Συναγωνιστές και συναγωνίστριες, εργάτες, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες, φοιτητές

Χαιρετίζουμε τα αδέρφια μας από τη ΛΑΡΚΟ, που σήμερα είναι εδώ μαζί μας. Αυτούς που εδώ και μήνες δίνουν έναν τιτάνιο αγώνα για να ανάψει ξανά το καμίνι, για το δικαίωμα στην δουλειά και στη ζωή με αξιοπρέπεια για αυτούς και τις οικογένειες τους.

Χαιρετίζουμε τα αδέρφια μας τους μεταλλωρύχους από τα μεταλλεία Κασσάνδρας που κατάφεραν να κουρελιάσουν τον αντεργατικό νόμο Γεωργιάδη, που γονάτισαν μια πολυεθνική και υπέγραψαν Σύμβαση με αυξήσεις.

Χαιρετίζουμε τους πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας, που έχουν οργανωθεί στις επιτροπές τους γιατί ήξεραν πως η κυβέρνηση δεν θα κάνει τίποτα για τα κατεστραμμένα σπίτια τους και τα πλημμυρισμένα χωράφια τους. Αυτούς που δίνουν αγώνα επιβίωσης, κόντρα στα σχέδια της κυβέρνησης να στήσουν πάρτυ με έργα μόνο για λίγους, αντί για μέτρα αποκατάστασης και πρόληψης.

Χαιρετίζουμε το νοσηλευτικό προσωπικό, που χθες τσαλάκωσαν μια ακόμα φιέστα που πήγε να στήσει ο Υπουργός Γεωργιάδης, για να πείσει πως όλα πάνε καλά στα νοσοκομεία. Αυτούς που δίνουν αγώνα. Και μέσα στα χειρουργεία για να σώζονται ανθρώπινες ζωές, και έξω από αυτά, για προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών, για δημόσια και δωρεάν υγεία.

Χαιρετίζουμε τον αγωνιζόμενο λαό της Παλαιστίνης. Είμαστε στο πλάι τους με κάθε τρόπο, για να σταματήσει η γενοκτονία από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, με την άμεση εμπλοκή και της χώρας μας. Για να υπάρξει επιτέλους ελεύθερο και ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 67.

Αυτός είναι ο δρόμος που επιλέξαμε. Ο δρόμος του αγώνα, της αλληλεγγύης, της ενότητας!

Και για αυτό γεμίζουμε χαρά και αισιοδοξία από τις μεγαλειώδης κινητοποιήσεις που γίνονται σε όλο τον κόσμο, όπως των φοιτητών στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ ενάντια στη σφαγή του λαού της Παλαιστίνης. Όπως την μεγαλειώδη γενική απεργία των συνδικάτων στο Ισραήλ για να σταματήσει η σφαγή του παλαιστινιακού λαού. Όπως και τις εκατοντάδες απεργιακές μάχες που δόθηκαν το τελευταίο διάστημα, στα μεγάλα ξενοδοχεία της Αμερικής, τις πανεργατικές απεργίες στη Γαλλία, τις απεργίες στη Γερμανία, τις μεγάλες κινητοποιήσεις στο Βέλγιο. Στην πράξη αποδεικνύεται η τεράστια δύναμη των λαών, που πολλαπλασιάζεται με την ταξική αλληλεγγύη τους.Σε κάθε γωνιά του πλανήτη , σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά που το άδικο δεν χωράει άλλο, ήρθε η ώρα το ποτάμι της οργής να γίνει αγώνας διεκδίκησης και ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι.

Ο πρωθυπουργός έρχεται να εξαγγείλει κι άλλα προαπαιτούμενα για την επόμενη εκταμίευση από το Ταμείο Ανάκαμψης. Νέα δώρα για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Έρχεται να κλιμακώσει την επίθεση, να εξασφαλίσει την ανάπτυξη των λίγων, που αφήνει συντρίμμια και  αποκαΐδια για το λαό.Έρχεται να υπερασπιστεί την πολιτική των μνημονίων διαρκείας της ΕΕ και των κυβερνήσεων ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ για την κερδοφορία μιας χούφτας παράσιτων

Τί έρχεται να μας πει;

• Ότι πρέπει να συνηθίσουμε σε μισθούς, όσο αντέχει η οικονομία, δηλαδή όσο κάτω πρέπει για να μην χάνει ούτε ευρώ από κέρδη ο κάθε επιχειρηματικός όμιλος. Αυτό είναι η αναπροσαρμογή του αναπροσαρμογή του κατώτατου μισθού αυτόματα κάθε χρόνο λαμβάνοντας υπόψη τα εθνικά επίπεδα και την εξέλιξη της παραγωγικότητας.Χωρίς συλλογικές διαπραγματεύσεις και με ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή των εργοδοτικών ενώσεων.
• Ότι θα δοθούν νέες απαλλαγές από ασφαλιστικές εισφορές στους επιχειρηματικούς ομίλους με νέες τρύπες στα ασφαλιστικά ταμεία που θα πρέπει να πληρώσουμε εμείς οι εργαζόμενοι.
• Ότι θα πέσει νέο τσεκούρι στο επίδομα ανεργίας, στο επίδομα αναπηρίας, ότι θα τιμωρείται δηλαδή όποιος μένει εκτός δουλειάς.
• Ότι έρχεται νέα επίθεση στη λαϊκή κατοικία με ακόμα περισσότερους πλειστηριασμούς κατασχέσεις και εκβιασμούς , για να συνεχίσουν να κερδίζουν όλο και περισσότερα εκατομμύρια οι τράπεζες και τα funds.
• Ότι θα συνεχίσει το έγκλημα της στήριξης σε ΝΑΤΟ ΗΠΑ σε όλα τα πολεμικά μέτωπα από την Ουκρανία μέχρι το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ που συνεχίζει να δολοφονεί τον παλαιστινιακό λαό με τους νεκρούς να ξεπερνούν τις 40.000.

Έρχεται να μας πει πως  πρέπει να συνηθίσουμε στην ακρίβεια, διαφημίζοντας μέτρα που ούτε για ασπιρίνες δεν κάνουν απέναντι στο πρόβλημα. Πως δεν υπάρχουν λεφτά για τις λαϊκές ανάγκες, πως χρειάζονται θυσίες για να εξασφαλίσουμε την συνέχιση της ανάπτυξης. Μιας ανάπτυξης που θυμήθηκε να λιβανίσει χθες και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, ο γνωστός Παναγόπουλος.

Ανάπτυξη για ποιους; Ποιος κέρδισε όλα αυτά τα χρόνια;

• Ο μέσος μισθός των εργαζόμενων από το 2011 μέχρι σήμερα έπεσε 200 ευρώ και από την άλλη η κερδοφορία των εταιριών που είναι στο χρηματιστήριο ανέβηκε στα 21 δις, δηλαδή αύξηση άλλα 4 δισεκατομμύρια!
• Εμείς κόβουμε από το φαγητό μας και τα κέρδη των εταιριών τροφίμων διπλασιάστηκαν.
• Τα κλιματιστικά και τα καλοριφέρ στα σπίτια μας δουλεύουν λίγα λεπτά τη μέρα, και οι ενεργειακοί όμιλοι έχουν φέτος, ήδη 770 εκατομμύρια.
• Εμείς πληρώνουμε μισό εκατομμύριο τη μέρα τη φρεγάτα στην Ερυθρά και οι εφοπλιστές έχουν παραγγείλει τα τελευταία δύο χρόνια καινούργια πλοία αξίας περίπου 200 δις.
• Μας λένε πως απαγορεύονται οι προσλήψεις γιατρών για να εξασφαλιστούν τα ματωμένα πλεονάσματα, την ίδια ώρα που χαρίζονται δισεκατομμύρια σε φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις στους βιομήχανους και τους εφοπλιστές.
• Πανηγυρίζουν για την έναρξη της λειτουργίας του Μετρό στη Θεσσαλονίκη, ενός έργου που κόστισε δισεκατομμύρια στο λαό και έκανε να τελειώσει 20 χρόνια και βάλε, την ίδια στιγμή που οι πανάκριβες συγκοινωνίες στην πόλη είναι εδώ και χρόνια σε άθλια κατάσταση.

Αυτή η ανάπτυξη βασίστηκε πάνω στο τσάκισμα της ζωής μας. Το 2011 υπήρχαν 503 κλαδικές συμβάσεις και 666 επιχειρησιακές. Πέρσι είχαν μείνει μόνο 74 κλαδικές και 133 επιχειρησιακές. Έτσι κατάφεραν να κάνουν ρεκόρ κερδών οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι. Καταργώντας κάθε κατάκτηση των εργαζόμενων.

Αυτή είναι η πολιτική που θα έρθει να προβάλει ο πρωθυπουργός σήμερα. Μια πολιτική που ξεζουμίζει τους πολλούς για να κερδίζουν οι λίγοι. Που νομοθετεί 13ωρα στη δουλειά, για να είναι πιο ανταγωνιστικές οι επιχειρήσεις. Που κλέβει τα σπίτια του λαού για να είναι ισχυρές οι τράπεζες. Που μαυρίζει τη ζωή μας για να πρασινίζει η οικονομία και να γεμίζουν τις τσέπες τους τα παράσιτα.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι.

Δεν τρώμε άλλο κουτόχορτο, όλα αυτά δεν είναι λάθος επιλογές της κυβέρνησης ή συνέπειες κακοδιαχείρισης.Είναι στρατηγικές επιλογές της ΕΕ, των μονοπωλιακών ομίλων για να συνεχίσουν να αυγατίζουν τα κέρδη τους. Οι υπεύθυνοι έχουν ονοματεπώνυμο , ΝΔ ΣΥΡΙΖΑ ΠΑΣΟΚ Βελόπουλος κατάφεραν να ψηφίσουν 3 στα 4 νομοσχέδια μαζί.  Υπερασπίζονται όλοι την ανάγκη των μονοπωλίων για όλο και μεγαλύτερα κέρδη, και μαλώνουν για το ποιος μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα. Για αυτό και δεν έχει καταργηθεί ούτε τελεία από τους αντεργατικούς νόμους που έφερναν εναλλάξ όλες οι κυβερνήσεις. Αντίθετα, ο ένας συνεχίζει από εκεί που το άφησε ο άλλος.

Πρέπει να προβληματίσει όλους τους εργαζόμενους η στάση που κρατάει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και του ΕΚΘ. Τι έκαναν για όλους αυτούς τους αντεργατικούς  νόμους;

• Όταν έφερναν τις απλήρωτες υπερωρίες με το νόμο Χατζηδάκη, η ΓΣΕΕ έλεγε πως υπάρχουν θετικά στο νόμο
• Όταν έφερναν τα 13ωρα και το 6ήμερο με τους νόμους Γεωργιάδη, η ΓΣΕΕ αρνήθηκε να προκηρύξει απεργία
• Όταν ξηλώνονταν κατακτήσεις δεκαετιών, όπως ορίζουν οι Ευρωπαϊκές Οδηγίες, ο πρόεδρος του ΕΚΘ έλεγε πως πρέπει να γίνουμε περισσότερο Ευρώπη.

Πώς να τους εμπιστευτεί εργαζόμενος όταν καλούν στη ΔΕΘ με σύνθημα ΣΣΕ παντού ενώ συμφωνούν με το ευρωπαϊκό μοντέλο για τον κατώτατο μισθό πείνας, με αυξήσεις στα όρια των αντοχών την οικονομίας

Το μόνο που έχουμε να θυμόμαστε από τη δράση τους αυτό το διάστημα στη Θεσσαλονίκη, είναι οι ξυλοπόδαροι και ανιματέρ στην Αριστοτέλους που ενημέρωναν τους τουρίστες για την απεργία του Απρίλη.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι.

Αυτή η σαπίλα δεν είναι μονόδρομος. Σήμερα έχουμε πείρα και ξέρουμε πως υπάρχει διέξοδος.

Είναι ο αγώνας μας ενάντια στους πραγματικούς ενόχους: στην εργοδοσία, και σε όσους τους υπηρετούν με τις αντιλαϊκές πολιτικές τους, όσους κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα.

Είναι η οργάνωσή μας, η μαζικοποίηση των σωματείων μας, η ίδρυση καινούργιων σε κάθε χώρο δουλειάς. Η αλλαγή των συσχετισμών για να μπουν στο τιμόνι των συνδικάτων οι ταξικές δυνάμεις.

Είναι η αλληλεγγύη μας, το δυνάμωμα κάθε μάχης, η υπεράσπιση κάθε δικαιώματος από όλους τους κλάδους, από όλα τα σωματεία.

Είναι η γραμμής πάλης μας, η αντικαπιταλιστική κατεύθυνση που πρέπει να έχουν οι αγώνες μας, που θα φωτίζουν το δρόμο για ακόμα μεγαλύτερες ανατροπές, για ακόμα μεγαλύτερες νίκες. Μια γραμμή πάλης που δεν θα δίνει χώρο σε δήθεν σωτήρες να σπέρνουν αυταπάτες, πως μια διαφορετική διαχείριση μπορεί να είναι φιλολαϊκή. Που δεν θα αφήνει περιθώρια σε κυβερνήσεις να πείθουν πως υπάρχει τρόπος να βγάζουν κέρδη τα αφεντικά και να ζουν αξιοπρεπώς οι εργαζόμενοι. Που θα αναδεικνύει πως στόχος του εργατικού κινήματος πρέπει να είναι η σάπια πολιτική που γεννά φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά, για να ανοίγουν οι μπίζνες των λίγων.

Ετοιμαζόμαστε από σήμερα για τις επόμενες κρίσιμες μάχες:

• Για απειθαρχία στους νόμους και την πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ. Να βρει τείχος η εργοδοσία όταν θα προσπαθήσει να επιβάλλει 6ημερη εργασία, όταν θα θελήσει να βάλει χέρι σε δικαιώματα και κατακτήσεις
• Για υπογραφή ΣΣΕ σε κάθε χώρο δουλειάς, με αυξήσεις στους μισθούς, με 7ωρο- 5ημερο, με μέτρα υγείας και ασφάλειας
• Για μεγάλη πανελλαδική πανεργατική απεργιακή απάντηση, το Νοέμβρη, όταν η κυβέρνηση θα φέρνει νόμο με βάση αντίστοιχη οδηγία τη ΕΕ, που θα αποτελέσει νέο χτύπημα στις συλλογικές διαπραγματεύσεις για Συμβάσεις εργασίας.
• Για υπεράσπιση του λαϊκού εισοδήματος, των λαϊκών σπιτιών
• Για πραγματικά σύγχρονη δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία.
• Για απεμπλοκή της χώρας από τα πολεμικά παιχνίδια στην Ουκρανία, για να σταματήσει η γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, με τις πλάτες και της Ελλάδας. Να γυρίσει πίσω η φρεγάτα Ύδρα , καμία διευκόλυνση στο κράτος δολοφόνο του Ισραήλ.

Στο ερώτημα ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας, απαντάμε ενώνοντας τις φωνές μας

Με τις ανάγκες των πολλών, συνεχίζουμε στο δρόμο του αγώνα και της διεκδίκησης για να γίνουν τα όνειρα μας πραγματικότητα, για όσα αγωνιζόμαστε για μας και τα παιδιά μας.

Κρατάμε σταθερή πορεία προς το μέλλον που έχουμε ανάγκη.

Συνεχίζουμε και θα φτάσουμε εκεί που ορίζει το δίκιο της τάξης μας.