Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι
Η στήριξη στη μεγαλοεργοδοσία και στις κυβερνήσεις, η γραμμή του κοινωνικού εταιρισμού και του συμβιβασμού, τις υποστολής του αγώνα είναι ιστορικά ταυτισμένη με την απαξίωση των συνδικάτων και με τη νοθεία όταν δεν τους βγαίνουν τα κουκιά για να διατηρούν και να ενισχύουν τους αρνητικούς για τους εργαζόμενους συσχετισμούς δύναμης.
Μπροστά στο 37ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ οι δυνάμεις της πλειοψηφίας (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – Ομάδα Βασιλόπουλου/ΣΥΡΙΖΑ) ξεπέρασαν εργατοπατέρες άλλων εποχών ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα στους ίδιους τους εργοδότες να ψηφίζουν και να εκλέγονται στα σωματεία – μηχανισμούς τους, να παρεμβαίνουν απροκάλυπτα για να στείλουν μήνυμα «και τα σκυλιά δεμένα», μήνυμα υποταγής στους ίδιους τους εργαζόμενους.
Τα όσα συμβαίνουν στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, τα αίσχη του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού και η ωμή παρέμβαση της εργοδοσίας πρέπει να γίνουν κριτήριο για κάθε εργαζόμενο. Ακόμα και εργαζόμενοι που σε ένα βαθμό δικαιολογημένα δεν γνωρίζουν από τις διαδικασίες διεξαγωγής ενός συνεδρίου σε μια δευτεροβάθμια ή στην τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση πρέπει να πάρουν ταξική θέση.
Σε κάθε εργαζόμενο απευθύνεται το κάλεσμα της περιφερειακής διευθύντριας στα My Market στους εργαζόμενους να χαμογελούν που παίρνουν 300 ευρώ και άλλα παρόμοια. Η συγκεκριμένη διευθύντρια όπως και ένα σωρό άλλοι διευθυντάδες και εργοδότες ψήφισαν ή και εκλέχθηκαν ως αντιπρόσωποι διαμορφώνοντας και τους συσχετισμούς στη ΓΣΕΕ που αφορά τους εργαζόμενους όλων των κλάδων. Όπως επίσης και ο εκπρόσωπος τύπου της ΓΣΕΕ γνωστός «συνδικαλιστής» – εργοδότης Καραγεωργόπουλος.
Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι
Στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο οι εργάτες έδωσαν αιματηρούς αγώνες για να κατακτήσουν το δικαίωμα της οργάνωσης και του αγώνα που με κάθε μέσο προσπαθούσαν να στερήσουν οι εργοδότες, να αποτρέψουν οι εργάτες να έχουν αυτό το όπλο στα χέρια τους.
Τώρα ξετσίπωτα μια κλίκα εργατοπατέρων έχουν επιδοθεί σε ένα όργιο παρεμβάσεων για τη νομιμοποίηση των μεγαλοστελεχών των επιχειρηματικών ομίλων, των ίδιων των εργοδοτών με τη φυσική τους παρουσία να βάζουν οι ίδιοι χέρι στα συνδικάτα ενισχύοντας τις αλυσίδες που δένουν την εργατική τάξη.
ΕΞΩ Η ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ
Αυτό το χέρι μπορούν και πρέπει οι εργάτες να το κόψουν τώρα δυναμώνοντας ταυτόχρονα την πάλη για απομόνωση της γραμμής της μεγαλοεργοδοσίας στο εργατικό κίνημα, για να ξεμπερδεύουμε και με τους ανθρώπους τους μέσα στα συνδικάτα.
Δεν πρόκειται να τους περάσει. Οι εργάτες θα πετάξουν έξω από τα σωματεία τους εργοδότες, τους νόθους και τους μπράβους. Δεν θα επιτρέψουν την επιστροφή σε αλήστου μνήμης εποχές με το χωροφύλακα και το χαφιέ στις συλλογικές διαδικασίες του συνδικαλιστικού κινήματος προκειμένου να προστατέψουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι
Η σύγκρουση ανάμεσα στις δύο γραμμές στο εργατικό κίνημα, η πάλη που διεξάγεται για τον προσανατολισμό και την ανασύνταξη του αφορά κάθε εργαζόμενο, κάθε τίμιο συνδικαλιστή.
Αποτελεί μάχη για να μην περάσει η υποταγή και ο συμβιβασμός που θέλουν να επιβάλουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, το κεφάλαιο, αποτελεί μάχη για να βγουν οι εργαζόμενοι μπροστά, να οργανώσουν την πάλη τους, να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την καθημερινή επίθεση που δέχονται, να παλέψουν με σημαία τα δικά τους συμφέροντα, τις δικές τους ανάγκες.
Οι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι κυβερνήσεις, το κράτος τους θέλουν να ελέγχουν απόλυτα την κατάσταση ώστε να μην τους δημιουργούνται προβλήματα στην εφαρμογή και διαιώνιση της αντεργατικής πολιτικής.
Θέλουν συνδικάτα παραμάγαζα του ΣΕΒ, των εργοδοτικών ενώσεων που θα στηρίζουν με χέρια και με πόδια τη λογική της εργασιακής ειρήνης, την ανάπτυξη για τα κέρδη των λίγων, τη βαρβαρότητα που ζούμε οι εργαζόμενοι.
Θέλουν να νοθεύσουν, να υπονομεύσουν την προσπάθεια των εργαζομένων να έχουν τα συνδικάτα στα δικά τους χέρια, να είναι το δικό τους αποκούμπι και όχι στήριγμα της αντιλαϊκής πολιτικής, των εκάστοτε κυβερνήσεων.
Η παρέμβαση της εργοδοσίας και τα μαγειρέματα τους εκεί στοχεύουν. Όσο και αν επιχειρούν να συκοφαντήσουν αυτή είναι η ουσία, αυτή είναι η αντιπαράθεση ανάμεσα σε διαφορετικά, διαμετρικά αντίθετα συμφέροντα.
Γνωρίζουν καλά ότι στην περίοδο της ανάπτυξης θα μεγαλώσει η εκμετάλλευση και τα αδιέξοδα για τους εργαζόμενους, η σχετική και η απόλυτη εξαθλίωση ιδιαίτερα για ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων με τις ελαστικές μορφές απασχόλησης. Η ανάπτυξη τους απαιτεί τη μονιμοποίηση και ενίσχυση του αντεργατικού πλαισίου, νέες θυσίες για τους εργαζόμενους, γι’ αυτό παίρνουν τα μέτρα τους.
Επίσης ξέρουν καλά ότι όσα εμπόδια και αν βάζουν δεν πρόκειται να σταματήσει η πάλη για δουλειά με δικαιώματα, η πάλη ενάντια στους εκμεταλλευτές. Σε αυτό τον καθαρό, τον δύσκολο δρόμο του αγώνα και της διεκδίκησης καλούμε τα σωματεία και τους εργαζόμενους του κλάδου. Να πυκνώσουν τις γραμμές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, τις γραμμές του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου.
Για το δυνάμωμα της πάλης για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων, για αυξήσεις στους μισθούς, κανένας εργαζόμενος να μην βρίσκεται κάτω από τα 751 ευρώ, για την κατάργηση όλων των βάρβαρων μνημονιακών νόμων που παραμένουν ανέγγιχτοι, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας.
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 14 ΜΑΡΤΗ 2019, ΣΤΙΣ 6.30μμ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ.
Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ
