Η πρόβα του κράτους με τις σειρήνες πολέμου που ήχησαν σήμερα 1 Οκτώβρη επικαλύφθηκαν από τα συνθήματα και τις φωνές των απεργών!
Η απεργιακή μάχη στην Άρτα δόθηκε με επιτυχία και η απεργιακή συγκέντρωση ήταν η «πρώτη πρόβα» της εργατικής τάξης, μία πρόβα που σε όλους τους τόνους δήλωσε : «Μη διανοηθείτε να το φέρετε στη Βουλή». Από το βήμα της συγκέντρωσης έγινε γνωστό πως θα υπάρξει κλιμάκωση με νέα απεργία.
Τα μεγάλα έργα σταμάτησαν, οι οικοδομές δε δούλεψαν και εργαζόμενοι από όλους τους χώρους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα άρχισαν να συρρέουν στο Εργατικό Κέντρο.
Στην απεργιακή συγκέντρωση χαιρέτησαν ο Θωμάς Ρίζος, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Δασκάλων – Νηπιαγωγών Άρτας και ο Σπύρος Γούσιας, πρόεδρος του Συλλόγου Δασκάλων – Νηπιαγωγών Άρτας. Ξεχωριστή θέση στη συγκέντρωση είχε η ανάγνωση του ψηφίσματος των Συνδικαλιστικών Οργανώσεων για στήριξη στον αγώνα των γονιών των θυμάτων για να μην συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη.
Η κεντρική ομιλία πραγματοποιήθηκε από τον Αλέξη Κατσαρό, πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Άρτας που μεταξύ άλλων επεσήμανε:
«Το νομοσχέδιο, που έχει πυρήνα του τις 13 ώρες δουλειάς στον ίδιο εργοδότη, δεν έρχεται για να ικανοποιήσει κάποια ανάγκη των εργαζομένων. Είναι δυνατόν να έχουν επιχείρημα, δια στόματος της Υπουργού Εργασίας, της κυρίας Κεραμέως, ότι τους το ζήτησαν σε μια ταβέρνα οι εργαζόμενοι; Να τους πάμε σε όλες τις ταβέρνες από την Πρέβεζα μέχρι τα Τζουμέρκα, στα λιμάνια και στα αεροδρόμια, στα κατασκευαστικά έργα να ρωτήσουμε παρέα τους εργάτες τι ζητάνε.
Βέβαια από την άλλη, ας μην είμαστε κι εμείς υπερβολικοί! Η κυρία Υπουργός με το προχτεσινό πόθεν έσχες, και τα εισοδήματα πάνω από 1 εκατομμύριο ευρώ, μάλλον συχνάζει σε πολύ διαφορετικά μαγαζιά από τους εργάτες!» (…) «Η πραγματικότητα συνάδελφοι σαφώς και είναι άλλη: ότι οι εργαζόμενοι απαιτούμε το αντίθετο. Και δεν το απαιτούμε ως μεμονωμένοι εργάτες, αλλά το ζητάνε το ταξικά μας Σωματεία που αποφασίζουμε εμείς οι ίδιοι τι λένε, τι αιτήματα έχουν, ποιοι μας εκπροσωπούν. Το απαιτούν τα Εργατικά Κέντρα και οι Ομοσπονδίες. Απαίτούμε 5ήμερο, απαιτούμε 7ωρο, ζητάμε ξεκούραση, ζητάμε προστασία της υγείας μας, ζητάμε να περνάμε χρόνο με τις οικογένειές μας.
Αυτό απαίτησαν και οι διανομείς της Άρτας που πρόσφατα δημιούργησαν σωματειακή επιτροπή. Οι διανομείς που με μία ώρα στάση εργασίας κατάφεραν τη μεγαλοεργοδοσία να τους παρακαλάει να γυρίσουν για δουλειά και μάλιστα με διπλάσιο μεροκάματο. Είδαν στην πράξη τι σημαίνουν οι αξίες της συναδελφικότητας, της αλληλεγγύης και πως η συμμετοχή και η δράση μέσα από το Σωματείο μας ενώνει επειδή είμαστε εργάτες και ανεξάρτητα από το σε τι θεό πιστεύουμε, τι χρώμα δέρμα έχουμε, τι κόμμα ψηφίζουμε, τι ομάδα είμαστε.» (…) «Μας μιλούν για “ελευθερία επιλογής”. Τι ελευθερία είχε η εργαζόμενη, μητέρα τεσσάρων παιδιών, που δούλευε όλη τη νύχτα οδηγός απορριμματοφόρου κι όταν σχόλασε το πρωί ξεκινούσε δεκαεξάωρη βάρδια στις αστικές συγκοινωνίες;
Τι ελευθερία είχε ο Χρήστος Ζορμπάς στο Ήπειρος; Ο Γιώργος Γούντζας πάνω στις δυο ρόδες; Ο Νίκος Μπερούκας που έχασε τη ζωή του σε έργο στις Κεραμάτες;» (…) «Η Αλληλεγγύη είναι το όπλο για να καταφέρνουμε να στεκόμαστε όρθιοι και να παλεύουμε.
Ανακοινώνουμε από το βήμα της απεργιακής συγκέντρωσης την έναρξη Λαϊκών Μαθημάτων Αλληλεγγύης στο Εργατικό Κέντρο Άρτας. Ήδη έχουν δηλώσει οι πρώτοι εκπαιδευτικοί πως θα αφιερώσουν λίγο από τον πολύτιμο χρόνο τους για να βοηθήσουμε παιδιά, τα παιδιά μας που δεν μπορούμε να τα στηρίξουμε σε αυτό το σύστημα.» (…)
«Το Εργατικό Κέντρο Άρτας, μπροστά στο Συνέδριό του, προκηρύσσει σήμερα και μέχρι τα τέλη Γενάρη καμπάνια εγγραφών στα Σωματεία, με το μάτι στραμμένο στους νέους εργαζόμενους και ειδικά στις γυναίκες. Στους νέους εργαζόμενους που έχουμε δουλέψει μόνο τα χρόνια της κρίσης και έχουμε ζήσει την ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματά μας. Μας έχουν μάθει να ζούμε με τα λίγα, αλλά ονειρευόμαστε τα πολλά, έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων μας. Έναν κόσμο και μια κοινωνία που θα βάζει προτεραιότητα τις δικές μας ανάγκες, με βάση το που έχει φτάσει η τεχνολογία και η επιστήμη σήμερα.» (…) «Η απάντηση μας είναι η οργάνωση. Η συλλογική διεκδίκηση και ο αγώνας για τις ανάγκες μας. Η αλληλεγγύη όπλο μας!
Καμία αποδοχή! Καμία υποχώρηση! Οργανώνουμε την πάλη!
Το παιχνίδι παίζεται ακόμα!
Όσοι μας κλέβουν τη ζωή υπόσχονται σιγουριά. /
Όσοι αγοράζουν την δουλειά μας και τον χρόνο φθηνά. /
Έχουμε πόλεμο και στέκονται απ’ την άλλη μεριά. /
Όποιος και αν είσαι όπου και αν είσαι κοίτα να μορφωθείς. Κοίτα ν’ αγωνιστείς! /
Αυτός ο κόσμος θα αλλάξει – αν τον αλλάξουμε εμείς.
