Η περίοδος που προηγήθηκε σημαδεύτηκε από πυκνές εξελίξεις και ένταση της επίθεσης στην ζωή και στα δικαιώματά μας. Επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά πως η ζωή μας βρίσκεται σε κίνδυνο από την πολιτική που βάζει τις ανάγκες μας στην μέγγενη του κριτηρίου «κόστους κι οφέλους» για τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Με τον Νόμο Χατζηδάκη χτυπήθηκε το 8ωρο με την καθιέρωση της 10ωρης εργασίας , μετατράπηκε η Κυριακάτικη αργία σε σπάνια εξαίρεση. Καταργήθηκε η Επιθεώρηση Εργασίας και θεσμοθετήθηκε η απελευθέρωση των απολύσεων. Με την τηλεργασία επιβλήθηκε η δουλειά χωρίς όρια και παράλληλα μπήκαν νέα εμπόδια στην απεργία και τη συνδικαλιστική δράση των εργαζόμενων και των σωματείων.
Και σαν να μην έφταναν αυτά, προχθές ψήφισαν νομοσχέδιο που παραδίδει τα αποθεματικά της Επικουρικής Ασφάλισης στο τζογάρισμα και στα αρπακτικά των ασφαλιστικών και άλλων επιχειρηματικών ομίλων.
Από την άλλη νιώθουμε ήδη στις τσέπες μας τις αυξήσεις στις τιμές βασικών αγαθών, στα καύσιμα, στους λογαριασμούς του ρεύματος, στα ενοίκια, ως αποτέλεσμα της πολιτικής “απελευθέρωσης” της Ενέργειας και της στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων με πακτωλό δις ευρώ στο πλαίσιο της λεγόμενης επεκτατικής πολιτικής.
Τα 40 δισ. ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης, τα οποία θα κληθούν να πληρώσουν έμμεσα και άμεσα τα φτωχά λαικά στρώματα μέσα από τη φορολόγησή, συνοδεύονται από αντιλαϊκά προαπαιτούμενα. Αυτά τα δις δεν θα κατευθυνθούν σε δαπάνες αναγκαίες για τη βελτίωση των όρων ζωής, όπως για την χρηματοδότηση του δημόσιου συστήματος Υγείας, την κατασκευή νέων σχολικών κτιρίων για να σταματήσει το αίσχος των κοντέινερ στις αυλές και των τμημάτων με 27 και 28 μαθητές, τη χρηματοδότηση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου αντιπυρικής, αντιπλημμυρικής και αντισεισμικής προστασίας, αλλά θα μπουκώσουν εκ νέου τα χρηματοκιβώτια των καπιταλιστών.
ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ
Την ιδία στιγμή που έχει καεί η μισή Ελλάδα και έχουν καταστραφεί οι κόποι μιας ζωής χιλιάδων λαϊκών οικογενειών, την ώρα που βρισκόμαστε στην καρδιά του 4ου κύματος της πανδημίας με ευθύνη της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία, με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων εξασφάλισε στους touroperators, στους εφοπλιστές και στους αερομεταφορείς την “αναστολή” και των ελάχιστων μέτρων προστασίας του λαού που είχε πάρει κάτω από την πίεση του εργατικού – λαϊκού κινήματος, ώστε να εκτοξευτούν τα κέρδη τους ακόμη περισσότερο.
Τα μόνα “μέτρα” που έχει να εξαγγείλει η κυβέρνηση είναι ο βρώμικος διαχωρισμός των εργαζομένων, η επίθεση στα εργασιακά τους δικαιώματα και η πελατεία στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα.
Όλα τα παραπάνω θα προσπαθήσει να κρύψει στις 11 Σεπτέμβρη, στα εγκαίνια της ΔΕΘ ο Πρωθυπουργός, παρουσιάζοντας τα νέα αντεργατικά σχέδια της κυβέρνησης και θα προσπαθήσει να μας πείσει ότι ο εθνικός στόχος όλων πρέπει να είναι η ανάπτυξη των λίγων εις βάρος των πολλών, πασπαλισμένη με φράσεις όπως «πράσινη ανάπτυξη» και «ψηφιακός μετασχηματισμός».
Οι εργαζόμενοι στον κλάδο Τροφίμων – Ποτών έχουμε συσσωρευμένη πείρα για το τι σημαίνει αυτή η ανάπτυξη, την έχουμε νιώσει τώρα χρόνια στο πετσί μας. Η ανάπτυξη που οραματίζονται αφορά μόνο τα κέρδη των βιομηχάνων και των ομίλων τους.
Τα στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι οι επιχειρήσεις στον κλάδο κατέχουν την πρωτιά στη μεταποιητική βιομηχανία με 25% στο σύνολό της. Έχουν μεγάλη κερδοφορία και εξαγωγικό προσανατολισμό, οι εξαγορές και συγχωνεύσεις συνοδεύονται με δισ. ευρώ επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές κ.α.
Για εμάς τους εργαζόμενους σημαίνει ανεργία, ανασφάλεια, αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις, μετατροπή των συμβάσεων εργασίας από αορίστου σε ορισμένου χρόνου, απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία, εργατικά ατυχήματα, κ.ά.
Σε έναν κλάδο που δουλεύουν χιλιάδες εργαζόμενοι και δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις βασικές καθημερινές ανάγκες των οικογενειών τους, οι βιομήχανοι, αρνούνται να υπάρξει ΣΣΕ,, με την αισχρή πρότασή τους των 586 ευρώ.
Μπροστά οι δικές μας ανάγκες.
Για εμάς δεν υπάρχουν περασμένα – ξεχασμένα. Ο ιδρώτας και κόπος της σημερινής γενιάς, αλλά και όλων των προηγούμενων δεν διαπραγματεύονται.
Δεν είναι αποδεκτό, ούτε καν ανεκτό στον 21ο αιώνα, όπου η επιστήμη, η πρόοδος της τεχνολογίας, η κατακόρυφη άνοδος της παραγωγής αγαθών και προϊόντων να μην αφορά το σύνολο της εργατιάς και της φτωχολογιάς, των πραγματικών παραγωγών αυτού του πλούτου.
Το εμπόδιο είναι τα “παράσιτα”, οι βιομήχανοι και η τάξη τους.
Τώρα χρειάζεται με τόλμη και αποφασιστικότητα τα Συνδικάτα να οργανώσουν την αντεπίθεσή τους.
Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν καλά ότι οι μεγάλες προκλήσεις είναι μπροστά, ότι η βάρβαρη κατάσταση που ήδη υπάρχει θα χειροτερέψει.
Μόνο η ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων μπορεί να ακυρώσει τα αισχρά σχέδια τους. Αυτό φοβούνται, και προσπαθούν να βάλουν φρένο, στην διαμόρφωση αγωνιστικής διάθεσης.
Η υπεράσπιση του δικαιώματος της συνδικαλιστικής δράσης, του δικαιώματος στην ΑΠΕΡΓΙΑ είναι πάλη συνεχής και αδιαπραγμάτευτη. Η ομοσπονδία μας και τα συνδικάτα θα τα υπερασπιστούμε μέχρι τέλους. Είμαστε σίγουροι ότι μέσα από τους μεγάλους ταξικούς αγώνες, το εργατικό κίνημα θα μεγαλώσει θα δυναμώσει και θα συντρίψει αυτή την πολιτική και τους υπαίτιους.
Όλοι λοιπόν στη μάχη, όλοι στον αγώνα. Το θετικά αποτελέσματα των αρχαιρεσιών στα κλαδικά συνδικάτα Κεντρικής Μακεδονίας και Ημαθίας Πέλλας μας δίνει δύναμη για ακόμα πιο μαζικούς αγώνες, με καλύτερους όρους, απέναντι στην αντεργατική επίθεση της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων τους. Απέναντι στην υπονομευτική στάση συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών της ΓΣΕΕ.
ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΑΦΟΒΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ – ΜΕ ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΔΙΚΙΟ ΜΑΣ
Η ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ
