Η ΟΕΚΙΔΕ στηρίζει τις κινητοποιήσεις, βρίσκεται στο πλευρό των εργαζόμενων στα Ευρωπαϊκά Νηματουργία Βαρβαρέσος Α.Ε., καταγγέλλει την ασυδοσία της εργοδοσίας, τη μη καταβολή των δεδουλευμένων που συνεχίζεται και μέσα στην πανδημία. Αποθρασυμένη η εργοδοσία από την αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων έχει κάνει εδώ και χρόνια καθεστώς την απληρωσιά, την αυθαιρεσία σε βάρος των εργαζομένων.
Κανένα μέτρο δεν πάρθηκε από την κυβέρνηση της ΝΔ όπως και από την προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ, από καμία κυβέρνηση για να σταματήσει το αίσχος της απλήρωτης δουλειάς, να υποχρεώνονται οι εργοδότες να καταβάλουν κανονικά τους μισθούς των εργαζομένων. Αντίθετα σε κάθε περίοδο συνεχώς εξοπλίζεται το αντεργατικό οπλοστάσιο των βιομηχάνων και η ενίσχυση τους με κάθε τρόπο (δάνεια, επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές κ.α.) γεγονός που αποτυπώνεται και στο νέο ταξικό – αντιλαϊκό προϋπολογισμό για το 2021.
Οι δεσμεύσεις της εργοδοσίας κατά το προηγούμενο διάστημα αποδείχτηκε ότι ήταν “λόγια του αέρα”. Η επιδίωξη της να είναι οι εργαζόμενοι συνεχώς “με την πλάτη στον τοίχο”, να περιμένουν εάν και πότε θα πάρουν ένα μέρος από τα δεδουλευμένα τους για να τα βγάλουν πέρα, φανερώνει και μια ανομολόγητη βαθύτερη στόχευση ότι με αυτή την τακτική θα μειώσουν και οι εργαζόμενοι τις απαιτήσεις τους, θα αποπροσανατολίσει και θα υπονομεύσει τη διεκδίκηση τους για το ύψος του μεροκάματου, για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης με την κάλυψη των απωλειών, την κατάργηση του άθλιου διαχωρισμού μεταξύ παλιών και νέων εργαζομένων.
Οι εργαζόμενοι συσπειρωμένοι στο σωματείο τους έχουν ορθώσει το ανάστημα τους απέναντι στην κατάσταση που αντιμετωπίζουν, στο αδιέξοδο που τους οδηγεί η άθλια και προκλητική στάση της εργοδοσίας. Αντιπαλεύουν στο σύνολο της την αντεργατική πολιτική, τη νέα επίθεση της κυβέρνησης για κατάργηση του 8ώρου, τη θεσμοθέτηση της 10ώρης δουλειάς με κατάργηση της αμοιβής των υπερωριών, την κατάργηση δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών, την απαγόρευση ουσιαστικά της απεργίας.
Δίνουν τη μάχη σαν μια γροθιά, γρανάζι δε γυρνά στις κινητοποιήσεις που αποφασίζουν για να μπορέσουν να κάνουν γιορτές αυτοί και οι οικογένειες τους αλλά και με το βλέμμα στραμμένο στη νέα χρονιά που σημαίνει ότι τώρα πρέπει να ξεκινήσει η διαπραγμάτευση για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης.
Στέλνουν το μήνυμα στην εργοδοσία ότι δεν πρόκειται να σκύψουν το κεφάλι, δεν είναι διατεθειμένοι να δουλεύουν τζάμπα για να αυγατίζει τα κέρδη της. Κάθε εβδομάδα βλέπουν τις αποθήκες να αδειάζουν από τα προϊόντα που έχουν βγει από τον δικό τους μόχθο και αυτοί που τα παρήγαγαν αδυνατούν να καλύψουν βασικές τους ανάγκες. Γεγονός που ισχύει για τους νέους εργαζόμενους ακόμα και όταν πληρώνονται γιατί αμείβονται με τον πενιχρό κατώτατο μισθό με αποτέλεσμα πολλοί να οδηγούνται σε “οικιοθελή” αποχώρηση.
Γελιέται η εργοδοσία εάν πιστεύει ότι με την τακτική της θα καταφέρει κάποια στιγμή να πούνε οι εργαζόμενοι “δε βγαίνει και τίποτα”, θα “δικαιωθεί” η αδιαλλαξία της. Οι εργαζόμενοι έχουν αστείρευτη δύναμη όταν παλεύουν για το δίκιο τους και μπορούν με αποφασιστικότητα να συνεχίσουν τον αγώνα τους με τις μορφές πάλης που οι ίδιοι θα επιλέγουν κάθε φορά για την ικανοποίηση των αιτημάτων τους.
Να περάσουν στην αντεπίθεση για την ικανοποίηση των δικών τους σύγχρονων αναγκών διεκδικώντας το σύνολο της απλήρωτης δουλειάς τους, την κλεμμένη εργασία τους, την υπεραξία που αρπάζουν οι βιομήχανοι, οι επιχειρηματικοί όμιλοι δηλαδή το κέρδος των σφετεριστών της δουλειάς τους, του μόχθου και του ιδρώτα τους.
