Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, άνεργοι
Θέλουμε από την αρχή να κάνουμε την ακόλουθη δήλωση-καταδίκη του κράτους του Ισραήλ που για ακόμη μια φορά με την ανοχή των ΗΠΑ και της ΕΕ εξαπέλυσε αεροπορικές επιδρομές και βομβαρδισμούς στην πολύπαθη Παλαιστίνη με δεκάδες θύματα, ανάμεσά τους και μικρά παιδιά.
Τέτοια εγκλήματα σε βάρος ενός ολόκληρου λαού, που διεκδικεί τα στοιχειώδη δικαιώματά του έχουν ενόχους, αλλά και συνενόχους την ελληνική κυβέρνηση που συνεχώς αναβαθμίζει τη στρατιωτική συνεργασία με το κράτος-δολοφόνο.
Τα Συνδικάτα όχι μονάχα εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον Παλαιστινιακό λαό αλλά θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε στο πλευρό των Παλαιστινίων παίρνοντας πρωτοβουλίες, ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και την ισραηλινή βαρβαρότητα.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Από χτες το μεσημέρι τα Συνδικάτα σε όλη τη χώρα υλοποιούμε τις δεσμεύσεις πουαναλάβαμε απέναντι στην εργατική τάξη.
Χτυπάμε συναγερμό,
είμαστε όλοι στο πόδι,
επιστρατεύουμε όλες μας τις δυνάμεις,
οργανώνουμε την αντεπίθεσή μας!
Όσα ανακοίνωσε χτες η κυβέρνηση απαντώνται από την εργατική τάξη με μια πρόταση:
Δούλοι στον 21ο αιώνα δεν θα γίνουμε!
Όσα ανακοίνωσε χτες ο υπουργός της εργοδοσίας απαντώνται με ένα μονάχα τρόπο:
Όλοι στο δρόμο!
Όλοι στον αγώνα για να μη ζήσουμε τον εφιάλτη που μας ετοιμάζουν!
Να βγάλουμε ξινή τη χαρά και την ανακούφιση που νιώθουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι μετά την ανακοίνωση του εκτρώματος που φέρνει για νομοσχέδιο η ΝΔ.
Είναι η ώρα να μιλήσουν οι πολλοί!
Είναι η ώρα να αποφασίσουμε εμείς για τη ζωή τη δική μας!
Συνάδελφοι,
Δεν πρόκειται για άλλο ένα νομοσχέδιο, για άλλη μια προσπάθεια να δυσκολέψουν τον καθημερινό αγώνα μας να επιβιώσουμε.
Είναι ένας οδοστρωτήρας πάνω στη θεμέλιο λίθο των δικαιωμάτων μας. Στο χρόνο εργασίας. Από εκεί δηλαδή που ξεκινά και τελειώνει αυτό που καθορίζει:
πώς και πόσο θα πληρωνόμαστε,
πότε και πόσο θα βλέπουμε τα παιδιά μας,
αν και για πόσο θα μένουμε υγιείς,
αν θα πάμε και αύριο για δουλειά, ή αν θα σακατευτούμε οριστικά.
Γιατί τί άλλο περιμένει κανείς να συμβεί αν επεκταθεί η εργάσιμη μέρα στις 13 ώρες;
Πώς καλύτερα να περιγράψει κανείς τη φυσική εξόντωση με αριθμούς από τις 150 ώρες υπερωρία το μήνα;
Πώς αλλιώς να εξηγήσεις σε κάποιον τί είναι εργασιακή ζούγκλα όταν και μια ανάσα ανάμεσα στα ατέλειωτα ωράρια, θα είναι κι αυτή έξω από τον εργάσιμο χρόνο; Όταν θα πρέπει να δουλέψεις ακόμη και για το διάλειμμα που έκανες;
Θα πει όμως κανείς: μα καλά δεν ξέρουν τί κάνουν; Δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι οδηγούν τον εργαζόμενο πέρα από τα όρια της ανθρώπινης αντοχής;
Η απάντηση συνάδελφοι μπορεί να δοθεί με την εξής ερώτηση: έχει άραγε όρια η ανθρώπινη εκμετάλλευση; Έχει όριο η δίψα των εργοδοτών για κέρδη; Είχαν ποτέ όρια οι ανταγωνισμοί των επιχειρηματικών ομίλων; Εδώ για τα κέρδη σφάζουν λαούς απ’ άκρη σε άκρη σ’ όλο τον κόσμο, το χρόνο δουλειάς θα άφηναν χωρίς να τον τσακίσουν;
Είναι ξεκάθαρο τί θέλουν να κάνουν με αυτό το έκτρωμα που παρουσίασαν χτες για νομοσχέδιο. Αποτελεί τραγωδία και γελοιότητα μαζί η προσπάθεια του υπουργού και όσων κάθισαν χτες να καλλωπίσουν μια βρωμιά που δεν ξεπλένεται, ούτε με όλα τα ποτάμια του κόσμου.
Τί για «προστασία των εργαζομένων» ακούσαμε, τί για «δικαίωμα των εργαζομένων» στη 10ωρη απλήρωτη δουλειά και άλλα τέτοια φαιδρά! Μέχρι και την ψαλιδισμένη από αρμοδιότητες επιθεώρηση εργασίας μετατρέπουν σε «ανεξάρτητη δημόσια αρχή», δηλαδή ΜΚΟ, βάζοντας επικεφαλή της γνωστό πρώην διευθυντή του ΣΕΒ!
Το μόνο που του ξέφυγε και το επαναλαμβάνουμε και σήμερα από τούτο εδώ το βήμα με τα στόματα χιλιάδων εργατών είναι ότι «τα δικαιώματα εργαζομένων κανένα κόμμα, καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να τους τα στερήσει»!
Σε αυτό λοιπόν έπεσε μέσα!
Όμως συνάδελφοι η αμέριστη, ολοκληρωτική στήριξη σε όσα παράγγειλε ο ΣΕΒ και οι άλλες εργοδοτικές οργανώσεις δεν φαίνεται μόνο στα μέτρα που σμπαραλιάζουν τον σταθερό ημερήσιο χρόνο δουλειάς.
Είναι χαρακτηριστικό κάθε εργοδότη που θέλει να θωρακίσει τα κέρδη του και το μηχανισμό που του τα εξασφαλίζει, να επιδιώκει να έχει τα νώτα του καλυμμένα.
Γι’ αυτό και η κυβέρνηση, παίρνοντας τη σκυτάλη από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που νομοθέτησε απεργοκτόνους νόμους, προσθέτει σε αυτό το έκτρωμα και τα απαραίτητα μέτρα για να τσακίσει ακόμη και την παραμικρή αντίδραση.
Εργαζόμενοι και συνδικαλιστές θα απολύονται. Κι αν ακόμη η απόλυση κριθεί άκυρη από τα δικαστήρια, με ένα δυο μισθούς παραπάνω ως αποζημίωση δεν θα βλέπεις τη δουλειά ούτε με τα κιάλια.
Η απεργοσπασία όχι μόνο θα επιτρέπεται αλλά θα επιβάλλεται. Κι όποιος τολμήσει να περιφρουρήσει το ιερό δικαίωμα στην απεργία, αυτό που ξεχώρισε τον εργάτη από το δούλο, θα έχει διαπράξει ποινικό αδίκημα. Μα ακόμα και κει που κανείς δεν θα θέλει να μπει για δουλειά θα επιβάλλεται το ένα τρίτο των εργαζομένων να είναι λέει «προσωπικό ασφάλειας».
Έχει λοιπόν κανείς καμιά αμφιβολία για τις προθέσεις της κυβέρνησης;
Όμως το νου μας συνάδελφοι να μην το αφήσουμε να περάσει έτσι. Πρέπει να εξηγήσουμε ένα προς ένα, από σήμερα κιόλας, γιατί αυτά τα νέα μέτρα και γιατί τώρα.
Γιατί στην έξοδο από την πανδημία θα φανεί αυτό που κρυβόταν και είχε ξεκινήσει και πριν από αυτήν. Η νέα, ακόμη πιο βαθιά καπιταλιστική κρίση. Αυτή που έφερε η νέα μπάζα από τα κέρδη των τελευταίων 8 χρόνων, το ξεζούμισμα του λαού και παράλληλα η αδυναμία των μονοπωλίων να βρουν κάπου να τα επενδύσουν για να βγουν και νέα υπερκέρδη. Τώρα χρειάζονται περισσότερο από παλιότερα να χτυπήσουν το μισθό μας, να αυξήσουν τα ωράρια, να μας έχουν στην κυριολεξία όπως, όποτε και όσο θέλουν στη δουλειά, ή αντίστοιχα στην ανεργία, ή ακόμα καλύτερα κάπου ανάμεσα, μισοπασχολούμενους, μισοάνεργους. Γιατί τώρα χρειάζονται να τεντώνουν τη δουλειά μας κατά το πώς αυτό θα αποφέρει το μέγιστο από τα κέρδη που θέλουν.
Να γιατί σήμερα, να γιατί τώρα χτυπούν τα δικά μας ιερά και όσια. Το 8ωρο και μαζί το δικαίωμά μας να οργανωνόμαστε. Να γιατί φέρνουν το ηλεκτρονικό φακέλωμα των μελών μας στα Συνδικάτα. Να γιατί θέλουν τα σωματεία να παίζουν το ρόλο του πλασιέ όλων των εργοδοτικών επιλογών. Να γιατί σιχαίνονται όποιον αμφισβητεί το εκμεταλλευτικό αυτό βάρβαρο σύστημα και τους εκφραστές του.
Να γιατί επίσης καταφεύγουν στα γνωστά τερτίπια, ότι το κάνουν δήθεν για να εξυπηρετήσουν τους εργαζόμενους, τους φοιτητές, τις εργαζόμενες μάνες.
Χιλιοειπωμένα αλλά εξίσου διαφωτιστικά ως προς το σκοπό τους. Γιατί τα ίδια έλεγαν όταν από το 1990 και μετά έβαζαν τη μια ελαστική μορφή απασχόλησης μετά την άλλη μέσα σε μεγάλες επιχειρήσεις. Για να μειωθεί η ανεργία, να ανοίξουν οι δουλειές, να μπορεί να δουλέψει όποιος δεν μπορεί να εργαστεί 8ωρο. Έτσι έλεγαν!
Είναι γνωστό τι έγινε μέσα σε αυτά τα 30 χρόνια. Γέμισαν οι χώροι δουλειάς, ειδικά στο εμπόριο από 4ωρα. Στα ξενοδοχεία φτάσαμε να έχουμε σήμερα χιλιάδες ατομικές συμβάσεις με 1 μέρα δουλειάτο μήνα και πάει λέγοντας.
Αλλά από την άλλη, γιατί να θεωρείται δεδομένο ο φοιτητής να πρέπει ψάχνει ένα 4ωρο για να ανταπεξέλθει στη δωρεάν παιδεία; Γιατί να μην του παρέχονται όλα αυτά που χρειάζεται ώστε να είναι αφοσιωμένος στις σπουδές του;
Η εργαζόμενη μητέρα γιατί να πρέπει να συμπληρώνει το οικογενειακό εισόδημα και ταυτόχρονα να είναι επιφορτισμένη με την ανατροφή του βρέφους;
Γιατί τέτοιες ανάγκες να μην είναι διασφαλισμένες και να χρειάζεται το 24ωρο να σπάει σε κομμάτια προκειμένου να επιβιώσει κανείς σήμερα;
Για όλα αυτά δεν απαντά κανένας φωστήρας υπουργός, παρά αρκείται να κάνει πως δεν καταλαβαίνει γιατί στεκόμαστε απέναντι από το έκτρωμα που θέλει να φέρει για ψήφιση.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Είναι σαφές ότι είμαστε σε τροχιά σύγκρουσης με την κυβέρνηση και τη μεγαλοεργοδοσία. Αλλά χρειάζεται να εκτιμήσουμε και το οπλοστάσιό τους. Γνωρίζοντάς το καλά μπορούμε κι αυτό να το καταστήσουμε άσφαιρο.
Και τέτοια όπλα δεν είναι μόνο η καταστολή την οποία και δεν φοβόμαστε. Έχουνε γνώση οι φύλακες. Η κυβέρνηση έχει μαζί της και όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν και μην μας αποκοιμίζει η δήθεν αντιπαράθεσή τους. Για παράδειγμα, το αν θα γίνεται το ξεχαρβάλωμα το 8ωρου με ατομική διαπραγμάτευση όπως λέει η ΝΔ ή με συλλογική όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι σα να διαλέγουμε με πιο μαχαίρι θέλουμε να μας σφάξουν. Ή τί να πει σήμερα το ΚΙΝΑΛ που έφερε όλων των ειδών τις ελαστικές μορφές απασχόλησης εδώ και πάνω από 20 χρόνια και είναι αυτό που σαν ΠΑΣΟΚ εισήγαγε έννοιες όπως η διευθέτηση του χρόνου εργασίας;
Και τα όπλα τους δεν εξαντλούνται εκεί. Κυβέρνηση και εργοδότες έχουν μαζί τους όλα τα στηρίγματά της μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Για παράδειγμα, επειδή το νομοσχέδιο-έκτρωμα μπορεί να ψηφιζόταν μετά την έναρξη της τουριστικής περιόδου, από προχτές κιόλας το υπουργείο εργασίας έχει δηλώσει την πρόθεσή του να κηρύξει υποχρεωτική τη ΣΣΕ στα ξενοδοχεία που υπέγραψε η ομοσπονδία των εργαζομένων με τους ξενοδόχους και προβλέπει μεταξύ άλλων την κατάργηση του 8ωρου, όταν έχει δουλειά.
Ή δείτε την περίφημη ηγεσία της ΓΣΕΕ. Αυτήν που επέβαλαν τα ΜΑΤ αυτής της κυβέρνησης πριν ένα χρόνο. Χτες μόλις έβγαλε ένα πρώτο σχόλιο για το επικείμενο εργασιακό νομοσχέδιο, ενώ εδώ και μήνες έλεγε γελοίους όσους οργανώναμε απεργίες για να μην κατατεθεί. Αλλά και ίδιο το σχόλιό της είναι ενδεικτικό. Με την έναρξη της διαδικασίας Δημόσιας Διαβούλευσης, όπως λέει, θα παρουσιάσει –με τη συνδρομή των νομικών και του Ινστιτούτου Εργασίας– τη λεπτομερή απάντηση στις προωθούμενες διατάξεις. Λες και χρειάζεται κανείς νομικές ή άλλες επιστημονικές γνώσεις για να διαπιστώσει τί θέλει να κάνει η κυβέρνηση για να απαντήσει.
Εμείς λοιπόν που νιώθουμε στο πετσί μας χρόνια τώρα τί πάει να πει εκμετάλλευση και πώς αυτή συντελείται στους χώρους δουλειάς τους απαντούμε:
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 8ωρο ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΠΑΖΑΡΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΔΙΑΛΟΓΟ.
Και για να φορέσει κάνα φύλο συκιάς ψελλίζει κάτι στο τέλος για αγωνιστική δράση που θα αποφασίσουν τα όργανα.
Ε λοιπόν τα πραγματικά όργανα, έχουν αποφασίσει Παναγόπουλε και Κιουτσούκη εδώ και μήνες.
Γι’ αυτό απεργήσαμε στις 26 Νοέμβρη. Γι’ αυτό απεργήσαμε στις 6 Μάη. Γι’ αυτό είμαστε εδώ σήμερα.
Γι’ αυτό και θα σηκώσουμε όλο τον κόσμο στο πόδι απέναντι στα εγκλήματα που ετοιμάζουν κυβέρνηση και εργοδότες.
Με ψηλά τις σημαίες μας, τα λάβαρα, τα πανό μας,
με τα συνθήματά μας να δονούν τους δρόμους όλων των μεγάλων πόλεων, αλλά και κάθε γειτονιά,
βαράμε αντεπίθεση εκεί που άλλοι έχουν βαρέσει σιωπητήριο.
Οργώνουμε όλους τους χώρους δουλειάς.
Τα Συνδικάτα σε κάθε κλάδο θα βρεθούμε παντού, να ενημερώσουμε, να ξεσηκώσουμε, να πάρουμε πρωτοβουλίες ώστε να μπουν στη μάχη οι περισσότεροι.
Και οργανώνουμε συγκεντρώσεις, πορείες, κινητοποιήσεις και απεργίες.
Το δικό μας ευαγγέλιο είναι η υπεράσπιση του 8ωρου και η διεκδίκηση 7ωρου με 5 μέρες δουλειά τη βδομάδα. Με αυξήσεις στους μισθούς για να καλύψουμε τις δικές μας ανάγκες.
Με μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειάς μας στους χώρους δουλειάς.
Κάθε άλλη συζήτηση Κωστή Χατζηδάκη, νεκροθάφτη των εργασιακών μας δικαιωμάτων ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ!!!!!
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΚΤΡΩΜΑ!!
Καλή δύναμη σε όλους μας!!
