Συναγωνίστριες και Συναγωνιστές

Σήμερα από εδώ στην Αθήνα και σε δεκάδες πόλεις σε όλη τη χώρα εργατικά σωματεία καθώς και φορείς των αυτοαπασχολούμενων, των γυναικών, της νεολαίας, συγκεντρωθήκαμε για να απευθύνουμε ένα κάλεσμα κλιμάκωσης του αγώνα ενάντια στην Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις Βάσεις.

Είναι μια επικίνδυνη για τα λαϊκά συμφέροντα συμφωνία που βάζει ακόμη πιο βαθιά το λαό μας στη δίνη των θανατηφόρων ανταγωνισμών την ώρα μάλιστα που εξελίσσεται ένας ακόμη ιμπεριαλιστικός πόλεμος μέσα στην Ευρώπη.

Και με αυτήν την έννοια το κάλεσμά μας δεν μπορεί παρά να είναι και προς την παγκόσμια εργατική τάξη, προς κάθε λαό που είναι στο στόχαστρο των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών.

Το δικό μας σύνθημα είναι

Όχι στους πολέμους των ιμπεριαλιστών – Ζήτω η φιλία των λαών

Θέλουμε από την αρχή να ξεκαθαρίσουμε ένα ζήτημα πρωταρχικό για όσους είμαστε μαζεμένοι εδώ.

Το εργατικό-λαϊκό κίνημα σε όλη τη μακρά ιστορία του έχει βάλει πολλές φορές τη σφραγίδα του σε εξελίξεις σχετικές με ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Ήταν, είναι και θα είναι ζωτικό θέμα για τους εργαζόμενους ο οποιοσδήποτε άδικος πόλεμος που δεν έχει σε τίποτε να προσφέρει για τα συμφέροντα των λαών, που συγκρούονται για λογαριασμό ληστών, λυκοσυμμαχιών, καπιταλιστών.

Που γίνονται θύματα στην ειρήνη και στον πόλεμο για τα κέρδη των αφεντικών, για τον έλεγχο των αγορών, για την καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών.

Σε τέτοιους πολέμους όχι μόνο είμαστε αντίθετοι, αλλά δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις να τους σταματήσουμε, να σταθούμε αλληλέγγυοι στους λαούς που εμπλέκουν οι εκμεταλλευτές μας.

Και αλληλέγγυος είσαι πρώτα απ’ όλα όταν εδώ, σε αυτή τη χώρα παλεύεις για την απεμπλοκή της από τέτοιους πολέμους.

Αυτό που είπαμε από την πρώτη στιγμή, καταδικάζοντας την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Και δεν μπορείς να λες ότι παλεύεις για την απεμπλοκή αν δεν έχεις σταθερό, ακλόνητο μέτωπο ενάντια στη συμμετοχή της Ελλάδας σε τέτοιες λυκοσυμμαχίες.

Δεν μπορείς να είσαι εναντίον του πολέμου, αλλά υπέρ των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων.

Δεν μπορεί να κλαίγεσαι για τους δολοφονημένους αμάχους και να συμφωνείς με την αποστολή όπλων από ελληνικά λιμάνια, με στρατιωτικό εξοπλισμό που προσφέρει η ελληνική κυβέρνηση για να συνεχιστεί η αιματοχυσία.

Δεν μπορεί να αναγνωρίζεις ότι πίσω από ιμπεριαλιστικούς πολέμους βρίσκονται συμφέροντα και ανταγωνισμοί μεγάλων πολυεθνικών και καπιταλιστικών κρατών και ταυτόχρονα να προσδοκάς μερίδιο από τη λεία, λες και θα τη μοιραστούν τα αρπακτικά με το λαό.

Δεν μπορεί από τη μια να θεωρείς καλό σύμμαχο τον Πούτιν όταν εισβάλει στο Καζακστάν για να συντρίψει τη λαϊκή αντίδραση εκεί κι αμέσως μετά να γίνεται κακός όταν εισβάλει στην Ουκρανία.

Κι όσο για τις επικλήσεις ορισμένων στο συναίσθημα με λέξεις όπως «δημοκρατία», «ελευθερία», «αντιφασισμός», «αλληλεγγύη» είναι τόσο υποκριτικές όσο και όταν μιλάνε για προστασία του λαού μας από την πανδημία ή την ακρίβεια.

Άλλωστε όταν χειροκροτάς είτε τον Πούτιν για την απαράδεκτη εισβολή στην Ουκρανία, είτε τον Ζελένσκι στο ελληνικό κοινοβούλιο μαζί με τα ναζιστικά στηρίγματά του, καταδικάζεις ντε φάκτο τον ρωσικό και ουκρανικό λαό που στενάζουν κάτω από την εκμετάλλευση και των δυο. Δυο λαοί πουσήμερα αλληλοσκοτώνονται, ενώ για δεκαετίες χωρίς καπιταλιστική εκμετάλλευση ζούσαν αδελφωμένοι. Που όποιος και να κερδίσει τον πόλεμο θα υποστούν και οι δυο τις συνέπειές του για δεκαετίες.

Τί σχέση τελικά μπορεί να έχει το εργατικό-λαϊκό κίνημα με όλους αυτούς(δηλαδή πολιτικά κόμματα που κυβέρνησαν τα τελευταία 30 χρόνια, δημοσιογράφοι και οι συνοδοιπόροι τους μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα) που σφύριζαν αδιάφορα ή που συμφωνούσαν με τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας από το ΝΑΤΟ και με τις δεκάδες άλλες επεμβάσεις;

Αυτούς που είναι οι οι πιο καλοί υποστηριχτές των ΗΠΑ και της ΕΕ;

Δηλαδή τί άλλαξε τώρα;

Υπάρχουν άραγε καλές και κακές βόμβες; Υπάρχουν δίκαια και άδικα θύματα;

 Υπάρχει συναγωνιστές και συναγωνίστριες αυτός ο πόλεμος είναι άδικος. Και αυτός έχει στόχο λαούς.

Γιατί οι ιμπεριαλιστές είναι κερδισμένοι όπως και να έχει. Με όποια εξέλιξη. Πάνω σε αποκαΐδια και ομαδικούς τάφους θα βγάλουν αύριο δισεκατομμύρια. Γιατί κοινός παρονομαστής σε ειρήνη και πόλεμο είναι η εκμετάλλευση. Γι’ αυτήν τσακώνονται. Για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι. Ποιος θα εκμεταλλευτεί περισσότερους για λογαριασμό των μονοπωλίων τους. Ποιος θα αρμέγει τον πλούτο των λαών με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, μεγαλύτερα κέρδη. 

Αυτό ακριβώς πασχίζουν κυβέρνηση, μεγαλοεργοδότες και τα παπαγαλάκια τους να κρύψουν, ειδικά τώρα που φέρνουν για ψήφιση στη βουλή την επαίσχυντη συμφωνία για τις βάσεις.

Και για να κρύψεις μια αλήθεια πρέπει να εκστομίσεις ένα μεγαλύτερο ακόμη ψέμα.

Και τέτοιος είναι ο ισχυρισμός τους, ότι η ύπαρξη και η ενίσχυση των ευρωατλαντικών βάσεων και υποδομών συμβάλλει στην ανακοπή της τουρκικής επιθετικότητας.

Κατ’ αρχάς το ίδιο το ΝΑΤΟ έχει απαντήσει πολλές φορές. Η απειλή της Τουρκίας για το ΝΑΤΟ είναι διχογνωμία μεταξύ δυο χωρών.

Ας μας πει κάποιος από το 1952 που μπήκαμε στη λυκοσυμμαχία ένα παράδειγμα που το ΝΑΤΟ διασφάλισε τα σύνορά μας έναντι της Τουρκίας. Ούτε ένα!

Αντίθετα, μπορούμε να βρούμε πλήθος περιπτώσεων που δημιούργησε αμφισβήτηση με κορυφαίο γεγονός τον ορισμό της Τουρκίας ως δύναμης κατοχής στην Κύπρο.

Υπάρχει αλήθεια σήμερα καμιά αμφιβολία  ότι το ΝΑΤΟ είναι ο καταλύτης που θα οδηγήσει σε ένα συμβιβασμό μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας; Συμβιβασμό επώδυνο για τα λαϊκά συμφέροντα των Ελλήνων αλλά και των Τούρκων, αφού από τον ανταγωνισμό για τον έλεγχο των δρόμων του εμπορίου, της Ενέργειας και των σφαιρών επιρροής στην περιοχή, μάχονται ισχυροί παγκόσμιοι παίχτες, με σκοπό τα όλο και μεγαλύτερα μερίδια αγοράς.

Ρωτάμε εμείς οι αφελείς: είναι οι φανατικοί με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ σίγουροι ότι τα Rafale θα αναχαιτίζουν τούρκικα πολεμικά αεροσκάφη που είναι στην ίδια με μας λυκοσυμμαχία;

Είναι σίγουροι ότι οι φρεγάτες μας, είτε γέρνουν είτε όχι, θα περιπολούν στα νησιά μας κι όχι όπου το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και οι Αμερικανοί έχουν συμφέροντα; 

Τα πυρηνικά που παρκάρουν σε ελληνικό έδαφος, τί στόχο έχουν; την αμυντική ικανότητα της χώρας μας, ή  τη Ρωσία;

Τί σχέση έχει με την εδαφική μας ακεραιότητα η αποστολή ελληνικών ένοπλων δυνάμεων στο Κόσσοβο, στον Περσικό, στο Αφγανιστάν;

Φαίνονται όλα αυτά εξάλλου κι απότα ευχαριστώ που πάνε κι έρχονται. Πότε ελληνικός πρωθυπουργός ευχαριστεί τους Αμερικανούς που προωθούν γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο και πότε οι Αμερικανοί δια στόματος του ΥΠΕΞ, Μπλίνκεν ευχαριστούν την ελληνική κυβέρνηση που στηρίζει έμπρακτα τις πολεμικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ.

Και δεν είναι μόνο ο φανατισμός με τον οποίο οι δικοί μας υπερασπίζονται τη συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ, αλλά και η ιδιαίτερη ζέση που έχουν να εντάσσουν κι άλλα κράτη, κι άλλους λαούς στην ίδια λυκοσυμμαχία όπως έγινε με τη συμφωνία στις Πρέσπες, ή με την ίδια την Ουκρανία.

Σε κάθε περίπτωση για μας πρέπει τα πράγματα να είναι ξεκάθαρα.

Πέρα από την οικονομική αιμορραγία του λαού μας για χάρη των μακελάρηδων, εγκυμονεί κι ένας ακόμη μεγαλύτερος κίνδυνος. Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις της ρωσικής ηγεσίας που ξεκαθάρισε ότι είναι στο στόχαστρο όλες οι ΑμερικανοΝΑΤΟικές υποδομές σε περίπτωση που εκτιμηθεί ότι απειλείται η ασφάλεια της Ρωσίας. Τέτοιες δηλώσεις έχουν γίνει κι από το Ιράν. Και θα γίνονται από όσους νιώθουν ότι απειλούνται από το ΝΑΤΟικό οπλοστάσιο που υπάρχει στη χώρα.

Είναι λοιπόν ή δεν είναι επίκαιρο το σύνθημά μας:

Να κλείσουνε οι βάσεις καμιά συμμετοχή – Στον πόλεμο του ΝΑΤΟ καμία εμπλοκή

Και θα ρωτήσει κανείς: Τί λοιπόν χρειαζόμαστε το ΝΑΤΟ, αφού δεν μας προστατεύει από την τουρκική επιθετικότητα που συνεχώς κλιμακώνεται;

Μα είναι πασιφανές ότι είμαστε μέρος ενός σχεδιασμού που θέλει να διασφαλίζει τη συνοχή στη ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ, σε συνθήκες όξυνσης των ανταγωνισμών στην περιοχή, κυρίως με Κίνα και Ρωσία. Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι αποκαλυπτικός.

Και είναι αποκαλυπτική και η συζήτηση στην βουλή.

Γιατί από το ΠΑΣΟΚ του 80 που δεν έδιωξε τις βάσεις, μέχρι τη ΝΔ του 2022 που πλειοδοτεί σε όλα υπέρ του ΝΑΤΟ, όλες οι κυβερνήσεις έβαλαν γερή πλάτη να γίνουμε οι καλύτεροι και πιο πρόθυμοι σύμμαχοι. Κι αν κάποτε για αντιπολιτευτικούς λόγους κάποια από αυτά τα κόμματα κάτι ψιθύριζαν, τώρα δεν κρατούν πλέον ούτε τα προσχήματα, αντίθετα διαγκωνίζονται ποιος θα εξυπηρετήσει καλύτερα τους δολοφόνους των λαών.

Σπρώχνονται έξω από την πρεσβεία να πείσουν τους Αμερικάνους για το ποιανού η πολιτική της ενεργότερης συμμετοχής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια εξυπηρετεί καλύτερα το ΝΑΤΟ και τους συμμάχους του.

Να γιατί την ώρα που η ΝΔ διαφημίζει μια καλύτερα «θωρακισμένη» Θράκη, ο ΣΥΡΙΖΑ την εγκαλεί γιατί δεν έπεισε τις ΗΠΑ να προχωρήσουν στην εγκατάσταση νέων στρατιωτικών εγκαταστάσεων στη Σκιάθο.  Και μάλιστα την μαλώνει που δεν γίνονται περισσότερες ΝΑΤΟικές ασκήσεις στα νησιά, που δήθεν θα ήταν μια έμπρακτη απάντηση στις προσπάθειες της Τουρκίας να αμφισβητήσει την κυριαρχία μας σε αυτά. Είναι αυτό που λέει ο σοφός λαός για το λύκο και τα πρόβατα.

Γι’ αυτό όλοι εμείς οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, η νεολαία, τα λαϊκά στρώματα, δεν έχουμε κανένα απολύτως όφελος από τα σχέδια των κυβερνήσεων και των επιχειρηματικών ομίλων που διεκδικούν κομμάτι από τη «μοιρασιά της πίτας», όπως οι εφοπλιστές για τις μπίζνες για το αμερικάνικο LNG που θα ακριβοπληρώσει και πάλι ο λαός. Και η συζήτηση όμως που συχνά ακούμε για αντισταθμιστικά οφέλη είναι κάλπικη, γιατί ακόμη κι αν τα εμφανίζουν ως τέτοια, γνωρίζουμε καλά από την πείρα μας ότι θα τα επιστρέψουμε διπλά και τρίδιπλα.

Γιατί σκεφτείτε συναγωνιστές και συναγωνίστριες, αυτή η συμφωνία που διαιωνίζει και κλιμακώνει την εμπλοκή της χώρας στον σημερινό πόλεμο και σε όλους τους επόμενους, σέρνει πίσω της άλλα έξι δις ευρώ το χρόνο που πάνε από τις τσέπες των φορολογουμένων στο ΝΑΤΟ.

Την ίδια ώρα που η ενεργειακή φτώχια τσακίζει όλα τα λαϊκά στρώματα, όχι μόνο γιατί γίνεται πόλεμος, αλλά γιατί οι ευρωπαϊκές οδηγίες για το χρηματιστήριο Ενέργειας εμποδίζουν την αξιοποίηση όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας που μπορούν να εξασφαλίσουν φτηνό ρεύμα για τον λαό.

Και μην πει κανείς για τα επιδόματα που δίνει η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση του προβλήματος, γιατί όχι μόνο κι αυτά είναι λεφτά από τη φορολογία του ελληνικού λαού, αλλά ούτε είναι αρκετά για να λύσουν το ζήτημα. Άλλωστε οι προτεραιότητες είπαμε είναι να στηριχτούν πάση θυσία οι ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις, οι βάσεις, οι υποδομές, που εκτός από το να μας βάζουν στόχο, αποτελούν ένα ακόμα εμπόδιο στην ικανοποίηση των αναγκών μας. Γι’ αυτούς είναι τα κέρδη τους, για μας όμως είναι οι ζωές μας.

Γι’ αυτό σε κάθε εργατική κινητοποίηση φωνάζουμε:

Αυξήσεις και δουλειά ζητάει η εργατιά – όχι στα σφαγεία τα ΝΑΤΟικά

Αποτελεί καθήκον όλων των φορέων στο εργατικό και λαϊκό κίνημα να καταγγείλουμε τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που στηρίζουν την εμπλοκή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τη βασική αιτία που ξεριζώνει χιλιάδες μετανάστες από τις εστίες τους, για να γλιτώσουν από τον πόλεμο και την ανέχεια.

Θέλουμε να δυναμώσει ο αγώνας όλων μας, ο καθένας με το φορέα του και όλοι μαζί, ώστε να ακυρωθεί η ελληνοαμερικανική συμφωνία για τις βάσεις, να απεμπλακεί η χώρα και ο λαός της από τους πολεμικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ.

Μπορούμε να βρούμε τους τρόπους, τα μέσα, τις μορφές να σημάνουμε συναγερμό, να συσπειρώνουμε καθημερινά και περισσότερους στην υπόθεσή μας.

Σε λίγες μέρες θα πραγματοποιηθεί από την Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη το Διήμερο Πανελλαδικής Αντιιμπεριαλιστικής Δράσης, που στην Αττική θα κορυφωθεί με την 40ή Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης, την Κυριακή 22 Μάη.

Η συμμετοχή στις πρωτοβουλίες της ΕΕΔΥΕ είναι ο καλύτερος τρόπος να διατρανώσουμε την αντίθεση μας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή της χώρας μας, για να τιμήσει κανείς στην πράξη τη μνήμη του Λαμπράκη, του Νικηφορίδη και των χιλιάδων αγωνιστών του κινήματος που πάλεψαν ενάντια στην τότε ΕΟΚ, στο ΝΑΤΟ, ενάντια στην πρόσδεση της Ελλάδας σε όλα αυτά τα δολοφονικά εργαλεία του κεφαλαίου κατά των λαών.

Συνεχίζουμε λοιπόν δυναμώνοντας ακόμη περισσότερο τον αγώνα μας ενάντια στην επικίνδυνη πολιτική της εμπλοκής στους πολεμικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Θα μας βρίσκουν κάθε μέρα μπροστά τους, όπου κι αν περιοδεύουν, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στους χώρους δουλειάς.

Και μη νομίζουν ότι με την καταστολή μπορούν να μας γονατίσουν, να μας κάνουν να σκάσουμε. Όπου το δοκίμασαν είχαν τα αντίθετα αποτελέσματα.

Είμαστε αποφασισμένοι! Ό,τι κι αν κάνουν εμείς θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε ακόμη πιο μαζικά και μαχητικά:

Να κλείσουν άμεσα οι βάσεις στη Σούδα, στην Αλεξανδρούπολη, στο Στεφανοβίκειο και στην Λάρισα, να κλείσουν άμεσα όλες οι ευρωατλαντικές υποδομές, να μη χρησιμοποιηθεί καμιά για τις επιχειρήσεις στην Ουκρανία.

Για να απαιτήσουμε την επιστροφή όλων των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων από αποστολές στο εξωτερικό.

Γιατί εγγύηση για πραγματική ασφάλεια και ευημερία του λαού είναι μόνο η ανάπτυξη της πάλης ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, οργανισμούς και πολέμους, ενάντια στην εμπλοκή της χώρας σ’ αυτούς, όπως συνολικά ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης που τους γεννά και τους θρέφει.

Αυτά τα αιτήματα, αυτή η πάλη μας βάζει όλους μας στη σωστή πλευρά της ιστορίας. 

Και αυτή η πλευρά της ιστορίας θα δικαιωθεί από την πάλη των λαών.

Στον ιμπεριαλισμό καμιά υποταγή – Η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί!

Νίκος Παπαγεωργίου

Μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ

Μέλος της διοίκησης της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στον Τουρισμό Επισιτισμό