Μισθοί και συνθήκες εργασίας του 21^ου αιώνα, κι όχι του Μεσαίωνα.

Δημόσιοι υπηρέτες των αναγκών της κοινωνίας κι όχι των πολυεθνικών.

Η σημερινή κοινωνική συγκυρία κάθε άλλο παρά ευοίωνη είναι για τα λαϊκά στρώματα. Όλες οι αιτίες που γονατίζουν τα λαϊκά νοικοκυριά είναι παρούσες και εντείνονται καθημερινά. Η ακρίβεια καλπάζει και ακουμπά πλέον τα βασικά αγαθά για την επιβίωση της κοινωνίας, ενώ οι μισθοί είναι καθηλωμένοι και δεν ακολουθούν την τρομερή αύξηση του πληθωρισμού.

Η ανεργία, ειδικά στο νεότερο πληθυσμό, είναι στα ύψη γεγονός που αναγκάζει μεγάλο μέρος του εργατικού και επιστημονικού δυναμικού της χώρας να αναζητήσει την τύχη του στο εξωτερικό. Επίσης η εντατικοποίηση της εργασίας στους χώρους δουλείας, το συνεχόμενο κυνήγι του κέρδους «χωρίς όρια» και η αποδυνάμωση των ελεγκτικών δημοσίων υπηρεσιών έχουν οδηγήσει στην ραγδαία και τραγική αύξηση των εργατικών ατυχημάτων.

Οι διαχρονικές δημόσιες πολιτικές εξυπηρέτησης των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων έχουν κουρελιάσει το δημόσιο τομέα. Οι δομές δημόσιας υγείας είναι σε καθεστώς διάλυσης λόγω της τραγικής υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης, η δημόσια παιδεία παρέχεται χωρίς να υπάρχουν συνθήκες αξιοπρεπούς εκπαιδευτικής διαδικασίας για προσωπικό, μαθητές και γονείς.

Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν σε ένα ευρύτερο πλαίσιο γεωπολιτικής αστάθειας, όπου οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί είναι έτοιμοι να σύρουν τους λαούς σε ένα νέο σφαγείο. Η ελληνική κυβέρνηση και η εγχώρια αστική τάξη είναι στενά συνδεδεμένοι με τα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή και έχουν βάλει για τα καλά την κοινωνία στην περιπέτεια ενός νέου πόλεμου.

Η καθημερινή επίθεση που δέχεται η κοινωνία έχει ως απαραίτητο συμπλήρωμα την συνεχώς εντεινόμενη αστυνομική βία, την καταστολή και την χρησιμοποίηση των φασιστικών συμμοριών για να αποπροσανατολίζονται και να τρομοκρατούνται οι κοινωνικές αντιδράσεις.

Το προδιαγεγραμμένο έγκλημα που στοίχισε τη ζωή τόσων συνανθρώπων μας στα Τέμπη, με την υποχρηματοδότηση και κατάτμηση του σιδηροδρομικού έργου, την ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων και την αντιμετώπιση της ανθρώπινης ζωής ως κόστος ξεχείλισαν το ποτήρι της λαϊκής οργής.

Από την άλλη, το εργατικό λαϊκό κίνημα δεν έχει πει την τελευταία του λέξη. Όπου οργανώνονται οι εργαζόμενοι, πετυχαίνουν νίκες ή αναχαιτίζουν την εργοδοτική επίθεση. Οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ, οι εργάτες της COSCO, οι διανομείς της e-food, οι λαϊκές επιτροπές που αποτρέπουν τους πλειστηριασμούς, ο αγώνας διαρκείας των υγειονομικών για τη στήριξη του δημόσιου συστήματος υγείας, οι δεκάδες χιλιάδες εργαζομένων από όλους τους κλάδους που απέργησαν και κατέκλυσαν τους δρόμους όλης της χώρας στις 9 Νοέμβρη 2022 και, φυσικά, στις 8 και 16 Μάρτη 2023 έχουν δημιουργήσει μια κρίσιμη εστία αντίστασης, ικανή να τροφοδοτεί καθημερινούς αγώνες.

Το κρίσιμο όμως στοιχείο που καθιστά τις εργατικές αντιστάσεις αποσπασματικές και μη συνδεδεμένες μεταξύ τους παραμένει το χαμηλό επίπεδο οργάνωσης και συμμετοχής των εργαζομένων στα σωματεία και στους ταξικούς αγώνες. Οι αιτίες μπορεί να είναι πολλές: ο φόβος, η ομηρεία, η λογική της ανάθεσης, η εξαγορά και η διάσπαση των εργαζομένων, οι συμβιβασμένες και ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού και το πλαίσιο πάλης που άλλοτε φαντάζει μαξιμαλιστικό και γενικό κι άλλοτε συντεχνιακό και πολύ ειδικό.

Το επόμενο διάστημα, οι μάχες που θα κληθούν να δώσουν οι εργαζόμενοι θα είναι μεγάλες. Η επίθεση στα εργατικά συμφέροντα, που μπορεί να κοπάσει λίγο λόγω εκλογών, θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη την επόμενη μέρα, ανεξάρτητα από το αν βγει πρώτη η Νέα Δημοκρατία ή ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι εργαζόμενοι θα κληθούν να πληρώσουν διπλό και τρίδιπλο κάθε ευρώ επιδόματος που δίνεται σήμερα από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για να εξαγοραστούν συνειδήσεις.

Γι’ αυτή τη μάχη σας καταθέτουμε σήμερα προς επεξεργασία και διαβούλευση ένα πλαίσιο πάλης που βασίζεται στο πλαίσιο του αγωνιστικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Απαιτούμε:

Ουσιαστική βελτίωση των σχέσεων εργασίας:

• Αυξήσεις 20% στον Δημόσιο τομέα.
• Επιστροφή 13^ου και 14^ου μισθού, 13^ης και 14^ης σύνταξης.
• Ξεπάγωμα της διετίας 2016-17.
• Κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης
• Απόδοση της προσωπικής διαφοράς και την αμοιβή των υπερωριών για όλους τους εργαζόμενους των Υπουργείων που είναι στη δύναμη της Ομοσπονδίας.
• Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για την αντιμετώπισης της υποστελέχωσης και της ενταντικοποίησης της εργασίας. Μετατροπή των συμβάσεων των συναδέλφων συμβασιούχων σε αορίστου χρόνου.
• Όχι κατάτμηση και διαίρεση των εργαζομένων με παροχές τύπου μπόνους, επιδόματα και λοιπές απολαβές αντί της οριζόντιας αύξησης των μισθών και της επαναφοράς των κλεμμένων μισθών τόσων ετών

Αντικείμενο και συνθήκες εργασίας που να προστατεύουν τους εργαζόμενους και να υπηρετούν την κοινωνία και το δημόσιο συμφέρον:

• Διασφάλιση των απαιτούμενων συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, και του αναγκαίου χώρου.
• Περιφρούρηση από διοικητικές πρακτικές που εκθέτουν τους εργαζόμενους και ζημιώνουν την κοινωνία.
• Ενεργοποίηση των αρμοδιοτήτων που υπηρετούν το λαό και ικανοποιούν τις ανάγκες του, κι όχι τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων.
• Κατάργηση του ν. 4940/2022, που αφορά στην «αντιδραστική» στοχοθεσία και «αξιολόγηση» για τους υπαλλήλους των δημοσίων υπηρεσιών

Προάσπιση ενός αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης για όλο το λαό:

• Γενναία μείωση και πλαφόν στις τιμές στα βασικά είδη πλατιάς κατανάλωσης (π.χ. γάλα, άλευρα, έλαια, λίπη) και στο ηλεκτρικό ρεύμα και κατάργηση του ΦΠΑ σε αυτά τα είδη.
• Απαγόρευση πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και διαγραφή χρεών σε τράπεζες και εφορία των λαϊκών νοικοκυριών και τους μικροεπαγγελματίες. Κανένα εργατικό και λαϊκό σπίτι χωρίς ρεύμα, νερό, τηλέφωνο.
• Μέτρα για τη ζωή και την ασφάλεια όλου του λαού στις συγκοινωνίες, τα δημόσια κτίρια, παντού.
• Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και διεύρυνση των κριτηρίων ένταξης και αύξηση της επιδότησης ενοικίου για τα λαϊκά στρώματα, τους φοιτητές,.
• Αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ, προσαυξημένο κατά 3.000 ευρώ για κάθε παιδί.