Συνάδελφε, συναδέλφισσα

Με αφορμή την αποστολή πληθώρας «προσφορών» από πολλά δικηγορικά γραφεία για τη δικαστική διεκδίκηση του 13^ου – 14^ου μισθού, σας ενημερώνουμε για τα εξής:

1. Τα επιδόματα εορτών και αδείας των δημοσίων υπαλλήλων έχουν διεκδικηθεί δικαστικά και στο παρελθόν, χωρίς αποτέλεσμα. Συγκεκριμένα το 2019 η ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε οριστικά ως ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ την περικοπή τους, αφού όπως ανέφερε στην απόφασή της «οι αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων, ακόμη και μετά την κατάργηση των επίμαχων επιδομάτων, εξασφάλιζαν αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης»!!!

Στις 27/12/2024 η ΑΔΕΔΥ με αίτημά της ζήτησε από το Συμβούλιο της Επικρατείας την διεξαγωγή πρότυπης δίκης για να κριθεί η συνταγματικότητα της διατήρησης της κατάργησης των επιδομάτων εορτών και αδείας στο Δημόσιο η οποία ξεκίνησε με την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ το 2010 και ολοκληρώθηκε με την συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ το 2012, με τον ν.4093/2012. Η πρότυπη δίκη προσδιορίστηκε για τις 6/6/2025. Η απόφαση της ΑΔΕΔΥ να κατατεθεί αίτημα για πρότυπη δίκη λήφθηκε προκειμένου να διατηρηθεί το ζήτημα στην επιφάνεια, να ασκηθεί πίεση, να ενισχυθεί η συλλογική διεκδίκηση.

2. Στα καλέσματα δικηγορικών γραφείων σε συναδέλφους να τρέξουν να προλάβουν… σημειώνουμε τις παρακάτω πλευρές τις οποίες θεωρούμε ότι πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους σωματεία και εργαζόμενοι, προκειμένου να αποφασίσουν ποια στάση πρέπει να κρατήσουν.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν «νομοθετεί», ούτε μπορεί να υποχρεώσει την κυβέρνηση να νομοθετήσει ανάλογα.

Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης δεν αλλάζει με δικαστικές αποφάσεις, ούτε με αναλύσεις που θεωρούν ότι οι περικοπές μισθών αφορούσαν μόνο την μνημονιακή εποχή.

Η κυβέρνηση δεν θα «πειστεί» από οποιαδήποτε δικαστική απόφαση, να αλλάξει την οικονομική της πολιτική σε μια εποχή που προτάσσει τεράστιες δαπάνες για εξοπλισμούς και την ενίσχυση των επενδύσεων, που ο υπουργός Οικονομικών αναφέρει «και να είχαμε τα χρήματα, δε θα τα δίναμε», που το ΔΝΤ συνιστά περιορισμό των δαπανών, ιδιαίτερα σε συντάξεις και μισθούς του δημόσιου τομέα ή που ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος προειδοποιεί ότι η επαναφορά των επιπλέον μισθών και συντάξεων θα επιβαρύνει την οικονομία…. Όχι βέβαια ότι πιο πριν λέγανε άλλα… Το τι έχουμε ακούσει από όλα τα κόμματα, που ψήφισαν ή στήριξαν τα μνημόνια κι ιδιαίτερα από το νυν κυβερνητικό της ΝΔ, δεν λέγεται… και μάλιστα την ίδια ώρα που νομοθετούσαν φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο, τους εξασφάλιζαν ζεστό χρήμα για να μεγαλώνει η κερδοφορία τους, τους πρόσφεραν εργαζόμενους με μισθούς πείνας, «Δεν θα ξαναγυρίσουμε στις εξαλλοσύνες του 2008», χρειάζεται «σύνεση και ευθύνη για να μην ξαναγυρίσουμε πίσω στην Ελλάδα των ελλειμμάτων και της χρεοκοπίας» και πολλά άλλα…

3. Χρειάζεται να θυμηθούμε ότι τα τελευταία χρόνια ποτέ δεν κερδήθηκε μέσα από τον δικαστικό δρόμο μισθολογική παροχή, που αφορά το σύνολο των υπαλλήλων. Ακόμα κι αν είχαν βγει εκατοντάδες θετικές πρωτόδικες αποφάσεις ερχόταν το ΣΤΕ και ο Άρειος Πάγος και «έκλειναν» με αρνητικές αποφάσεις το ζήτημα, βάζοντας πάνω απ’ όλα το «δημόσιο συμφέρον», το οποίο όλες οι αστικές κυβερνήσεις δεν αμφισβητούν…

Τέτοια ζητήματα ήταν εκτός από την διεκδίκηση των «δώρων» που όλοι γνωρίζουμε την κατάληξή της και το επίδομα των 176 ευρώ που οι αγωγές ούτε καν δικάστηκαν…

Να θυμηθούμε ακόμα ότι σε κάποιους κλάδους πχ γιατρούς που κρίθηκαν αντισυνταγματικές οι περικοπές που τους έγιναν δεν τους έχουν δοθεί ακόμα τα σχετικά ποσά, αφού εν τέλει και η εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων βρίσκεται στα χέρια της κάθε κυβέρνησης.

4. Εάν η απόφαση στην πρότυπη δίκη είναι αρνητική, οι αγωγές οι οποίες θα έχουν κατατεθεί θα έχουν όλες αρνητική έκβαση, κοινώς θα απορριφθούν. Το ΣτΕ επίσης μπορεί να καταργήσει εκκρεμείς δίκες δηλαδή ακόμα κι αν βγάλει θετική απόφαση να πει, ότι δεν καταλαμβάνει ούτε καν εκκρεμείς αγωγές, ενώ γενικότερα τυχόν θετική απόφαση, ανάλογα με το αποφασιστικό ως προς την αναδρομικότητα θα επηρεάσει την τύχη των αποφάσεων που εκκρεμούν σε αγωγές που έχουν κατατεθεί, για δύο χρόνια πριν την δίκη.
5. Κανείς δεν μπορεί να πει με απόλυτη βεβαιότητα αν το ΣΤΕ βγάλει θετική ή απορριπτική απόφαση. Όμως ξέρουμε ότι οι δικαστές στα ανώτατα δικαστήρια ορίζονται από την εκάστοτε κυβέρνηση, με ότι σημαίνει αυτό για την περιβόητη ανεξαρτησία και τις αποφάσεις της, όπως και ότι υπέρτατη υποχρέωση των κυβερνήσεων θεωρείται η υπεράσπιση του λεγόμενου δημόσιου συμφέροντος!!!, δηλ. η τήρηση της δημοσιονομικής πειθαρχίας στα ιερά και τα όσια των επιλογών της ΕΕ, του «Συμφώνου Σταθερότητας», της εξασφάλισης της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, της εξασφάλισης διάθεσης των 25 δις ευρώ για πολεμικούς εξοπλισμούς κλπ.
6. Δικιά μας πεποίθηση είναι ότι τα μισθολογικά αιτήματα είναι κατεξοχήν αιτήματα συλλογικής διεκδίκησης και μαζικού αγώνα και έτσι πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε. Έτσι μπορεί να αντιμετωπιστούν τα ψέματα και η κοροϊδία της κυβέρνησης ότι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο έχουμε λάβει από το 2022 και μετά πάνω από 1,3 μισθούς σε ετήσια βάση!!! Έτσι μπορεί να ανατραπεί η αντεργατική οικονομική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ και κάθε κυβέρνησης. Με τέτοιο αγώνα εργαζόμενοι αρκετών κλάδων πέτυχαν συλλογικές συμβάσεις εργασίας με αυξήσεις μισθών και άλλα δικαιώματα. Με τέτοιο ανυποχώρητο αγώνα οι προηγούμενες γενιές πέτυχαν αυτά που τώρα μας αφαίρεσαν. Μπορούμε να συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο με την συγκλονιστική απεργία της 28^ης Φεβρουαρίου.

Ας καταθέσουμε λοιπόν όλοι τον «οβολό» μας στον συλλογικό αγώνα κι όχι στα δικηγορικά γραφεία.

Συνάδελφε, συναδέλφισσα

Η κυβέρνηση κάθε μέρα, που περνάει και δεν κινητοποιείσαι το «μεταφράζει» σαν αποδοχή της αντεργατικής της πολιτικής. Με αυτή την πολιτική της σημερινής αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων έχεις χάσει εδώ και 13 χρόνια, από τότε που μας αφαιρέθηκαν συνολικά οι 13^ος και 14^ος μισθοί, και μόνο από αυτή την περικοπή 12 (χρόνια) X 2 (μισθούς) = 24 μισθούς, δηλ. 528 μεροκάματα (24X 22).

Σκέψου…

Όσο δεν συμβάλλεις στην επιστροφή των «δώρων», «θυσιάζεις» επιπλέον μεροκάματα.

Σκέψου… Ποια είναι μεγαλύτερη «θυσία»;

Αυτή που έχεις κάνει, με την όποια «απραξία» και «αποδοχή» όσων λένε η κυβέρνηση και τα  «παπαγαλάκια» της, ότι τίποτε δεν γίνεται, ότι δεν υπάρχουν χρήματα, ότι είναι μονόδρομος η αντεργατική πολιτική που από τη μια κόβει τους μισθούς και τα δικαιώματα των πολλών κι απ’ την άλλη είναι απλόχερη όταν στηρίζει τα κέρδη των λίγων ή όταν θα συμβάλλεις με την συμμετοχή σου στην οργανωμένη συλλογική διεκδίκηση που μπορεί να βάλει φρένο και να ανατρέψει όλα όσα μας πληγώνουν;