Συναδέλφισσες-συνάδελφοι,
Καταγγέλλουμε σε όλο τον κλάδο, τις απολύσεις ιατρικών επισκεπτών από τις εταιρείες Servier και Galenica. Οι εξηγήσεις που δόθηκαν στους συναδέλφους ήταν οι γνωστές, δηλαδή «μειωμένη απόδοση» – «χαμηλές πωλήσεις»”, ωστόσο δεν μπορεί να κρυφτεί το γεγονός πως με τις απολύσεις εξυπηρετούνται τα σχέδια αναδιάρθρωσης των εταιρειών με σκοπό την αύξηση της κερδοφορίας τους. Για το λόγο αυτό, σπανίως αντικαθίστανται οι χαμένες θέσεις εργασίας με νέες προσλήψεις, για αυτό τα τμήματα πωλήσεων των φαρμακευτικών εταιρειών συνεχώς συρρικνώνονται.
Σήμερα, την εποχή της πανδημίας, κυριαρχεί η αβεβαιότητα για το μέλλον της ιατρικής ενημέρωσης. Ο προσανατολισμός των εταιρειών στην τηλεργασία, η απαίτηση για ιατρική ενημέρωση μέσω ηλεκτρονικών διαύλων, εντείνει την αγωνία για το αν θα χαθούν και άλλες θέσεις εργασίας. Ο μύθος που καλλιεργούν οι εργοδότες περί «κοινωνικής ευθύνης», «εταιρικών ηθικών αξιών» ή ότι όλοι είμαστε μια οικογένεια, καταρρέει με θόρυβο, δεν αντέχει μπροστά στην πραγματικότητα των χιλιάδων συναδέλφων που απολύθηκαν τα τελευταία δέκα χρόνια. Οι εργαζόμενοι του κλάδου, δεν έχουν κοινά συμφέροντα με τους εργοδότες, δεν υπάρχουν «καλά» και «κακά» αφεντικά, «καλές» και «κακές» εταιρείες. Ελληνικά και πολυεθνικά μονοπώλια προσαρμόζουν τη στάση τους, επενδύουν ή από επενδύουν, προσλαμβάνουν ή απολύουν, με μοναδικό γνώμονα την επίτευξη κερδοφορίας που να τους ικανοποιεί. Στη βάση αυτής της νομοτέλειας καμία θέση εργασίας δε θα είναι ποτέ σίγουρη.
Συνάδελφοι,
Όλα δείχνουν πως η επίθεση που δέχεται ο κλάδος θα συνεχιστεί με μεγαλύτερη ένταση το επόμενο διάστημα. Με τη στάση μας δε πρέπει να διευκολύνουμε τα σχέδια τους. Οι απολύσεις δεν είναι «ιερό» δικαίωμα των εταιρειών, στο οποίο πρέπει σιωπηλά να συναινούμε και να υποκύπτουμε. Αναφαίρετο και αδιαπραγμάτευτο είναι μόνο το δικαίωμα μας για δουλειά με αξιοπρέπεια, είναι η υπεράσπιση των θέσεων εργασίας απέναντι σε όλους αυτούς που μας θεωρούν αναλώσιμους. Έτσι και αλλιώς ο καπιταλισμός που θυσιάζει όλα μας τα δικαιώματα στο βωμό του κέρδους δεν είναι ούτε αιώνιος ούτε ανίκητος. Οι εργαζόμενοι έχουμε πείρα και από έναν ολοκληρωτικά διαφορετικό τρόπο παραγωγής που βάζει στο προσκήνιο τις ανάγκες μας και πραγματώνει το δικαίωμα στην εργασία.
Όμως ο καθένας μας μόνος του, είναι αντικειμενικά δύσκολο να τα βάλει με εργοδότες, εταιρείες και τους μηχανισμούς τους. Η οργάνωση στο σωματείο μας, η αλληλεγγύη που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στους συναδέλφους, η ενιαία στάση μας απέναντι στους αντιδραστικούς σχεδιασμούς των εταιρειών, είναι η μόνη ρεαλιστική διέξοδος. Ας αντιτάξουμε στην μοιρολατρία, την αποφασιστικότητα μας να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας, να υπερασπιστούμε τις δουλειές μας. Ας διαψεύσουμε όλους αυτούς που μας θεωρούν σίγουρους, πειθήνιους, σιωπηλούς, όλους αυτούς που θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε πως οι αγώνες είναι μάταιοι και δεν οδηγούν πουθενά. Εμείς απαντάμε πως χαμένη μάχη είναι αυτή που δε δίνεται, έχουμε τη δύναμη να αντισταθούμε, πρέπει να το κάνουμε!
