Εργαζόμενες, εργαζόμενοι, νέες και νέοι, συναγωνιστές και συναγωνίστριες
136 χρόνια μετά την αιματοβαμμένη εξέγερση στο Σικάγο, βρισκόμαστε σήμερα στην Αθήνα αλλά και σε πολλές πόλεις σε όλη τη χώρα, για να τιμήσουμε αγωνιστικά και απεργιακά τους ηρωικούς αγώνες του εργατικού κινήματος.
Να συνεχίσουμε και να δικαιώσουμε τον αγώνα των χιλιάδων νεκρών εργατών για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για το ολοσχερές χτύπημα του συστήματος της εκμετάλλευσης, των πολέμων, της προσφυγιάς και της δυστυχίας, για να επικρατήσει το δίκιο της τάξης μας.
Την Πρωτομαγιά του 1886 διαδήλωναν 340.000 εργάτες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στο Σικάγο 80.000 εργάτες απεργούσαν για το οχτάωρο. Την επόμενη μέρα οι τίτλοι των εφημερίδων ζητούσαν τα κεφάλια των πρωτοπόρων εργατών. «Κρεμάστε τους πρώτα κι ύστερα τους δικάζετε» ήταν η αξίωση για τους ηγέτες των εργατών.
Ο Αύγουστος Σπάις με τα λόγια μέσα από την απολογία του φωτίζει ως σήμερα το δρόμο εκατομμυρίων εργατών, κατατρεγμένων, είναι φάρος στον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
«Κρεμάστε μας μα περιμένετε το τέλος. Αν εσείς είσθε τυφλοί και δεν μπορείτε να το δείτε, εγώ σας το αναγγέλλω!
Γύρω σας, κάτω σας, δίπλα σας, πάνω σας, από όλες τις μεριές, ξαπλώνεται μια τεράστια φωτιά. Θέλετε να μη τη βλέπετε; Δικαίωμα σας. Μα δε θα την αποφύγετε. Θέλετε να απαλλαγείτε μια για πάντα απ’ όλους εμάς τους «Συνωμότες», κάντε το.
Απαλλαγείτε όμως πρώτ’ απ’ όλα, απ’ τα αφεντικά της βιομηχανίας, που δημιούργησαν την ανήθικη περιουσία τους, με το κλεμμένο αντίτιμο της εργασίας που δεν πληρώθηκε.
Μέσα στο Σύστημα σας οι μηχανές σας φέρνουν την υπερπαραγωγή, που οδηγεί τον πραγματικό παραγωγό στην Αθλιότητα και στο Θάνατο. Είναι αυτό που σεις αποκαλείτε «Αύξηση του Εθνικού Πλούτου». «Εθνικού»!
Τι ειρωνεία! Τη χώρα μερικών προνομιούχων του Έθνους, να λέτε!
Θέλετε να διαμορφώσετε την κατάσταση; Καταργείστε πρώτα απ’ όλα εσάς τους ίδιους, τον εαυτό σας, γιατί Σεις με τη συμπεριφορά σας απέναντι στους εργάτες είσθε οι πρώτοι Πράκτορες της Επαναστάσεως.
Καταργείστε την αρπαγή και το πλιάτσικο αυτό είναι το καθήκον σας. Καταργείστε αυτούς τους 50 – 100 – 200 ανθρώπους που θέλουν να απολαμβάνουν το παν, χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτε. Απ’ αυτή την Τάξη, εμείς πάμε να Απαλλαγούμε!»
Ο ηρωικός αγώνας των εργατών του Σικάγο αποδεικνύει πως η πάλη για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης από τα καπιταλιστικά δεσμά έχει θυσίες, πως τα εργατικά δικαιώματα δε χαρίζονται απλόχερα αλλά κατακτιούνται.
Οι εργάτες σε όλον τον κόσμο από τη γέννηση της τάξης μας, δεν κερδίσαμε τίποτα χωρίς τους δικούς μας αγώνες, χωρίς την οργάνωση μας.
Στα ίδια βήματα βαδίζουμε και σήμερα. Ο δρόμος της ταξικής πάλης είναι αυτός που θα μας οδηγήσει στην έφοδο στον ουρανό, θα φέρει στο προσκήνιο τον πραγματικό παραγωγό του πλούτου, πετώντας στον κάδο της ιστορίας τα παράσιτα που σήμερα τον καρπώνονται.
Το ανυποχώρητο βάδισμα μας σε αυτόν το δρόμο το οφείλουμε στα εκατομμύρια των νεκρών της τάξης μας, του Σικάγο, της Θεσσαλονίκης, της Καισαριανής, τους ανώνυμους νεκρούς των εμβληματικών αλλά και των καθημερινών αγώνων σε όλον τον κόσμο.
Ο νέος ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία και οι πολεμικές συγκρούσεις που υποδαυλίζονται γενικότερα φέρνουν σε πρώτο πλάνο τη σαπίλα και τη βαρβαρότητα του εκμεταλλευτικού συστήματος. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος αποτελεί τη λύση των επιχειρηματικών ομίλων για να διευρύνουν την κερδοφορία τους, με το άνοιγμα νέων αγορών στην ενέργεια, στους πολεμικούς εξοπλισμούς.
Οι αιματοβαμμένοι δρόμοι της ενέργειας αποτελούν διέξοδο και ευκαιρία για τους επιχειρηματικούς ομίλους αλλά την ίδια στιγμή σκορπούν τη δυστυχία, το θάνατο, αυξάνουν κατακόρυφα τις ροές της προσφυγιάς.
Ο αδυσώπητος ανταγωνισμός των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και Ρωσίας, ο έλεγχος των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των δρόμων μεταφοράς τους είναι η αιτία των πολεμικών επεμβάσεων, της διαίρεσης των λαών κάτω από τα συμφέροντα των ληστών που αρπάζουν με κάθε τρόπο το φαΐ από το τραπέζι.
Πρόκειται για ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων που δολοφονούν εν ψυχρώ τους λαούς στο όνομα των κερδών τους και της απόκτησης μεγαλύτερων μεριδίων στην αγορά.
Γι αυτό σήμερα χρειάζεται να σπάσουν αυταπάτες, να αποκαλυφθούν τα ψέματα τους. Το ΝΑΤΟ δεν είναι παράγοντας σταθερότητας και ασφάλειας όπως μας λένε. Αντιθέτως είναι παράγοντας αποσταθεροποίησης που μόνο ανασφάλεια μπορεί να προκαλεί.
Δεν προστατεύονται τα κυριαρχικά δικαιώματα και τα σύνορα μας, δίνοντας γη και ύδωρ στους δολοφόνους των λαών. Η εμπλοκή της χώρας μας στις ερπύστριες και στα βομβαρδιστικά του ΝΑΤΟ δημιουργεί μεγαλύτερους κινδύνους για το λαό μας, για τους λαούς της περιοχής.
Τώρα πρέπει να πυκνώσουν οι αντιιμπεριαλιστικές πρωτοβουλίες και δράσεις. Στηρίζουμε τη δραστηριότητα της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη, καλούμε τους εργαζόμενους και τη νεολαία σε μαζική συμμετοχή στη Μαραθώνια πορεία Ειρήνης στις 22 Μάη και στις αντίστοιχες πρωτοβουλίες σε όλη την Ελλάδα.
Να δυναμώσουν τα αιτήματα για την απεμπλοκή της χώρα μας στον πόλεμο, την άρνηση συμμετοχής με οποιοδήποτε πρόσχημα και με οποιοδήποτε τρόπο, με πολεμικό υλικό, με στρατιωτικά μέσα, με εκστρατευτικό σώμα. Να μην χρησιμοποιηθεί το ελληνικό έδαφος για τα σχέδια των μακελάρηδων. Να κλείσουν τώρα όλες οι αμερικανοΝΑΤΟϊκές στρατιωτικές βάσεις στη χώρα. Κανένας Έλληνας φαντάρος έξω από τα σύνορα.
Εργαζόμενες, εργαζόμενοι
Ο λαός μας βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν καθημερινό πόλεμο που εξανεμίζει το εισόδημα του. Οι αυξήσεις που ανακοίνωσε η κυβέρνηση στον μισθό πριν 10 μέρες αλλά και τα μέτρα κοροϊδίας στο ρεύμα και τη βενζίνη που δήθεν ανακουφίζουν, δε φτάνουν «ούτε για ζήτω».
Η κυβέρνηση της ΝΔ παίρνοντας τη σκυτάλη από την προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ, εξακολουθεί να παρεμβαίνει στις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις. Ορίζει με διάταγμα το ύψος του κατώτερου μισθού, έχει τη δυνατότητα να μην κάνει υποχρεωτικές κλαδικές συμβάσεις, προστατεύει τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων συμπιέζοντας τους μισθούς και τις ανάγκες του εργαζόμενου λαού στα όρια των αντοχών της οικονομίας και της ανταγωνιστικότητας.
Εδώ και τώρα πρέπει να σταματήσει αυτό το αίσχος, να αφεθούν ελεύθερες οι συλλογικές διαπραγματεύσεις. Να διαμορφώνεται ο κατώτερος μισθός, οι κλαδικοί μισθοί μέσα από τους αγώνες, μέσα από την ίδια τη θέληση και την απόφαση των εργατών. Αυτό το αίσχος μόνο τα συνδικάτα μπορούμε να το τερματίσουμε.
Οι αυξήσεις που έδωσε πανηγυρίζοντας ο πρωθυπουργός ξεπέρασαν κάθε πρόκληση. Ακόμα και αυτό το ξεπερασμένο αίτημα με βάση τις σημερινές συνθήκες που καλούσε για επιστροφή του κατώτερου μισθού στα 751 ευρω δηλαδή στον μισθό που είχαν οι εργαζόμενοι τον Ιούλη του 2011, 11 χρόνια πριν. Ούτε αυτό δεν έδωσαν!
Τα 713 ευρώ σήμερα του κατώτερου μισθού την ίδια ώρα που οι ρυθμοί του πληθωρισμού σπάνε ρεκόρ, που τα αυτοκίνητα παραμένουν ακινητοποιημένα λόγω των αυξήσεων στη βενζίνη, που οι εργατικές- λαϊκές οικογένειες βλέπουν θρίλερ σε κάθε άνοιγμα λογαριασμού της ΔΕΗ, είναι όχι απλά πίσω από τις ανάγκες αλλά είναι λόγος για να περάσουμε σε νέα κλιμάκωση των αγώνων μας για αυξήσεις στους μισθούς, για την προστασία του εργατικού- λαϊκού εισοδήματος.
Η πανδημία περνάει πλέον στον 3ο χρόνο, τα μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς εξαφανίζονται στο όνομα του τουρισμού, τα νοσοκομεία παραμένουν υποστελεχωμένα και το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό διαλυμένο, με απολύσεις και με διαθεσιμότητες.
Ο εργαζόμενος λαός αγκομαχά μπροστά στις οξυμένες ανάγκες και τα τεράστια έξοδα που συσσωρεύονται. Και όμως σ’ αυτές τις συνθήκες η κυβέρνηση και οι επιχειρηματικοί όμιλοι σπαταλούν δισεκατομμύρια ευρώ για φρεγάτες και ραφάλ στο όνομα των αναγκών του ΝΑΤΟ ενώ για τους εργαζόμενους αρκεί ένα 50αρικο το μήνα, 1.5 ευρώ τη μέρα.
Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, ιδιαίτερα νέα παιδιά, νέοι εργάτες συνεχίζουν να αμείβονται αρκετά κάτω από τα 400 ευρώ. Η πανσπερμία των ευέλικτων μορφών εργασίας δυναμώνει. Τα ολιγόμηνα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας πολλαπλασιάζονται προσφέροντας ασπιρίνες και κακοπληρωμένη εργασία σε εργαζόμενους που βρίσκονται μετέωροι ανάμεσα στην εργασία και την ανεργία.
Τα 713ευρώ για έναν εργαζόμενο με 4ωρο είναι 355 ευρώ. Είναι μισθοί που δεν καλύπτουν το νοίκι, το ρεύμα, τις βασικές ανάγκες στη διατροφή, στην ψυχαγωγία. Προκλητικά οι μεγαλοξενοδόχοι και άλλοι εργοδότες του κλάδου του Τουρισμού παραπονιούνται για την έλλειψη προσωπικού. Ο λαός μας το λέει αλλιώς, “γλυκάθηκε η γριά στα σύκα και έφαγε και τα συκόφυλλα”! Έμαθαν δέκα χρόνια τώρα να απασχολούν τζάμπα εργάτες, χωρίς ΣΣΕ, να τους κλέβουν τα ένσημα, να τους κοιμίζουν σε κοντέινερ, να τους αφήνουν κι απλήρωτους και τώρα θέλουν ξανά να βγάλουν αμύθητα κέρδη σε μια σεζόν με τζάμπα εργάτες!
Το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους, με αφετηρία τη σημερινή μέρα, να μη δεχτούμε τη ζωή με τα ψίχουλα, να βάλουμε μπροστά τις διεκδικήσεις μας. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Να σημάνει ξεσηκωμός για ένα κύμα διεκδικήσεων που θα βάζει στο κέντρο το σύνθημα για αυξήσεις στους μισθούς, τις συντάξεις, τις κοινωνικές παροχές στην Υγεία, την Πρόνοια, την Παιδεία των παιδιών μας.
Να μπουν μπροστά για την οργάνωση ενός τέτοιου διεκδικητικού αγώνα στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς. Να γίνει σύνθημα αλλά και στόχος πάλης ο αγώνας για την αύξηση του κατώτερου μισθού στα 825 ευρώ. Να ασκηθεί η μέγιστη πίεση σε κυβέρνηση και επιχειρηματικούς ομίλους για να αναχαιτιστεί η επίθεση στο λαϊκό εισόδημα.
Οι αγώνες του προηγούμενου διαστήματος στην efood, στη ΛΑΡΚΟ και στα πετρέλαια Καβάλας για το δικαίωμα στην εργασία, ο αγώνας των εργαζόμενων στην Cosco για τα μέτρα προστασίας και τώρα για επιχειρησιακή σύμβαση, της Ομοσπονδίας Οικοδόμων για την υπογραφή κλαδικής συλλογικής σύμβασης που στέφθηκε με επιτυχία, είναι οδηγός και πρέπει να πυκνώσουν σε κάθε χώρο δουλειάς.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Με την οργάνωση και τα αιτήματα μας, έχουμε το δίκιο, τη δύναμη και τη δυνατότητα να αποκρούσουμε τον κατασταλτικό μηχανισμό που έχει δημιουργήσει η κυβέρνηση προς όφελος της μεγαλοεργοδοσίας, να απαντήσουμε στο σιωπητήριο που θέλει να επιβάλει μέσα στους χώρους δουλειάς.
Οι εργατικοί αγώνες δεν ποινικοποιούνται όπως και το τέλος της ταξικής πάλης δεν επιβάλλεται με νόμους όπως φαντάζεται η σημερινή κυβέρνηση, οι προηγούμενες αλλά και οι πρόγονοι τους.
Το ταξικό-συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας έχει εμπειρία. Πατάει πάνω σε αίμα και ξέρει να αγνοεί και να προσπερνά την τρομοκρατία, τις συλλήψεις, τις «παράνομες» απεργίες, να μην υποχωρεί μπροστά στο κύμα της εργοδοτική βίας. Οι καθημερινοί αγώνες που ξεπηδούν σε κλάδους, σε εργασιακούς χώρους και γειτονιές, είναι ανάγκη να πυκνώσουν. Είναι -αν θέλετε- και μια επιπλέον συμβολή στον εορτασμό της σημερινής μέρας, για το ξημέρωμα της εποχής που αγωνίστηκαν και ονειρεύτηκαν οι εργάτες του Σικάγο.
Το ιστορικό φορτίο που κουβαλάει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, η τεράστια πείρα, τόσο η παλιότερη όσο και η πρόσφατη της τελευταίας 15ετίας είναι οδηγός για να μην ενσωματωθεί στις φωνές όλων όσων θέλουν να μετατρέψουν τις δίκαιες διεκδικήσεις σε ψήφους για την κυβερνητική εναλλαγή, σε όσους επιδιώκουν να ελέγξουν τους διεκδικητικούς αγώνες στα όρια της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, στους περίφημους κοινωνικούς διαλόγους της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.
Ο λαός μας πλήρωσε τα τελευταία χρόνια και συνεχίζει να πληρώνει πολύ μεγάλο τίμημα για την ανάκαμψη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων. Το πλήρωσε με μειώσεις και πολυετές πάγωμα μισθών, με σαρωτικό χτύπημα στις συντάξεις και στα ασφαλιστικά δικαιώματα, με ένα διαρκές τσουνάμι άγριας φορολογίας και όλα αυτά κάτω από ένα γαϊτανάκι αντεργατικών νόμων. Σήμερα δεν πρέπει να πληρώσουμε ξανά και ξανά τα κέρδη των εκμεταλλευτών μας, τη μοιρασιά της λείας τους μέσω των νέων πολεμικών επεμβάσεων.
Για να τραβήξουμε το δικό μας δρόμο ανάπτυξης που θα έχει ως μοναδικό κίνητρο την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και για να πάρουμε οριστικό διαζύγιο από τους άδικους πολέμους πρέπει να σταθούμε στη σωστή πλευρά της ιστορίας με τους λαούς που θαρρετά και κάτω από ισχυρές πιέσεις αγωνίζονται ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Με την εργατική τάξη στην πρωτοπορία, σε συμμαχία με τους μικρούς αγρότες και τους επαγγελματίες, δυναμώνουμε την πάλη για το μέλλον που μας ανήκει, για τον μεγάλο αγώνα της απελευθέρωσης των εργατών και των καταπιεσμένων από τα δεσμά της εκμετάλλευσης!
Αν θεωρούν ότι με την καταστολή και την ένταση της κρατικής βίας, μας τρομοκρατούν, επιστρέφουμε στην απολογία του Σπάις
«Οι ιδέες αυτές που υπερασπίζω είναι δικές μου. Είναι ένα κομμάτι από τον ίδιο τον εαυτόν μου. Πώς είναι δυνατόν να τις εγκαταλείψω; Ρούχα είναι να τα βγάλεις και να τα παρατήσεις;
Μα κι αν μπορούσα ακόμα, πάλι δε θα τις άφηνα. Δεν είναι λοιπόν αφέλεια εκ μέρους σας να νομίζετε ότι μπορείτε ν’ απαλλαγείτε Σεις από τις ιδέες αυτές, που κερδίζουν έδαφος, μέρα με τη μέρα, στέλνοντας μας στην κρεμάλα;»
Έτσι τιμάμε εμείς την εργατική Πρωτομαγιά!
Καλή δύναμη συνάδελφοι!
