Το 2023 η Παγκόσμια ημέρα Μεταναστών σημαδεύεται από την ανηλεή σφαγή του Παλαιστινιακού λαού από το κατοχικό κράτος – δολοφόνο του Ισραήλ και τον βίαιο ξεριζωμό εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων από τη λωρίδα της Γάζας, ενώ ο Ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται με χιλιάδες νεκρούς και εκατομμύρια πρόσφυγες.
Δεκάδες ήταν και φέτος τα πολύνεκρα ναυάγια στη Μεσόγειο, όπως αυτό ανοιχτά της Πύλου, για το οποίο καμία ευθύνη για τον άδικο θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων, ανυπεράσπιστων παιδιών.
Εκεί οδηγεί η κεντρική πολιτική γραμμή της ΕΕ και των κρατών μελλών της ενισχύοντας την καταστολή στη δήθεν «παράνομη» μετανάστευση, μιλώντας για «νέα υβριδική απειλή» σε βάρος των δημοκρατικών αξιών και του δυτικού πολιτισμού, καλλιεργώντας το φασιστικό και ρατσιστικό δηλητήριο. Κρύβουν τις πραγματικές αιτίες της μετανάστευσης και της προσφυγιάς, που είναι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και οι επεμβάσεις για την καταλήστευση των χωρών τους, που σκορπούν το θάνατο, την ακραία φτώχεια, την εξαθλίωση εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη. Από την μια μεριά άγρια καταστολή, φράχτες, επαναπροωθήσεις και απελάσεις, σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, και από την άλλη μεριά ο οξυμένος ανταγωνισμός των επιχειρηματικών ομίλων της ΕΕ για ολοένα και πιο φτηνά εργατικά χέρια μέσα από τις πολιτικές της λεγόμενης «νόμιμης» και εποικοδομητικής» μετανάστευσης. Οι απαράδεκτες συμφωνίες σύγχρονου σκλαβοπάζαρου που προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ με τη στήριξη ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ και άλλων αστικών κομμάτων, όπως με Μπανγκλαντές, Αίγυπτο, Πακιστάν, Ινδία, αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτών των πολιτικών.
Τη ίδια ώρα οι ξεριζωμένοι γίνονται εργαλείο στα διάφορα γεωπολιτικά παζάρια όπως η κατάπτυστη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας του 2016, ακόμα και τα σχέδια του βίαιου εκτοπισμού χιλιάδων Παλαιστινίων από τα εδάφη τους και τη μεταφορά, σε τρίτες χώρες, που έφτασαν να βαφτίσουν «εθελοντική μετανάστευση».
Ο ελληνικός λαός γνωρίζει καλά τα βάσανα του ξεριζωμού. Χιλιάδες νέοι και νέες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την χώρα μας, στη διάρκεια της προηγούμενης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης.
Σήμερα στη χώρα μας ζουν και εργάζονται χιλιάδες μετανάστες, με ή χωρίς άδειες διαμονής, που έρχονται αντιμέτωποι με τα σύγχρονα γκέτο της εκμετάλλευσης, όπως στη Μανωλάδα, στα φασονατζίδικα και αλλού.
Χιλιάδες ξεριζωμένοι είναι εγκλωβισμένοι στις υπερδομές – φυλακές των νησιών και της ενδοχώρας, χιλιάδες πέφτουν θύματα διακινητών που ανθούν στο έδαφος αυτής της πολιτικής.
Όλα τα παραπάνω συμπληρώνονται από την απαράδεκτη κατάσταση και μόνιμη υποστελέχωση σε όλες τις υπηρεσίες Μετανάστευσης και Ασύλου, καθώς ΜΚΟ και ιδιώτες λυμαίνονται κάθε είδους χρηματοδοτικά πακέτα και προγράμματα σχετικά με τις ανάγκες των προσφύγων και μεταναστών.
Η πλούσια πείρα των συνδικάτων όπως της Κλωστοϋφαντουργίας – Ιματισμού – Δέρματος, των Οικοδόμων, του Επισιτισμού – Τουρισμού κ.α. για την άνοδο των κοινών αγώνων ελλήνων και μεταναστών εργατών για δουλειά και ζωή με δικαιώματα, αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη για τους σημερινούς και αυριανούς αγώνες της εργατικής τάξης, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή, θρησκεία, ενάντια στην εκμετάλλευση.
Το ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στέκεται αλληλέγγυο στους μετανάστες και πρόσφυγες, με αταλάντευτο μέτωπο απέναντι στο ρατσισμό και το φασισμό, στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την καταστολή, τη φτώχεια και τον ξεριζωμό.
