Συναδέλφισσες –Συνάδελφοι
Στις 24 και 25 Οκτώβρη η Ομοσπονδία μας πραγματοποιεί το 10ο Τακτικό Συνέδριο της με την τήρηση όλων των απαραίτητων μέτρων προστασίας της υγείας που απαιτούνται λόγω των συνθηκών. Άλλωστε αποτελεί ένα ζήτημα που από την πρώτη στιγμή το ταξικό εργατικό κίνημα αντιμετώπισε με ευθύνη και σύμφωνα με τις οδηγίες των υγειονομικών, χωρίς να αποτελεί εμπόδιο στη δράση μας, όπως αποτυπώθηκε και στο σύνθημά μας “ΤΑ ΚΑΛΥΜΜΕΝΑ ΣΤΟΜΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΦΩΝΗ”.
Η φωνή των εργαζομένων χρειάζεται σήμερα να δυναμώσει. Η κατάσταση που διαμορφώνεται για τους εργαζόμενους στην κλωστοϋφαντουργία, τον ιματισμό και το δέρμα, συνολικά για την εργατική τάξη βάζει τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων μπροστά σε νέα καθήκοντα.
Απευθυνόμαστε με αίσθημα ευθύνης σε όλους τους εργαζόμενους του κλάδου, ιδιαίτερα στους ανοργάνωτους, στις νέες και τους νέους εργάτες. Τους λέμε ότι μπορούμε να αντιστρέψουμε την κατάσταση με δυνάμωμα της οργάνωσης σε κάθε χώρο δουλειάς και μαζικοποίηση των συνδικάτων, με ενίσχυση των δικών μας όπλων να περάσουμε εμείς στην αντεπίθεση.
ΠΛΗΡΩΣΑΜΕ ΠΟΛΛΑ – ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ
Βάζουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες που για να ικανοποιηθούν ένας δρόμος υπάρχει, ο δρόμος της σύγκρουσης με τη μεγαλοεργοδοσία του κλάδου, συνολικά τους επιχειρηματικούς ομίλους και τα κέρδη τους, με τις κυβερνήσεις και τους ανθρώπους τους στα συνδικάτα.
Στρατηγική στόχευση που όλοι τους υπηρετούν είναι να ξαναφορτώσουν τη νέα καπιταλιστική οικονομική κρίση στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Με αυτό τον μπούσουλα η κυβέρνηση εξαπολύει νέο γύρο επίθεσης, υλοποιεί κάθε απαίτηση των βιομηχάνων, του ΣΕΒ.
Με αφορμή την πανδημία και με εργαλείο την «Έκθεση Πισσαρίδη» κλιμακώνεται η αντεργατική επίθεση που σχεδιασμένα προωθήθηκε απ’ όλες τις κυβερνήσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ για το χτύπημα των εργασιακών σχέσεων, το σμπαράλιασμα του σταθερού χρόνου εργασίας, το πετσόκομμα των συντάξεων και την ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης, τον ενταφιασμό των Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
Η επίθεση συνολικά στους όρους αμοιβής και εργασίας, στη ζωή των εργαζομένων πάει χέρι – χέρι με την ένταση της καταστολής, την ωμή παρέμβαση τη εργοδοσίας και του κράτους στη συνδικαλιστική δράση, τη λειτουργία των συνδικάτων, συνολικά στις συνδικαλιστικές ελευθερίες των εργαζομένων.
Ποτέ δεν αποδέχτηκε η εργοδοσία την κατάκτηση των εργαζομένων να έχουν τα συνδικάτα κοντά τους, στήριγμα τους μέσα στους χώρους δουλειάς που βρίσκεται σε πλήρη εφαρμογή το “δίκιο των εκμεταλλευτών”. Πάντα και με διάφορους τρόπους παρεμπόδιζε τη δράση τους. Αυτή την παμπάλαια τακτική της εργοδοσίας, απ’ όταν ίδρυσαν οι εργαζόμενοι τα πρώτα συνδικάτα τους έως τις μέρες μας, έρχεται να ενισχύσει και ονομάζει η κυβέρνηση της ΝΔ “εκσυγχρονισμό” του συνδικαλιστικού νόμου και “εξορθολογισμό” των συνδικαλιστικών αδειών.
Έχουν στο στόχαστρο τους αυτό που δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν ότι είναι “αναποτελεσματικό”, “έχει φάει τα ψωμιά του”, μιλώντας για το απεργιακό δικαίωμα των εργαζομένων. Γνωρίζουν καλά ότι αποτελεί τη μορφή πάλης που έδωσαν οι εργαζόμενοι τη μάχη για το 8ώρο, την Κοινωνική Ασφάλιση, τις ΣΣΕ, για συνδικαλιστικά δικαιώματα. Κάθε κατάκτηση είναι βαμμένη με το αίμα εργατών, από τη λυσσασμένη επίθεση εργοδοσίας και κράτους στις διαδηλώσεις και τις απεργιακές φρουρές στις πύλες των εργοστασίων.
Στοχεύουν στο περιεχόμενο και τον προσανατολισμό των αγώνων, τη δράση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος γιατί αποκαλύπτει τους αντεργατικούς σχεδιασμούς και την αιτία τους, βάζει εμπόδια στην υλοποίηση τους, διεκδικεί και αποσπά λύσεις προς όφελος των εργαζομένων. Αποτελεί τον μεγάλο τους πονοκέφαλο γιατί η πάλη έρχεται σε σύγκρουση με τα κέρδη του κεφαλαίου, έχει κατεύθυνση και προσανατολισμό την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Είναι βαθιά γελασμένοι αν νομίζουν ότι θα φράξουν στους εργαζόμενους το δρόμο για μια καλύτερη ζωή.
Συνεχίζουμε αταλάντευτα στο δρόμο που χάραξαν με αμέτρητες θυσίες οι προηγούμενες από εμάς γενιές εργαζομένων.
Το 2020 υπάρχουν όλες οι αναγκαίες υλικές προϋποθέσεις για την ικανοποίηση των συγχρόνων αναγκών μας. Για μόνιμη και σταθερή δουλειά με μειωμένο ωράριο και περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Για μισθούς, συντάξεις και σύστημα Υγείας που να ανταποκρίνεται στο ύψος των αναγκών μας.
Τα συνδικάτα και οι αγώνες των εργαζομένων δεν μπαίνουν στο γύψο.
Μαζικός, αποφασιστικός αγώνας για την προστασία της υγείας και των δικαιωμάτων μας.
