Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,
Ερχόμαστε σήμερα εδώ, δίπλα στην Μητρόπολη, όπου μέχρι πριν λίγο ήταν το λαϊκό προσκύνημα στο μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη. Πιστεύουμε ότι ο καλύτερος τρόπος για να τιμηθεί το διάβα του και η παρουσία του σε αυτόν τον τόπο είναι ακριβώς αυτό που κάνουμε εδώ, να συνεχίσουμε την πάλη για να “ανθρωπιστεί ο άνθρωπος”. Τα τραγούδια του θα συνοδεύουν τους αγώνες μας, θα εμπνέουν και τις επόμενες γενιές που θα ξεκινούν για υψηλές πτήσεις. Η μουσική του είναι η έκφραση του μόχθου αυτού του λαού να πάει μπροστά μέσα από την αλληλεγγύη, την συλλογικότητα και την δικαιοσύνη, έννοιες που πνίγονται στην κυρίαρχη ιδεολογία του εκμεταλλευτικού συστήματος που είναι ο θάνατός σου η ζωή μου.
Περάσαμε από ένα καυτό καλοκαίρι όπου για άλλη μια φορά εκφράστηκε η εγκληματική ευθύνη της κυβέρνησης, της κάθε κυβέρνησης που έχει απαξιώσει την δασοπροστασία, την δασοπυρόσβεση, τον δασικό πλούτο. Απόρροια της συνειδητής απαξίωσης ήταν η καταστροφή 1,2 εκατομμυρίων στρεμμάτων δασικού πλούτου και λαϊκής περιουσίας. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες όμως μέσα από τις φλόγες και το κάρβουνο, τις στάχτες και τα αποκαΐδια, άνθισε η αλληλεγγύη, η προσπάθεια του λαού στα χωριά να σώσει τα σπίτια του, τις περιουσίες του. Πριν ακόμα σβήσουν οι φλόγες εκφράστηκε μία τεράστια προσφορά σε αλληλεγγύη με φυσική παρουσία για συνδρομή στις προσπάθειες κατάσβεσης και σε είδη πρώτης ανάγκης, που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο και συνεχίζεται μέχρι και τώρα. Παράλληλα άλλο ένα θετικό μέσα από την καταστροφή είναι η οργάνωση του αγώνα όλων αυτών των ανθρώπων για να μείνουν στον τόπο τους. Ένας δίκαιος και τίμιος αγώνας που θα συνεχιστεί και χρειάζεται την στήριξη όλων μας για να καταφέρει να έχει αποτελέσματα.
Θέλουμε από αυτό το βήμα να χαιρετίσουμε τα εκατοντάδες σωματεία για την με κάθε τρόπο έκφραση της αλληλεγγύης τους προς τους πυρόπληκτους και τους καλούμε να συνεχίσουν να το πράττουν γιατί οι ανάγκες θα συνεχίσουν και το επόμενο διάστημα να είναι αυξημένες.
Αυτά τα θετικά αντανακλαστικά της κοινωνία, του εργαζόμενου λαού, των συνδικάτων είναι ανάγκη να ενταθούν σε όλη την κλίμακα της ζωής της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Κυρίως όμως πρέπει να πολλαπλασιαστούν μέσα στους χώρους δουλειάς και σήμερα βρισκόμαστε εδώ για να δούμε πως καλύτερα θα οργανώσουμε τον αγώνα απέναντι στην αντιλαϊκή αντεργατική επίθεση με την ακρίβεια σε όλα τα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, στα ενοίκια, παντού. Οι μισθοί και οι συντάξεις πετσοκομμένοι και καθηλωμένοι εδώ και μία δεκαετία και το ρεύμα +50% παντού, η βενζίνη, τα βασικά τρόφιμα, ακόμα και ο καφές! Ένας ολόκληρος μισθός φεύγει για το ενοίκιο και τα κοινόχρηστα, το ρεύμα και το νερό. Τα συνδικάτα πρέπει να μπουν μπροστά, να κάνουμε στην άκρη τις ξεπουλημένες ηγεσίες που λένε δίχως ίχνος ντροπής, ότι δεν υπάρχει λόγος να διαδηλώσουμε στη ΔΕΘ! Να στηρίξουμε και να πάρουμε όλοι μέρος στις διαμαρτυρίες που οργανώνονται όπως την Παρασκευή στα κεντρικά της ΔΕΗ και σε παραρτήματα της, σε όλη την Αττική, για να μειωθεί εδώ και τώρα ο λογαριασμός της ΔΕΗ για να μην κοπεί σε καμία λαϊκή οικογένεια το ρεύμα. Να θυμίσουμε ότι η κυβέρνηση είχε το θράσος να μιλήσει για αύξηση του κατώτερου μισθού με το ποσόν των 13ων ευρώ τον μήνα από την αρχή του επόμενου έτους. Στην πραγματικότητα είναι μείωση μιας και αυτή η “αύξηση” δεν φτάνει να καλύψει ούτε την αύξηση στα καύσιμα να πάμε για δουλειά.
Συνάδελφοι πρέπει να σημειώσουμε εδώ όσον αφορά τις εξελίξεις με την πανδημία,
ότι και ο εμβολιασμός είναι μια πράξη ευθύνης και αλληλεγγύης προς το κοινωνικό σύνολο. Δυστυχώς η κυβέρνηση στηρίζοντας τον ανορθολογισμό για να πάει η αντιπαράθεση σε βολικό γήπεδο γι αυτήν, δεν προχώρησε ως όφειλε στην πλήρη ορθή ενημέρωση της κοινωνίας. Αποτέλεσμα να προωθεί σήμερα την απαράδεκτη αναστολή σε υγειονομικούς που μέχρι πριν έρθουν μαζικά τα εμβόλια, τους χειροκροτούσε ως ήρωες. Τώρα με το φούντωμα του 4ου κύματος αντί για προσλήψεις προχωρά σε αναστολές με σκοπό την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της υγείας. Οι άνθρωποι λειτουργούν καθαρά μόνο για τα κέρδη των ιδιωτών. Αγνοώντας το γεγονός ότι μόνο το δημόσιο σύστημα ήταν αυτό που στήριξε τον λαό στην πανδημία και οι ιδιώτες περίμεναν σαν τα κοράκια να αρπάξουν κονδύλια και εισαγωγές από ευκατάστατους ασθενείς. Χρειάζεται η επιστροφή όλων στην εργασία τους και επιστημονική στήριξη σε αυτό τον κόσμο για να πεισθεί να εμβολιαστεί. Καμία ιδιωτικοποίηση κανένας εργολάβος στα δημόσια νοσοκομεία.
Συνάδελφοι.
Η μαχητική απάντηση που δόθηκε από χιλιάδες εργαζόμενους με κορύφωση την απεργία στις 10 του Ιούνη είναι παρακαταθήκη για τους επόμενους αγώνες, για να πάει και αυτό το νομοθετικό πλαίσιο που ψήφισε η κυβέρνηση εκεί που πήγαν και άλλοι αντεργατικοί νόμοι των κυβερνήσεων διαχρονικά, στον κάλαθο των αχρήστων. Ο προβληματισμός και η ανησυχία ανάμεσα στους εργαζόμενους είναι έκδηλα. Ακόμα και σήμερα τρεις μήνες μετά η συζήτηση ανάβει για τον νόμο και για τους τρόπους αντιμετώπισής του.
Ο νόμος (Χατζηδάκη) είναι πραγματική τομή στην ανατροπή θεμελιακών κατακτήσεων στην οργάνωση του χρόνου εργασίας, στην κατάργηση του 8ωρου, όσο και την ανατροπή συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών που κατακτήθηκαν με πολύχρονους ταξικούς αγώνες. Θα αναρωτηθεί κανείς, τώρα συνέβησαν αυτά; Και τα προηγούμενα χρόνια η ίδια επιδίωξη και οι ίδιοι στόχοι δεν έμπαιναν από το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις τους; Όντως έτσι είναι, κάθε κυβέρνηση που εναλλάσσεται τα τελευταία χρόνια, βάζει την αντεργατική της σφραγίδα πάνω στο κίνημα και στα δικαιώματα. Όμως συνάδελφοι πρέπει να γίνει κατανοητό το βάθος της αντεργατικής επίθεσης στην καρδιά της οργάνωσης των εργατών και στα θεμέλια βασικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων .
Με την ψήφιση του νόμου και σε συνέχεια άλλων αντεργατικών νόμων έχει πλέον διαμορφωθεί ένα ισχυρό νομοθετικό οπλοστάσιο υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων που τους δίνει τη δυνατότητα να εκτινάξουν την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης διαμορφώνοντας όρους συνεχούς κινητικότητας για όλο τον εργάσιμο βίο, χωρίς συλλογικά δικαιώματα, συμπιέζοντας ακόμα παραπέρα τους μισθούς, χειροτερεύοντας συνολικά την ζωή των εργαζομένων, ειδικά της νέας βάρδιας που έχει βγει τα τελευταία χρόνια στην παραγωγή.
Με το οπλοστάσιο αυτό λύνονται τα χέρια της εργοδοσίας και του αστικού κράτους από τα ελάχιστα τυπικά εμπόδια που υπήρχαν για να εξαπολύσουν επίθεση στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο οργανωμένο τμήμα της εργατικής τάξης. Στόχος είναι να υπάρξει σιγή νεκροταφείου από το εργατικό κίνημα, να μην υπάρξουν αντιδράσεις στην υλοποίηση του αντεργατικού σχεδιασμού, να μην οργανώνεται η πάλη των εργαζομένων διεκδικώντας τα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες τους.
Σε αυτή την επίθεση ξεχωρίζουν τρεις βασικοί πυλώνες στις ανατροπές που επέβαλε η κυβέρνηση της ΝΔ, σε συνέχεια της πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων. Τα ζητήματα της οργάνωσης του χρόνου εργασίας και κατ’ επέκταση των μισθών, της επίθεσης στα συνδικαλιστικά δικαιώματα και στην δράση των συνδικάτων, της υπονόμευσης του απεργιακού δικαιώματος.
ΠΡΩΤΟΣ ΑΞΟΝΑΣ
Το ξήλωμα του σταθερού ημερήσιου χρόνου έχει ξεκινήσει από το 1990 και με σειρά νόμων που ψήφισαν διαχρονικά η ΝΔ το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ. Θυμίζουμε ότι το ευρωενωσιακό πλαίσιο που ενσωματώνεται σταδιακά από τους νόμους που ψηφίστηκαν έχει επικαιροποιηθεί ως κοινοτική οδηγία 2003/88.
Όλοι οι νόμοι έδιναν την δυνατότητα στην εργοδοσία και με την σύμφωνη γνώμη των συνδικάτων να προχωρούν στην διευθέτηση του χρόνου εργασίας, στην επιβολή 10ωρης και 12ωρης δουλειάς χωρίς πρόσθετη αμοιβή με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την κλαδική σύμβαση της ομοσπονδίας εργαζομένων στον τουρισμό με τους μεγαλοξενοδόχους .
Τώρα συνάδελφοι με το νόμο Χατζηδάκη το καινούργιο που έρχεται να επιβάλει η κυβέρνηση είναι ότι πλέον η διευθέτηση του χρόνου εργασίας επιβάλλεται από την εργοδοσία με ατομική σύμβαση. Είναι μία μεγάλη ανατροπή αφού ακυρώνει και τυπικά τη δυνατότητα τα συνδικάτα μέσα από τις ΣΣΕ, επιχειρησιακές και κλαδικές, να καθορίζουν συνολικά τους όρους εργασίας. Παράλληλα με την καθιέρωση της απλήρωτης υπερωρίας προχωρά τυπικά και η κατάργηση του 8ωρου, αυξάνει τον βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Να θυμίσουμε εδώ ότι τον δρόμο προς αυτήν την εξέλιξη τον άνοιξε ο ΣΥΡΙΖΑ με τον νόμο 4498/2017 για την διευθέτηση του χρόνου εργασίας για τους νοσοκομειακούς γιατρούς. Επί της ουσίας κυβέρνηση και μονοπώλια επιδιώκουν να ακυρώσουν την ύπαρξη των συνδικάτων, την δυνατότητα τους να παλεύουν για να βελτιώνουν τους όρους πώλησης της εργατικής δύναμης.
2Ος ΑΞΟΝΑΣ
Ανατροπή σε βασικές διατάξεις του 1264, δηλαδή του πλαισίου της δράσης των συνδικάτων εδώ και 40 χρόνια.
Σκοπός τους είναι το τσάκισμα της οργάνωσης της εργατικής τάξης. Η κατάργηση σημαντικών συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, ο περιορισμός της συνδικαλιστικής δράσης, την διευκόλυνση των απολύσεων συνδικαλιστών. Να απονεκρώσουν τα συνδικάτα από συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες, ενίσχυση του κοινωνικού εταιρισμού στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Η Ίδρυση του Γενικού Μητρώου Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων (ΓΕ.ΜΗ.Σ.Ο.Ε.) και η εγγραφή των συνδικαλιστικών οργανώσεων στο κρατικό-εργοδοτικό μητρώο ως υποχρεωτική προϋπόθεση για την άσκηση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων τους, όπως η συλλογική διαπραγμάτευση και η υπογραφή ΣΣΕ, η χρηματοδότηση τους, η προστασία των εκπροσώπων τους από απόλυση, το δικαίωμα να προκηρύσσουν απεργίες, θίγει τον πυρήνα των δικαιωμάτων των συνδικάτων και οδηγούν όχι απλώς σε περιορισμό αλλά σε κατάλυση του δικαιώματος της συνδικαλιστικής δράσης. Δηλαδή συνάδελφοι μας ζητάνε με την δική μας συγκατάθεση να παραδώσουμε ηλεκτρονικά μια τεράστια μαύρη λίστα στην εργοδοσία. Όλοι θυμόμαστε πριν λίγα χρόνια τα Εργατικά Κέντρα της Βόρειας Ελλάδας σε συνέντευξη τύπου της ΓΣΕΕ στη ΔΕΘ είχαν καταγγείλει, ότι οι βιομήχανοι της Β. Ελλάδας έχουν δημιουργήσει μαύρη λίστα στα κοινωνικά δίκτυα για όσους είναι γραμμένοι στα σωματεία. Να δώσουμε στον Σκρεκα τον μέχρι πρότινος διευθυντή του ΣΕΒ τα μητρώα των σωματείων. Μας ζητάνε να παραδώσουμε τα κλειδιά των συνδικάτων στην εργοδοσία. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Καλούμε σε μαζική απειθαρχία. Υπάρχουν ορισμένοι κυβερνητικοί υπάλληλοι που μας λένε για τις συνέπειες του νόμου. Συνάδελφοι, οι συνέπειες θα είναι τεράστιες για το σήμερα και το αύριο, αν παραδοθούμε. Στο κάτω κάτω η ζωή τράβηξε μπροστά επειδή πήγαμε κόντρα στους νόμους, όχι επειδή υποκύψαμε σε αυτούς.
Το ηλεκτρονικό φακέλωμα των συνδικαλισμένων με την καθιέρωση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας και την υποχρέωση το συνδικάτο να παρέχει τη δυνατότητα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας ιδιαίτερα για αποφάσεις για απεργία αλλά και στις αρχαιρεσίες. Δημιουργείται έτσι τεράστια βάση δεδομένων που θα είναι στα χέρια της εργοδοσίας και του κράτους οι οποίοι θα μπορούν να επεμβαίνουν σε κάθε εργαζόμενο και να καθορίζουν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας.
Προχωρά η άρση της προστασίας των της συνδικαλιστικής δράσης, στην άρση της ασυλίας ιδρυτικών μελών σωματείου, επιβολή εμποδίων στις συνδικαλιστικές άδειες, κατάργηση της επιτροπής του άρθρου 15.
Αυτή την περίοδο έχουμε την πρώτη απόλυση συνδικαλιστή με τον συγκεκριμένο νόμο στο σωματείο μεταλλωρύχων Β. Ελλάδας όπου απολύθηκε ο πρόεδρος και μέλος του ΔΣ της ομοσπονδίας μεταλλωρύχων.
3ος ΑΞΟΝΑΣ
Το απεργιακό δικαίωμα, το οποίο στην ουσία καταργείται μιας και όποια οργάνωση δεν αυτοφακελωθεί στον κρατικό μητρώο του συνδικαλιστικού της ασφάλειας, ΓΕΜΗΣΟΕ δεν μπορεί να πάρει απόφαση για απεργία. Η ειρωνεία είναι, ότι με το νόμο είναι ζήτημα αν θα υπάρχει έστω και μία απεργία που δεν θα κρίνετε παράνομη! Η ενημέρωση των εργαζομένων θα θεωρείται άσκηση ψυχολογικής βίας και θα βγαίνει αυτόματα η απεργία παράνομη. Θα απαγορεύεται η διεξαγωγή απεργίας που βγήκε παράνομη και καταχρηστική ακόμα και να πάρουν απόφαση δευτεροβάθμια όργανα για να την καλύψουν. Απαγορεύει τις απεργιακές φρουρές, όσοι συμμετέχουν θα μπορεί η εργοδοσία να τους απολύσει.
Εισάγει το προσωπικό ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας ώστε να εξασφαλίζεται η απρόσκοπτη λειτουργία της επιχείρησης. Απαγορεύεται η απεργία σε εκείνους τους οργανισμούς και τις υπηρεσίες του δημοσίου που έχουν μπει σε διαβούλευση (μέσο ΟΜΕΔ) μάλιστα γίνεται η διαδικασία υποχρεωτική. Φοβίζουν τον βρεγμένο, ότι θα βραχεί αν δεν παραδώσει ηλεκτρονικά τους συναδέλφους του στην εργοδοσία! Δεν γραφόμαστε στο εργοδοτικό – κρατικό μητρώο φακελώματος. Λέμε όχι στη μαύρη λίστα. Δεν κάνουμε τα καταστατικά των σωματείων μας, τα αποφασισμένα μέσα από συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες, κουρελόχαρτα. Δεν πειθαρχούμε στη δημιουργία απεργοσπαστικού μηχανισμού, το λεγόμενο “Προσωπικό Ελάχιστης Εγγυημένης Εργασίας”. Δεν θα αφήσουμε να φτιάχνουν τα ΔΣ των συνδικάτων και των Ομοσπονδιών οι εργοδότες με τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, με πλατφόρμες διαβλητές στη νοθεία.
Αυτό το αντεργατικό έκτρωμα δεν μπορεί να γίνει ανεκτό από τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους. Με κάθε τρόπο πρέπει να ανατραπεί.
Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και ιδιαίτερα τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ έχουν μεγάλη πείρα ακόμα και από την πρόσφατη περίοδο από αγώνες που άφησαν αντεργατικές διατάξεις στα χαρτιά. Υπάρχουν παραδείγματα όπου συνδικάτα μπλόκαραν αντεργατικές ρυθμίσεις σε χώρους δουλειάς και κλάδους, άνοιξαν το δρόμο για νέες κατακτήσεις.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ΣΣΕ που υπεγράφη το 2018 από το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής για την ΖΩΝΗ που διατήρησε το 7-5-35 και επέβαλε αυξήσεις στο μεροκάματο. Σύμβαση που δεν έγινε υποχρεωτική από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όμως με την πάλη του συνδικάτου επιβλήθηκε σε μια σειρά εργολάβους.
Αντίστοιχο παράδειγμα είναι η εργοταξιακές συμβάσεις που υπέγραψε τα τελευταία χρόνια το συνδικάτο οικοδόμων Αθήνας. Οι μακρόχρονοι αγώνες της Ομοσπονδίας και των σωματείων των Οικοδόμων που έχουν περιφρουρήσει το 7ωρο – 5νθήμερο στον κλάδο.
Οι αγώνες κλαδικών συνδικάτων και ορισμένων επιχειρησιακών σωματείων στα ξενοδοχεία που κατάργησαν στην πράξη την απαράδεκτη διευθέτηση του χρόνου εργασίας που επιβάλει η κλαδική ΣΣΕ. Οι αγώνες της ΟΕΝΓΕ και των νοσοκομειακών γιατρών που έχουν μπλοκάρει τον νόμο του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι μαζικοί αγώνες των εργαζομένων και η οργανωμένη απειθαρχία των συνδικάτων μετέτρεψαν τους νόμους της ΝΔ για “την απαγόρευση των διαδηλώσεων” αλλά και στον νόμο του ΣΥΡΙΖΑ που μετέτρεπε τις κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς σε «ιδιώνυμο αδίκημα» σε ανενεργούς.
Αντίστοιχα ο απεργοκτόνος νόμος του ΣΥΡΙΖΑ, το 2018, έμεινε στα χαρτιά αφού οργανώθηκαν δεκάδες απεργιακές κινητοποιήσεις σε χώρους δουλειάς τα τελευταία τρία χρόνια με τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων κάθε επιχείρησης και όπου χρειάστηκε με τη στήριξη Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων, Κλαδικών Σωματείων.
Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν την αξία της οργάνωσης, της ταξικής πάλης, επιβεβαιώνουν ότι με τους αγώνες τους οι εργαζόμενοι μπορούν να αμφισβητήσουν τη στρατηγική του κεφαλαίου, να αφήσουν στα χαρτιά αντεργατικούς νόμους, να αποσπούν ορισμένες κατακτήσεις.
Η πάλη για το ξήλωμα όλων των αντεργατικών νόμων, η διεκδίκηση σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας και η προστασία των συνδικαλιστικών μας δικαιωμάτων αντικειμενικά μπαίνει στην πρώτη γραμμή της δράσης των συνδικάτων.
Δουλεύουμε αποφασιστικά με όλες μας τις δυνάμεις για να οργανωθεί ένα μαζικό μαχητικό κίνημα που θα συσπειρώνει εκατοντάδες οργανώσεις και την πλειοψηφία των εργαζομένων.
Ουσιαστικός όρος για την ανάπτυξη των αγώνων είναι η άνοδος της οργάνωσης των εργαζομένων, η ενίσχυση των κλαδικών και επιχειρησιακών σωματείων, η ίδρυση νέων, η συγκρότηση σωματειακών επιτροπών και επιτροπών αγώνα με επίκεντρο το χώρο δουλειάς.
Συνεχίζουμε παίρνοντας την σκυτάλη από τις μεγάλες απεργιακές μάχες του Ιουνίου. Επιδιώκουμε το σύνολο των αντεργατικών ρυθμίσεων και το πως θα τα αντιμετωπίσουμε, να γίνουν αντικείμενο πλατιάς συζήτησης στους χώρους δουλειάς. Να γίνει πρώτα από όλα συζήτηση στα διοικητικά συμβούλια των σωματείων. Διαμορφώνουμε και συζητάμε σήμερα σχέδιο που θα εξασφαλίσει ένα πλατύ άνοιγμα στην πλειοψηφία των επιχειρήσεων και των κλάδων, σχέδιο συγκεντρώσεων και συνελεύσεων ώστε να μπουν στη μάχη με μεγάλη αποφασιστικότητα εκατοντάδες σωματεία, συνδικαλιστές, χιλιάδες απλοί εργαζόμενοι.
Παλεύουμε για την περιφρούρηση και τη διεύρυνση των εργασιακών μας δικαιωμάτων. Για να υπογραφούν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας κλαδικές, τοπικές, επιχειρησιακές, που επιβάλουν και περιφρουρούν το σταθερό ωράριο, δεν επιτρέπουν τις απλήρωτες υπερωρίες, δίνουν αυξήσεις στους μισθούς, κατοχυρώνουν την Κυριακή – αργία.
Με την ίδια αποφασιστικότητα πρέπει να επιδιώξουμε να εκφραστεί πλατιά αντίθεση των συνδικάτων ενάντια στην εφαρμογή του κρατικού μητρώου στο ηλεκτρονικό φακέλωμα, στην ηλεκτρονική ψηφοφορία. Τα δικαιώματα που αφορούν τον πυρήνα της δράσης των συνδικάτων είναι αδιαπραγμάτευτα, δεν παραχωρούνται σε κράτος και εργοδοσία.
Στήνουμε τοίχος προστασίας της συνδικαλιστικής δράσης. Η ακύρωση των απολύσεων για συνδικαλιστική δράση πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των εργαζομένων, των συνδικάτων, άλλων μαζικών φορέων, στην πόλη, στον κλάδο, να υψώνεται ένα δίκτυο αλληλεγγύης και αγώνα ώστε να αποτρέπονται οι διώξεις.
Όλα τα παραπάνω θέτουμε για συζήτηση, ώστε να τα επεξεργαστούμε καλύτερα και γενικά και κατά κλάδο, και κατά χώρο δουλειάς και κατά επιχείρηση. Σκοπός μας είναι να ανοίξει μια πλατιά συζήτηση μέσα στους χώρους δουλειάς, να γίνουν συνεδριάσεις Δ.Σ, γενικές συνελεύσεις, συγκεντρώσεις συνδικάτων. Να ακουστούν γνώμες, να εμπλουτιστεί όλος αυτός ο προβληματισμός, να ενισχυθεί η αποφασιστικότητα των εργαζομένων και να δημιουργηθεί αγωνιστικό κλίμα για την ανατροπή του νόμου.
Δουλεύοντας με τέτοιο τρόπο, η πρόταση μας είναι να πραγματοποιηθεί την 1η Οκτώβρη νέα πλατιά σύσκεψη συνδικάτων με στόχο τη συγκρότηση συντονισμού Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων και συνδικάτων για την αποφασιστική κλιμάκωση του αγώνα, επιδιώκοντας να συμμετέχουν όσο το δυνατόν περισσότερα σωματεία και συνδικαλιστές.
Σε καμία περίπτωση δεν καλλιεργούμε την αναμονή. Ταυτόχρονα καλούμε τα συνδικάτα να οργανώσουν τη δράση τους για μια σειρά οξυμένα προβλήματα που έχουν άμεση σχέση με την ζωή της εργατικής οικογένειας. Οργανώνουμε και κλιμακώνουμε με αγωνιστικές μορφές όλο το φθινόπωρο, Οκτώβρη, Νοέμβρη, σπάζοντας την τρομοκρατία και προτείνουμε τη συγκρότηση μεγάλου απεργιακού μετώπου. Στο συντονισμό θα συζητήσουμε και θα καταθέσουμε τέτοιο σχέδιο.
Άλλος ένας βραχνάς της λαϊκής οικογένειας είναι το άνοιγμα των σχολείων που κάνει τον Σεπτέμβρη να είναι ένας εφιάλτης από το αν υπάρχουν δάσκαλοι και αίθουσες για να γίνουν με ασφάλεια τα μαθήματα, μέχρι την λίστα με τα απαραίτητα που υποχρεωνόμαστε κάθε φορά να προμηθεύουμε τα παιδιά μας. Αυτοί βέβαια που δεινοπαθούν είναι όσοι μπαίνουν στην μάχη να σπουδάσουν παιδί και παθαίνουν έμφραγμα από τις τιμές που ακούν για τα ενοίκια μιας και φοιτητικές εστίες δεν υπάρχουν. Τα συνδικάτα που βρισκόμαστε εδώ σήμερα πρέπει να πάρουμε πρωτοβουλίες που είδη οργανώνονται, για να αναδειχτούν όλα αυτά τα οξυμένα προβλήματα και στηρίζουμε όλες αυτές τις πρωτοβουλίες που θα παρθούν, καμία πρωτοβουλία να μην μένει μόνο στον στενό κύκλο των άμεσα εμπλεκόμενων συνδικάτων, αλλά να στηρίζεται μαζικά από συνδικάτα όλων των κλάδων, γιατί όλα μας αφορούν όλους.
Το ζήτημα συνάδελφοι έχει φτάσει στο μη παρέκει. Είναι αυτό που είχε πει και ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης μας, ότι “όταν πιέζεται κάνεις, κάνει κάποια βήματα πίσω ώσπου κάποια στιγμή η πλάτη σου ακουμπά σε τοίχο και τότε πρέπει να επιλέξεις να γίνεις ήρωας ή προδότης”. Αυτό το δίλημμα έχει τεθεί σε συνδικάτα και συνδικαλιστές και έχουν την υποχρέωση να σταθούν απέναντι σε όλα αυτά και να επιλέξουν με ποιον θα πάνε. Θα υπερασπιστούν τα συνδικάτα, θα διεκδικούν το δίκιο των εργατών έχοντας την δυνατότητα να επιλέξουν όποια μορφή πάλης επιθυμούν και θεωρούν ότι μπορεί να φέρει αποτελέσματα, όπως για παράδειγμα την κήρυξη απεργίας; Ή θα δεχτούν να γίνουν μηχανισμοί πλήρως ενσωματωμένοι στην εργοδοσία, μηχανισμοί ελέγχου των αντιδράσεων των εργαζομένων, μηχανισμοί καταγραφής των συνδικαλισμένων για λογαριασμό της εργοδοσίας;
Έχουμε την πεποίθηση ότι η πλειοψηφία των συνδικάτων και των συνδικαλιστών θα ανταποκριθούν σε αυτό το κάλεσμα. Μπορούμε να διαμορφώσουμε δηλαδή ένα μαζικό κίνημα, μια πλατιά συσπείρωση συνδικάτων που θα μπλοκάρει την εφαρμογή των αντεργατικών νόμων και ιδιαίτερα του νόμου Χατζηδάκη, θα είναι μεγάλη νίκη για το κίνημα, θα ανοίξει το δρόμο για μια νέα άνοδο στην οργάνωση των εργαζομένων, την αναζωογόνηση των συνδικάτων, των αγώνων. Έχουμε την απόφαση και τη φιλοδοξία, ότι θα τα καταφέρουμε. Απλώνουμε το χέρι σε όλους τους συναδέλφους. Είναι η ώρα το κίνημα να δείξει τη δύναμή του.
