάλα τυπογραφεία και πιθανών να ανοίξουν κάποια νέα, ότι θα υπάρχουν περικοπές προσωπικού σε τυπογραφεία και πρακτορεία τύπου. Η διαδικασία αυτή μάλιστα επιταχύνεται, μπροστά στην νέα κατανομή της ¨πίτας¨ των αδειών στα κανάλια εθνικής εμβέλειας.

Φαίνεται ότι το εκδοτικό κεφάλαιο βρίσκεται σε φάση ανακατάταξης των συμφερόντων του, με άλλους καπιταλιστές να υποχωρούν και άλλους να ισχυροποιούνται, συγκεντρώνοντας την παραγωγή σε λιγότερες επιχειρήσεις. Δεν λείπουν και οι περιπτώσεις που μπορεί να αποχωρούνε από τις επενδύσεις τους στον κλάδο, για να επενδύσουν το κεφάλαιό τους σε άλλους τομείς πιο κερδοφόρους.

Όπως και να έχει μία τέτοια εξέλιξη, θα έχει δραματικές συνέπειες σε ένα μεγάλο τμήμα των συναδέλφων που πιθανών να μείνουν άνεργοι με το κλείσιμο επιχειρήσεων ή να δεχτούνε ισχυρές πιέσεις για υποχώρηση στα δικαιώματά τους.

Σκοπός της όλης συζήτησης που προκαλείτε για το τι πρόκειται να συμβεί, είναι να επικρατήσει φόβος και υποχώρηση στους εργαζόμενους. Να καλλιεργηθεί κλίμα παραίτησης από κάθε διεκδίκηση, θεωρώντας ως κάτι φυσιολογικό προκειμένου να διαιωνίσει τα κέρδη του ο επιχειρηματίας, να αμφισβητεί τα δικαιώματα των εργαζομένων, ακόμα και την ίδια τη θέση εργασίας του. Μας θέλουν πειθήνιους υποστηρικτές του ενός ή του άλλου καπιταλιστή, θεωρώντας πως αν κλείσει η δίπλα επιχείρηση και σε αυτή τη φάση δεν έχουμε εμείς συνέπειες, θα είμαστε ασφαλείς για πάντα. 

Αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα! Όσο τα μέσα παραγωγής βρίσκονται στα χέρια του κεφαλαίου, όσο τα τυπογραφεία και τα μέσα ενημέρωσης λειτουργούν για τη διαιώνιση των κερδών τους, αυτά θα συνεχίσουν να συμβαίνουν. Οι επιχειρήσεις στην ¨ελεύθερη αγορά¨ θα τρώγονται μεταξύ τους με ολέθριες συνέπειες για τους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι που σήμερα μπορεί να είναι παρατηρητές της εργοδοτικής επιθετικότητας, αύριο μπορεί να είναι τα θύματα, γι αυτό δεν υπάρχει η πολυτέλεια της επανάπαυσης.

Θα είναι έτσι για πάντα;

Όχι, όταν οι εργάτες καταλάβουμε τη δύναμή μας, όταν πετάξουμε από πάνω μας τα παράσιτα που κερδοφορούν από τη δική μας εργασία, τότε ο κλάδος θα μπορεί να υπηρετεί της ανάγκες της ενημέρωσης και της μόρφωσης του λαού. Τότε δε θα σπαταλάμε άσκοπα την εργατική μας δύναμη ούτε για τα έντυπα προπαγάνδας της αστικής ιδεολογίας, ούτε για την υποκουλτούρα της εποχής, ούτε για σωρεία άσκοπων διαφημίσεων στα πλαίσια των καπιταλιστικών ανταγωνισμών.

Ο κλάδος να βρίσκεται σε ετοιμότητα για να απαντήσει!

Σε κάθε περίπτωση, όλοι οι εργαζόμενοι του κλάδου πρέπει να βρισκόμαστε σε αγωνιστική ετοιμότητα, ακόμα και μέσα στο καλοκαίρι, εάν χρειαστεί να απαντήσουμε. Δεν πρόκειται να δεχτούμε την απόλυση συναδέλφων μας ή τα σχέδια για μειώσεις μοιρολατρικά, ως επιλογή του λιγότερο κακού. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και οι εργαζόμενοι σε κάθε χώρο δουλειάς, πρέπει να κάνουμε γοργά βήματα σε κάθε χώρο δουλειάς. Να οργανωθούμε από τα κάτω, προετοιμάζοντας τους αγώνες που έρχονται. Να στήσουμε παντού σωματειακές επιτροπές και επιτροπές αγώνα που θα συντονίζονται με τους αγώνες του κλάδου. Να απαλλαγούμε από τον εργοδοτικό- κυβερνητικό συνδικαλισμό στον κλάδο, που μας θέλει να σερνόμαστε νε νομικίστικα μονοπάτια και σε ατέρμονες διαβουλεύσεις με εργοδότες και παράγοντες της κυβέρνησης.

Οι εργαζόμενοι του κλάδου έχουμε πείρα, πως το δίκιο μας μπορούμε να το βρούμε στο δρόμο του αγώνα, αρκεί να πατάμε γερά στα πόδια μας, να δουλεύουμε συλλογικά, χωρίς να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας σε διάφορους «σωτήρες».  Έχουμε στα χέρια μας το όπλο της ταξικής αλληλεγγύης που είναι πανίσχυρο. Σε αυτή την αναμέτρηση, οι εργαζόμενοι μπορούμε να βγούμε νικητές, αρκεί να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα και να κάνουμε βήματα που δεν έγιναν το προηγούμενο διάστημα. 

Ούτε Με Τους Εργολάβους- Ούτε Με Τις Ατομικές Συμβάσεις Έργου Κυβέρνησης – Νοσοκομείου 

Με αφορμή τις εξελίξεις στο νοσοκομείο Τρικάλων με την σύλληψη διευθυντικών στελεχών του νοσοκομείου μετά από καταγγελία του εργολάβου καθαριότητας για τη σύναψη ατομικών συμβάσεων έργου, επιβεβαιώνετε για μια ακόμη φορά ότι οι κυβερνήσεις μπορεί να αλλάζουν αλλά η πολιτική ενίσχυσης της εργοδοσίας συνεχίζεται.  

Κυβέρνηση και εργοδοσία εκμεταλλεύονται άγρια τους καθαριστές – καθαρίστριες στα εργολαβικά συνεργεία με την κατάργηση τις σταθερής δουλειάς με δικαιώματα, την κατάργηση των ΣΣΕ, την προώθηση των ατομικών συμβάσεων με άθλιους μισθούς και όρους δουλειάς, με απληρωσιά και απολύσεις.

Είτε μέσω των εργολάβων, είτε μέσω τον ατομικών συμβάσεων των νοσοκομείων το σίγουρο είναι ότι οι εργαζόμενοι είναι χωρίς συγκροτημένα μισθολογικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, χωρίς βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα, χωρίς κανονική ή αναρρωτική άδεια και δουλειά από το πρωί μέχρι το βράδυ με μισθούς ψίχουλα όταν τους καταβάλουν.

Κανένας εργαζόμενος στα εργολαβικά συνεργεία να μην φοβηθεί, να έρθει σε επαφή με τα σωματεία του κλάδου, να οργανωθεί και από κοινού να παλέψουμε : 

• Πρόσληψη από τους αντίστοιχους φορείς και απορρόφηση όλων των εργαζόμενων με σταθερή σχέση εργασίας, με πλήρη μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
• Να φύγουν τα συνεργεία – εργολαβικές εταιρίες από κάθε δημόσιο κτίριο και υπηρεσία.
• Να διασφαλιστούν όλες οι θέσεις εργασίας. Καμία καθαρίστρια να μην χάσει την δουλειά της.
• Ένταξη όλων των εργαζόμενων στην καθαριότητα στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.
• Να πληρωθούν τώρα τα δεδουλευμένα σε όσους οφείλονται.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, άνεργοι, νέοι και νέες,

Το Εργατικό Κέντρο Λευκάδας μαζί με πολλούς άλλους συνδικαλιστικούς φορείς σε όλη την Ελλάδα αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία να μπουν μπροστά στην οργάνωση το μεγάλου μετώπου αγώνα για τη διεκδίκηση των απωλειών που είχαμε σε μισθούς, μεροκάματα, συντάξεις και κυρίως της κατάργηση των αντεργατικών νόμων που περιορίζουν ή καταργούν τις ΣΣΕ.

Οι απώλειες μας είναι μεγάλες. Συνυπολογίζοντας όλους τους παράγοντες, μπορούμε να εκτιμήσουμε πως οι συνολικές απώλειες στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων φθάνουν ή και προσεγγίζουν το 50% την περίοδο της κρίσης. Οι κατώτατες αποδοχές το 2014 είναι χαμηλότερες ακόμα και από αυτές των αρχών της δεκαετίας του 1990.

Να αγωνιστούμε μαχητικά, ανυποχώρητα, κανένας να μη δουλεύει χωρίς Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, χωρίς συγκροτημένα δικαιώματα. Κανένας κλάδος μόνος του, κανένα σωματείο μόνο του δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την ενιαία κι οργανωμένη επίθεση κυβέρνησης και εργοδοσίας. Πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των εργαζομένων.

Με κέντρο δράσης κάθε χώρο δουλειάς με βελτίωση της λειτουργίας των σωματείων, να συγκεντρώσουμε και προετοιμάσουμε δυνάμεις που θα μπουν μπροστά στο απαιτητικό αυτό μέτωπο πάλης. Με ενημέρωση, συσπείρωση και κινητοποίηση περισσότερων δυνάμεων. Με ουσιαστική προετοιμασία και συζήτηση για το πλαίσιο διεκδικήσεων, το σχεδιασμό και τις μορφές αγώνα. Με την κοινή δράση όλων των εργαζομένων να ξεπεράσουμε απόψεις που δε δίνουν διέξοδο, που λένε ότι «τίποτα δεν αλλάζει», «τίποτα δεν μπορεί να γίνει».

Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι η οργάνωση του αγώνα και όχι οι «κοινωνικοί διάλογοι» που στήνουν η κυβέρνηση και οι ενώσεις των εργοδοτών για να μας παγιδεύσουν και αυτοί να συνεχίζουν να κλιμακώνουν την επίθεση σε βάρος της τάξης μας. Ευθύνη μας είναι να δυναμώσουμε την κοινή δράση και τη συμμαχία με όλο τον εργαζόμενο λαό που στενάζει, κάτω από τον ίδιο ζυγό των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των μεγαλεμπόρων, των εφοπλιστών.

Τα προβλήματα της Υγείας εδώ στη Λευκάδα, έχουν χτυπήσει κόκκινο εδώ και πολύ καιρό. Η μετατροπή της Υγείας του λαού σε εμπόρευμα και η επιχειρηματική δράση βαθαίνουν ολοένα. Τα αποτελέσματα τα βιώνουμε με την απαξίωση του Κέντρου Υγείας στη Βασιλική, με την υποβάθμιση του νοσοκομείου στη Λευκάδα, με την υποστελέχωσή του από γιατρούς, τη μείωση των χρημάτων για τις ανάγκες του. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχουν γιατροί όλων των ειδικοτήτων, σε καθημερινή βάση με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να αναγκάζονται να πηγαίνουν στην Πρέβεζα ή στους ιδιώτες γιατρούς με τα 10-20-30 ευρώ ακόμα και για τις πιο απλές περιπτώσεις. Το νέο νοσοκομείο, προπαγανδίζεται σα λύση στα προβλήματα στην Υγεία στο νομό αλλά και στην ευρύτερη περιοχή. Στη συζήτηση για τη λειτουργία του, παίρνουν σοβαρά υπόψη το μοντέλο του νέου νοσοκομείου της Σαντορίνης. Εκεί το νοσοκομείο το διαχειρίζεται Ανώνυμη Εταιρεία, είναι προσανατολισμένο στον ιατρικό τουρισμό και λειτουργεί όπως τα ιδιωτικά. Καταλαβαίνει κανείς ότι δεν φτιάχνεται για να εξυπηρετήσει το λαό της Λευκάδας που θα πληρώνει ακριβά την κάθε επίσκεψη του αλλά το πως θα βγάζει κέρδη από την όλη λειτουργία του. 

Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα αφορά την πρόληψη που γίνεται υπόθεση πρώτα και κύρια στο χώρο δουλειάς. Είναι αδύνατον ο οργανισμός του εργαζόμενου να ακολουθήσει τα 12ωρα, τα 14ωρα ορθοστασίας, τρεξίματος, εντατικής δουλειάς που χρειάζεται η “τουριστική ανάπτυξη” τους. Στον κλάδο των ιδιωτικών υπαλλήλων τα πολλά πόστα, τα κουβαλήματα σε αποθήκες κλπ ακόμα και σε γυναίκες είναι συχνό φαινόμενο. Ακόμα και νέοι άνθρωποι στο τέλος της σεζόν είναι τσακισμένοι και με διάφορα μυοσκελετικά προβλήματα τα οποία καλούνται να τα αντιμετωπίσουν στην καλύτερη περίπτωση με το επίδομα και ψάχνοντας παράλληλα για “μαύρη” δουλειά. Η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας αφορά και αυτά τα ζητήματα, δεν είναι μόνο το ζήτημα του μισθού.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Σε κάθε κλάδο, σε κάθε σωματείο και χώρο δουλειάς υπάρχουν δυνατότητες, δυνάμεις πρωτοπόρες που δεν παρασύρονται από τις σειρήνες της ηττοπάθειας και του συμβιβασμού, δυνάμεις με θέληση κι ικανότητα να ηγηθούν στην οργάνωση της πάλης.

Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, συνολικά ο εργαζόμενος λαός έδωσαν το προηγούμενο διάστημα πολύ σημαντικές μάχες απέναντι σε εργοδοσία – κυβέρνηση – ΕΕ – ΔΝΤ. Δεν ξεκινάμε από το μηδέν. Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, συνδικάτα, χιλιάδες εργατοϋπάλληλοι που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ μαζί με πολλά άλλα σωματεία δώσαμε πολύμορφους αγώνες, με θέσεις που στήριζαν τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα έδειχναν τις αιτίες και το ποιος πρέπει να πληρώσει. Κύριο μέτωπο ήταν ο αντιασφαλιστικός σχεδιασμός τους και οι βάρβαροι νόμοι που ψήφισαν και τώρα τους νιώθει ο λαός στην τσέπη του.

Με τις μεγάλες απεργίες, τα συλλαλητήρια, τα μπλόκα των αγροτών, με πρωτοβουλία και σχέδιο, το κίνημα έδειξε ότι είναι όρθιο, ζωντανό, μαχητικό, παρά τα εμπόδια και τις τρικλοποδιές από τους ανθρώπους της εργοδοσίας και των κυβερνητικών κομμάτων. Μπορεί να ανασυνταχθεί, να γίνει δυνατό και ρωμαλέο, να φτάσει σε σημείο να ταρακουνά κυβερνήσεις και τα αφεντικά τους, να αμφισβητήσει την κυριαρχία τους, τη βαρβαρότητά τους, να διεκδικήσει μια αξιοπρεπή ζωή.

Με αυτούς τους αγώνες καταφέραμε:

❖Να αποκαλύψουμε την αντιλαϊκή πολιτική πλατιά στο λαό, να εμποδίσουμε την προσπάθεια της κυβέρνησης και του κεφαλαίου να νομιμοποιήσουν τα μέτρα στη λαϊκή συνείδηση.

❖Εμποδίσαμε την εργοδοσία και τα κόμματά της να κάνουν τους εργαζόμενους συμμέτοχους στην εφαρμογή της πολιτικής τους.

❖ Οι αγώνες ενίσχυσαν τα βήματα ενότητας και συμμαχίας των εργατών με τα λαϊκά στρώματα, τους ελευθεροεπαγγελματίες, τους αγρότες.

❖Δημιουργήσαμε προϋποθέσεις για τη συνέχεια, με δεδομένο ότι η αναμέτρηση με την πολιτική του κεφαλαίου απαιτεί αγώνες με συνέχεια, επιμονή και ταξική συνέπεια, με εναλλαγή και διαρκή προσαρμογή των μορφών πάλης.

Τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα δεν πρέπει να μας ικανοποιούν. Μπορούμε να πετύχουμε περισσότερα.

Η νομοθέτηση του κόφτη και το νέο κύμα φορολεηλασίας του λαϊκού εισοδήματος, αμέσως μετά την «ταφόπλακα» στην κοινωνική ασφάλιση, αποδεικνύει πως η επίθεση δεν έχει τέλος αν δεν τη σταματήσουμε εμείς. Την ίδια στιγμή που η εργατική-λαϊκή οικογένεια ματώνει καθημερινά, το κεφάλαιο απολαμβάνει νέες προκλητικές φοροαπαλλαγές, παίρνει ζεστό χρήμα από το νέο αναπτυξιακό νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Η καπιταλιστική εργοδοσία επιδοτείται με εκατομμύρια, της χαρίζονται χρέη εκατομμυρίων που είναι το δικό μας αίμα, οι τεράστιες απώλειες στο εργατικό εισόδημα, στις κοινωνικές παροχές.

Η «ανάπτυξη», που ευαγγελίζονται κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ, ΣΕΒ, εφοπλιστές και τραπεζίτες, θα ποτιστεί με το αίμα των παιδιών της εργατικής τάξης, που καταδικάζονται στην ανεργία, τη φθηνή εργασία και την δουλειά-λάστιχο! Η εργοδοσία τσακίζει ότι έχει απομείνει από ΣΣΕ και προωθεί νέες απαράδεκτες συμφωνίες με όχημα τις ενώσεις προσώπων. Ο ΣΕΒ ανοιχτά πλέον απαιτεί να καταργηθούν όλα τα επιδόματα (13ος – 14^ος μισθός), να έρθει νέος νόμος που θα περιορίζει το δικαίωμα στην απεργία και τη συνδικαλιστική δράση. Έχουν δηλαδή το δικό τους σχέδιο με στόχο την παραπέρα μείωση των μισθών, των μεροκάματων, των κοινωνικών παροχών. Διακηρυγμένο στόχο έχουν να κατεβάσουν το μέσο μισθό ακόμα περισσότερο, καθώς και τον κατώτερο μισθό.

Δε συμβιβαζόμαστε με μισθούς πείνας, με δουλειά χωρίς δικαιώματα.

Οι ανάγκες της εργατικής τάξης σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζονται με τους στόχους της μεγαλοεργοδοσίας για ανταγωνιστικότητα, κερδοφορία, ανάκαμψη κερδών. Οι εχθροί της τάξης μας προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, για να υποχωρήσουμε από τις δίκαιες διεκδικήσεις μας. Καμία υποχώρηση δεν βοήθησε. Κάθε υποχώρηση έκανε πιο επιθετική την εργοδοσία. Έτσι φτάσαμε μέχρι εδώ! Δε δεχόμαστε να δουλεύουμε για ένα ξεροκόμματο, όταν εμείς παράγουμε όλο τον πλούτο. Για την εργατική τάξη δεν υπάρχει καμία ελπίδα ακόμη όταν έρθει η όποια ανάκαμψη κερδών, αν δεν οργανώσει τον αγώνα της.

Γνωρίζουμε καλά, ότι οι εκμεταλλευτές μας έχουν εξοπλιστεί από τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων με ισχυρό αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο. Τα κόμματα που ψήφισαν μαζί το 3^ο μνημόνιο, στηρίζουν την ΕΕ και τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, αποτελούν ισχυρό “μαύρο μέτωπο” απέναντι στην εργατική τάξη και το λαό.

Ανίκητοι δεν είναι!

Φαίνονται ανίκητοι γιατί οι εργαζόμενοι δεν έχουν δοκιμάσει την τεράστια δύναμή τους.

Δυναμώνουμε την πάλη μας για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, κοινωνικές παροχές.

Διεκδικούμε την κάλυψη των απωλειών μας, όλα όσα μας έκλεψαν, μας αφαίρεσαν, όλα όσα είναι δικαίωμά μας με βάση τον πλούτο που παράγουμε και τις σύγχρονες ανάγκες μας.

Θέλουμε να φτάσει σε σωματεία αλλά και σε κάθε εργαζόμενο το παρακάτω πλαίσιο πάλης:

✓      Να διεκδικήσουμε την επαναφορά του βασικού μισθού στα 751 ευρώ, την κατάργηση του αντεργατικού  πλαισίου για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και την επαναφορά των κλαδικών συλλογικών διαπραγματεύσεων. Τα δικαιώματά μας, ο κλεμμένος ιδρώτας και το αίμα μας δεν είναι περασμένα, ξεχασμένα.

✓      Ν’ απαιτήσουμε την κατάργηση του νέου μισθολογίου και της αντιδραστικής αξιολόγησης στο δημόσιο, την επαναφορά του 13^ου και 14^ου μισθού, την κάλυψη των απωλειών των δημοσίων υπαλλήλων.

✓      Να διεκδικήσουμε Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς με κριτήριο τις τεράστιες απώλειες στο εργατικό εισόδημα σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς.

✓      Να διεκδικήσουμε την επαναφορά των κομμένων συντάξεων και επιδομάτων.

✓      Να διεκδικήσουμε την προστασία των ανέργων με αύξηση του επιδόματος ανεργίας.

✓      Να μπει φρένο στη φοροληστεία των εργαζομένων.

✓      Να πληρώσουν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές.

             Με βάση, καταρχήν, αυτό το πλαίσιο, κάθε σωματείο, κάθε εργαζόμενος, να αναλάβει το δικό του μερίδιο ευθύνης στον ενιαίο, κοινό αγώνα της εργατικής τάξης. Στους δρόμους του αγώνα θα κριθούμε όλοι και μπορούμε να συναντηθούμε διαμορφώνοντας ένα ενιαίο και σταθερό μέτωπο αγώνα.

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ 3 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ στις 8 μμ στον ΑΗ ΜΗΝΑ

ΙΟΥΛΗΣ 2016